ciwa22

To prawda - biurko z krzesłem (dodatkowo przy drzwiach) po jednej i kanapa po drugiej stronie pokoju to był kiepski pomysł. Na szczęście wszystko skończyło sie dobrze.

Fajny klimat miały stronki z tamtych lat - wracają wspomnienia.

Stan dopracowania gierki na premierę potwierdza zasłyszaną swego czasu opinię, że WB naciskał, żeby robili nowego mortala, chociaż ich dotychczasowy plan wydawniczy sugerował, że wleci raczej Injustice 3 i to nie tak szybko jak ten MK. Warnerowcom nie zgadzał się hajs, to Netherrealm musiał kleić tytuł na szybko i takie są efekty. Miejmy nadzieję, że z czasem większość rzeczy zyska na jakości, bo jeśli chodzi o klimat to mój ulubiony MK od czasów... oryginalnego MK1. Zawsze najbardziej jarał mnie klimat shaolin i Wejścia Smoka, na którym wzorowana była pierwsza część serii. Tak, najbardziej lubię... kolorowe mortale.

PS2 jest ok, ale jednocześnie takie powszechne, pospolite itd. Trochę mniejsza zajawka.

Mocno zdrętwiał i aż głupio ten fakt ukrywać (jestem koneserem serii). Tylko byłoby miło żeby to nie poszło w klimaty KOFów, tylko nadal miało swój feeling..

@Quake96 Klimacik jest genialny - przytulny pokoik. Oczywiście ściany do wymiany, te pudła też bym pochował, ale to ja. Mimo to nadal czuć atmosferę więc szacuneczek. To nie te bezduszne, puste, sterylne, modernistyczne przestrzenie bez duszy, które często się dzisiaj ogląda na fotach gameroomów.

Podam wam wstępną listę gierek do numeru o tematyce N64 (zapiszcie sobie): Mario Kart 64 Mario Tennis Diddy Kong Racing Mario Golf Mario Party 1,2,3 Perfect Dark Turok 1,2,3, Rage Wars WCW/NWO Revenge Super Mario 64 Conker's Bad Fur Day 1080 Snowboarding Mace: Dark Ages Mickey Speedway USA

Saturn wyszedł mega. Świetnie dobrane recki ( brakuje tylko Bombermana) i poza nieporozumieniem w postaci piątki dla legendarnego VF1 wszystko emanuje klimatem wspaniałej piątej generacji. Czuć, że recki to w dużej mierze dzieła pasjonatów platformy. Mam nadzieję, że następne na tapecie będzie N64.

Si, 2 Turbo w singlu niewiele wybacza. Dopiero niedawno udało mi się zobaczyć endingi wszystkich postaci po legitnych przejściach arcade. Istnieje jednak bardziej hardkorowa bijatyka w singlu, która jest po prostu przegięcie trudna - Art of Fighting 2 od SNK.

Gra jest super! Zapraszamy serdecznie na turniej online w sobotę o godzinie 16! Cieplutkie pozdrowienia.

Grubo, że ktoś to przerwał bo wyszedł kolejny kubrak. W każdym razie gierki zacne, Kingsley'a akurat niewiele testowałem ale nie wydawał się zły.

Jedynka to najlepszy twin stick shooter ever ze względu na musowy friendly fire. Zmiana którą chcą wprowadzić może wyeliminować ten kluczowy element, który w jedynce po prostu robił różnicę, bo siłą rzeczy w tpp masz ograniczone pole widzenia. Wtedy pozostanie już tylko spoko kosmiczny klimat i poczucie humoru zaczerpnięte ze wspomnianych Starship Troopers czyli pewnie i tak nie będzie źle.

Baw się - od tego jest życie.

Pełna zgoda. Dodałbym do tego całkiem dobrze zbalansowane znajdźki - nie za dużo, nie za mało plus fajny patent z zasiedlaniem wioski. Zdrowa gierka.

Assassins_78, fajnie, że syn wspiera cię w twojej pasji. Nieco mniej niepopularna opinia - Assassins Creed 3 to najlepsza część.

Potrzeba specjalnego zezwolenia żeby pograć w retro

Mnie być może zmotywuje do odpalania staroci, których normalnie bym nie ruszył, bo na co dzień preferuję starocie odmienne gatunkowo.

Światła inicjatywa.

Port KOFa 13 to mega niespodzianka, Powrót Andy'iego i Joego do Fatal Fury też kozak.

Ameryka Południowa to zawsze rzeż w eliminacjach i tam z reguły 7 ekip zasługuje na grę w mistrzostwach. Afryka też spokojnie wytypuje te 10 solidniejszych drużyn z reguły opartych na graczach z Europy. Z kolei ósma drużyna Azji czy szósta z Concacaf to już może być zaczątek egzotyki.

Zgodnie z tradycją serii liczba postaci powinna już oscylować wokół 200 - może wreszcie doczekam się grywalnego Genialnego Kruka. Mam piękne wspomnienia z DBZetkami z PS2. 3x Budokai oraz 3x Tenkaichi Budokai - pikne gierki. Trójki Tenkaichi akurat nie skończyłem, ale z racji zapowiedzi chyba powrócę.

Kilka zgadłem.

Dla mnie najlepszy tytuł From Software, ale to tylko (aż) moje zdanie.

Generalnie znacie mnie jako nikogo ale postanowiłem uzyskać pewnego rodzaju tożsamość w waszych oczach, użytkownicy. Oprogramowanie konsolowe nabywam w sposób nieco impulsywny. Jednak nie w złym tego słowa znaczeniu. Porzuciłem nabywanie wszystkiego po trochu, gdyż przestało mnie to cieszyć. Skoncentrowałem się z kolei na zajawkach obejmujących konkretny sprzęt/region, a kiedy ogień się wypalał, po prostu robiłem sobie stopkę lub przerzucałem swoją uwagę na zakup innego rodzaju gier. Np kiedyś zapragnąłem mieć troszkę ulubionych gatunkowo pudełek na Wii więc stopniowo zaopatrywałem się okazyjnie w około 25 interesujących mnie bielutkich plastików na wspomnianą platformę. W kończącym się roku z kolei wykreowałem w swojej głowie zajawkę na japońskie wydania gier na Pierwszą Plejkę. Ta pasja ma sporo oczywistych plusów - bardzo przystępne ceny gier, bijatyki 3D szybciutkie bo w 60 hercach itd ale kluczowym aspektem motywującym jest ta pierońsko kolorowa, ciepła jakość wschodnich wydań. No to jest po prostu magia. Covery, nadruki na cdkach, manuale - aż głupio nie kupić i się nie zachwycić. Minus dla przeciętnego Europejczyka to oczywiście bariera językowa wielu tytułów ale przeszkadza tylko w gierkach o ratowaniu świata nastolatkami. Zawsze też można poczekać na patcha zangielszoczonego, nawet gdyby wyszedł nigdy, a gierkę lepiej nabyć teraz no bo potem ci ktoś kupi i bedzie duży żal. To co tu przedstawię to nabytki z około 2 ostatnich miechów, trochę sporo, miało być mniej ale jak żyć z bananem na twarzy to żyć z bananem na twarzy. Nie ma po co tracić czasu na to żeby szczęśliwym nie być, ponieważ życie jest takie krótkie. Tytuły można podzielić według klucza: SENTYMENTALNE, WSTYDLIWE ZALEGŁOŚCI oraz MOŻE OKAZAĆ SIĘ FAJNE. Cool Boarders 1 - wstydliwa zaległość ale już odhaczona i to jak bo na 100%! Co za hardkor, co za speed, co za satysfakcja kiedy już jesteś na tym szczycie! Tak, to prawda - tak wyżyłowanego poziomu trudności dzisiejsze gry już nie dostarczają. Faworyt roku. Cool Boarders 2 - Jak powyżej, pójdę za ciosem ale już nie w 2022, aż przykro się przyznać że się nie ograło. Chocobo Collection - trzy gierki z kurczakiem, w tym prawilny Chocobo Racing, który już posiadam, ale to wydanie sprawia niezwykłą przyjemność w posiadaniu - mniam, mniam. Riven - jedna z najdoskonalszych przygód fpp ever przeżyta dawno temu w wersji PALuch, ale kiedy zdarzyło mi się ujrzeć japońskie wydanie w kartonowej obwolucie to musiałem zacząć posiadać drugi raz. Monstrualnych rozmiarów sentyment, ale jakże oczojebnie satysfakcjonujący. Silver Case - VueNka, ale z chodzeniem w fpp, więc nie jest tak źle. Wziąłem bo to jedna z dziwnych, głębokich gier od Sudy. Po latach wyszła po angielsku na PS4, dlatego grałem po japońsku na PS1 z pomocą YT i wersji na PS4 (w celu tłumaczenia) - dałem radę podobnie jak sam tytuł. Warto było pomęczyć się na 2 baty, żeby powiedzieć, że ograło się na PSXie. Street Fighter Zero/Alpha 1 i 2 - zdecydowanie zakupy sentymentalne ubóstwianej ponad niektórych członków rodziny podserii streetów. Jedyneczkę już miałem, ale bez manuala. Busihido Blade 2 - jedynkę miałem zaszczyt torturować za nastolatka, dwójka zaledwie napoczęta. Do ogierkowania. Destruction Derby - klasyka zniszczalnej ścigałki odhaczona niby nie tak dawno temu bo w 2019, ale to było w PALu, raczej jeszcze raz sprawdzimy czy tutaj jest większy bo szybszy kop! Street Games 97 - japońska edycja drugiej części gry wchodzącej w skład świetnej trylogii znanej na zachodzie pod nazwą 1Xtreme, 2Xtreme, 3Xtreme. Ekstremalne ściganie z mega klimatem. Grałem w jedyneczkę i demo jedyneczki jak szalony, teraz wjedzie pełniaczek dwójki. Deep Freeze - całkiem ciekawie zapowiadający się residenciak znany mi tylko z gazety (PSX EXTRME oczywiście) ale zawsze chciałem spróbować. Chyba nie ma tłumaczenia, ale mocno kusi nawet okrzakowana. Star Gladiator - mocarna zaległość, kolejny pro fighter od Capgodu, który mnie ominął i do tego dosłownie kosmiczny. Zapowiada się hicior. Dragon Quest 7 - chyba był mój najdłuższy ukończony jprg (250H swego czasu), aczkolwiek głupio się nie przyznać, iż skończyłem ich niewiele. Lubię serię pomimo, albo z racji, jej prostoty oraz przystępności. Za groszowe sprawy warto mieć i trochę przymelancholić od czasu do czasu na nią spoglądając. Ósemka jest lepsza. X Games PRO Boarder - kolejna wzdychająca do mnie decha z czasów PS1. Inne to np wspomniane CB oraz MTV. Nic tylko kupić, bo te gierki nikogo prócz mnie i super bo jarać się zimą na Playstation to jest coś. Będzie freestylowane. Swoją drogą PS1 to taka magiczna maszyna także dlatego, że nauczyła cię szacunku do gatunku snowboard. Pamiętaj o tym, graczu. Street Fighter EX2 - następny sztosław z SF w nazwie. Niby też jedynie dział wspominkowy ale nie wykluczam, że wrócę kiedyś do niektórych hc triali i może powbijam, a raczej sprawdzę czy nadal są poza moim manualem. Nanatsu No Hikan - to ta gra z numerkiem 2800 (na prawo od Cool Boarders 1) - pierwsza część takiej jp only (ale po latach przetłumaczonej) gierki z Dreamcasta. Odsłona na konsolę Segi to bardziej residenciak, tutaj chyba przygodówka fpp. Nie ma tłumaczenia, więc po co mi to? Może kiedyś zrobią i MOŻE OKAZAĆ SIĘ FAJNE. Puzzle Arena Toshinden - puzzle fighter, tylko zamiast chłopaków i dziewczyn ze Streeta, można pograć rosterem TOSHIDENA! Wiecie o co chodzi - Kayin Rungo, Eiji, Fo Fai, Duke i te sprawy. Na pewno okaże się fajne! The Mystery Hospital - horror fpp, od dawna chciałem sprawdzić i słusznie się wstrzymywałem bo przyszedł patch. Dokioki - typowo japonsko -dziwne, mysto -podobne doświadczenie, którego jeszcze nie było mi dane doświadczyć. Chyba jesteś tu jakimś robocikiem o nazwisku Kemapong. Jednakże to może się udać, jak kiedyś odkrzaczą. Sangoku Musou - kiedyś giercyłem jak najęty. Pierwsza część serii Dynasty Warriors nie była sieką na milion chłopa tylko na dwóch miedzy sobą. Olbrzymi zastrzyk emocjonalny dla wszystkich w związku z zaistniałymi faktami. Fatal Fury: Wild Ambition - brakujące ogniwo w temacie jednej z ulubionych serii klepanek. Podobno 3D, najgorsza w serii ale mi to oceniać, a nie całemu światu. Metal Slug - jestem umiarkowanym pasjonatem serii, ale kiedy jedna z jej odsłon pojawia się na PS1 (taka to jest niesamowita platforma ), to zaczynam być trochę bardziej zażartym. Pomimo loadingów gra się wybornie, bo to po prostu Metal Slug... na Plejce. Knight and Baby - brzmi niepoprawnie ale to jedynie japoński tytuł uroczej gierki z gatunku jrpg, która u nas ukazała się pod tytułem Guardian's Crusade. Ależ mam ochotę odtajemnić ten nietuzinkowy tytuł i prawdopodobnie kiedyś dokonam tego czynu. Bugi - wyścigi samochodami z gatunku Bugi, a tak serio to japoński tytuł solidnej bijatyki u nas znanej fanom PS1. Zgadnijcie jakiej. Podpowiem, że chodzi o Kensei: Sacred Fist - tytuł stworzony przez niegdyś szanowaną w branży, firmę Konami. Dobrze mieć. Memories of Summer oraz Memories of Summer 1996 - przedstawiciele tych nietuzinkowych emotions w roli głównej, opartych na kontakcie z florą oraz fauną oceanicznych głębin. Cały galimatias odbywa się w ujęciu z pierwszej osoby. Niespodzianką okazał się fakt, iż istnieje edycja pierwsza oraz 1996. Simulation Zoo - w ramach wisienki odkryty niedawno zoologiczny tajkonik. Na pierwszą plejkę! Co prawda praktycznie niegrywalny, ale jak w przypadku kilku poprzedników: w patchowników trzeba wierzyć - może się podejmą. Życzę wesołych świąt - także z gierkami - cześć.

Jak będą grali Włosi to mecz nigdy się nie skończy bo ciągle będą coś doliczać.