stoodio

Właśnie dotarłem do kanałów - jest klimacik.

Projekt stolicy Ile zakamarków i rozgałęzień, przemyślane skróty - masę poukrywanych przedmiotów. Różnorodność przeciwników również imponuje. Taka miejscówka wynagradza jazdę na szkapie z rogami po pustej polanie.

Każdy ma swój styl. Ja preferuję sam odkrywać, ile się da - a po ukończeniu z ciekawości sprawdzić, ile zawartości mi umknęło, nadrabiając pominięte miejsca oraz wydarzenia.

Ja bym to tak widział: Masz ogranego Bloodborne'a - najgęstszy klimat ✓ Sprawdź Sekiro - najlepszy system walki ✓ Elden Ring - największe soulsy ✓

Serio? Właśnie się z nim spotkałem i mam wrażenie, że ta walka to jeden wielki BS.

Draconian Tree Sentinel na 50lvl to była istna masakra - ze 20 powtórzeń pękło. Pizza Cutter ostatecznie go pokroił na plasterki

Mnie kosiła magią aż miło, do tego te summony... Aż tu podczas kolejnego podejścia, otoczona przez wilki, nie mogła się w ogóle ruszyć. Mam mieszane uczucia ogólnie do tych przywołańców, bez nich ciężko z nimi z kolei za łatwo.

Udało wam się dziabnąć jakiegoś ważniejszego bossa z biegu? Z ciekawości - ile godzin na liczniku?

https://allegrolokalnie.pl/oferta/elden-ring-zlote-runy-bronie-pancerz-i-inne

Taaa, pomerdało mi się nazewnictwo 20h na liczniku, przekroczyłem właśnie progi Akademii. Odkrywanie mechanizmów oraz pchanie wydarzeń do przodu daje satysfakcję nie do podrobienia. Niby gra nie prowadzi za rączkę, pozostając urokliwie enigmatyczną, ale jednak z drugiej strony subtelnie wskazuje nam kierunek do celu. Wystarczy nieco wyostrzyć czujność, którą to skutecznie zabijał w graczach każdy kolejny samograj. Kameralne questy są takimi wisienkami na torcie. Nanoszę sobie markery, stopniowo organizuję tę ogromną mapę po swojemu - po prostu delektuję się Eldenem

Nie parry - zawsze miałem problem z timingiem. Teraz jest łatwiejsza alternatywa: przyjęcie ataku na tarczę -> kontra R2 -> dobicie krytykiem. Wchodzi jak w masełko i jeszcze zwraca masę życia - easy mode na mobki.

Bleed + blok -> kontra + talizman zwracający życie za krytki to istna maszynka do zabijania. Nie pamiętam już kiedy zaglądałem do flaszki, a nie zwykłem wylewać za kołnierz w souls-like'ach

Bardzo w punkt. Dla jednego czy drugiego to może być gra życia, mesjasz w sandałach i spełnienie marzeń (zwłaszcza dla sympatyka FS), ale niepokojące są jednogłośne branżowe zachwyty: "100/100, zero wad, opus magnum Miyazakiego"! No nie bardzo - Elden ma swoje problemy. Czyżby gra została przez wielu raptem polizana...

Fajnie się lata po otwartym soulsowym świecie, jest jednakże trochę pustawo (te czaszki jako interaktywny element scenografii ), mało NPCów, masę bliźniaczych jaskiń/kazamatów. Klimacik jest konkretny, ale jednak fabuła w formacie sandboksa jest zepchnięta skrajnie na najdalszy plan - nawet jak na FSowe standardy. Nie mam pojęcia, co ten George R.R. Martin napisał do gry - creditsy? Ciekaw jestem ogólnego odbioru gry, po opadnięciu kurzu zachwytów nad skalą projektu. Gram z bananem na gębie, ale gdzieś tam z tyłu głowy jest myśl: to nie jest poziom kunsztu na miarę Bloodborne'a czy Sekiro...

No nie jest taki typowy - klaustrofobiczne brzydkie komnaty, nijaka nutka w tle, zero klimatu. Nexus, Majula, Hunter's Dream...

Nie zmienisz klasy postaci, tylko wygląd.

Ja z kolei na razie zasuwam z domyślnym Estokiem zmodyfikowanym pod krwawienie (mocny specjalny atak). 20 poziom i na razie jedynie 1 main boss był wyzwaniem - twardy, szybki i potrafił przylać. Ponad 10 prób pękło.

Brak mini mapy i znaczników i już wszyscy zgubieni. Trochę przesadzacie. Potraktujcie ten open world jako nieco bardziej interaktywną mapę świata z jRPGów - to jest takie tło dla właściwych miejscówek.

Tak, nie zaszkodzi zadbać o dłuższy czerwony pasek na starcie. Zmień sobie ilość leczących flaszek przy "ognisku" - już na początek możesz mieć 4.

Abstrahując od kuriozalnego skoku, już na wstępie masz konia, który jednak modyfikuje zarówno eksplorację jak i walkę. Otwarty świat sam w sobie tez stanowi powiew świeżości. Ale ogólnie masa recyklingu audio wizualnego wpływa tak a nie inaczej na odbiór gry.

Prisoner jest kozak - klimatyczny, zwinny ale jednak z czarem.

Nie śledziłem nic od dnia pierwszego i po odpaleniu rozczarowanie - graficznie, bo to jednak pierwsze, co się rzuca w oczy, średnio (znane animacje, znany art design, znane kąty). No a potem wjechał gameplay i wszystko jasne, 3h ot tak zleciały...

Edycja Premierowa z duperelami? Bierz - dzisiaj już pograsz.