Suavek

Gry, które świadomie kupiłem więcej niż dwa razy, które mi przychodzą teraz do głowy, i które posiadam w takiej ilości do dnia dzisiejszego: Deus Ex - Pudełkowa premierowa - Pudełkowa Anthology - Pudełkowa wersja PS2 - Cyfrówka na Steam - Cyfrówka na GOG Persona 4: Dancing All Night - Wersja PSV US pudełkowa - Wersja PSV EU cyfrowa - Wersja PSV JP pudełkowa - Wersja PS4 cyfrowa (Platyna we wszystkich wersjach. Nie żałuję niczego.) Persona 4 - PS2 (Premiera) - PSV (Golden) - PC Steam Z mniej licznych: Metal Gear Solid (PSX + cyfra) Metal Gear Solid 2 (PS2 Substance, PS3 Legacy, PSV "HD") Metal Gear Solid 3 (jw.) Final Fantasy VII (PSX + Steam) Persona 3 Dancing i Persona 5 Dancing (PS4 EU + PSV JP) Gundam Breaker 3 (podstawka pudełkowa PS4 i kompletna cyfrówka z dlc PS4) Hatsune Miku: Project Diva X (pudło PSV US, cyfra PS4 EU) Hatsune Miku: Project Diva 2nd (pudło PSV US, cyfra PS3) Hatsune Miku: Project Diva Future Tone (cyfra JP i EU) Hatsune Miku: Project Mirai (pudło US i cyfra EU) IA/VT Colorful (2x PSV, bo było względnie tanie, a mój pierwszy egzemplarz czasem szwankował, więc kupiłem drugi) Shin Megami Tensei: Strange Journey (pudło NDS, cyfra 3DS) Shin Megami Tensei: Nocturne (PS2 + Steam) The 3rd Super Robot Wars Z: Jigoku-Hen (PS3 + PSV) The 3rd Super Robot Wars Z: Tengoku-Hen (jw.) GTA: San Andreas (PS2 + Steam) Resident Evil 4 (PS2 + Steam) Vanquish (cyfra PS3 + Steam) Catherine (cyfra PS3 + Steam) Disgaea (NDS + PSP + PC) Nie wspominam gier, które sprzedałem swego czasu. W sumie jedyne czego żałuję, to gier kupionych na PS3, które potem wyszły na PC. Tak samo głupi kupiłem swego czasu GTA5 na PS3, prawie nic nie grałem, a teraz i tak jak mnie kiedyś najdzie ochota, to i tak kupię na PC, zamiast męczyć się z 20fps na starej konsoli. I teraz mam ochotę zagrać osiemdziesiąty siódmy raz w Deus Ex...

Nie wiedziałem za bardzo gdzie napisać, bo Star Trek nikogo, ale na GOG dorzucili obie części ST Armada. Jedynkę bardzo mile wspominam. Dobry, prosty RTS z ciekawą jak na gatunek fabułą. Dwójki prawie nie pamiętam poza faktem, że podstawka była raczej średnia, ale miała super mody. Oprócz tego inne gry ST na GOG są -20% w promo.

Myślę, że to bardzo prawdopodobne, aczkolwiek sądzę na premierę sobie jeszcze poczekamy. Skoro Ultimax wychodzi w Marcu, to P3 zapowiedzą pewnie do połowy przyszłego roku, z premierą pod koniec 2022 lub w 2023. Nie wierzę, żeby to była faktycznie wersja Portable. Tj. na pewno nie wydadzą gry z tą eksploracją 2D. Czyli trochę więcej pracy ich czeka, niż zwykły port. Dziwi mnie, że nadal nie wydali P4G na PS4 i Switcha. Też pewnie by to musieli gdzieś rozsądnie wcisnąć, żeby zarazem nie popsuć sobie wyników sprzedaży innych tytułów. Ogólnie na ten moment Personą 6 w ogóle nie zawracam sobie głowy, bo to tak odległy temat, że nawet nie wiem, czy dożyję premiery. Ale gdybym miał zrobić jakąś wishlistę, to na pewno na szczycie znalazłyby się gry z czasów PS2. Porty Devil Summonerów i Digital Devil Saga na PC chciałbym bardziej niż jakąkolwiek inną odsłonę. Potem porty P3, SMT5 i może P5R. Wiem, że niby jest emulacja, a w ostateczności też edycje na PS3 (sklep US ma oba Summonery), czy nawet PS2 możnaby odkurzyć, ale mimo tego chciałbym, żeby te gry doczekały się pełnoprawnych reedycji. Szczególnie DDS uważam za mocno niedocenioną grę. Tj. niewiele się o niej mówi, mam wrażenie. Devil Summoner jedynka dziś mógłby być nieco archaiczny, ale klimat to solidnie rekompensował. Dwójka to już poziom wyżej, choć fabuła zakręcona, ale klimat i gameplay dobrze wspominam. No i jest jeszcze temat gier z 3DSa, ale prawdę mówiąc nie liczę na żadne porty. Nie wiem, czy by się to przyjęło na dużych platformach, plus wymagałoby wielu przeróbek z dwóch ekranów, na jeden.

Jakieś sugestie co do przyzwoitej myszy zarówno do grania, jak i pracy/codziennego użytku, powiedzmy do 200zł? Nie zależy mi na świecidełkach, oprogramowaniu, makrach itp. 6 przycisków w zupełności wystarczy. Ważne, żeby mysz była wygodna, ergonomiczna i wytrzymała/mało awaryjna. Może być i przewodowa i bezprzewodowa. To sobie jeszcze przemyślę. Na oku mam Logitech G102 Lightsync, ale jeśli za nieznacznie większą kasę jest coś lepszego, to będę wdzięczny za podpowiedzi.

Szkoda, że seria, jak i gry rytmiczne ogólnie, są tak mało popularne. Mam wrażenie, że piszę sam do siebie. Tak czy inaczej, wspomnę tylko, że Hatsune Miku: Colorful Stage kilka dni temu miało oficjalną premierę (to o czym pisałem wcześniej, to niestety była Beta). Typowy mobile, czyli mikropłatności, gatcha, grind, gwiazdki, energia i te sprawy. Mam wrażenie, że jest toporniej, niż w becie, ale mimo tego jeśli kogoś interesuje tylko i wyłącznie gra rytmiczna, a nie jakieś pierdoły weebowe, to można swobodnie grać do woli. Nowe piosenki odblokowuje się przez postępy w story i za inne osiągnięcia, które nie wymagają (przynajmniej na tym etapie) wydawania kasy. Dlatego jeśli ktoś do gry podejdzie po prostu jak do kolejnej rytmicznej bez presji odblokowywania wszystkiego i codziennego logowania, to i tak spokojnie może się dobrze bawić. Wspomnę też o gierce na PSV - Miracle Girls Festival. Tytuł na silniku Project Diva. Jakieś anime dziewczynki z serii, których kompletnie nie znam, ale gierka niczego sobie. Wolę vocaloidy, ale tu tez jest kilka fajnych utworków do pogrania:

Przedziwny ten SMT5. Gdy już przysiadam do niego na dłużej, to czas jakoś zlatuje i nie mogę powiedzieć, żebym źle się bawił. Niemniej jednak po blisko 40h doszedłem dopiero(?) do trzeciego regionu i gdybym miał grę na tym etapie jakoś opisać, przedstawić, to prawdę mówiąc nie miałbym wiele do powiedzenia. To ogólnie dobry Megaten, ale daleki jestem od zachwytów. Wręcz przeciwnie. Przede wszystkim stwierdzam, że nie do końca podoba mi się ten otwarty świat. Przy założeniu, że jestem gdzieś w połowie gry, to lokacje są rozczarowująco ubogie. Ciągle zwiedzamy ruiny miast o tych samych lub podobnych teksturach, a jedyne co się zmienia, to kolor otoczenia. Odstępstwa od tej reguły są nieliczne i niezbyt długie. Biegam w kółko, liżę ściany, szukam sekretów, ale wynika to bardziej z mojego OCD, aniżeli faktycznej ochoty eksploracji i "wczucia" się w ten świat. Bo i pod tym względem nie wiem, co myśleć o jego kreacji. Niby fabuła skromna, a mimo tego przekombinowali. Fakt, że niewiele się dzieje, a główne wydarzenia fabularne są zbyt rozwleczone między sobą również nie pomagają wczuć się w klimat i koniec końców mam wrażenie, że tylko biegam po pustkowiu, a gra popada w monotonię szybciej, niż inne odsłony serii. Niby fajnie, że wszystko jest w jednym punkcie Leyline, a z drugiej strony brakuje mi jakichś miast(eczek), oaz, sklepów, wnętrz, widocznych siedlisk demonów, bądź czegokolwiek, co by nadało tym demonom charakteru. Bo na ten moment (z naprawdę drobnymi wyjątkami) są to bardziej zwierzęta robiące za przeciwników, aniżeli inteligentne istoty, które ten świat by miały zamieszkiwać. Najbardziej jednak irytuje mnie tempo walk, co powtórzę po raz kolejny. W SMT5 mam wrażenie, że każda akcja, lub animacja, to kilka sekund niepotrzebnego czekania. Ja wiem, że to turowy RPG, ale mimo wszystko dynamiki nie ma tu prawie żadnej. Wielu akcji nie da się pominąć, ani przyspieszyć, a w wielu przypadkach i pomiędzy nimi i animacjami jest kilka sekund kompletnej bezczynności. A nawet i w obrębie samych akcji wiele czynników przebiega okrutnie powoli. Jak na przykład informacja o efekcie skilka/buffa/debuffa, która wisi na ekranie przez kilka sekund już po rozegranej animacji, zanim gra pozwoli nam wrócić do menu komend. Aż sobie odpaliłem filmik walki z Nocutnre i różnicę widać jak na dłoni. Tam wszystko przebiega szybko, dynamicznie, a zarazem efektownie. Nie wiem, niby SMT5 jest ładniejszy, lepszy jakościowo, z wieloma "udogodnieniami", ale na ten moment nadal SMT3 > SMT5 w moim odczuciu, nawet po tylu latach. I obawiam się, że niewiele się w tej kwestii zmieni przed końcem gry. Raczej nastawiam się na dalsze schematyczne bieganie po ruinach Tokyo, tylko z innym kolorem nieba czy gruntu... Aczkolwiek i tak gra się przyjemniej, niż w SMT4, nawet pomimo pewnych mankamentów.

Nie znam animu, ale przyznam, że kusi po tym, by obejrzeć:

Czyli nudna, liniowa i powtarzalna gra, ale platyna musi być? Gdyby jeszcze płacili za te pucharki... No czepiłem się trofeów, bo trochę śmieszy mnie takie granie na siłę. Granie z poradnikiem bo tak komuś bardziej pasuje już wyjaśniliśmy i nie będę tego kwestionował. Po prostu przedstawiam swój punkt widzenia. A co do grindu, to też nie przesadzajmy, bo tę grę jak i wiele innych jRPG można ukończyć bez niego. Tymczasem sztuczne zdobycie platyny z tego co czytałem wymaga albo grania NG+, albo jakiegoś rozwiązania, na które potrzeba mnóstwo kasy. Czyli siłą rzeczy grasz w "nudną" grę dłużej, niż byś to robił normalnie po prostu chcąc ukończyć fabułę, czy najważniejsze wątki.

Jak tam uważacie. Dla mnie osobiście P5 była pierwszą Personą, w której za pierwszym podejściem udało mi się podbić do max statystyki i wszystkich confidantów i jeszcze miałem czas w zapasie. Nie przeczytałem wszystkich książek, nie przeszedłem wszystkich gier wideo, i jakie tam pierdoły jeszcze są. I nie mogę powiedzieć, żebym cokolwiek stracił z tego powodu, oprócz bzdurnego achievementa. Z tego co wiem jest kilka achievementów, które tak czy inaczej da się odblokować tylko w New Game Plus, więc siłą rzeczy niektórych czeka albo grind, albo powtórne przejście. No ok, niby nie powinienem mówić innym, jak mają grać, ale dla mnie gra z poradnikiem psuje jednak wrażenia. Bo to jednak poniekąd gra "Role Playing", jak by nie patrzeć, i takie kombinowanie czy planowanie sobie w tym przypadku czasu dnia, relacji z mniej lub bardziej lubianymi NPC itp. jest właśnie cechą rozgrywki. Gdybym miał grać z poradnikiem to... właściwie po co grać? Lepiej od razu obejrzeć całość na YouTube. No ale nie chce mi się tego tematu już ciągnąć, Wasza sprawa. Grania dla trofeów w życiu nie pojmę.

Próbowałem chwilę pograć w Kyuuyaku Megami Tensei (Megami Tensei 1), ale nie dam jednak rady. Nie te czasy, zbyt oldschoolowe. Muzyka fajna i charakterystyczna, ale od strony mechaniki jednak zbyt przywykłem do pewnych udogodnień. Przykładowo, w ogóle nie mogłem w grze znaleźć opisu zdolności, co dany czar robi. Jeśli gdzieś to jest, to zakopane w miejscu, do którego nie dotarłem. Zakładam, że dawniej takie rzeczy były w papierowej instrukcji. Niemniej jednak nie widzę powodu, żeby to męczyć. Spróbuję od razu SMT.

Ja może za stary jestem i nie rozumiem współczesnych priorytetów growych, ale tak zapytam - Wy gracie dla siebie, czy dla trofeów? Bo granie od razu z poradnikiem w grę, która poniekąd polega na samodzielnym dysponowaniu wolnym czasem i podejmowaniu decyzji trochę mija się z celem... Grajcie po swojemu. Jak coś, to można przecież dać trochę sugestii, które ułatwią rozgrywkę, bądź pozwolą właśnie na zdobycie większej ilości trofeów, ale od razu uzależnianie się od poradnika tylko dla jakichś wirtualnych odznak zabije niepotrzebnie frajdę rozgrywki i samodzielnego odkrywania/zwiedzania tego świata... A zakładam, że aby zdobyć wszystko przy jednym podejściu, to trzeba rygorystycznie pilnować każdej czynności podejmowanej każdego dnia. IMO żadna frajda. Zasugeruję co najwyżej, żeby jak najszybciej ruszyć i podbić znajomości z Kawakami i Chihaya. Dzięki nim można zaoszczędzić/zyskać mnóstwo czasu na inne aktywności. I jeśli na tym etapie macie wybór, to od razu bierzcie Royal, a na podstawkę nie patrzcie. Nawet nie chodzi już tyle o poszerzoną fabułę, co mnóstwo usprawnień rozgrywki, czyniących grę mniej męczącą przy dłuższej styczności.

Podsumowanie zakupów growych, weebowych i okołogrowych z ostatniego półrocza. Muszę się leczyć. Konsolka naprawdę miłe zaskoczenie. Świetna do grania w łóżku, na kiblu, czy poza domem. Multum gier, ogromny backlog, ładny ekran. Do Shin Megami Tensei jak znalazł. Obok: Switch, pieruńsko drogi osprzęt niezbędny, żeby w ogóle dało się na Switchu normalnie grać, gierki i trochę pierdół.

Tak.

GunamInfo na YT zaczął wrzucać kolejne odcinki G Gundam: Co prawda oglądałem to wieki temu, ale mam bardzo dobre wspomnienia. Mniej poważne podejście do serii, aczkolwiek fajne w swoim unikatowym stylu. Taki miks Dragon Balla z Gundamem, czyli supermoce, sztuki walki, turnieje itp. Muzyka też zapadająca w pamięć. Aż sam mam ochotę sobie odświeżyć.

Mnie nadal piątka nie wciągnęła tak, jak liczyłem, że to uczyni. Składa się na to multum czynników, z czego większość tak naprawdę pozornie drobnych, ale jednak irytujących. Mam "już" nabite ponad 20 godzin, a tak naprawdę mam wrażenie, że niewiele jeszcze zobaczyłem, czy odkryłem. Fabuła ledwo coś tam się ruszyła, jestem nadal w bodajże drugiej lokacji, a 95% rozgrywki sprowadza się właśnie do biegania po tych otwartych przestrzeniach, powolnych walk i (bardzo) sporadycznych questów pobocznych. Najprościej rzecz ujmując, nie "czuję" tego świata, a na pewno nie tak, jak w Nocturne, albo Strange Journey, czy w jakimś stopniu nawet SMT4. Może z czasem jeszcze zmienię zdanie, ale chyba trochę miałem wygórowane oczekiwania jeśli chodzi o ten pseudo-otwarty świat. Bo tak naprawdę jest dość liniowo, a powodów do wracania się do odwiedzonych już miejsc nie jak na razie ma zbyt wiele. I tak, jak w poprzednich odsłonach nawet w obrębie jednego lochu często zmieniało się otoczenie, czy atmosfera, tak tutaj najpierw na ekranie miałem oczojebny złoty, a teraz oczojebną czerwień, i to właściwie tyle. Chyba za dobry ten ekran OLED... Zauważyłem, że UI jest niekonsekwentny i nie do końca przemyślany. Ciągle mam problem z rozpoznaniem, który przycisk kiedy za co odpowiada. Zauważyłem nawet, że w jednym oknie za wyświetlenie skillów demonów odpowiada X, podczas gdy w jakimś innym oknie również za wyświetlenie skillów demonów odpowiada Y... No, "logiczne"... Ale to wszystko pierdoły, tak naprawdę, bo i tak mi się ten styl rozgrywki podoba z założenia. Niestety największy problem jak na razie to to, że zwyczajnie nie odczuwam specjalnej satysfakcji z walk. Tempo potyczek jest irytująco powolne i naprawdę zbyt dużo czasu marnujemy na powolne, niepotrzebne, lecz powtarzalne animacje. Same rozpoczęcie walki, od loadingu po wczytanie demonów i wyświetlenie fazy to ładnych kilka sekund. A to takie ilości, które się kumulują z czasem. Oprócz tego odnoszę wrażenie, że nawigowanie w menu podczas potyczki ma jakiegoś subtelnego "laga". Mając to wszystko na uwadze dochodzi po prostu do momentów, że w ogóle nie chcę wdawać się w walki z demonami, bo i tak są one przynajmniej z początku dość schematyczne i mało wymagające, a w dodatku ilość zdobywanego EXP szybko staje się śmiesznie mała. W grze, w której walki zwykle stanowiły główny element zabawy, to kiepski znak. Pomimo jednak faktu, że wrogowie na mapie nie stanowią po czasie dla nas żadnego wyzwania, to bossowie zupełnie przeciwnie. Sęk w tym, że "trudność" większości z nich nie polega na rozgryzieniu schematu ich ataków, czy zastosowaniu odpowiedniej strategii, co raczej przetrwaniu odpowiednio długo. Bossowie mają ogromne pule HP, zaś SP kończy się niemal błyskawicznie. To akurat ciężko mi jeszcze ocenić, czy to dobrze, czy źle, bo w połączeniu np. z ograniczonym czasem trwania (de)buffów, kosztem skillów oraz ilością przegiętych ataków (zwykle magatsuhi), które potrafią powalić demona z resistem na guard jednym uderzeniem, bardziej staje się to wszystko walką o zasoby. W momencie w którym jestem nadal mam też mocno ograniczoną ilość slotów u demonów i głównej postaci. To również uważam za niepotrzebne, przynajmniej na tym etapie gry, po tylu godzinach. Chciałbym zrobić jakieś fajne fuzje demonów, a ograniczają mnie sloty, bo jeszcze nie odnalazłem odpowiedniego Miracle (tj. nie zaszedłem dostatecznie daleko). Oczywiście rozpisuję się więcej o negatywach, ale tak to zwykle bywa. Gra mnie nie nudzi jako tako i powoli będę brnął dalej. Szkoda po prostu, że z jakiegoś powodu gra nie wciągnęła mnie tak, jak wiele innych odsłon serii, szczególnie tych starszych. A przecież niecałe pół roku temu przeszedłem Nocturne HD i mam wrażenie, że bawiłem się o niebo lepiej. Tak czy inaczej, nie będę kolejny raz pisał czy specjalnie zaznaczał, że to tylko i wyłącznie moja subiektywna opinia, odczucia na dany moment zabawy, i tak dalej. Zakładam, że większość osób jest dostatecznie inteligentna, że jest w stanie sama to stwierdzić, bez wykłócania się, kto ma jedyną słuszną rację.

RG280V do mnie dotarł. Retromimi wysłało z Belgii, więc nie miałem żadnych opłat dodatkowych. To dla informacji zaznaczam, gdyby ktoś chciał coś od nich zamawiać. Wysyłka darmowa z trackingiem. Krótko i bez czarowania - sprzęt raczej wymaga troszkę zabawy i ogarnięcia z początku. Mój egzemplarz niestety ma chyba walnięty slot na drugą kartę SD, bo nie ważne czym i jak formatuję do FAT32, to konsola niczego nie wykrywa. Po dłuższych bataliach stwierdziłem, że zainstaluję inny CFW na większą SD i wszystko będzie chodziło tylko z jednej karty. Ogólnie to jest to, czego się spodziewałem, mniej więcej. Konsola jest mała, lekka, ale fajna i wbrew pozorom wygodna. Ekran jest dobrej jakości i gry GBA czy SFC są ładne i czytelne. Oczywiście to nadal emulacja na OpenDingux. Pod tym względem jest różnie, bo zdarzają się w grach drobne artefakty graficzne, czy dźwiękowe. Aczkolwiek rzadko i nie przeszkadzają one w rozgrywce. Możliwe, że da się też wgrać inne/lepsze emulatory czy programy, ale tym się pobawię innym razem, bo ogólnie nie jestem na czasie w tym temacie. Jednak jako zabawka faktycznie PRZENOŚNA, to sprzęcik jest elegancki. Mały, lekki, poręczny, z dobrym ekranem i głośnikiem, zmieści się do kieszeni spodni, czy do torby. Taka zabawna, którą faktycznie mogę chcieć ze sobą zabierać poza dom, w przeciwieństwie do np. Switcha, który zajmuje tyle miejsca, co pół laptopa... Ale nawet do pogrania chwilkę w łóżku czy na kiblu to jest to wygodniejsze, niż jakikolwiek oficjalny handheld, jaki posiadam, czy nawet telefon. Co jak co, ale ekran dotykowy nigdy mi nie zastąpi prawdziwych przycisków. Brak gałki trochę ogranicza możliwości w niektórych grach, ale coś za coś. Ja i tak nie planuję grać w nic zręcznościowego z PSX. A dzięki temu nic z konsoli nie "wystaje". Generalnie to taka zabawka "pick'n'play", bez zbędnego czekania. Ogólnie koncept mi się podoba i może kiedyś w przyszłości zainteresuję się jeszcze czymś mocniejszym, co odpali np. GameCube'a, a może i nawet PS2, kto wie. Na ten moment jednak poniekąd spełniło mi się "marzenie" sprzed 15 lat, kiedy to bardzo chciałem mieć GB Micro, lub inny podobny handheld. Teraz marzy mi się, żeby mieć tyle czasu na granie, co 15 lat temu...

WAT

"Dobra" wiadomość dla ogqozo - https://www.siliconera.com/13-sentinels-aegis-rim-coming-to-nintendo-switch-in-2022/

Wiki mówi "pełnometrażowy", ale on po prostu trwa godzinę. Obejrzałem i nie zagłębiając się w spoilery, jest tak jak dotychczas. To równie dobrze mógł być jeden długi odcinek, który pozostawia otwartą furtkę na ciąg dalszy. W końcu twórcy już dawno skończyli z samodzielnymi historyjkami. I ogólnie filmów ma być ponoć więcej do 2027r. I jak na SP przystało, satyra na temat współczesnej sytuacji i potencjalnej wizji przyszłości są zarówno trafne, jak i przerażające.

Wyszła jakaś pełnometrażówka "Post Covid". Niestety tylko na Paramount Plus, czyli na ten moment zostaje zatoka. Na SouthParkStudios nie ma.

Spoko, jak już będzie na PC, to bez problemu specjalnie dla ciebie nagram filmik w wysokiej rozdzielczości. Na pewno widoczki będą wtedy jeszcze bardziej zdumiewające. /s A poza tym jakiś patch się szykuje - https://www.siliconera.com/shin-megami-tensei-v-update-patch-will-include-camera-adjustments/

Ha, nawet nie wiedziałem, że emisja już się rozpoczęła. Kompletny brak zainteresowania. Na GOG jest promocja black friday i gry ST są przecenione -20%. Kusi mnie kupić EF1 i 2 oraz SFC3. Z drugiej strony mam w co grać, a kiedyś może będą jeszcze taniej.

Nie. Prawdę mówiąc ani jeden ani drugi obóz mnie nie zachęcił. Tj. biorę grę pod uwagę, ale nie na tyle, żeby tu i teraz płacić 140zł i więcej. Nie mam wiele czasu na granie, a zaległości już i tak duże. Pytanie zadałem, bo to jednak ex na Switcha, a ja muszę jakoś sobie usprawiedliwić zakup tej konsoli, bo na razie daleki jestem od zachwytów. Swego czasu byłem w tej mniejszości, której podobał się FFXII, ale to było wieki temu za czasów studenckich i nie wiem, jak teraz bym do takiej gry podszedł. Tj. jeśli fabuła jest oklepana i schematyczna, a gameplay monotonny, to na pewno odpadam, bo na takie gry nie mam już ani czasu, ani specjalnie ochoty. Gra musi mieć "to coś", dzięki czemu zapamiętam ją na długo. Czy to ciekawą historię, czy skomplikowanych/ludzkich bohaterów, czy właśnie system rozgrywki, który jest satysfakcjonujący na te dziesiątki godzin. A tymczasem mam stertę innych interesujących mnie RPGów do przejścia, nie tylko japońskich, więc generalnie tzw. "backlog" starczy mi na lata. Poza tym coś mi się z odsłonami serii pomieszało i myślałem, że w całej serii są mechy, a tu wychodzi, że to tylko w X, mam rację? Tym samym zainteresowanie nieco spadło.

Czyli po zadaniu prostego pytania dowiedziałem się oraz potwierdziłem, że obie gry różnią się od siebie, obie są podobne w założeniach do np. FFXII, fabuła i postacie to kwestia subiektywna, ale sprowadzają się jednak do ratowania świata od zagłady przez nastolatków, a posiadanie zdania odmiennego od ogqozo grozi rozległymi insynuacjami bycia swego rodzaju gorszym sortem.

Tylko nawet za czasów PS2 seria nie była jakoś szalenie popularna. Na pewno nie tak, jak teraz. Brutalna prawda jest taka, że to właśnie dzięki Personom wiele osób się zainteresowało głównym cyklem. Sam też do nich należę. Aczkolwiek nie pamiętam, co faktycznie było u mnie pierwsze - Digital Devil Saga, czy Persona 3. Na pewno i do jednego i drugiego potrzebowałem dwóch podejść, zanim się przekonałem. Współczesne recenzje bywają żałosne tak czy inaczej. Gdzieś widziałem tekst, w którym autor twierdził, że SMT5 potrzebuje np. rozwiązań z Person tj. romanse/social linki... Pozostawię to bez komentarza. Mnie tam SMT5 odpowiada w takiej postaci, jak obecnie. Nie zależy mi na "głębokiej" fabule, bo w dzisiejszych czasach często im większe "ambicje", tym bardziej żenujący lub naciągany efekt końcowy. SMT ma swój sprawdzony schemat i niech przy tym zostaną. Ciekawi mnie, jak przedstawione zostało to w piątce, ale ważniejszy dla mnie jest gameplay. EDIT: @ogqozo, przeczytaj czasem sam swoje posty, zanim mnie zarzucisz jęczenie, ok?