japco

Ich Seh, Ich Seh sztosik, od pewnego momentu sprawiał wrażenie Funny Games z bachorami w rolach głównych. 

Domestics średniawka, ale tragedii nie ma. 

Alice: Madness Returns. Ależ to piękna gierka jest. 

9 godzin temu, standby napisał:

Przeszedlem. Swietna gra. (pipi)a cudowna byla ta przygoda w Yarnham, ostatnie 2 walki jednak byly banalne, albo ja za bardzo przepakowalem postac. Swietny tytul. Co ja dzisiaj bede robil:-(

Chalice Dungeons, a co innego. 

Siedzą tam i z biegiem fabuły odpierdala im palma. 

To ktoś jeszcze czeka na następne SW? 

Nowy Lorn.

No wygląda na to że musisz zaczekać aż gra się doinstaluje. Miałem ostatnio to samo gdy wróciłem do Dooma po długiej przerwie. 

Hereditary sztos. 

Napisałem dwa zdania wcześniej, nieprawdaż? 

Dobra, padła. Wystarczyło zmienić taktykę na stanie w miejscu i machanie mieczem na pałę. W sumie ciekawe że okazała się być dla mnie najtrudniejszym bossem w tym przejściu. 

No atakuje jak ją wkurzysz. 

Ja tego nie rozumiem, przeszedłem tę grę parę razy ileś lat temu i pamiętam że zawsze była mega łatwa. Teraz ni hui nie mogę szmaty rozwalić, z tego co pamiętam wystarczyło ją klepnąć ze 2 razy i się pojawiała, teraz jest cały czas niewidzialna i bleed mnie wykańcza. Artorias i O&S padli za pierwszym razem, a tutaj dostaję solidny łomot. Nawet nie mogę się wywarpować z tego zadupia coby kupić pierścień na bleed. Mam 82 lvl XD. 

Nigdy wcześniej nie grałem w DLC. Jest całkiem spoko, choć po zachwytach jakie wyczytałem, spodziewałem się czegoś większego. Artorias łatwy, Manus już mniej. 

Najbardziej wkurwiającym bossem w tej grze jest Priscilla. 

Od wczoraj pykam w remaster. Mam jakiegoś mega farta, bo póki co każdy black knight zdropił mi swoją broń. Niedawno przeszedłem DS3 i mam świeże porównanie. Obok trójki jedynka jest śmiesznie wręcz łatwa. Full Havel + Greatshield of Artorias + Zweihander i jestem nie do ruszenia. W trójce nie było możliwości być tankiem, a tarcze były niemalże bezużyteczne.