Pociemku

Jestem p*pierd*leńcem i to wam bez zastanowienia powie każdy kto mnie bliżej zna. Zawsze wychodziłem z założenia, że lepiej aby ktoś brał Cię za idiotę i potem pozytywnie się zaskoczył niż zgrywać Bóg wie kogo i potem oficjalnie wyjść na durnia. Nie lubię takich co oceniają pochopnie. Nie wstydzę się moich wad (choć też nie jestem z nich dumny), i jestem zdecydowanie za bardzo szczery. Szczerości także wymagam od innych bo najbardziej brzydzę się obłudą i dwulicowością. Wolę aby ktoś zrzygał mi się na buty niż przez dłuższy czas podstawiał "miny poślizgowe" i sikał do frytek. Lubię bawić się słowami, bywam cyniczny. Bywam też zazdosny, jestem leniwy ale umoralniony przez życie. Jestem zlepkiem przeciwieństw.. Potrafię się łatwo zdenerwować ale nie potrafię się długo gniewać. Mam łatwość w nawiązywaniu kontaktów ale świadomie częściej wybieram izolację. Od dziecka jestem kombinatorem do n-tej potęgi, ale jednocześnie jestem znudzony, ciągle zagubiony i mam problem z uczeniem się na błędach. Jestem gadułą która woli słuchać. Mam zasady których czasem wolę nie egzekwować. Mam łeb pełen pomysłów a jednocześnie brak mi tego jednego, konkretnego. Jestem optymistycznym realistą z objawami pesymizmu . Potrafię walczyć o swoje a jednocześnie często jestem przysłowiowo ładowany w dupę. Odbieram poważnie nadając z dystansem. Kieruję się honorem który już dawno straciłem. Jestem zlepkiem przeciwnych myśli bezustannie udeżających się argumentami. Jestem żałosną kombinacją mięsa i kości, człowiekiem który brzydzi się własnego człowieczeństwa. Jestem Pociemku i wiem że jestem i że kiedyś być przestanę. Potrafię być dystyngowanym sk*wys*nem. Amen