LeifErikson

Powiedziałbym, że to zależy. Niektórym serialom wolniejsze dawkowanie dobrze robi - np Sukcesja, której nie wyobrażam sobie bingować ze względu na natłok i dynamikę dialogów. Nie wspominajac nawet o klasykach w stylu Six Feet Under ktore wrecz trzeba pochlaniac stopniowo i powoli. Z kolei inne połyka się znakomicie w ramach dłuższego posiedzenia - ze Squid Game tak miałem, ostatnio też Złotko na SkyShowtime. W przypadku Severance chyba bym się skłaniał ku paru odcinkom na raz, ale też bez przesady, ze pol sezonu za jednym zamachem.

Moja topka póki co (nie licząc Severance i Teda): W obronie syna Uznany za niewinnego Black Bird Kulawe konie Terapia SciFi to nie moje klimaty ale zacząłem Silos i też jest zacnie. Ogólnie jakość produkcji na Apple TV jest naprawdę wysoka i myślę ze można ich bibliotekę traktować jak HBO - co by nie włączyć, będzie przynajmniej dobre.

Patrzę na Landmana przez pryzmat Yellowstone z oczywistych względów i szczerze mówiąc mnie się podoba. To co mnie chwilami mocno irytowało w Yellowstone, czyli mega nadęcie i przesadny patos z nielicznymi momentami przełamywania tego humorem, w Landmanie jest jakby w odwrotnych proporcjach - głównie to dość zabawna komedyjka z poważnymi tematami w tle. Do tego ten specyficzny klimat budowany ujęciami krajobrazów, muzyką. Sama historia bez szału, momentami to się ogląda jak jakąś telenowelę, ale generalnie jestem pozytywnie zaskoczony, czekam na więcej.

Ceny nowych aut w segmencie B są odrealnione moim zdaniem, ja bym raczej bral jakąś używķę. Clio V jest spoko, tylko ciasne dość. Ale dość nowoczesne, dobrze wyciszone, silnik 1.0 turbo zaskakująco żwawy, a w spokojnej trasie palił mi 4-5 litrów. Z nowych, to Balkan ostatnio pozytywnie ocenił nowe C3. https://youtu.be/pyjfp_RNVfo?feature=shared

Mam tak samo. Klif w Orłowie, spacer plażą do Sopotu, na starówkę w Gdańsku, wycieczka na Hel... piękna sprawa po sezonie, zimą, tylko zimno jak cholera.

A to o drugim sezonie Złotka nie wiedziałem. Spoko, oby trzymali poziom pierwszego.

Złotko po 3 odcinkach rewelacja. Uwielbiam seriale które pojawiają się zupełnie znikąd, a okazuja się tak dobre. Ella w tej roli jest doskonala, a i sam klimat jest świetny, przypomina mi trochę pierwszy sezon Fargo. Ciekawe jak to zamkną, bo chyba tylko 6 odcinków, więc krótka historia.

Na łuszczenie paska raczej pomogło skoro tego paska już nie ma. Ale co poza tym to pewnie się okaże za parę lat.

U mnie kiedyś chłop chciał bardzo przetestować auto na zimnym silniku żeby sprawdzić jak odpala (diesel), ale na zaproszenie z rana nie chciał się zgodzić bo nie ma jak dojechać 10 km, a moją sugestie ze w takim razie ja przyjadę do niego rano też odrzucal, bo silnik się wtedy zagrzeje i już sobie nie sprawdzi, tak jakby sugerując mi żebym zostawił mu auto na kilka godzin do wychłodzenia albo najlepiej mu je przywiózł wieczorem, a on sobie rano sprawdzi.

Sorry za post pod postem, ale w wolnej chwili podgoniłem trochę Landmana i nie mogę oprzeć się wrażeniu ze ten serial to trochę takie popłuczyny po Yellowstone. Wygląda to na moje oko tak, jakby Sheridan miał w głowie pół pomysłu na kolejny serial, ale idąc za ciosem po dobrym (choć nierównym) Yellowstone stwierdził "dobra, jedziemy z tym". Landman powiela te same schematy w kwestii bohaterów, czyli mamy szorstkich twardzieli, jakiegoś nieogarniającego, ale zdeterminowanego młokosa, laskę z daddy issues (dodatkowo komiczne jest to, że 17-latke gra 27-latka), grube ryby obracające pierdylionami dolarów, cwanych prawników i konflikty o ziemię. Tyle że w Landmanie brakuje historii, którą miało Yellowstone... akcja niby jakaś tam się toczy, ale jest średnio angażująca, a dodatkowo poprzecinana wstawkami jak z komedii obyczajowej i scenami w stylu tych programów o trudnych zawodach z Discovery czy National Geographic. Dziwne połączenie. Dopiero w połowie jestem, więc nie pokuszę się o ocenę ostateczną, ale póki co mam wrażenie że ten serial to trochę wydmuszka. Ogląda się to całkiem spoko, bo zdjęcia są ładne, muzyka klimatyczna, ale jakiegoś większego sensu w poświęcaniu temu serialowi kilku godzin życia na ten moment nie widzę.

Czyli Kmiot już jak rasowy zgred ma problemy z deadline'ami.

Ja ten trend lubie bardzo, bo takie miniseriale to według mnie najlepszy sposób opowiadania historii. Na długie tasiemce szkoda mi czasu, a zwykły film pełnometrażowy to znowu za krótko. Miniserial na kilka godzin to idealna długość, historia skondensowana i nieprzeciagnieta, a jednocześnie złożona i satysfakcjonująca. No i zacząłem Złotko, jest intrygująco, a Ella Purnell...

Ja właśnie skończyłem drugi sezon. Generalnie przesłodzone to jest przeokrutnie (tak jak Ted Lasso), ale oglada się przyjemnie, bo jest ładnie i pozytywnie. Co ciekawe, drugi sezon skręca w kierunku telenoweli trochę, bo niewiele konkretnego się tam dzieje poza codziennymi perypetiami bohaterów.

+1 Ten ciasny font męczy wzrok okrutnie. Jasne, że chcecie zmieścić jak najwięcej treści na ograniczonej powierzchni, za co chwała, ale w tym przypadku warto byłoby poszukać innego rozwiązania.

Marcellus coś się zmienił od zeszłego roku.

A ja właśnie z przypadku trafilem po raz pierwszy do Popeyes i nawet pozytywnie się zaskoczyłem. Jakość mięsa i panierki jak na mój gust super, aż przypomniały mi się dawne czasy jak za dzieciaka odwiedzałem KFC - tak właśnie zapamiętałem ich mięso wtedy, czyli ładne, soczyste kawałki piersi w chrupiącej panierce (przelom lat 90 i 00). A KFC mnie ostatnio rozczarowało kilka razy jakością mięsa w granderze i zniechęciłem się do nich mocno. Spróbowaliśmy w Popeyes Chicken Sandwich i to samo tylko z coleslaw w środku i racja, że tanio nie jest (odpowiednio chyba 19,95 i 24,95 o ile dobrze pamietam), ale ja się tak tym najadłem, że spokojnie taka kanapka (+ fryty) może robić za obiad (wszystko dzięki uczciwemu kawałkowi kurczaka). No i wspomniane frytki też ciekawe, bo nieprzesolone i w jakiejś przyprawie, więc smakują trochę inaczej. A więc generalnie jak dla mnie pozytywne doświadczenie i od teraz jeśli szukałbym kanapki z kurczakiem to prędzej tutaj niż w KFC.

Robi robotę ta panorama bez żadnego poprzecznego elementu po drodze. Nie nagrzewa się latem od tego jakoś tragicznie?

Uuu, grubo, współczuję. To już pewnie taniej byłoby się z nią dogadać i rzucić jej gotówkę na naprawę tego zderzaka.

Też bym umieścił w swojej topce. Burnout to jedna z tych serii, które kojarzą mi się z lepszymi, beztroskimi czasami, gdy siadało się przed konsolą i czerpało miodność płynąca z ekranu godzinami. Wielka szkoda, że brak kontynuacji, bo moim zdaniem taki tytuł powinien być na każdej generacji. Trochę podobne emocje wzbudza Wreckfest, no ale nie jest to to samo.

Piechota przede wszystkim świetnie dobiera tematy i potrafi wyszukać ciekawostki, które sprawiają, że z przyjemnością czytam o tematach, które były mi zupełnie nieznane albo obojętne. Dlatego szkoda że ostatnio go jakby trochę mniej.

My się tak bardzo nie rozumiemy na poziomie podstawowej komunikacji że to jest wręcz niepojęte. Ja od początku piszę o prasie drukowanej, tylko i wyłącznie. Wyniki w internecie oczywiście że są inne i zaskoczony jestem dlatego że pomimo kompletnie innego medium z innym gronem odbiorców pochłaniających treści w inny sposób, ta różnica nie jest duża. Po internecie spodziewałbym się przytłaczającej przewagi prostych form typu recki. Inna sprawa to co rozumiemy jako publicystyka na portalu, bo publicystyka z printu typu 6 stron przekrojowych rozważań na jakis temat na portalu nie pojawia się w ogóle albo bardzo rzadko.

Wreszcie realne dane zamiast wyssanych z palca wymysłów, jaka miła odmiana. Na Prezesa zawsze można liczyć. Natomiast grupa odbiorców PPE (czy dowolnego innego growego portalu) jest na tyle specyficzna że też trudno to odnieść do czegoś poza siecią, bo współczesny user szuka szybkiej informacji, a nie wymagającej więcej czasu na przyswojenie publicystyki. A i tak jestem pozytywnie zaskoczony proporcjami na PPE.

Skończyłem właśnie. Niby wtórne, bo wiadomo, że historia skupia się wokół rozgrywek, ale tym razem gier jest mniej, więcej się dzieje poza areną. Same gry też są w większości inne, więc jak komuś się ten element podobał w pierwszym sezonie to powinien rzucić okiem. Format serialu mają dobry więc pewnie będą eksploatować dalej.

Matki pingwinów - ciekawy polski miniserial, porusza niespotykaną tematykę, bo pokazuje losy rodzin wychowujących dzieci z niepełnosprawnościami. Głównie tytułowych matek, więc cały serial może wydawać się dość babski, ale historia jest całkiem wciągająca. No i główna bohaterka jest zawodniczką MMA. I tak ją jakoś ucharakteryzowali że wygląda na moje oko jakby była siostrą Sydney Sweeney.

No tak, dla lokalsow będzie to zapewne kłujące w uszy, ale dla reszty chyba spoko. Stereotypów i uproszczeń tam nie brakuje, raczej sztampa momentami, ale setting dość nietypowy jak na polski kryminal więc IMO można dać szansę. Choć może jeszcze będę zmieniał zdanie jak wrzuca kolejne odcinki.