No nie za bardzo. Każda ekranizacja adaptuje, bo przenosi dzieło literackie, komiks albo gierkę na język filmowy. To co masz na myśli, to że adaptacja może być tak luźna, że staje się filmem "na motywach", w którym twórca bierze tylko kilka elementów świata przedstawionego adaptowanego materiału i jedzie sobie po swojemu na fristajlu, bo uznał że ma swoją wizję. Tylko że vilnewowska Djuna nie jest takim przypadkiem.
W tych ekranizacjach przede wszystkim zostały powycinane wątki i niektóre postacie, a te które się ostały, zostały mniej lub bardziej spłycone. Natomiast nie wynikało to z autorskiego widzimisię, tylko z ograniczeń nakładanych przez format filmowy. Również nieliczne dodane elementy autorskie z tego wynikały. Odpowiedz sobie na pytanie, czy gdyby DV miał zielone światło do nakręcenia serialu, to czy nadal zrobiłby tak łopatologicznych Harkonnenów , czy może starałby się wzorem książki ich zniuansować. Albo czy cudowałby z postacią Alii w obawie, że upychanie do trzygodzinnej gonitwy wątków małego dziecka zachowującego się jak dorosła osoba i zabijającego jedną z najważniejszych postaci, to może być już za dużo dla widza kinowego. Zgaduję, że jedynie jakże śmiała inwencja twórcza w postaci transformacji Liex Kynex by się ostała, bo jak wiadomo, za tego typu zmianami zawsze stoją wyłącznie pobudki artystyczne. Ale może wtedy przynajmniej wątek nie zostałby tak uproszczony i pośpiesznie głupawo zakończony.
O wiele bardziej filmem "na motywach" można nazwać adaptację Lyncha, który zrobił jakiś przedziwny, groteskowy remix, nijak nie pasujący do klimatu ani wymowy materiału źródłowego.