Bzduras

Da radę, choćby w ten sposób (walka właściwa od 1:54):

Potwierdzam, kilka pyromancies kupiłem u maga w Firelink Shrine.

Bleh. W takim razie powrót do Undead Asylum jest koniecznością. Ano, też ją używam na zmianę z crystal halabardą. czasem bawię się zweihenderem, ale za wolne na jednej łapie Zweihander na dwóch łapach też jakoś specjalnie szybki nie jest. Chciałem się z nim porwać na Sentineli (te ogromne ryceskie sku.rwisyny w Anor Londo), ale szybko przerzuciłem się na combo Pyromancy Flame + LS właśnie.

Lightning Spear młóci jądra, w Sen's Fortress dorwałem broń i jakoś mi się nie spieszy wymieniać jej na inną, bo pasuje do mojego stylu gry. Szybkie kąsanie włócznią, względnie od święta solidniejszy szlag z doskoku to jest to. BTW - czy w którejś z miejscówek przed zdobyciem Lordvessel da się farmić Titanite Slab?

Nowy chap: http://www.mangareader.net/naruto/665

Przyzywać pomocników możesz tylko w formie człowieka, chyba o to chodziło. A ta pajęczyca potrafi napsuć sporo krwi, przy ostatnim podejściu do niej musiałem się leczyć właśnie przez Humanity, inaczej dostałbym w czoko. Ale na szczurach w Depths można ładnie je farmić (około 20-30 w godzinę), więc nie było mi szkoda.

W Blighttown zdarzyło się kilka razy, że normalny atak ghoula sięgnął mnie, chociaż wyraźnie było widać, że byłem poza jego zasięgiem. A może to jakiś kmiot z plujką gdzieś z boku napinał... Teraz sam już nie jestem pewny, może złość zrobiła swoje i tępy łeb dopowiedział swoje.

Bo to pewnie było Tenchu 2, można było grać Rikimaru albo laską, Ayame:

Właśnie wyłączyłem konsolę i z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że Blighttown przebojem wdarło się na pierwsze miejsce najbardziej znienawidzonych przeze mnie lokacji w grach. Nie dość, że dropy FPS potworne, to jeszcze miejscówka zaprojektowana jest tak, żeby gracza zabić przy każdej możliwej okazji. A może lepiej, zaskoczyć i zabić. 3 godziny drogi przez mękę i wreszcie udało mi się rozpalić ognisko na bagnach. W pewnym momencie musiałem wyjść na zewnątrz i się przewietrzyć, żeby złapać wiatr w żagle. No nic, zaciskam zęby i jadę dalej. W zasadzie gra jest cholernie wymagająca, ale przy tym sprawiedliwa - gdyby nie kilka głupich bugów w detekcji ciosów nie byłoby mowy o ginięciu nie ze swojej winy, a to cholernie plusuje.

@Krzysztof: tu akurat też trafiłem, MK już otworzył mi drogę do kilku miejsc. Dusze staram się wydawać na bieżąco, tak jak mówisz. @Kazub: nie jest czasem tak, że te dwa-trzy levele na początku trochę zaniżają wartość właśnie tych pierwszych statów? Bo tylko o nie w zasadzie mi chodziło, takie maciupkie ułatwienie. A i właśnie te 10k przepadło przy próbie ich odratowania. @alienator: przekonałem się o tym w najgorszy możliwy sposób - poszedłem tam To chyba pierwsza gra, która pomimo swojej nieprzystępności tak mnie wciągnęła, gram od wczoraj, a licznik pokazuje 10 godzin. Matko bosko kochano. Obecnie bujam się już po Depths, zabiłem w dzwon w Undead Parish i położyłem Capra Demon i gdyby ne to, że rano trzeba wstać jechałbym dalej. Cudo. Piszę z telefonu, więc przepraszam za brak quotów, za dużo z tym zabawy na tym padle.

Akurat tak zrobiłem, ale tylko ze względu na level. Wcześniej z grą nie miałem kontaktu, ale drogą naturalnej dedukcji doszedłem do tego, że każdy następny stat będzie kosztował coraz więcej dusz. A że pyro na start ma 1 level to korzyść wydała się oczywista. Ależ ta gra jest bluzgogenna. 10k duszyczek poooooszło w świat, tylko ze względu na moją nonszalancję w walce.

Kupiłem, gram. Jakieś porady dla początkującego adepta sztuki umierania?

Jak tak to trzeba wejść do środka i przejść się na zaplecze.

Bo MGS4 to nie jest gra bez wad. Ma ich pełno, w zasadzie na każdym kroku można się o jakąś potknąć (czy to techniczną, czy fabularną), jednak trzeba sobie odpowiedzieć na jedno zaje.biście ważne pytanie: w jak dużym stopniu te wady i niedociągnięcia mi przeszkadzają? Ja ignoruję każdą i wynoszę MGS4 na piedestał, gdzie zajmuje ono miejsce zaraz za trzecią części.

Każdy dobry list powinien zaczynać się słowami "Moją przygodę z grami zacząłem w <wstaw rok i sprzęt>". Przynajmniej takie mam wrażenie od czasów Zapachu 8-miu Bitów.

Jakieś źródło do tej informacji?

Trzeba czekać na wersję YouTube. Dobrze, że za czasów PS2 Konami nie wypuściło w tej formie Virtuos Mission z MGS3.

Czwarty akt wypłaci Ci kopa w zęby, zapewniam Trzeci akt to chyba najsłabszy moment w całej grze (chociaż odpalenie GotP to świetny moment), dalej jest już tylko lepiej.

Dobre, stare brzmienia.

Polecam kupić zapasowe gumiaki na analogi. Ja przy Very Hard praktycznie już nie miałem ogumienia na gałach (jak to brzmi, hardcore)

Rising to zupełnie inna produkcja niż MGS. Tam nacisk położony jest nie na akcję, a jej unikanie (nie do końca, bo stealth w MGS rozwinął się na dobre dopiero w 3 i 4 części) i chłonięcie opowieści. Klimat jest trochę inny, bo zamiast cyborgów i AI masz do czynienia z terrorystami i paletą postaci, które w większości posiadają jakieś paranormalne cechy (wampir, psychokinetyk i tego typu rzeczy). W zasadzie pod względem settingu najbliżej Risingowi do MGS4,ale tego z kolei nie ma co ruszać bez znajomości poprzedniczek.

Do filmów polecam AllConverter to PSP - mały, można sobie dorzucić napisy do pliku i po takiej konwersji filmy wyglądają pięknie na PSP. Bawiłem się we wrzucanie Breaking Bad na podróże i konwertowałem je tym programem, a później nie mogłem się nadziwić, że tak dobrze to wygląda na tym sprzęcie.

No to jest kiepska sprawa, ale da się jakoś grać z "dwójkami" na krzyżaku

Obecnie najlepszym emulatorem PSX jest PSP Na tym sprzęcie aż chce się dusić triki w THPS2 i bić level w Finalach. Nie będzie odkryciem wody w proszku stwierdzenie, że na tym ekranie gry z PSX przeżywają drugą młodość, bo wyglądają chyba nawet lepiej niż na starych telewizorach CRT, a przynajmniej takie wrażenie odnoszę.