Piechota

Już dość niewiele obracam się w okołomłodzieżowym gronie, jednak zapewniam, że do niedawna bardzo duże oburzenie było również o TikToka i tę onlyfansową otoczkę, i filtry upiększające, i kosmiczne standardy, i seksualizację osób nastoletnich. Ryje im to głowy po równo. Dużo mocniej niż nam erotyczna otoczka niektórych gier wideo w latach 90.

Zawsze one. I kod na rozebranie. W zeszycie z kodami, który leżał w lokalnej gralni, był tak podpisany, oczywiście, ten na wybuchnięcie :)

Chyba nie szło o "szokujący", ile "stereotypowy" właśnie. Rzeczywiście warto tu brać pod uwagę bijatyki, szczególnie Mortala. I rany, jiggle physics w pierwszym DoA (też 96, czyż nie?), u mnie w domu był shadow ban na tę grę w towarzystwie domowników xD Ale wiesz, dotykasz ciekawego tematu: co z Ayą w PE2, co z Jill w RE3, co z Haną robiono, by marketing działał sprawniej, czego nie robiono w ich poprzednich grach. To są na maksa fascynujące wątki. No i tak, oczywiście że w FF7 Aerith reprezentuje tę niewinną, stereotypową dziewczęcość, a Tifa staje się tą najlepszą kumpelą z podwórka, co zaczepna, przygód żądna, bić się chce, ale wyrosła i wypiękniała. Umrę na tym wzgórzu :D Odcinek o gierce w swoim czasie. Na pewno troje z grona przechodzi wersję z I-III, jedna osoba oryginał (i to nie ja), natomiast znów powtórzę, że gdyby ktoś z załogi chciał obejrzeć let's play, też byłby mile widziany. Przy tej grze akurat nie trzeba rozmawiać wyłącznie o mechanikach. Są istotne, jasna sprawa, ale istnieje też cała niesamowita aura, zaskakujący design poziomów i wątek dyskusji z kinem przygodowym.

Na górze Doomy Na dole Lara (podcasty obfite jak twoja stara)

Tomb Raider jest tak zbudowany, by klasyczne działało idealnie. Croc odrobinę mniej, ale to prawda, że analogowo gra zrobiła się dużo łatwiejsza. Jest zatem „historycznie prawilnie, ale momentami za trudno” albo „dużo fajniej, ale momentami za łatwo”. Na szczęście sprawdzanie sobie sekwencji skoków ze sterowaniem czołgopodobnym nie wymaga nawet przestawiania czegokolwiek! Wciąż będę bronił tego wydania. Bardzo mnie uspokoiło, że Nitro Rad podziela moje uczućka. To przepraszam, ale w 333 psuję tę zagadkę. Natomiast domyślałem się, że domyślasz się. Niejedną gazetkę razem przeniuchaliśmy, niejeden run skończył się ślepym korytarzem ;)

A trzy w rynnie. Za 2 tygodnie idzie Super Sami Roll, w czerwcu Floating Runner. Potem Demon Turf (podstawka) i Jumping Flash! 2 do jesieni ten 1996 rok zamknę!

A w sumie dlaczego miałbym nie wrzucić (miałem takie „skoro nie jest o konkretnej grze, to chyba nie idzie na forum”). Może znacie Rafała i będzie to dla Was przyjemna opowieść

W tym roku coś było o Monster Hunter Wilds na jednej z grupek messengerowych! :D

Istnieje też mocna solidarność w „młodych”, narybek Rogerowy w miarę regularnie się kontaktuje. Kacper od lat jest „głęboko” w moich tekstach, ja gdzieś tam orbituję przy jego. Ekipa „od publicystyki” chyba tak ma. Osobiście staram się czytać całą publicystykę co miesiąc. Czytam też intensywnie „CD-Action” oraz „Retro Gamera”. Zawsze z nastawieniem „co mógłbym z tego wyciągnąć jako autor” albo „jak ja bym to sobie napisał”. Ale czasem dla inspiracji growej, tu głównie „RG”.

„Król w żółci” był bardzo edukującą lekturą, brawo pan Cypher!

Inicjacyjne wyniki sprzedaży jedno, wieloletni status drugie, przecież to oczywiste. Jak to, że pokolenia, które nazwały „dwójkę” horrorem wszech czasów, nadrabiały ją mniej szczytnymi metodami ^^

Dziękuję! I Yakuzka zawsze może być rozkopana w tle, ja polecam :D

Ta gra ma wypisane Nintendo EPD na czole, zakładam z dużą pewnością, że to jest nowy Marian 3D! (Ale tak w dodatku istnieje jeszcze jeden, bardzo z życia już powód, dla którego kupiłem tego Switcha. Wkrótce wyjaśnię. A jeszcze dodatkowiej sytuacja na rynku na tyle niepokoi, że znowu będzie powtórka z PS5, którego potem miesiącami szukałem w normalnej cenie, by zgarnąć egzemplarz, póki jest to łatwe)

Było fajne, póki trwało, ale kupiłem Switcha 2, więc BANANZA xD

I coś zupełnie innego, ale mam nadzieję – przyjemnego do słuchanka

Nagrane. Czekają w rynnie

Rozumiem, że serca nam biją w podobnej arytmii. Ja wkładam w te felietony od czterech (już pięciu, bo 333 u maila na Rogerze) miesięcy wszystko, co mam literackiego. Chcę wycisnąć siebie do ostatniej kropli. I wspaniała to jest podróż. A Twój komentarz dowodzi, że nurt psychodynamiczny pomaga również w głębokiej relacji z własną pasją. Pokaż mi, w co grałeś, a powiem Ci, jakim graczem jesteś. Fajnie się to wszystko rozkopuje i uwzględnia. Jestem pod względem growym najszczęśliwszy od lat, teraz, gdy sobie jednocześnie pykam w coś na DS-ie, na PSX-ie, na Steamie i w Game Passie <3

Dzięki za wokalny odbiór materiałów z Bez Dyskusji. Kilka zdań ode mnie w poruszanej kwestii. Jestem, jak ładnie napisał @Pix, zapalonym graczem (w sensie akademickim, mnie gry interesują jako teksty kultury, granie w nieskończoność w jeden tytuł dla eskapistycznych impulsików to nie ja) i jako taki w ogóle nie mam problemu ani z graniem na easy, ani z obejrzeniem sobie let's playa, nawet jeśli sam tego nie zrobię. Podcast nie sili się na udawanie tru gamingu, jest wszechstronny i ma odzwierciedlać zainteresowanie jego twórców. I trochę w nim kocham, że taka Aleksandra, która uwielbia cyfrowy horror właśnie z perspektywy widzki jutubków, esejów, słuchaczki podcastów, jara się nim czysto teoretycznie, bo praktycznie jej nie idą trudne gry i się cyka straszaków, to taka Aleksandra ma możliwość obejrzeć całość i też dorzucić własne wrażenia. No i dzięki temu mam też ludzi do krótkiej rozmowy o komiksie RE i o powieści RE. Za to Deadly Silence już opracuję samodzielnie, bo to taki poziom nerdozy, do którego bym ich nie zmuszał Zwłaszcza że przypomniałem sobie jeszcze o tej niesfinalizowanej, ale grywalnej wersji GBC...

Cóż pozostaje poza podziękowaniem? Dziękuję zatem w imieniu całej ekipy :) Bardzo fajne, niehorrorowe rozkładanie na czynniki pierwsze już za winklem, stay tuned!

Dobry wieczór, drugi krok Bez Dyskusji w Residentach za nami. Jeśli zastanawiacie się, co dalej, chętnie zdradzę: Deadly Silence, którego już prawie skończyłem, a potem komiks i powieści z okolic 1996/97. To będą raczej krótsze materiały, ale fun z ich planowania i realizacji spory, bo chyba nikt w polskich tubkach tym się nie zajmował :) I jeez, ale kampania Chrisa męczy węża (hihi) z tymi sześcioma slotami w kieszeniach…

Ja mocarnie doceniam Twoje komentarze, bo człowiek sobie może albo przypomnieć coś ze studiów, albo po ludzku nauczyć się nowego. Większość z nas z roku na rok poprawia warsztat, pisanie to niekończący się proces wspinania nieco wyżej. Hejtu w tym nie wyczuwam (i nie wyczułbym nawet wtedy, gdyby większość uwag dotyczyła akurat mojego tekstu)

120 zł pewnie też bym nie dał (ten wieczny problem "grania za darmo" u recenzentów), ale przy promce -25% już bym nie miał wyrzutów sumienia

To raz jeszcze, żebyśmy mieli pewność: ocenę dla gry wystawiłem swego czasu w retrorecenzji i jest to dla mnie (nostalgiczne, mocno związane z ważnym czasem w życiu, ale wciąż) 7. Zupełnie nie dziwiłoby mnie 6 u Ciebie, Croc to bardzo specyficzna produkcja. Natomiast remaster uważam za wzorcowy. W ramach "remastera" (nie remake'u!) jest to idealny wzór odświeżenia tytułu z lat 90., jak dowolny Tomb Raider z pakietu I-V. Jeśli czegoś brakuje, no to właśnie drugiej gry w pakiecie, ale druga gra to zupełnie inna bestia. Oczywiście, można porównywać z Crashem i Spyro, ale to są ewenementy (i remake'i jednakowoż), nie sądzę, by inne platformówki z PS1 miały się doczekać takiej operacji. Natomiast miesiąc wcześniej był Glover, remaster bezmyślny, niesprawny, wstydliwy. Croc naprawił Croca (w sensie sterowania), dodał niesamowitą ilość materiałów okołomuzealnych. Chyba pisałem to w recenzji, ale jeśli wznowienie zawstydza emulator, to już wystarczająco uzasadnia jego zakup. W moich oczach, platformiary beznadziejnej ^^ Ale widzę, że istnieje właśnie spory rozstrzał w krytycznym odbiorze Croca, jest to dla mnie kompletnie zrozumiałe :)

Mogę dodać tutaj bardzo zajaraną na granie osobę w domu, ale granie planszowe dużo bardziej niż konsolowe. I jak tak wychodzi, że "Rebelia" starwarsowa to 3 godziny rozgrywki, a "Resident Evil 2" w kampanii wyciągnął już ponad 10, a dopiero zeszliśmy do kanałów, to czasu na swojskie granko dla siebie zaś mniej. Nic złego, przynajmniej radość z zabawy większa, gdy w końcu się udaje (Adamus mi to też ułatwił zrozumieć, bo miał podobny kryzys, gdy urodziła się Młoda). A co do grania przed szkołą – był to mój problem w tamtych latach. Przed otrzymaniem PS1 budziłem się przed świtem i grałem na Pegasusie bez dźwięku, by nikt w domu nie usłyszał. Może przez to dziś ledwo jestem w stanie wstać na osiemnasty budzik :D