Sylvan Wielki

W rzeczy samej. Również Singu polecam. Co do tego czy najlepszy, czy nie, kwestia gustu. Jedno jest pewne. Wyjątkowa to pozycja. Nie jest tego znowu aż tak mało. Ostatnio widziałem za niecałe osiemdziesiąt zł. w sieci sklepów Saturn.

Zależy jak grasz. w 16 godzinach powinieneś się jednak zamknąć. Dokładnie. Ostatnio ukończyłem. Choć przy 100% sprawa nieco podobna, jak w przypadku poprzedniczki - może lekko nużyć powtarzalnością misji, ale przecież nikt ich nie każe wykonywać.

Bardzo dobra okładka. "Starcie tytanów" - bezczelna kopia motywu z CKM. Średnio udany pomysł. Ogólnie, niezwykle trafne podsumowanie Dark Souls autorstwa koso. Jestem pasjonatem Demon's Souls. Mam w domu wszystkie dostępne jej wersje, jak i platynę w każdej z nich. Kontynuacja po kilkudziesięciu godzinach gry rozczarowała mnie srodze. Tuż przed ostatnim bossem zastanawiałem się nad 7/10 dlań. Zacząłem bawić się grą, zwiedzać poszczególne lokacje w poszukiwaniu wszelakich smaczków. Ulepszałem bronie, odszukiwałem dane postaci - Big Hat Logan rządzi - wyszło, że ta gra ma wiele wspólnego z fenomenalną Castlevanią: SotN. Pod koniec gry wydawało mi się, ba, byłem pewny, iż znajduje się ona w majestatycznym cieniu słynnej poprzedniczki. Nie jest to teraz takie oczywiste. Brakuje mi tylko tendencji postaci/świata. 2011 debeściaki redakcji idą w zła stronę. Oszczędność formy dawnego formatu bardziej przemawiała do czytelnika. Była przy tym znacznie bardziej czytelna. Teraz jest wulgarnie, chaotycznie. Zupełnie jakby składacz pił w pracy. Lwia część czytelników to mężczyźni, zatem atakowanie narządów wzroku wykrzywionymi facjatami pracowników magazynu, nie jest koniecznością. Podobne zarzuty można mieć do kalejdoskopu na rok bieżący. Co za durny pomysł z tymi różnymi kątami tekstów. Abstrahując od faktu, iż całość jest średnio przejrzysta. Kali spłodził najlepszą recenzję TH jaka w polskiej prasie czytałem (lepsza nawet od tego co Playbox zaprezentował). Najlepsza, wcale nie musi oznaczać, że jest jakiś wysokich lotów. Jednak autora tekstu ce(pipi)e specyficzna mentalność, jak i styl. Raczej niepoważny, ale rzeczowy. Przepełniony pasją. Widać, że zjadł zęby na binarnej rozrywce, że ją kultywuje, a może i nawet na swój sposób kocha. Kali'ego można lubić, bądź tez nie, ale nie sposób jego zabawy z piórem (klawiaturą) pochwalić. Coś w deseń opowieści nastolatka nt swojejj pierwszej dyskoteki z prawdziwego zdarzenia. Dyskoteki, w której zaliczył coś innego niż pancza od bramkarza lubującego się w produktach siedemnaście alfa. Recenzja ma jednak kilka wad. Nikogo (chyba, że naczelnego) nie interesuje, czy Kali napisał kilka stron, czy raptem kilka zdań o TTT i teraz nie ma ochoty tego przytaczać. Za to wynagrodzenie otrzymuje i winien się profesjonalizmem wykazać. Ja rzeczoną recenzje pamiętam "małe dziecko zachwyca się bardziej kolorowymi paciorkami na bazarku u ruskich, niż prawdziwymi perłami" - cytat (przyrównanie oprawy graficznej TTT do SC) z pamięci. W tymże numerze był konkretny opis do cudownego FM3. Ale mniejsza o to. Niektórzy mogą całości nie pamiętać, bądź (bardziej istotne) nie mieli tego numeru w rękach/nie pamiętają czasów TTT z PS2. Wypadałoby przypomnieć kultowy tytuł w kilku zdaniach, tym bardziej, że miejsca na to recenzent otrzymał całkiem sporo. Zarzuty pod adresem demo TTT dwa, niby poparte sensownymi argumentami, ale tylko i wyłącznie biorąc pod uwagę człowieka, któremu nazwy takie jak: EWGF, czy custom string, nie sa obce. W filmie główne skrzypce graja takie, a nie inne postaci, więc wybór postaci pod demo niekoniecznie musi spasować MadDogJin'owi. Za recenzję UMvsC 3 czwórka z minusem. Dalej jest już o niebo bardziej przejrzyście - nie to co na początku magazynu. Diabeu powinien zdecydowanie więcej pisać. Specyficzny styl, jak i charyzma są trudne do podrobienia i dobrze wpasowały się w to czym charakteryzuje się pe. m_walkiewicz powinien raz jeszcze przemyśleć swoje niecne postępowanie w kąciku. Violet za to co pokazała (cóż za profesjonalizm) powinna z miejsca jakaś suta nagrodę od redakcji dostać (nie, nie jestem jej kuzynem).

Mnie, podobnie jak w NGS II, najbardziej przypadła do gustu katana.

Przebudzenie polecam. Jej ukończenie zajęło mi bodaj ok dziesięć godzin. Jest klimatycznie i ciekawie. Bardzo dobry dodatek.

Lata temu przeszedłem ja na PC. Absolutnie wyjątkowa to pozycja. Jakiś czas temu wzbogaciła moją kolekcję gier na PS3. Tak dla przypomnienia, włączyłem ja na kilkadziesiąt minut. Nawet teraz fantastycznie się broni - klimat, sfera audio, design, a nawet oprawa graficzna. Niemniej racja, hakowanie w wersji konsolowej jest uciążliwe. Mogli tego nie zmieniać.

Z Bayo sprawa wygląda podobnie, jak z Bioshock. Zupełnie nowy tytuł. Nowa jakość. Wręcz z pańska pogardą może spoglądać na konkurencję. Absolutnie czarny koń. I to Arab najczystszej krwi.

Rayman. Aż chciałoby się nowej Castlevanii na tym silniku.

Ponieważ ta gra jest zepsuta. Mnie, jak i wielu innym graczom, również poszczególne sekwencje nie wpadały. Niby jeśli pierwsza wejdzie, ma być teoretycznie wszytko w porządku, ale nie wierz w to. Rada - należy odinstalować grę, stan gry skasować, zainstalować tytuł raz jeszcze i powtórzyć zabawę.

TTT dla osób, które mają jako takie pojęcie w Tekken będzie całkiem szybkim kompletem. Mnie wpadła platyna w ok 4 godzin, a byłby to czas krótszy, jednak kilkanaście walk pomiędzy binarnymi żniwami rozegrałem. Czasówkę zrobiłem poniżej trzech minut (Paweł+Joszek). Jedyne co wymaga nieco większego skupienia to kręgle. Ale tu, po raz kolejny, najlepszym wyborem jest Feniks.

Po 1-1: 2-1, 2-2, 5-1, 5-2, 3-1, 3-2, 3-3, 5-3, 2-3, 1-2, 4-1, 4-2, 1-3, 4-3. W między czasie można udać się na rajd do 4-1 po CF+1 (pilnuje go czarny szkielet na wzniesieniu, tuż przy pierwszych schodach - fenomenalna broń, która służy doskonale przez większą część gry).

SimonK - nie mam już pure bladestone. Powodzenia w jego zbieraniu. Będze potrzebne. QstomPL - znam przynajmniej dwa szybsze SR. Jeden to niespełna 49min. Także obejrzałem jeden, niecały. Tak, SR to ciekawa sprawa. Warto kilka wyrywkowo zobaczyć - polecam ten z cudownej Castlevania: SotN. Dark_Slide - moje pierwsze przejście (nie na platynę, zwyczajne zaliczenie tytułu) Demon's Souls wynosiło ok. 44 godzin (USA ver.). Jakiś czas później kupiłem europejską i to w niej zrobiłem swoje pierwsze 100%. Sporo tego zeszło, gdyż wciąż uczyłem się gry. Grałem Royalem. Następnie wróciłem do amerykańskiej wersji (ciężkozbrojny rycerz) i szło znacznie szybciej. Trzy i pół zaliczenia jednej, jak i trzy i pół zaliczenia drugiej, spowodowały, że mam encyklopedyczną wręcz wiedzę nt tej pozycji. Ostatnią była azjatycka odsłona. Wszelakie zależności, rozmieszczenie przeciwników, ich rodzaj, ilość, znajomość poszczególnych lokacji, nie miały tajemnic. Stąd te trzy całe przejścia i skok po wymagane dusze do NG+++ nie skradły zbyt wiele czasu (jak na DS). Całość nie przekroczyła 40 godzin. A jako, iż to azjatycka wersja, partię rozegrałem ninja. Nie mogło być inaczej. Tu jednak pojawia się pewien element losowości. W Eu. wer. pure bladestone wypadł mi bodaj w niecałych trzydziestu próbach przy parametrze "luck" równym 7. Natomiast w azjatyckiej przy szczęściu rzędu 13 i dzierżonym LSoS potrzebowałem blisko 300 -_- Niewiele mniej w USA. Generalnie to polecam zabawę z tendencjami postaci, jak i świata (PWWT/PBWT oraz PBCT/PWCT) zrobić za pierwszym podejściem, ponieważ z kilkoma BP w azjatyckiej wersji walczyłem na NG++. Już za pierwszym razem potrafią przyłożyć, a na NG+ (i wyżej) zazwyczaj zabijają jednym szlagiem.

Skusiłem sie na wszytkie trzy wersjie (uroczo na półce wyglądają), a jak już tak się postąpi, to wypada zrobić po 100% w każdej. Fenomenalna to pozycja. Jedna z najlepszych, o ile nie najlepsza na tej generacji. Czasy jednego z moich przejść: 1-1 - 08:55 1-2 - 05:46 1-3 - 08:45 1-4 - 14:00 2-1 - 09:19 2-2 - 03:58 2-3 - 04:16 3-1 - 07:14 3-2 - 23:32 3-3 - 05:42 4-1 - 04:24 4-2 - 11:45 4-3 - 09:05 5-1 - 09:00 5-2 - 09:09 5-3 - 04:00 Gdy zaliczałem Demon's Souls ostatni raz, ukończyłem go w 96 minut.

Ja już kupiłem "Festiwal krwi. Jak tylko z nowymi pozycjami się uporam, zabieram się za inF drugiego i ten dodatek.

Świetny av, Rozi. Nielichy ten nowy Batman. Wszak już poprzedniczka trzymała bardzo wysoki poziom. Ale, żeby zaraz jedenasta najwyżej oceniana gra w historii....

Renegade Ops. Jeśli masz, graczu, nieco grosza na zbyciu, kup ją. Pozycja owa należy do tz. TSS (czyli jedna gałką sterujemy naszym pojazdem, a druga prowadzimy ostrzał). Coś ala fantastyczny Stardust HD. Dziewięć aren najeżonych przeciwnikami. 4 pojazdy do wyboru. Tysiące eksplozji. Tryb wieloosobowy. Frajda z rozrywki jest przeolbrzymia. Istny Metal Slug tej generacji. A to wszytko w fenomenalnej wręcz oprawie graficznej, jakiej nie ma żadna inna pozycja dostępna w zero-jedynkowym sklepie (nie licząc rzecz jasna pudełkowych wersji bez pudełka). Przyznam szczerze, że grafika wywarła na mnie większe wrażenie niż w nowym Uncharted. Sunący po drodze pojazd, zostawiający za sobą tumany kurzu prezentuje się znakomicie. Wszystko jest okraszone wzorcową fizyka, a pieczołowita dbałość o wszelakie detale dopełnia wybornej całości. Wystarczy się rozpędzić i wbić się pojazdem w drewnianą chatę, by wykpić interakcję z otoczeniem w wysokobudżetowych pozycjach. Betonowy, duży budynek już oprze się umizgom naszej maski, ale wyrzutni rakiet już nie. Scenerie są zróżnicowane: od jałowych obszarów do zabaw nad oceanem gdy sterujemy helikopterem. Ostrzelamy przeciwników i w samo południe i podczas zmroku. Na dobrą sprawę brakuje tylko ośnieżonych terenów i porządnej ulewy. Gra ma także balans, do którego ni jak nie idzie się doczepić. Na easy jest łatwo, mamy przy tym nieskończoną liczbę żyć. Ale odgórnie jest zanegowana możliwość rozwoju postaci. Medium to stara szkoła. Kilka zgonów dzieli nas od napisu game over. Jak przepadną, zabawę zaczynamy od początku etapu. Jednak podczas gry zdobywamy punkty doświadczenia, dzięki którym mamy dostęp do nowych umiejętności. Zabawa jest znacznie lepsza niż na niższym słupku. Na HC przeciwnicy są bardziej wymagający (ale zostawiają więcej exp.), mamy także zmniejszoną liczbę żyć. Jedyne na co bym trochę ponarzekał, to sfera audio. Jest niczego sobie, ale nic poza tym. Muzyka trzyma poziom, gdy się już pojawi, ale jest jej zdecydowanie za mało. Głosy postaci, oraz wszelakie dźwięki , to już klasa sama w sobie. RO to zdecydowanie nie tylko jedna z najciekawszych pozycji dostępna w cyfrowej dystrybucji, ale jedna z najlepszych gier w tym roku. Dodatkowo absolutnie zachwycająca graficznie. Bite 10, 8, 9 - 9/10.

Tak, z tą ilością stanów gry w DS drugim twórcy utarli nosa wielu graczom. Na moje liście mam kilka osób mających 100% w pierwszej cz. Każdy zaliczył kontynuację, ale nikt nie ma tam platyny.

Skończyłem Uncharted trzy i zabieram się za nowego Batmana.

Dopiero co dobiłem po 100% w obu Demon's Souls i planuję zdobyć platynę także w Dark Souls. Każdy, kto grał w obie gry wyraża się jasno: Demon's Souls to istna rewelacja, a nawet więcej, jednak Demon's Souls < Dark Souls. Nie pogniewam się jeśli okaże się to prawdą.

Ładne (a przynajmniej zgrabne) te niewiasty z HP. Salutowanie w takim gronie będąc półnagim, to PROpsik. Oczywiście o ile zimna woda nie umniejszyła zalet naszego zg(red'a). Jak widać dobrze mieć układy z barmanami, a z kelnerkami jeszcze lepiej.

Pogratulować zatem nerwów. Z drugiej strony sporo tracisz - vide nie uznajesz zapewne takich wspaniałych przedstawicieli horrorów jak Rec*. Co do apteczek/amunicji, to jest w tym trochę prawdy. Jak robiłem 100% w pierwszej cz. to na poziomie "niemożliwy" było ich jak na lekarstwo, ale .... przez kilka pierwszych poziomów. Później zalegały i u mnie. Niemniej, dalej będę bronił tezy, że DS drugi to horror nastawiony na akcję. Klimat i przeciwnicy odróżniają go od takiego Uncharted. Z drugiej strony wspomniany Rec*, czy bardziej jego sequel, też nie stroi od ciężkiego sprzętu, grupki ludzi, a jednak kobiety (i nie tylko) najzwyczajniej się go boją. Daj zagrać swojej dziewczynie w DS II (samej, nocą) i zapytaj czy uważa go za horror.

Jak wspominałem ostatnio, spodobało mi się to, co napisał Butcher. Szło to tak "twierdzenie, że DS2 nie jest horrorem, to zgrywanie piep**** cwaniaka". Jakoś tak. Czym DS2 od poprzedniczki się różni.... Fakt, jest nieco więcej tałatajstwa do przetrzebienia, ale nie umniejsza to kompletnie temu co oferuje klimat. Momenty są, i to częste, gęste. Ale jak widzę, że 3/4 osób z mojej listy grało w Dead Space II (w poprzedniczkę podobnie0 o godz. 16. to czego oni oczekują. Nie twierdzę, że Berion tak robił, ale nie popieram nazywania tej gry strzelanina, tym bardziej, że na "easy" to jeszcze w Rambo można się pobawić, a na wyższych (nie licząc medium) poziomach już tak bogato z apteczkami/amunicją nie jest.

Jeszcze pozostaje mi zakup azjatyckiej wersji i zrobienie w niej 100% - tym razem superszybkim ninja z dwiema katanami (a jakżeby inaczej). Osoba, która wymyśliła zależności panujące w świecie Demon's Souls ma łeb na karku. Jest przy tym okrutnie bezlitosna. Jeden błąd i przechodzisz grę raz jeszcze.

BF III i Dark Souls.

Dobrze się sprawdził (według mnie). Natomiast kompletnie Czarek Pazura mi nie podchodzi w grach.