Piechota

Ja się zbiorczo odniosę do kilku wiadomości na temat moich spraw zdrowotnych. Trzymam się scenariusza, że najgorsze już w przeszłości. Choć paskudne to były miesiące, rygor pisania i angażowania się w sociale pisma pomagał mi jakoś tam się nie zapadać pod powierzchnię (ale natężenie wydawnictw było trochę za duże). Przede mną idealistycznie jeszcze jeden trudny miesiąc (lipiec), a potem kilka lat obserwacji i bardzo możliwe, że tylko obserwacji. Bardzo dziękuję za wiadomości tu i na skrzynce. Miałem i tak serio dużo szczęścia w swoim nieszczęściu, niech to posłuży innym za motywację do dbania o siebie :)

W 334 będę ja. W 335 Kacper Adamus. I w 336 dopuścimy znowu Sebastiana. Wielogłos dobrze robi temu minidziałowi

Tylko jedno nagranie było (o Switchu 2 wstępne wrażenia), reszta to starsze rzeczy, które tak się nałożyły

Bardzo dziękuję. Dla mnie 2025 rok to rok zwalniania, powrotów, doceniania i przede wszystkim – odłączania się od pociągu, tempa, bodźców i lęków „normalnego” świata. Ciesze się, że do Ciebie trafiłem myślą

Miałem już okazję przejrzeć finalny plik i powiem Wam, że Roger z Romkiem odwalili KAWAŁ roboty, żeby wydawnictwo wyglądało zupełnie inaczej niż cokolwiek dotychczas w naszym katalogu. Będziecie zadowolnieni!

To w stu procentach zasługa Sebastiana. Ja potrzebowałem kogoś, kto wypełni ten dział zajawką w czasie moich przygód zdrowotnych. Ale zgodziliśmy się niedawno (nie mówiąc Rogerowi!), żeby dostarczać recki retro w miarę naprzemiennie z Adamusem i Kochańcem od 334 naprzód :)

Ciekawa zasada Niestety, w redakcji jest trochę odwrotnie i to z chętnymi do publicystyki zawsze był problem ^^

Ja oddałem dziś swój ostatni tekst i z tego, co wiem ze świergotania ptaszków, to w zasadzie 98% SNES-a jest napisane!

Coś nowszego tym razem w (werble…) Encyklopedii Platformerów 3D!

No i w taki zniuansowany sposób, taki, który nas z Komodem przekonał do tekstu, to na tej liście interesuje nas SH3, Rule of Rose i Haunting Ground (może pierwszy Parasite). „Jako jedyna” w tetralogii, „rzadziej eksplorowaną” – właśnie tak z większą głębią, na miarę horroru psychologicznego :) wiem, że na dobrą sprawę od inicjacji horroru są w nim babki, ale czym innym polygony z AitD albo „mistrzyni otwierania”, a czym innym fantastyczna głębia budowy Heather i otaczającego ją koszmaru. Dla mnie to ewenement swoich czasów To byłże on!

Oj… no w końcu to zrobimy, ej! Ja skończyłem jedynkę dopiero

Nie uważam, żeby to był kontrowersyjny materiał! Nikomu nie zabrał żadnych cycków :D Ale dla kontrowersji: nowa Lara zawsze > stara Lara

Jako że to wybitnie subiektywne – uwielbiam skriny ze starych gier w dużych rozmiarach, właśnie tę pikselozę! :D

Mnie się spodobał pomysł na odcinek o Larze przed odcinkami o Tomb Raiderze (należał do naszych bab z podcastu), bo raz, że ekipa z Core jednoznacznie w późniejszych wywiadach denerwowała się o treść reklam, formę plakatów, które obieral Eidos, a dwa, że przecież sama miała też za uszami. Ciekawił mnie też motyw założeń postfeminizmu. Zwłaszcza jako niegdyś nastolatka z plakatem Lary w pokoju (TYLKO Lara z Angel of Darkness <3)

Już dość niewiele obracam się w okołomłodzieżowym gronie, jednak zapewniam, że do niedawna bardzo duże oburzenie było również o TikToka i tę onlyfansową otoczkę, i filtry upiększające, i kosmiczne standardy, i seksualizację osób nastoletnich. Ryje im to głowy po równo. Dużo mocniej niż nam erotyczna otoczka niektórych gier wideo w latach 90.

Zawsze one. I kod na rozebranie. W zeszycie z kodami, który leżał w lokalnej gralni, był tak podpisany, oczywiście, ten na wybuchnięcie :)

Chyba nie szło o "szokujący", ile "stereotypowy" właśnie. Rzeczywiście warto tu brać pod uwagę bijatyki, szczególnie Mortala. I rany, jiggle physics w pierwszym DoA (też 96, czyż nie?), u mnie w domu był shadow ban na tę grę w towarzystwie domowników xD Ale wiesz, dotykasz ciekawego tematu: co z Ayą w PE2, co z Jill w RE3, co z Haną robiono, by marketing działał sprawniej, czego nie robiono w ich poprzednich grach. To są na maksa fascynujące wątki. No i tak, oczywiście że w FF7 Aerith reprezentuje tę niewinną, stereotypową dziewczęcość, a Tifa staje się tą najlepszą kumpelą z podwórka, co zaczepna, przygód żądna, bić się chce, ale wyrosła i wypiękniała. Umrę na tym wzgórzu :D Odcinek o gierce w swoim czasie. Na pewno troje z grona przechodzi wersję z I-III, jedna osoba oryginał (i to nie ja), natomiast znów powtórzę, że gdyby ktoś z załogi chciał obejrzeć let's play, też byłby mile widziany. Przy tej grze akurat nie trzeba rozmawiać wyłącznie o mechanikach. Są istotne, jasna sprawa, ale istnieje też cała niesamowita aura, zaskakujący design poziomów i wątek dyskusji z kinem przygodowym.

Na górze Doomy Na dole Lara (podcasty obfite jak twoja stara)

Tomb Raider jest tak zbudowany, by klasyczne działało idealnie. Croc odrobinę mniej, ale to prawda, że analogowo gra zrobiła się dużo łatwiejsza. Jest zatem „historycznie prawilnie, ale momentami za trudno” albo „dużo fajniej, ale momentami za łatwo”. Na szczęście sprawdzanie sobie sekwencji skoków ze sterowaniem czołgopodobnym nie wymaga nawet przestawiania czegokolwiek! Wciąż będę bronił tego wydania. Bardzo mnie uspokoiło, że Nitro Rad podziela moje uczućka. To przepraszam, ale w 333 psuję tę zagadkę. Natomiast domyślałem się, że domyślasz się. Niejedną gazetkę razem przeniuchaliśmy, niejeden run skończył się ślepym korytarzem ;)

A trzy w rynnie. Za 2 tygodnie idzie Super Sami Roll, w czerwcu Floating Runner. Potem Demon Turf (podstawka) i Jumping Flash! 2 do jesieni ten 1996 rok zamknę!

A w sumie dlaczego miałbym nie wrzucić (miałem takie „skoro nie jest o konkretnej grze, to chyba nie idzie na forum”). Może znacie Rafała i będzie to dla Was przyjemna opowieść

W tym roku coś było o Monster Hunter Wilds na jednej z grupek messengerowych! :D

Istnieje też mocna solidarność w „młodych”, narybek Rogerowy w miarę regularnie się kontaktuje. Kacper od lat jest „głęboko” w moich tekstach, ja gdzieś tam orbituję przy jego. Ekipa „od publicystyki” chyba tak ma. Osobiście staram się czytać całą publicystykę co miesiąc. Czytam też intensywnie „CD-Action” oraz „Retro Gamera”. Zawsze z nastawieniem „co mógłbym z tego wyciągnąć jako autor” albo „jak ja bym to sobie napisał”. Ale czasem dla inspiracji growej, tu głównie „RG”.

„Król w żółci” był bardzo edukującą lekturą, brawo pan Cypher!

Inicjacyjne wyniki sprzedaży jedno, wieloletni status drugie, przecież to oczywiste. Jak to, że pokolenia, które nazwały „dwójkę” horrorem wszech czasów, nadrabiały ją mniej szczytnymi metodami ^^