devilbot

Jak grałem w jedynkę, to rysowałem sobie mapy i zaznaczałem gdzie co (jak w latach 90.), chociaż połowy rzeczy nie wiedziałem do czego służą. Jak się zaciąłem na dłużej i kilka godzin błąkałem się bez celu, to zerkałem na YT, by popchnąć grę dalej, ale tylko o tyle o ile, by nie psuć sobie frajdy z samodzielnego odkrywania. Zresztą gra jest na tyle nieliniowa, że trudno ustalić jedną ścieżkę i trzebaby od początku do końca grać z YT. Dzisiaj sam nie wierzę, że jakimś cudem udało mi się tę grę ukończyć (chociaż po trofeach patrząc to wielu rzeczy nie odkryłem), bo jest przytłaczająca i bezlitosna, nic nie wyjaśnia ("idź i szukaj artefaktów, a jak coś ciekawego znajdziesz to daj znać") tak jak mówicie - trochę masochizm i lizanie ścian. Ale właśnie dzięki temu, że do wszystkiego dochodziłem praktycznie sam (jestem dość metodyczny w grach) La-Mulana mi się tak szalenie podobała i dwójeczkę wziąłem na Switcha i PS4 gdy tylko była możliwość (collection 1&2).

A dwójka początkowo dość liniowa, ale wczoraj trafiłem już na drzwi-teleport, które przenoszą do innych światów i teraz w zasadzie mam już 5-6 lokacji do zwiedzenia, bez jakiejkolwiek wskazówki od którego worlda najlepiej i najłatwiej zacząć xd

No i po godzinie gry uruchomiłem nieświadomie Hard Mode, więc musiałem grę zacząć od początku. x]