Oki, moje propozycje:

 

 

1. Liero (czyli pikselowe wormsy w czasie rzeczywistym w systemie splitscreen)

 

 

2. Alien Shooter - strzelanka z widokiem z rzutu izometrycznego. Masowa rozwałka tysięcy potworów!

 

 

3. Maui Mallard (snes) - rewelacyjna platformówka z kaczorem Donaldem.

Edytowane 28 listopada 20231 r przez SebaSan1981

wow, ten kaczor ile w ogole ma klatek animacji, wygląda prawie jak herkules z PSXa 

 

 

Nom kaczor jest super, ogólnie estetyka poziomów i sama gra jest mega kozacka. Można w nią pograć również na emulatorze, emu i rom są łatwo dostępne na necie. Miałem Maui Mallarda również na snes carcie, całego przeszedłem na konsoli ale sprzedałem lata temu za niezłą sumkę haha.

 

Ogólnie to planowałem dać coś z gierek z moich resztek snesowej retro kolelcji poniżej ale to następnym razem gdy trafi się moja kolejka.

 

 

Przy wyborze gierek kierowałem się różnorodnością i łatwością dostępu. Liero ma jakąś zoptymalizowaną wersję i chodzi dobrze nawet na nowoczesnych sprzętach. Alien Shooter tak samo, dobre kompy radzą sobie z rzeźnią na ekranie.

ISS Deluxe miałem na Sege MD i katowałem miliard godzin z bratem  To była dla nas duza różnica na plus względem izometrycznej fify 97 (chociaz tam granie na hali robiło robote).

Idę w opcję full retro xd

Chyba że gra będzie za trudna, to wtedy nie.

 

A jak tam u was sytuacja, Panowie?

Ja jeszcze ogrywam Yoshiego. Dobra gra ale jakoś nie chce mi się grać więcej niż 2-3 levele na dzień.

Ja juz zarezerwowalem czas na 3 ostatnie gierki z klubu na święta i tydzien po. Mam nasrane rzeczy do ogarnięcia przed świętami i przyda mi sie chill przy retro gierkach.

Jade na wieś w święta to zaaplikuje sobie retro akurat na bycie offline 

Maui Mallard in Cold Shadow ograny do połowy (poległem na lawowej 'windzie'). Sorry ale ta gra jest średniakiem. Do oprawy nie mam większych zastrzeżeń, muzyka wpada w ucho, sprite'y są duże i świetnie animowane, levele dobrze narysowane i klimatyczne. Właściwie tutaj nie zagrała tylko czytelność. Interaktywna część otoczenia mało się wyróżnia, więc parę razy ganiałem w te i we wte bo np. nie zauważyłem jakiejś czaszki do której można się czepić.

Niestety gameplay poległ na najbardziej podstawowych elementach i tak:

-hitboxy są tragiczne, niektórych przeciwników trzeba trafić w sam środek sprite'a (mimo że widać jak pocisk/pałka przelatuje przez ciało), reakcje na razy są słabiutkie, ninjasów z drugiego świata raz załatwiałem jednym szlagiem innym razem 10cioma, od czego to zależało? nie wiem,

-przez powyższy problem walka kijem jest bezpłciowa, lepiej jest maszować atak (+ kucnięcie co powoduje zadawanie ataku raz za razem) niż kombinować ze specjalem z którego przeciwnik może nas wytrącić

-sekcje platformowe też cierpią z powodu słabych kolizji, z jednej strony nie doskakuje się do platform na których ewidentnie stawia się stopę, z innej zahacza o elementy o które nie powinniśmy, kamera też nie zawsze ukazuje to co powinna (parę skoków na ślepo trzeba było zrobić)

-zbieranie setek śmieci w tym takich które są tanio ukryte nie dostarcza rozrywki, za dużo tego

Ta gra mogła być dobra bo bohater który ma dwie persony, jedna z pistoletem i trzema typami ammo, druga ninjasa z atakami w zwarciu miała potencjał na coś ciekawego ale niestety za dużo elementów nie pykło. Na screenshotach/filmikach prezentuje się zacnie, gameplayowo jest słabo. Jak bym miał oceniać po połowie to takie 5+/10 (z czego minimum +1 za oprawę).

ja pogralem w koncu wiecej i mocno zraziło mnie walczenie jako ninja. Strasznie chujowe sa te hitboxy, do tego stopnia mnie to irytuje, że kiedy tylko mogę to zamieniam się z powrotem w strzelającego kaczora. Poziom trudności mocno wzrósł i zaczyna się robic irytująco. Zobaczymy jak będzie dalej.

No ukończyłem. Ambicje były wielkie, ale proza życia zrobiła swoje i po prostu wygodniej było mi grę zaliczyć na emulatorze. Nie jest aż tak dobra, by się z nią szarpać prawilnie. Na moim SNESie dotarłem podobnie jak kolega Łom do poziomu w wulkanie, gdzie na segmencie z podnoszącą się lawą poziom trudności tak nieprzyjemnie pikuje w górę, że zanim ogarniemy co i jak to życia się kończą. W późniejszych levelach też są podobnie mordercze fragmenty i to jedna z wad gry - niezbalansowany poziom trudności, co prowadzi głównie do frustracji. 

 

Poziomy generalnie fajnie zróżnicowane i ładne, choć mają niekiedy problemy z czytelnością. Czerwone nietoperze na czerwonym tle i tak dalej. Mają też niekiedy tę ułomność, której nienawidzę w grach - respawnujący się przeciwnicy. Na szczęście nie wszyscy i raczej sporadycznie, ale te muchy są tak wkurwiające. W sumie niegłupie są tutaj mechaniki. Rozpieranie się na kiju w wąskich przejściach, późniejszy level pod wodą, gdzie musimy poruszać się na zasadzie odrzutu, strzelając w przeciwnym kierunku. Trochę pomysłów udało się zawrzeć i każdy poziom potrafi się przyjemnie odróżniać jakimś niuansem, o ile nie jest to akurat jeden z tych zabójczych segmentów, który zeruje nam licznik żyć.

 

W ogóle gra ma ciekawy system haseł. Przekombinowany i utrudniający życie graczowi, ale ciekawy. W pełni go zrozumiałem dopiero na przedostatnim poziomie xd

Otóż może się wydawać, że aby zaliczyć poziom musimy zebrać odpowiedni % lootu. Otóż nie tym razem, bo nawet jeśli nie osiągniemy wymaganego pułapu, to gra puści nas dalej. Więc po co go zbierać (poza własną satysfakcją)? Otwiera on nam dostęp do Bonus Stage'a, gdzie pod presją czasu musimy zlokalizować sześć fajerwerków i jeśli to nam się powiedzie, to dopiero wtedy dostaniemy hasło dostępu do tego etapu gry. Jeśli na którymś etapie (loot/bonus) zawiedziemy, to chuja do dupy dostaniemy. Ale zawsze możemy ukraść password z sieci, hehe.

 

Wkurwiało mnie też to, że między pod-poziomami nie można przenosić poziomu zdrowia czy amunicji. Dobrze ci idzie, zbierasz piękny zapas, kończysz fragment poziomu i znów chuj do dupy, zabieramy ci wszystko, zbieraj od nowa. Tych tokenów Yin Yang to nawet nie żal, bo specjał odpalany za ich pomocą jest bezużyteczny. 

 

Jednak największy problem odnotowali już Panowie wyżej. Dramatyczne hit-boxy i problematyczne w trakcie platformowania kolizje. Gdyby popracować nad tymi elementami, to przyjemność z gry poszłaby w górę o dwie klasy. Jak absurdalnie nieprzemyślane bywają starcia w tej grze udowadnia ostatni boss, którego rozpracowałem metodą siłową wpychając się na niego (jak stara baba w kolejce na nasze plecy) i tłukąc kijem po głupim łbie. Jedyna jego reakcja to odpychanie mnie, która kosztowała moją pulę zdrowia zawrotne -1HP i zanim zeszło ze 100, to zajebałem głąba. Czy jest mi wstyd? Ani trochę. To za ten wulkan i inne chamskie zagrywki.

 

Gra ładniutka, ale gameplayowo dość toporna w kluczowych mechanikach.