Emtebe

to tylko rzeczy nabyte. Kolekcjonowałem w życiu rozmaite badziewia, w końcu w pewnym momencie sprzedałem niemal wszystko (zostały tylko książki i ukochana seria silent hill). Od razu lepiej się poczułem, kolekcjonerstwo to samowolne niewolnictwo.

rozumiem, trzymać sobie 10 ulubionych tytułów, do ktorych wiemy ze bedziemy po latach wracać. Ale co taki gosciu odpali kiedys tą fifę 99, czy inny szajs kiedykolwiek jeszcze? Nie, bedzie mu to gnić w szafie, i tyle z tego, a wartosci to nie ma poza sentymentalną. A moj ojciec zwykł mawiać, że ,,nie ma sentymentów''.

spojrzcie na takiego archona z youtubowego arhn.eu. W filmikach z pokoju gracza wspominal ze nie raz myslal by to sprzedac wszystko pod cholere. Widac ze mu to ciąży, ale tak gleboko w to juz wszedl, ze dostał obsesji, i jedynym wyjsciem byloby sprzedanie 99%, zostawienie z 5-10 gier i jednej konsolki i tyle. Ale wszedl juz tak gleboko, ze nawet utrata jednej gry z kolekcji moglaby spowodowac paranoję. Grajmy, kochajmy się i módlmy, ale nie za cenę zdrowia psychicznego i jakości życia.