Yap

Mam wszystkie achievementy procz tych dwoch z ubiciem przeciwnikow w okreslony sposob i konkretna bronia, ale te za misje i misje poboczne wpadly bez problemu. Nawet nie wiedzialem, ze ten vendor mozna spierdolic. W miescie Timekeepera trzy razy natknalem sie na jakiegos Horace’a czy jak mu tam. Byc moze te fhui ukryte questy komus brakuja. Nie ma tam wykrzyknikow tylko nalezy wejsc w interakcje z jakimis przypadkowymi vendorami, smietnikiem zdaje sie i cos tam jeszcze. Szukajac znajdziek na nie trafilem.

Podam Tobie w walucie brytyjskiej bo tak placilem - £65.

Szukalem szukalem i sie doszukalem 😀

Wiekszosc mi zagrala bo nie wiedzialem wlasnie czego sie spodziewac. Gralo mi sie swietnie. Zrobilem sobie juz wszystkie cztery postacie na 50 lvlu i biegam za sprzetem teraz. Po rozstaniu z Destiny 2 brakowalo mi loot shootera, a B4 pomoglo pozbyc sie glodu.

Borderlands 4 - nie wiem jak reszta endgamu sie zaprezentuje, ale po dobiciu solo do UVH5 jestem wniebowziety. Najlepsze jest to, ze procz treilera i doslownie polminutowego zwiastuna prezentujacego jakichs tam przeciwnikow nie wiedzialem o grze nic. Bardzo przypadla mi do gustu nieco odmieniona formula i piaskownica. Nie jest o wiele lepiej, ale takiej wlasnie innosci oczekiwalem. Wybralem sobie wiec Vault Hunterke (Harlowe) i ruszylem na nowe podboje. Juz na samym poczatku zauwazylem, ze sterowanie i poruszanie sie naszymi bohaterami poddano srogiej zmianie. Wspominalem juz w dedykowanym temacie jak wiele zerznieto w tej kwestii z Destiny 2. Podwojny skok z niemal identycznym czuciem jak u huntera, glide to miks tytanowo-warlockowego stylu poruszania sie, dash w powietrzu jak u warlocka. Jedynie linka, jak slusznie zauwazyl Square, to koncept najbardziej przypominajacy gadzet Master Chiefa z Halo Infinite. Dzieki temu mozna wyczyniac niestworzone tance smierci, a bron (przynajmniej w moim przypadku) leciala jak marzenie, co tylko uprzyjemnialo naturalna i dosc malo wyboista progresje. Byly momenty przestoju vide jeden wkurwiajacy boss w jednej z pieczar czy trzech latajacych pojebow gniotacych mi jaja przy kazdym podejsciu, ale po dopakowaniu postaci i znalezieniu kilku bardzo ciekawych legendarek wrocilem i zemscilem sie okrutnie za moja wszesniejsza frustracje. Projekty map i eksploracja wciagnely mnie niemilosiernie. Wszystko znalazlem sam. Czyscilem mapy jak nawiedzony co zaowocowalo tym, ze dobilem do 50go lvlu gdzies w polowie fabuly. Moze troszke za. Legendarny sprzet lecial dokladnie wtedy kiedy go potrzebowalem. Dorwalem Kaosona, ktory niosl mnie przez 15 lvli, Firepot, ktory mialem na sobie przez 25 lvli czy Jakobsowe auto rifle, ktore dzieki mojemu pro controlerowi mordowaly scierwo jak leci. Znalazlem wiecej sprzetu, wokol ktorego zbudowalem sobie mala krolowa lodu bazujac na splashu i critach. Tak wygladala Harlowe po ostatnim starciu prowadzacym do UVH5: Nie jest to kompletnie build na bossow, ale nie chcialo mi sie juz kombinowac i badac wiec cisnalem tym co wykombinowalem. Hot Slugger to shotgun, ale rownie dobrze moze byc snajperka. Build umozliwia zamrazanie przeciwnikow nawet bez cryo. Dodajcie do tego duzo splashu, tarcze o nazwie bodajze Fireworks i po oddaniu jednego strzalu mozna isc na spacer. Fabulka przynudzala przez pierwsze godziny niemilosiernie glownie za sprawa nijakich i bezbarwnych NPCow, ale pozniej nabiera rozpedu. Nawet taki antyfabulowy ignorant jak ja docenil rozwoj, a zakonczenie moim skromnym zdaniem zdalo podstawowy egzamin wiarygodnosci scenariusza. Niestety czasem glupoty, ktore wygaduja postacie nie pasuja do zdziczalego swiata Borderlands. Harlowe wykrzykuje „Huhuuuuuu! Juppppiiiiiiiii! Hahaaaaaaa!” odrywajac przeciwnikom mieso z twarzy. Brakuje mi tych dzikich i miesistych wolan Salvadora, Kriega (I like my treasure like my baby steaks - rare!) czy nawet Mayi. B4 broni sie bezproblemowo gameplayem i lokacjami, ale wisienka na torcie sa bossowie. Ostatnie starcie pieknie wpisuje sie w standardy epickosci, ale i wczesniejsi nie sa ulomkami. Endgame rzecz jasna weryfikuje to jak sa “twardzi” lecz pierwsze z nimi spotkanie moze byc intensywne. Z minusow musze niestety napomknac o stanie technicznym gry gdzie czasem nie pojawiaja sie elementy otoczenia odpowiadajace za progresje. Zeby wlacznik czy wajcha byly tam gdzie maja byc trzeba zresetowac gre. Czasem brak jest drzwi do jakiegos pomieszczenia, ale niewidzialna bariera blokuje wejscie. No, takie glupotki sie zdarzaja. Debilne jest rowniez to, ze do farmy class modow trzeba uzywac innych VHow. Spolecznosc dziwi sie dlaczego grajac Amonem wypada z bossow po 10-13 class itemow dla innych klas, a tylko dwa dla postaci, ktora gramy. No cos nie halo. Borderlands 4 to jednak swietna gierka. Teraz dopiero wbije kly w farme i bede sie nia zywil przez kolejne miesiace. A tuz za rogiem czeka jeszcze Cash. Bedzie co robic. 9/10

Na eBayu jakis kolo mial.

Ladne wydanie malpy dorwalem.

Powaznie? Ja jestem na lvlu 32im zdaje sie i pada deszcz legendarnych smieci. Plasma Coil wypadla z jakiejs randomowej skrzynki na 24ym i do teraz siecze wszystko na drodze. Procz tego inne giwerki, granaty, tarcze. Macie juz ryby? Ten granat jest swietny. Jeszcze lepszy jest jakis korozyjny (nie pamietam nazwy), ktory nawet teraz sie sprawuje, a jest na lvlu 16ym 😳. Dropy sa. Jesli nie poleci z bossa, to z jakiejs skrzynki na pewno cos dostaniecie. Ale ja lize sciany, katy i szparki wiec zwiekszam prawdopodobienstwo ile sie da.

No nie, ten skok i szybowanie z TPS nawet nie stal kolo tego z B4. Gralem w Destiny dziesiec lat i w zadnej innej grze az tak podobnego (niemal identycznego) poruszania sie nie widzialem. A na koniecznosc docierania do Catch a Ride to ja nie narzekam. Po prostu sygnalizuje, ze jest teraz lepiej. W B2 wszystko gralo, gra i grac bedzie bo jest to jiewatpliwie moja najukochansza odslona.

Porzucilem Destiny 2, zeby skupic sie na innych grach, ale glownie na B4. Po kilku dniach swietnej zabawy doszedlem do wniosku, ze jesli Gearbox’y mialyby od kogos krasc pomysly na gameplay to nalezalo to robic od najlepszych. Destiny 2 to moloch, ktory zawartoscia moze zadowolic kazdego (niekoniecznie musi). W B4 nagle zaimplementowano podwojny skok. Niemal identyczny sposob poruszania sie charakteryzuje klase hunterow w Destiny 2. Ten typ skoku mozna zamienic w krotkie szybowanie, ktore do zludzenia przypomina sposob poruszania sie klasy tytanow w Destiny 2. Troche czuje sie w tym rowniez warlockowy glide co sprawia, ze jedna postacia w Borderlands 4 mozna odtworzyc wszystkie style poruszania sie klas z Destiny 2. Dla mnie super. Dalej. Wyciaganie sobie z tylka pojazdow rowniez zostalo zerzniete z D2. To tez jest duzy plus wedlug mnie bo zamyka koniecznosc szukania garazu, a otwiera mozliwosc rozciagniecia map i zawarcia na nich wiekszej ilosci budowli nie zwiazanych z rozbudowa pojazdow. Swietnie.

Wybór jak dla mnie jasny - MGS I. Ninja i Snake wywołali mega nostalgię u mnie.

Ok, poczatek lekko przynudzal, ale im dalej w las tym bardziej słitaśnie nowe Borderlandsy mnie wciagaja. Jak na razie Jacobsowe giwerki sprawdzaja sie najlepiej, ale to dzieki kontrolerom z blokada prawego spustu, ktore zmieniaja auto rifle w szybkostrzelny shotgun. Przeladowanie troche kuleje, ale i tak wszystko ginie bardzo szybko. Z fabuly nie czaje nic. Nie wiem kim sa ci ludzie, nie wiem skad kto sie bierze, nie wiem co doprowadzilo mnie do danego miejsca. Biegne przed siebie i nagle gdzies docieram, ktos gada i jedziemy dalej. Nie skupiam sie zbytnio bo i tak przebiegne gre jeszcze z 5 razy i dojde do wnioskow w kontekscie fabuly, ale nie zauwazylem niemal zadnego wartego uwagi momentu, ktory targnalby mna tak jak spoiler z BL3 smierc Mayi w 3ce (nigdy tym gnojom nie wybacze). Jak to mawial Brylant: „Zaraz sie rozkreci”.

Mnie też serce boli, ale gra się naprawdę fajnie jak na razie więc gameplay zagłusza stratę.

@Square @Shen panowie spokojnie! Niech skurwysyny wiedza, ze Kowalski ma gest i rozmach. Pracuje ciezko i mi sie kierwa nalezy za kazda cene.

Lokalne Game wyruchalo mnie okrutnie wysylajac mi emaila w dzien ktory gra miala dojsc, ze nie maja juz kopii Super Deluxe. Wypialem sie na nich. Za wyzsza cene mam cyfre, a za nizsza cene daja to co powyzej i steelbook, na ktorym mi zalezalo. Ladne skurkowance.

Tam jest napisane, ze grajac na hardzie lepsze dropy sa, ale ja jestem jeszcze w poczatkowej fazie. Poza tym ten hard to taki normal jak na razie. Hmm, pewnikiem pozniej bedzie ciezej, ale na razie jest dosc latwo.

Fajnie sie pyka. Jak macie wychylenie galek ustawione? Na defaultcie jest troche za wolno moim zdaniem. Podbilem mocno ruch horyzontalny, lekko wertykalny i to zrobilo kolosalna roznice w czuciu strzelania. Procz tego: performance czy quality?

Wielka sraka wstydu rośnie!

No kurwa!!!

Rise of the Ronin - w sumie nie wiem po chuj rozpoczynam ta przygode skoro czekam na przesylke z B4, ale brakowalo mi japonszczyzny feudalno-szogunowej. Juz widze, ze z gra sie bardzo polubimy, bo mimo iz nie kumam jeszcze zbytnio combatu (wciaz zmieniaja mi sie stance’y) to jednak klimaciwo zacheca mnie do doczytania i rozgryzki systemu. Cala reszta jest na tyle interesujaca, ze czuc w niej ducha Japonii i kultury wojownikow tamtych czasow. Miodzio.

Metroid Prime (GaCek) - chcialbym tej grze dac Nobla za charakter. Cudowny balans dynamiki i eksploracji w tym SHOOTERZE powinien byc kopiowany do obesrania jak souls-likeowatosc. Poczatek to krociutkie wprowadzenie narratora, ladowanie na stacji kosmicznej i jedziemy. Ten wstep cudownie wprowadza gracza w to co bedzie robil przez cala gre - eksplorowal do utraty przytomnosci zabijajac wszystko co zyje. A wszystko w akompaniamencie strzalow z wielkiej armaty, ktora mamy zamiast prawej reki. Tzn reke mamy bo jakos spust trzeba cisnac, ale prawe lapsko jest zabudowane olbrzymia giwera, ktora sluzy jako narzedzie mordu, otwieracz, klucz i hustawka. Metroid Prime to gra gdzie mozemy sobie wybrac czy chcemy sie czegos dowiedziec o tym swiecie czy olac kompletnie tlo historyczne i pochodzenie kreatur napotkanych na swej drodze. Mi, rzecz jasna, nie chcialo sie czytac wszystkiego bo za bardzo bylem zaabsorbowany chlonieciem gameplayu. Samus jest sama samiusienka w tym swiecie, a nasi przeciwnicy nie potrafia mowic wiec dialogow brak - i za to rowniez kocham MP. Jesli korci kogos, zeby rozkminic jak podejsc do bossa czy poznac historie swiata musi stety/niestety zainwestowac czas w skanowanie. Ja traktowalem to po macoszemu, a i tak skonczylem gre z wynikiem 79%. Zdobylem za to wszystkie ulepszenia broni, paska zycia i bumby. Liczba rakiet zamknela sie na 150. Nie widzialem celu w maksowaniu do 250iu. Gra pieknie odkrywa swoje tajemnice. Stopniowo zdobywamy narzedzia do glebszego wwiercenia sie we wczesniej niedostepne lokacje, ktore to znow wymagaja od gracza rozkminki i sprytu. Kombinowac nalezy caly czas, cwiczyc umysl i starac sie zapamietac dokad prowadza windy, jak najszybciej wrocic do miejsca, ktore w koncu mozemy zbadac. Progresja sprawia rowniez, ze poznajemy coraz to nowe maszkary, do rozwalki ktorych potrzebujemy jakiegos specyficznego gadzetu w postaci wizjera podczerwieni lub rentgena. Przeciwnicy, a w tym bossowie, zmieniaja formy z fizycznych w astralne, jest ich iles tam rodzajow i kazdy z nich wymaga innego podejscia. Zagadki i zakamarki rowniez nie sa jednolite. Bywaja na tyle zlozone, ze byc moze bedziemy musieli przejsc z jednego konca mapy na drugi, zeby znalezc brakujacy element wyposazenia, ktory pozwoli nam na dostanie sie do uprzednio niedostepnej lokacji. Mmmmiodzio. Bossowie sa fhui epiccy. Kazdy z nich wymaga wykorzystania niemal kazdego elementu sprzetu, ktory zdobylismy krotko przed. Bywaja trudniejsi bossowie i latwiejsi, ale mi najwiecej krwi napsul jeden taki latajacy pod koniec gry. Cala reszta pada raczej gladko jesli sie wie co sie robi. Z minusow musze niestety nadmienic kontroler. Brakuje sterowania dwoma analogami jak chuj, ale znow nie wiem jak mielibysmy rozlozyc wszystkie funkcje skafandra czy broni. Jest tego duzo. Kontroler jest dosc maly, a przyciski dosc ciasno sa umiejscowione co sprawia, ze mozna najzwyczajniej odpalic jaka funkcje przez pomylke. Zdziebko to drazni, szczegolnie walczac z co bardziej drazliwymi przeciwnikami. Ogromna wiekszosc gry i jej miodnosc to palce lizac i nie tylko. Zrobie sobie przerwe przed Echoes, ale wiem, ze sie znow osram ze szczescia wracajac z Samus do boju.

Ja rownie wstawie jakies zdjecie. Widac moje przeszczepy i telefon. moze na kolejnym bedzie lepiej widac to piekne wydanie. Nie, tez przeszczepy i tez telefon.

W koncu znalazlem w ok cenie.

Zagram dla samych bugow. Ten jest przesmieszny 😆