lysyolec

Jestem po seansie dwóch twórczości Davida Lyncha (mullholland, autostrada). Czy według was wogole do się jakoś te filmy logicznie i w pełni poskładać do kupy, gdzie każda scena ma jakieś sensowne wyjaśnienie ? Czy większość można uznać za jakąś swego rodzaju symbolikę, psychikę bohatera, coś jak sen (w odbiorze widza) ? Filmy są świetnie wykonane, lubię styl Lyncha, coś a la Tarantino ale innej kategorii, jednak kurde gdy myślę o nich jako całości, ciężko mi jest poukładać te "puzzle". No i właśnie, czy to są rzeczywiście puzzle? Czy raczej większość to psyhodeliczna jazda której widz nie ma interpretować dosłownie? Samo główne przesłanie fabularne jest do rozgryzienia, z tym nie ma aż takiego problemu, jednak są sceny (wiele scen), które albo wydają się być w filmach ot tak, albo są po prostu one "ot tak" . Pytanie do ekspertów: jaka jest wasza opinia

Mam pytanko może ktoś będzie coś kojarzyć. Za totalnego małolata, przypomnialem sobie że dostałem skądś konsole. Pamiętam jedynie była koloru czarnego, i co dziwne, po odpaleniu jej, załączał się Sonic (chyba jedynka). Bez kartridża, bez niczego. Co to mogło być ?

I dobrze, chociaż sam nigdy nie gralem, orientuje się tylko po omacku, że jest to "inna gra", w stosunku do "oryginału"

Moze to był tactics advance 2 xd

No to już jest na grubo.

Jasny chuj, ja mam 80 h, co Ty robiłeś tyle godzin? Ale to jest nic, najbardziej mnie rozbroiło że ani razu nie było cofki jeśli chodzi o tury co z gość A to co piszesz o rebornie to trochę słabe to jest. Nie rozumiem skąd u nich takie decyzje dotyczące rozgrywki. Wychodzi na to, że obiektywnie najlepszą edycją jest ta na psp.

Źle sprawdziłeś Z tym że grałem w let us cling together (PSP). Jeśli mówisz o reborn to możliwe że tam dali dupy z tym.

No co ty Stary, właśnie sprawdziłem specjalnie, i wrogowie w fabularnej bitwie mają ten sam lv co ja (50).

Powaznie ? Bez sensu wtedy. Byłem pewien że w tym momencie nawet w bitwach fabularnych level się skaluje wraz z levelem bohaterów. Bez sensu trochę. Dziwne to jest ogólnie, bo w pewnym momencie gra daje do dyspozycji dungeon, w którym przeciwnicy normalnie się skalują. Przechodzisz go, i okazuje się że jesteś dwa levele wyżej w stosunku do przeciwników w misjach fabularnych. Trochę nie rozumiem tego typu "balansu" i nie wiem co twórcy przez to chcieli osiągnąć. Koniec końców pod koniec gry, ostatnie dodatkowe aktywności, dungeony itd zostawiłem sobie na później, bo przecież bym przepakować jeszcze bardziej. Pamiętam, że w FFT też miałem taki problem. Bardzo łatwo można było przesadzić. (Przynajmniej w moim przypadku). Plus ta dziwna mechanika fate, która celowo podwyższalem (była taka umiejetnosc chyba która na to pozwalala) A balthier jest ?

Właśnie nie do końca, bo po skończonym głównym wątku zostaje odblokowana możliwość powrotu do momentu w grze, wybierając sobie to na specjalnej planszy :D Tak więc jeśli w pewnym chapterze (rozgałęzienie jest widoczne), postanowisz rozegrać to czy tamto to nie ma problemu, postacie zaś są są rozwijane nadal, nawet po skończonej grze Waznym ogólnie punktem jest to, że pewne postacie można spotkać i przyjąć do drużyny tylko na określonych ścieżkach, więc po skończonej grze raz, team nie będzie pełny, bo gra oferuje więcej.

Grałem ale w wersję na psp, jest remaster i on chyba się różni pod pewnymi względami. Ale to duchowy spadkobierca, i nie jest nastawiony bardziej na walke (chociaż mogą być dłuższe ze względu na większą ilość postaci na ekranie), czy większe pola walki. Są też decyzję moralne, i trzy rozgałęzienia, gdzie w pewnych momentach fabuła się może całkiem inaczej potoczyć (po skończonej grze można powrócić do kluczowych momentów i rozegrać to w inny sposób). Sama fabuła gra tak samo ważna role, jest też dziennik z ważnymi postaciami wydarzeniami itp (podobnie jak w FFT). No i OST, uważam że jest lepszy, ale tu znów kwestia gustu. Kawałki weszły mi w ucho bardziej aniżeli z FF. No ale jeśli jesteś świeżo po jakimkolwiek TRPG to wskazane jest sobie zrobić pauze w tym zakresie. Ja osobiście po TO zacząłem teraz ogrywać planescape, i to co ta gra zrobiła mi z głową to jest niepojęte. Rzecz genialna

Ja mam teorie że w dzisiejszych czasach raczej sprzedaż nie była by taka jaką by oczekiwali. Stąd wolą zainteresować w nowe dlc, lub tworzyć twory w stylu tego najnowszego fajnala. 🤷‍♀️ Lipa co

O chuj ci chodzi łbie, z google też nie korzystasz? Przepis na krokiety na święta pobierasz z książek kulinarnych ? Się jebnij Ostatnio grałem polecam. Osobiście lepiej się bawiłem chyba aniżeli z FFT, ale to już kwestia gustu

"Świetnie — poniżej masz pełną listę wszystkich elementów wspólnych dla gier Yasumiego Matsuno oraz tytułów osadzonych w jego świecie Ivalice (czyli tzw. Valice/Ivalice Alliance). Uwzględniam tu: Tactics Ogre, Final Fantasy Tactics, Vagrant Story, Final Fantasy XII, Final Fantasy Tactics Advance, Tactics A2, Crimson Shroud i kilka pomniejszych projektów. --- 🧩 1. Tematy i motywy fabularne 1. Polityka i wojna domowa – konflikty między królestwami, buntami, frakcjami religijnymi i rodami arystokratycznymi. (np. Tactics Ogre, FFT, FFXII) 2. Zdrada i intrygi – przyjaciele stają się wrogami, władcy manipulują bohaterami. 3. Moralna szarość – brak jednoznacznie dobrych i złych postaci; każda strona ma swoje racje. 4. Religia jako narzędzie władzy – kościoły i kapłani często manipulują ludźmi dla celów politycznych. 5. Fałszywe proroctwa / manipulacja wiarą – instytucje religijne lub magiczne tworzą mity, by utrzymać kontrolę. 6. Zwykły człowiek w centrum historii – bohaterowie nie są wybrańcami, ale zwykłymi ludźmi wciągniętymi w wielkie wydarzenia. 7. Los jednostki kontra system – motyw bezsilności wobec machin historii lub władzy. 8. Konflikt klas i nierówności – arystokracja, żołnierze, biedota, najemnicy — świat społecznie zhierarchizowany. 9. Zniszczone ideały – bohaterowie zaczynają z wiarą w sprawiedliwość, kończą rozczarowani. 10. Manipulacja pamięcią / tożsamością – często pojawia się motyw utraty pamięci, fałszywego wspomnienia lub manipulacji przeszłością. (np. Vagrant Story, Tactics Ogre, Planescape-like filozofia tożsamości) 11. Upadłe imperia i starożytne cywilizacje – relikty dawnych potęg, które odciskają piętno na teraźniejszości. 12. Wojna jako tragedia, nie heroizm – wojna nigdy nie jest gloryfikowana, zawsze niesie cierpienie i ofiary. --- ⚙️ 2. Styl narracji 1. Polityczne kroniki – styl opowieści przypomina średniowieczną kronikę, z narratorami lub retrospekcją. 2. Dialogi stylizowane na staroangielski / archaiczny język (szczególnie FFT i FFXII). 3. Brak „głównego złoczyńcy” – zamiast jednego zła, jest wiele drobnych sił i interesów. 4. Narracja z dystansu – często używany narrator trzecioosobowy, kronikarz lub wspomnienia. 5. Ukryta ekspozycja – gracz nie dostaje wszystkiego od razu, wiele rzeczy musi wyczytać z kontekstu. 6. Tragiczni bohaterowie – postacie, które ponoszą konsekwencje swoich decyzji, nawet jeśli miały dobre intencje. --- 🏰 3. Świat i klimat 1. Świat Ivalice / Valice – połączenie średniowiecza, magii, i proto-technologii. 2. Miasta o bogatej historii – każde miasto ma własną kulturę, rody, konflikty. 3. Ruiny, katedry, lochy, zamki – architektura inspirowana Europą późnego średniowiecza. 4. Rasy i kultury współistniejące (np. Hume, Bangaa, Viera, Moogles) – w FFXII i Tactics Advance. 5. Konflikt magia ↔ technologia – magia traktowana jak siła naturalna, technologia jak herezja lub tabu. 6. Ziemista, „brudna” estetyka – świat nie jest bajkowy, lecz realistyczny, ciężki, pełen błota, potu i stali. 7. Wpływ religii na prawo i politykę – świątynie mają realną władzę nad władcami świeckimi. --- ⚔️ 4. Mechanika i struktura rozgrywki 1. Taktyczna walka na polu bitwy (siatka / grid) – jak w Tactics Ogre i FFT. 2. System klas (Job System) – elastyczny rozwój postaci przez profesje, specjalizacje. 3. Permadeath lub konsekwencje śmierci towarzyszy – decyzje taktyczne mają wagę. 4. Brak klasycznego podziału na dobro / zło w decyzjach gracza – decyzje strategiczne wpływają raczej na wynik wojny niż na moralność. 5. System polityczny i reputacja – wybory wpływają na frakcje, z którymi gracz ma relacje. 6. Rozbudowana ekonomia / handel / rzemiosło (np. FFXII). 7. AI przeciwników reagująca taktycznie – przeciwnicy flankują, leczą, osłaniają się wzajemnie. 8. Eksperymenty z interfejsem i systemami – np. Gambit System w FFXII, który pozwala programować zachowania postaci. 9. Złożony system lootu i ekwipunku – często wymaga planowania (np. crafting, rzadkie przedmioty). --- 🎨 5. Styl artystyczny i muzyka 1. Projekt postaci Akihiko Yoshidy – charakterystyczne proporcje, surowy styl, stonowana kolorystyka. 2. Muzyka Hitoshiego Sakimoto i Masaharu Iwaty – orkiestralna, dramatyczna, z wpływami baroku i średniowiecza. 3. Symbolika religijna i heraldyczna – herby, chorągwie, święte pieczęcie, teksty w pseudo-łacinie. 4. Minimalizm interfejsu – prosty, „papierowy” styl przypominający manuskrypt. 5. Cinematic storytelling – wiele scen przedstawionych z filmową kamerą, dramatycznymi ujęciami. --- 🧠 6. Filozofia i przesłanie 1. Władza zawsze korumpuje – niezależnie od intencji. 2. Wojna niszczy ideały – nie ma czystych zwycięstw. 3. Religia to siła społeczna, nie tylko duchowa. 4. Historia powtarza się – wojny, zdrady, upadki wracają w różnych epokach. 5. Człowiek jest jednocześnie ofiarą i sprawcą. 6. Świat nigdy nie jest w pełni poznany – wiele tajemnic zostaje nierozwiązanych (Matsuno unika pełnych wyjaśnień). --- 🧭 7. Typowe postacie i archetypy 1. Rycerz rozdarty między obowiązkiem a sumieniem. 2. Najemnik, który traci wiarę w ideę walki. 3. Kapłan, który wątpi w swoją religię. 4. Młody idealista, który poznaje brutalność świata. 5. Cyniczny manipulator, który ostatecznie widzi pustkę swoich działań. 6. Postacie kobiece o silnej tożsamości, często liderki frakcji (np. Agrias, Ashe, Catiua).

Ktoś wspomniał o wakacjach. Aż mi się TDU2 przypomniał.