Suavek

Skończyłem własnie Lucifer's Call a.k.a. Nocturne. Nie wiem dlaczego tyle osób gadało, że gra jest trudna, gdyż osobiście miałem z nią o wiele mniejsze problemy niż z DDS. Nawet Lucifera pokonałem za pierwszym razem (ending True Demon). Tak czy inaczej, świetna pozycja. Prawie 70h na liczniku a ja wcale się nie nudziłem - rzadkość w przypadku jRPG. Miło też, że obyło się bez sztucznego pakowania, gdyż bohater awansuje w miarę stopniowo, wraz z kolejnymi odwiedzanymi lokacjami. Jedynie pod koniec w ramach przygotowania do walki z Luciferem musiałem nieco powalczyć, aby zdobyć najlepsze demony z Pierce, ale to też nie tyle co pamiętam z DDS, ze zdobywaniem funduszy na Mantry. Jedyne czego żałuję, to że nie odkryłem tej pozycji wcześniej, szczególnie kiedy była łatwiej dostępna i kosztowała grosze. Naprawdę sugeruję dać grze szanse, gdyż jest to zdecydowanie jeden z lepszych (i bardziej unikatowych) jRPG w jakie dane mi było grać.

Utwór może i pasuje do lokacji, ale niestety nie do rozgrywki. Tym samym ciężko mi go określić, jak parę osób wyżej, najlepszym kawałkiem "dungeonowym". Odnośnie tekstu, P4 ma to do siebie, że za cholerę nie idzie zrozumieć słów piosenek. Chwilami się zastanawiałem w ogóle w jakim języku one są. Idealny przykład to (Affection).

Ja muszę natomiast przyznać, że niezbyt mi się podobał utworek w Heaven. W sensie, był przyjemny, ale w ogóle nie pasował on do łażenia po "lochach". Już wolę coś pokroju One-Way Stairs (Airport) z DDS2, czy nawet utworek z Castle w P4. Moim zdaniem milusie przyśpiewki niezbyt pasują do takiego stylu rozgrywki, jakkolwiek dobrze pasowałyby one do klimatu lokacji.

http://www.psxextreme.info/FF-I-and-II-Ann...ons-t48077.html

Czy postarali się chociaż o oryginalny motyw muzyczny TF? Tzn. ten.

1 - Nie grałem, ale to zdaje się klasyczny do bólu jRPG. Nie znaczy jednak, że zły. 2. Nie grałem. 3. Gra bardzo dobra, ale wymaga olbrzymiej ilości sztucznego levelowania w monotonnych lochach. Jeśli nie miałeś wcześniej styczności z żadnym SMT to możesz się zrazić. 4. Zdecydowanie polecam. Świetna historia, bardzo interesujący bohaterowie, ciekawe zwroty akcji no i oryginalny gameplay. Niestety, lochy z biegiem czasu mogą trochę przynudzać. Mimo to, jedna z moich ulubionych gier w ogóle. 5. Takie meh... Połączenie jRPG i Devil May Cry czy innego slashera. Monotonne lokacje (widziałeś kawałek - widziałeś całość). Fabularnie i stylowo kopia FFXII (zadziwiająco podobni bohaterowie). 6. Bardzo oryginalny RPG, niemniej jednak bardzo rozbudowany i wymagający. Taktyczne walki sprawdzają się świetnie, a grafika jest prześliczna. Jednak nie dane mi było jej skończyć ze względu na lekką monotonię w pewnym momencie. Osobiście polecam Persona 3 FES.

Niemniej jednak nie polecam grać od razu w DDS2. Gra jest bezpośrednio powiązana z jedynką fabularnie. Właściwie obie części stanowią jedną całość rozbitą na dwie gry. A skoro się tak uparłaś na muzykę, to Lucifer's Call (Nocturne) także ma przyzwoitą ścieżkę, a gra sama w sobie jest u mnie zaraz za Personami w rankingu serii.

Nie bardzo rozumiem, co ma muzyka do właściwej rozgrywki? Jasne, umila zabawę, ale to nie ona powinna stanowić tutaj podstawę wyboru. Jeśli ogólnie chcesz się wciągnąć w uniwersum SMT to polecam zacząć od Persony, 3 a następnie 4. Potem to już kwestia wyboru, ale osobiście gram na chwilę obecną w Lucifer's Call i bardzo mi się podoba. Digital Devil Saga wymaga niemałej ilości grindowania, a Devil Summoner jest niskobudżetówką. Nie znaczy to oczywiście, że gry są złe - wręcz przeciwnie - ale myślę, że taka kolejność jak wymieniałem byłaby najbardziej odpowiednia. No ale niech będzie: Wszystkie poza Persona 3 i Devil Summoner w moim odczuciu. W pierwszym przypadku j-rap(?) kompletnie mi się nie podobał. Do tego stopnia, że w lochach całkowicie wyłączałem dźwięk i oglądałem jednocześnie serial na monitorze obok. Devil Summoner natomiast, jak już wspomniałem, to niskobudżetówka, przez co muzyka prezentuje raczej niski poziom. Nie jest zła, ale nie jest to gra, na której soundtracku by mi szczególnie zależało. Świetną muzykę ma Digital Devil Saga 2 (klik), ale naturalnie wypada zacząć od pierwszej części. Ta ma też niezłą muzykę, ale w nieco innym klimacie (klik). Persona 4 natomiast, podobnie jak trójka, ma utwory śpiewane, ale tym razem j-pop jest o wiele lepiej wkomponowany w akcję i nawet wpada w ucho. Mimo to sugeruję zacząć od Persony 3. Dopiero po jej ukończeniu zabrałem się solidniej za DDS, którego wcześniej odstawiłem po paru godzinach grania. IMO dobra pozycja aby zacząć przygodę z serią.

Przed, i to znacznie. Chyba nie grałeś w zbyt dużo jRPG na PS2. Obecnie Shin Megami Tensei: Lucifer's Call. Bardziej mi się podoba niż Digital Devil Saga.

No właśnie patrzę na te filmy i zastanawiam się co w tym jest emocjonującego. Jasne, może i gra jest rozbudowana i wymagająca, ale to nie mój typ rozrywki. Ba, jak już wspomniałem, nigdy nie przepadałem za wszelkiego rodzaju symulatorami i arcade'ówkami - jedyny wyjątek to właśnie Ace Combat 5. Zresztą, tu się liczy przyjemna ale jednocześnie urozmaicona rozgrywka, oraz przede wszystkim świetny filmowy klimat. Wiesz, to tak jakby narzekać na Burnouta, że jest nierealistyczny wśród wyścigów . Tu liczy się akurat dobra zabawa.

Myślę, że dobra wiadomość dla miłośników Macrossa: Macross Ultimate Frontier (PSP). Tymczasem za parę miesięcy ma wyjść także SD Gundam G Generation Wars. Jednak obawiam się, że pozycja ta zainteresuje tylko i wyłącznie fanów Gundam, gdyż sądząc po trailerze większych zmian w (ubogim) systemie rozgrywki nie będzie.

Zwiastun SD Gundam G Generation Wars http://www.youtube.com/watch?v=tzo22-NDm-Y

Zwiastun SD Gundam G Generation Wars http://www.youtube.com/watch?v=tzo22-NDm-Y

Misji w głównym trybie jest około 27, z czego w kilku miejscach możemy walczyć na jednym z dwóch frontów. W sumie da to ponad 30 misji. Doliczyć do tego należy jeszcze tryb Arcade. Ogólnie na nudę nie będziesz narzekał, szczególnie, że niemal każde zadanie jest inne od poprzedniego. Poziom trudności to kwestia dyskusyjna. Przy pierwszym podejściu zdarzało mi się powtarzać misje wielokrotnie na normalnym poziomie trudności. W chwili obecnej jednak grę mam tak opanowaną, że na ACE nie ma najmniejszych problemów. Choć faktem jest, że misje mam już wykute na pamięć.

Nie ma czegoś takiego jak must-have. Wszystko zależy od Twoich upodobań. Ktoś Ci zaraz pewnie powie, że np. w LocoRoco, Metal Gear Solid Portable Ops czy inny Chains of Olympus trzeba zagrać, które moim zdaniem są przereklamowane. Ja gustuję w RPG i Strategiach i moim zdaniem zdecydowanie należy zagrać w Disgaea: Afternoon of Darkness, Jeanne d'Arc czy też Metal Gear Acid. Garstka tytułów, a zabawy zapewnią na kilkadziesiąt godzin. Jeśli podobał Ci się Final Fantasy VII i masz do niego sentyment to bardzo prawdopodobne, że Ci się spodoba Crisis Core. Jak lubisz gry logiczne to Puzzle Quest będzie świetnym wyborem, zakładając, że jeszcze nie grałeś na innej platformie.

Edytuj posty.

Pograłem jeden level na PSP i w połowie mi się znudziło. Zainwestujcie lepiej w któregokolwiek Ace Combat.

Warto jak najbardziej. Chyba, że posiadasz lub planujesz zakup PSP, to wtedy bym sugerował przenośne wersje tych pozycji (Disgaea 2 wychodzi w US za parę miesięcy). Jeśli mówisz o Defiance, to grałem w to lata temu na PC i dobrze się bawiłem. Może nawet lepiej zaopatrzyć się w wersję na blaszaka, którą za 10zł można zdobyć.

Fakt, ale w AC5 silniejsi przeciwnicy także się pojawiali, tylko nie byli do tego stopnia rozreklamowani, że tak to określę. A co do poziomu trudności, gdy już się grę opanuje to faktycznie, wszystko dosyć zgrabnie idzie. Nie uważam się za szczególnie zręcznego, a we wszystkich misjach na poziomie ACE zdobyłem rangę S. Faktem jest, że grę przeszedłem jakieś 10 razy, ale mimo wszystko o czymś to świadczy.

Nie bardzo rozumiem. Czym się różni gameplay Zero od Squadron Leader? Osobiście grając w ten tytuł miałem wrażenie, że do czynienia mam z mission packiem do SL, w dodatku mocno przeciętnym. Rozpisywać się nie będę, ale Squadron Leader to jedna z najlepszych gier w jakie grałem. Nigdy nie przepadałem za symulatorami/arcade'ówkami, a SL wciągnął mnie na tyle, że odblokowałem wszystko co tylko się dało (nieczęsto się za takie rzeczy zabieram w grach). Świetny klimat, różnorodne i przemyślane misje oraz ciekawa fabuła. No i naturalnie genialna oprawa A-V. Belkan War niestety nie miał już tego klimatu. Grało się nieźle, ale nic mnie nie ciągnęło aby zabrać się za grę po raz drugi. Podobnie AC4.

Przez ostatnie miesiące PSP leżało w szufladzie. Teraz zakupiłem Final Fantasy Tactics oraz Disgaea i mam dylemat co trzymać w napędzie. No dobra, dylematu nie mam - Disgaea zagości tam na dobre - ale mimo wszystko dwie tak długie gry w końcu zdobyłem i nie sądzę abym narzekał na nudę przez najbliższy czas ;>.

W Personę 3 i/lub 4 jak najbardziej warto zagrać. Najbardziej przystępna odsłona ze wszystkich SMT i jednocześnie jeden z najlepszych RPG w jakie dane mi było grać. Z niszowych polecam MS Saga: A New Dawn. Z pozoru tradycyjny aż do bólu, mało wyróżniający się jRPG. Wad można dostrzec sporo, jednak rozgrywka jest przyjemna, głównie dzięki świetnemu systemowi "customizacji" obecnych w drużynie mechów. Kiedyś coś pisałem o grze więcej na forum ale nie chce mi się szukać. Gra otrzymywała oceny pokroju 6/10 - jak najbardziej zasłużone - ale wcale nie oznacza to, iż nie sprawia ona frajdy. Spędziłem przy niej jakieś 50h jeśli dobrze pamiętam i chętnie kiedyś zagram ponownie jeśli trafi się okazja.

Pffff. 5cm/s nie dorasta Kumo no Mukou, Yakusoku no Basho do pięt. Tym samym pozycję polecam - kreska i muzyka są śliczne, a historia bardziej interesująca niż w 5cm. Poza tym polecam film pełnometrażowy RahXephon - retelling całej serii odcinkowej, bardzo udany. Powinno się spodobać szczególnie miłośnikom Evangeliona. Soukyuu no Fafner - Right of Left - 45min OVA będąca prequelem serii odcinkowej. O ile seria mi się niezbyt podobała, tak OVA uważam za udaną i godną polecenia. Macross: Do You Remember Love - znowu, retelling serii odcinkowej, kompletnie inny niż normalna historia, ale także udany. Myślę, że bez znajomości przynajmniej MSG ten film nie będzie szczególnie ciekawy samodzielnie.

Zabawne jak co niektórzy już oceniają grę zaledwie po trailerze, który praktycznie nic nie pokazał jeśli chodzi o fabułę. Może by tak poczekać do premiery, hm? Jasne, na pewno nie dorówna głównemu wątkowi serii i na pewno nie będzie takiej rewelacji jak fani oczekują ("zomg! Kojima odpowiada za grę!!!1one omglol!!1). Niemniej jednak już teraz stwierdzić można, że będzie zdecydowanie lepiej od kiepskiego Portable Ops. Raz, że gra zdaje się być ciągłą historią, a nie zbiorem podobnych do siebie, monotonnych misji. Dwa, grafika i otoczenie robią niemałe wrażenie, szczególnie dżungla. Chyba nie muszę przypominać tych kwadratowych, pustych lokacji jakie oferował Portable Ops? Po trzecie, cut-scenki i animacja już dostatecznie pokazują, że do gry przyłożą się nieco bardziej niż w przypadku "poprzednika". Z pewnością będzie to lepsze niż przereklamowane bazgroły komiksowe, w których nie wiadomo na co/kogo tak naprawdę patrzymy (ale niech już będzie, że to jest sztuka). Gra wyjdzie dopiero w 2010r. więc jeszcze dużo czasu. Pierwszy zwiastun uznać należy jako teaser lub wersję roboczą, tak jak to miało miejsce w przypadku normalnych odsłon (pierwszy trailer MGS3 kompletnie się różnił od finalnego produktu). I nawet jeśli fabuła nie będzie powalająca lub przełomowa to bardzo chętnie zagram w kolejnego tradycyjnego MGSa. W końcu nie muszę chyba dodawać, że o to w grach chodzi, a nie samą fabułę, ne? Mam tylko nadzieję, że te cztery klony to faktycznie multiplayer i jakaś opcja co-op.

Dwójka pod wieloma względami bardziej mi się podobała od jedynki, a za jej główną wadę zaliczam jeszcze większą niż w poprzedniku liniowość. Nawet opcjonalnych bossów jest mniej, nie wspominając o braku barier i tym samym ukrytych przedmiotów. Zagadek w ogóle sobie nie przypominam. Niemniej jednak same walki sprawiały mi jakoś więcej frajdy (może to przez muzykę? ) a i nieco więcej można pokombinować z drużyną dzięki specjalnym pierścieniom do wyekwipowania. Fabuła natomiast zdecydowanie lepsza i o wiele lepiej przedstawiona (lub też bardziej wyraźna/widoczna). Warto odnotować, że nie ma tutaj aż tak dużo pakowania, gdyż w przeciwieństwie do jedynki EXP całkiem ładnie się rozkłada wraz z postępami. Tylko chwilami musiałem nieco potrenować, ale nie trwało to tak długo jak w DDS1 i wcale nie irytowało. Grę można tym samym skończyć dość szybko i chyba tylko wspomniany przedostatni boss może sprawiać jakiekolwiek problemy jeśli nie posiadamy odpowiednich mantr. A jeśli chodzi o pakowanie w DDS1 to polecam Titania Hallway. Wpisz nazwę w jakimś FAQ a będziesz wiedziała gdzie jest. Potem dobrać odpowiednie mantry do pożerania i można dużo czasu zaoszczędzić.