Red Dead Redemption 2

[Faka 3 820]

Najlepiej to było zrobić jak w Wieśku, masz wybór, chcesz być czołgiem siedzisz na nim, chcesz responsywne sterownie, przełączasz cyk i wszyscy zadowoleni.

[dee 8 801]

Tak to jest, kilkuset najlepszych developerów pracuje z 8 lat nad GOTG i co? Wyjaśnia ich kilku konsolomaniaków z forum o gierkach dla dzieci JA TO BYM LEPIEJ ZROBIŁ TYLKO DAJCIE MI ROBOTĘ W BRANŻUNI

 

[ASX 14 147]

Nie wiem czy ktokolwiek chciałby tam pracować z własnej woli

[Gość Rozi]

Mojego konia popierdoliło:

 

 

[c0ŕ 4 834]

Po zakończeniu gry jest jeszcze jakaś opcja szybkiej podróży oprócz dyliżansu?

[Bansai 11 198]

Teraz, c0ŕ napisał:

Po zakończeniu gry jest jeszcze jakaś opcja szybkiej podróży oprócz dyliżansu?

 

na ranczu Johna nie ma mapy? Przed zbudowaniem domu na 100% byla na jakims stole, po budowie chyba jest w srodku gdzies

[Pupcio 17 232]

Dyliżans, pociąg i mapka w pokoju

[c0ŕ 4 834]

dzięki, w tym znajdźkowym amoku aż zapomniałem chaty przeszukać

 

tak ogólnie to te znajdźki nie są aż takie złe za sprawą opcji znaczników na mapie. Zaznaczam ileś tam na raz i jeżdżę po mapce bez konieczności patrzenia co chwilę w yt. Najgorsze po prostu w tym zbieractwie jest to ciągłe przewracanie się na skałach, no ciągle się wypier.dalam, nie zliczę też ile razy koniem w drzewo wyje.bałem xD tak to mniej więcej wygląda, bo jeszcze dochodzi brak orientacji w terenie i pomysłu od której strony wspiąć się na górę 

 

SPOILER

 

 

 

 

No ale kosci mam już 27/30, jeszcze groby i te dreamcatchery chyba z takich statycznych znajdziek. Kwiatki czy polowanie przynajmniej wymuszą nieco kreatywności a nie tylko biegania z miejsca na miejsce xd

Edytowane 12 Listopada 2018 przez c0ŕ

[Pupcio 17 232]

Te kwiatki to też mają swoją lokalizacje określoną więc nope  

[c0ŕ 4 834]

 

 a pamietam jak w jedynce biegałem sobie bez żadnej mapy za kwiatkami po lasach nasłu(pipi)ąc czy nie idzie jakaś puma albo niedźwiedź, kiedyś to było

[maciucha 11 393]

ja przedwczoraj dopiero dotarłem do rozdziału 3  

[Gość]

Skonczylem, wiec moze tez napisze cos o grze. Dla mnie RDR ma w sobie jakis wyzwalacz uczuc, ktory wypierdala poza skale. W grze znajdziesz wszystko, od lizania ran, nadzieje, radosc, zycie chwila, az po upadek, brak zaufania oraz zwatpienie. Gra zaskakuje, sa momenty, w ktorych wydaje sie, ze zaczyna sie stagnacja i nagle fabula rusza do przodu takim tempem, ze nie wiesz czego sie spodziewac. Historia idealnie nawiazuje do pierwszej czesci, w ludzacy sposob starajac sie zapewnic nas, ze przeciez i tak wiemy, co stanie sie pozniej, by za chwile wydrzec nam te pewnosc i zbudowac tak potezne napiecie, ze absolutnie zapominasz, ze grasz w gre "open world" i robisz fabularne zadania, jedno po drugim, by jak najszybciej dowiedziec sie, co bedzie dalej. Pomimo tego, ze gra nie posiada heroicznych wartosci, do ktorych nas ostatnio przyzwyczajali developerzy, a nasze postaci nie strzelaja laserami z dupy, to przywiazanie do wszystkich z gangu Dutcha jest tak silne, ze staramy sie nie myslec o tym, ze w kazdej chwili mogloby sie stac cos zlego. RDR2 pokazuje, ze zycie nie zawsze jest czarne oraz biale, ze czesto najglupsze bledy moga decydowac o naszej przyszlosci.

Teraz spoilery fabularne, wiec dalszy ciag dla ludzi, ktorzy przeszli gre.

 

Spoiler

 

Sam swiat jest przepiekny, zadania poboczne sa ciekawe, czesto bardzo spojne z glownym watkiem fabuly. Miasta zyja swoim zyciem, NPC chodza do pracy, zwierzeta walcza miedzy soba. Wszystko, co spotykamy na swojej drodze ma w sobie cos, co sprawia, ze czujemy sie jakby ktos nam opisywal cala historie,  przez co bardzo przyzwyczajamy sie do calego gangu. Historia zaszczepia nam instynkt poznawczy po dlugim oraz nudnym prologu, w ktorym z zaciekawieniem rozpoczynamy przygode Arthura. Na poczatku wydaje sie nam zwyklym bandyta z ciezka przeszloscia, ktory swoja lojalnoscia budzi zaufanie wszystkich w obozie. Pierwszy oraz drugi chapter to lizanie ran, ratowanie pozostalych czlonkow gangu, ktorzy dali sie zlapac oraz spiew, tance i swawole prawie tak grube, jak byly pod koniec w komiksach Asterixa i Obelixa.

Pozniej fabula delikatnie przyspiesza. Wszczepia nam podejrzliwosc po incydencie nad rzeka. Czeste egzekucje innych gangow na swoich wspolnikach daja nam uczucie niepewnosci. Gra zaskakuje mnie po raz kolejny, kiedy osoba, ktora mam za agenta i konfidenta, nagla wjezdza na koniu do obozu, trzymajac wlasna glowe w swoich rekach. Moja czujnosc wtedy zostala uspiona.

 

3 Chapter pozwala nam odpoczac od dziczy, jaka spowija miasteczka Valentine oraz Strawberry. Delektujemy sie sloncem w okolicach Rhodes, by delikatnie przesiaknac klimatem "poludnia". Jedyne, co nie podobalo mi sie w 3 chapterze to apatia calego gangu po tym, jak Arthur zostal uwieziony przez Colma. Myslalem, ze Dutch zbierze ludzi i zemsci sie za to, co O'Driscolle zaserwowali Arthurowi, a tu nic. Na koniec 3 chaptera ostatni raz czujemy potege calego gangu, kiedy galopuja na posiadlosc Braithwaite (polecam udac sie tam pozniej).

Chapter 4 pokazuje nam, jak bardzo Dutch i jego ludzie zyja jeszcze w poprzedniej epoce, calkowicie nie odnajdujac sie w nowoczesnym Saint Denise. Osoba, ktora dla wszystkich byla autorytetem jest nikim w porownaniu z lokalna mafia, ktora wiekszosc brudnych interesow pierze poprzez legalne inwestycje. W dodatku gra pokazuje, jak olbrzymi wplyw maja oni na inne lokacje w grze (armia, miasto gornicze na polnocy, lub chodzby nawet kolej oraz rezerwat Indian). Wydaje mi sie, ze tu wlasnie nastapila przemiana Dutcha, ktory nie potrafil poradzic sobie z postepem oraz tym, ze rabunek nigdy nie da mu fortuny, by byc chociazby w polowie byc tak poteznym, jak ludzie, ktorych okrada. Chapter 4 konczy sie nieudanym napadem na bank oraz utrata lupu.

Chapter 5 zaczyna sie slabo, a przynajmiej takie zrobil na mnie wrazenie. Ja sie czulem wyalienowany na wyspie, przybity po utracie Seana oraz Hosea. Ciagle martwilem sie, co sie dzieje z pozostala czescia gangu i z ulga na sercu zegnalem sie z wyspa. Kiedy wlacza sie muzyka jadac do pozostalosci, jakie zostaly po starym obozie, po raz pierwszy czujemy, ze to poczatek konca. Ja czulem pustke, majac jeszcze przed oczyma rajd gangu na posiadlosc Braithwaite, wiedzialem ze gang, ktory teraz zastane juz nie bedzie tym samym, jaki opuszczalem z wszystkimi, by napasc na bank. I kiedy juz wydaje nam sie, ze moze uda sie opanowac klotnie w obozie i jest jeszcze szansa, dostajemy olbrzymiego klina w postaci choroby Arthura. Wtedy dociera do nas, ze dla Arthura to koniec i nawet zawadiacki, pelny charyzmy charakter pani Adler nie jest w stanie nas z tej ponurej, apokaliptycznej wizju upadku wyciagnac. To rowniez koniec Dutcha, ktory wpajal swoim druchom idealy, ktorych sam nie jest w stanie przestrzegac. To mordowanie z zemsty, zawisci oraz osobistych pobudek. To strach przed przyszloscia oraz nieudolne ukrywanie tego, ze szef gangu nie wie jak wybrnac z sytuacji, w ktorej caly gank utknal.

Chapter 6 to chaos oraz proba odkupienia grzechow. To przemiana Dutcha oraz proba ratowania innych przez Arthura swoim kosztem. W chapterze dzieje sie tyle na raz, ze sam nie jestem w stanie tego opisac. Gra pokazuje, jak jedna uparta jednostka (general armii) potrafi przekreslic przyszlosc calego rezerwatu Indian. Jak samolubny charakter Dutcha jest w stanie przekreslic zycie innych ludzi, dla swojego dobra. Jak problemy calego gangu wywoluja kolejne klotnie, brak zaufania oraz to, ze powoli wszyscy zaczynaja uciekac z plonacego okretu. Za kazdym razem, gdy z obozu ucieka kolejna osoba mialem przed oczyma scene, w ktorej kazdy odwaznie mierzy do dwoch agentow, by udowodnic, ze jest w stanie oddac wszystko za swoj gang. Koniec 6 chapteru to moment, w ktorym zegnam sie z zacisnietym gardlem z Arthurem. Nie ma tu patetycznego heroizmu, jest ucieczka oraz wybor, ktory konczy sie smiercia osoby, do ktorej przyzwyczailem sie przez te dwa tygodnie latajac z nim balonem, jezdzac pociagiem oraz tramwajem, strojac sie na przyjecia, plywajac zdalnie sterowanym statkiem. Czulem ze chcialbym spedzic z nim jeszcze kilka dni. Z drugiej strony ciezko bylo patrzec, jak choroba pozerala Arthura. Zdanie, ktore wypowiedzial do Johna jest tak silnie polaczone z pierwsza czescia, ze jeszcze bardziej poteguje cale napiecie. Pozniej fabula kresli sie juz bardzo wyraznie. Jest nienawisc do Micah, jest zwatpienie w Dutcha, ale rowniez wewnetrzny spokoj po tym calym chaosie, gdy Arthur patrzy sie w strone zachodzacego slonca.

Epilog 1 to stagnacja. John probuje zyc tak, by cala jego rodzina byla szczesliwa oraz by Arthur byl z niego dumny. To rowniez wprowadzenie do "jedynki", powoli widzimy jak obie historie lacze sie powoli ze soba, pozwalajac nam rozwijac fabule w strone tego, z czym mielismy do czynienia 8 lat temu.

Epilog 2 to przygody z Sadie w postaci listow gonczych, ktore prowadza na trop Micah. Koniec to kolejna niespodzianka. Moment, kiedy Dutch strzela do Micah, to chyba najwiekszy mindfuck, jaki tworcy gry byli nam w stanie zaserwowac. Wydaje sie, ze szef gangu van der Linde zrozumial, jak olbrzymi blad popelnil i nie bedzie juz w stanie tego naprawic. Calosc zawiazuje slub Johna z Abigail oraz dosc sentymentalne wstawki reszty gangu w napisach koncowych. Dzis mialem nie siadac do gry, ale pewnie pojezdze po mapie w poszukiwaniu grobu Arthura, nad ktorym stala jego ukochana.

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozumiem, ze cala historia moze nie wszystkim sie podobac. Dla mnie Red Dead Redemption 2, pomimo bledow, to najlepsza gra, w jaka do tej pory gralem. To barwna historia o ludziach, ktorych przeszlosc zaciska sie na szyi. 10/10

Edytowane 12 Listopada 2018 przez Gość

[Figuś 20 424]

Jak miło było

Spoiler

wy(pipi)ać niemiaszka z obozu

 

[Gość ragus]

Początek 3 rozdziału - pan Macintosh jest niesamowity. Prawdziwy uczciwy obywatel, przyjaciel każdego stróża prawa.

[wojnar 1 892]

Te challenge to niezły grind jest. Zostały mi już tylko Zielarz i Bandyta ale coś czuję że trochę to jeszcze potrwa. Szczególnie że muszę znaleźć po 30 sztuk 3 różnych ziół do wytworzenia toników.

 

W ogóle najgorsze wyzwanie to to z Blackjackiem. Czyste RNG, przy tym spędziłem dobre 4 godziny żeby dobrać 3 karty i wygrać z krupierem. 

 

Nie wiem kto tam wymyślił te wyzwania ale siusiak mu w dupe.

[MaiorZero 1 400]

O kurła chyba mam buga.

 

Podczas misji fabularnej mnie zabili i musiałem zresetować. Teraz patrzę a w ekwipunku nie mam semi-auto shotguna. Moja ulubiona broń. I co teraz? W sklepie nie mogę jej kupić. Musiałbym powtarzać z ponad 2h gry...

[Gość ragus]

w 2018 roku ludzie dalej w gierkach robią poboczne misje ze znajdźkami, nie mające wpływu na główny wątek i nie pasujące kompletnie do czynów bohatera?

 

 

ostrooooooooooo

[c0ŕ 4 834]

3 minuty temu, ragus napisał:

w 2018 roku ludzie dalej w gierkach robią poboczne misje ze znajdźkami, nie mające wpływu na główny wątek i nie pasujące kompletnie do czynów bohatera?

 

 

ostrooooooooooo

 

Akurat misja z petroglifami była warta każdej minuty

 

A 100% samo się nie wbije

[Pupcio 17 232]

Wbijanie 100% jest dla młodych, dynamicznych graczy a ragus już przed 30 więc odpuść mu trochę Kor 

[MaiorZero 1 400]

Dobra komuś zniknie broń to po prostu musicie wrócić do miejsca skąd ją wzięliście. Cudownie się zrespawnuje.

[Gość Rozi]

28 minut temu, wojnar napisał:

Te challenge to niezły grind jest. Zostały mi już tylko Zielarz i Bandyta ale coś czuję że trochę to jeszcze potrwa. Szczególnie że muszę znaleźć po 30 sztuk 3 różnych ziół do wytworzenia toników.

 

W ogóle najgorsze wyzwanie to to z Blackjackiem. Czyste RNG, przy tym spędziłem dobre 4 godziny żeby dobrać 3 karty i wygrać z krupierem. 

 

Nie wiem kto tam wymyślił te wyzwania ale siusiak mu w dupe.

Kurde, dla mnie nawet szukanie ziół po takiej mapie jest super, bo tak naprawdę nie wiesz co Cię spotka w trakcie ich szukania. W RDR też tak miałem. Znalazłem wszystko co się dało, każde ziółko, każde zwierzę. Ale ja jestem F A N A T Y K I E M.

 

Większym bólem będzie powtarzanie każdej misji i wbicie jej na złoto, nie lubię tego. Ale póki co 3 rozdział XD

[c0ŕ 4 834]

Jezu, ale zazdroszczę wszystkim którzy są jeszcze powiedzmy na początku trzeciego rozdziału, chciałbym przeżyć te emocje jeszcze raz. Pod koniec to już tylko od misji do misji lecialem by wiedzieć co będzie dalej. 

 

W ogóle ciekawe czy są na świecie osoby które w momencie 

 

gdy całym gangiem najezdzamy na posiadłość Braithwite'ów w poszukiwaniu Jacka

 

nie zrobiły screena, to był odruch jak tylko to zobaczyłem xD. Top5 najlepszych momentów w grach

[wojnar 1 892]

Ja nie mam nic do zadań typu znajdź, zabij, złap, itp. bo robi się to przyjemnie, co chwilę coś się dzieje (nawet jednego strangera znalazłem już po endingu gdzie miałem misję z Night Folkami).

Ale mogliby sobie odpuścić wyzwania które opierają się tylko na RNG (tak jak ten (pipi)y Blackjack) albo długim grindzie typu farmienie 90 ziółek do wytworzenia 5 toników.

Nigdy nie lubiłem takiego sztucznego wydłużania gry. Chcę wbić 100% bo GOTG ale takie coś sprawia że odechciewa się grać.

 

 

Przynajmniej jak robiłem wyzwania Jeźdźca to znalazłem sobie Mustanga z tygrysimi pasami na nogach. Yebać araby czy inne Fox Trotcośtam. 

[Kalel 3 552]

W Post-Gamie wybrałem się do części mapy z 1nki

 

Czy Armadillo cały czas będzie w takim opłakanym stanie? Wszystko płonie, wszędzie cholera. Myślałem że jak zabije Los Lobos to coś się zmieni no ale lipa.

[Gość suteq]

@Kalel

No mapa z jedynki poza Blackwater wieje pustką i jest raczej typowo pod Online. Pojeździłem dzisiaj troszkę, pozabijałem kilku typów i w sumie wróciłem do głównej części mapy bo nawet krzaki przez pustynie nie chcą latać.