https://m.youtube.com/watch?v=Cml3fsUho6s

 

Juz pierwsza odpowiedz na moj komentarz zwiastuje dobry film. W koncu gurwa normalne prawdziwe kino o polzdze.

 

Premiera w Polsce 24 litopada. Zabieram matke i babunie do kina.

Scena z papierosami na koncu żenująca.

Edytowane 22 września 20177 l przez milan

Życie pisze najlepsze scenariusze, a że życie w Polsce to dramat to i takie kino mamy na poziomie. Czekam.

 

Scena z papierosami na koncu żenująca.

I jak bardzo polska.

No fajne, od razu wiadomo o co chodzi. I ta piosenka w tle :) Czy Smarzowski maczał w tym palce?

 

Do kina raczej nie pójdę, ale jak będzie w Gali za 29,90zł to chętnie kupię. Zbieram polskie filmy.

Mnie sie najbardziej podoba sekwencja witania sie z:

A)niechecia

b)niedowierzaniem

C)rezygnacja

 

I jeszcze ta niechec czy wrecz nienawisc wobec siebie wsrod 2 mlodych chlopakow, piekne. Dom zly tego nie mial.

Znowu polski film o patologii. Za mało ich we współczesnej naszej kinematografii.

Życie pisze najlepsze scenariusze, a że życie w Polsce to dramat to i takie kino mamy na poziomie. Czekam.

 Chyba w Białymstoku życie to dramat, mi się żyje bardzo dobrze.

Zlote lwy dla cichej nocy<ok>

https://festiwal-filmow.trojmiasto.pl/Kto-zgarnie-Zlote-Lwy-Relacja-na-zywo-z-Teatru-Muzycznego-w-Gdyni-n116777.html

Wczoraj obejrzałem "Cichą Noc". Wcześniej o filmie wiedziałem tyle, że gra w nim Jakubik oraz Ogrodnik, no i że istnieje. Po seansie byłem naprawdę zdziwiony, że film sygnowany logiem PISF oraz marszałka województwa warmińsko-mazurskiego to jeden z najlepszych polskich obrazków, jakie widziałem. Święta na wsi, syn wracający zza granicy do rodziny - tyle wystarczy, by zbudować obraz szczery, wierny rzeczywistości i nie przedstawiający żadnej z postaci jako jednoznacznie czarnej lub białej. Każdy bohater ma w sobie coś, co sprawia, że czułem do niego sympatię i coś, co ewidentnie mi w nim nie odpowiadało - jak w życiu, można kogoś lubić, ale nie być wobec niego bezkrytycznym. Dialogi są wulgarne, ale nie w paprykowo-wege sposób, czuć w nich naturalność i ogląda się to bardziej jak dokument niż film fabularny. Tempo akcji jest niespieszne, wszystko toczy się swoim rytmem aż do punktu kulminacyjnego, gdy ostatnia scena zostawiła mnie z gorzkim poczuciem współczucia, ale jednocześnie skłoniła do refleksji nad hasłem reklamowym filmu i jednocześnie starym przysłowiem: "z rodziną wychodzi się dobrze tylko na zdjęciach".

 

Spodziewałem się miałkości na poziomie drugich Listów Do M, a obejrzałem naprawdę mocną, angażującą w siebie i nie przesadzoną odrealnionymi motywami opowieść. Jakubik jako ojciec głównego bohatera wypada rewelacyjnie, a Ogrodnik w roli głównego bohatera to strzał w dziesiątkę, jego gra aktorska jest naturalna i aż czuć targające nim emocje. Film był dla mnie OGROMNYM zaskoczeniem i daje mi nadzieję na to, że polskie kino ma jeszcze coś do powiedzenia.

Też byłem, tuż po świetach i jako emigrant zarobkowy w UK wracający na wieś to poczułem jakbym obraz o sobie widział. XD Nie tak drastyczny ale jednak trochę zbieżności było.

Widziałem trailer i obawiałem że cały film będą pić wódkę jak u Smarza albo drzeć mordy jak u Papryka. Całość jest jednak bardzo dobrze wyważona, świetne dialogi i porządne aktorstwo.