Yap

Ale przykłady można mnożyć. Axtonem można tak szybko popindalać, że widzisz go cały czas na horyzoncie, Salvador zabija wszystko znacznie szybciej więc inne ludziska mogą sobie nie pograć za bardzo, Zer0 może nosić tarczę melee, której eksplozje po ciosie zadają obrażenia tobie i kompanom. Niemal w każdej grze można wymienić jedną spyerdolinę lub więcej. W B2 fajnie sprawdza się tandem Krieg+Gaige, a w TPS Athena+Aurelia. No, ale ja kompanów dobieram długoterminowo. Nie grywam z randomami.

Nie, na SinglePlayerStation ogrywam single. Multi od zawsze na Xie. Dziś się skoorwiłem i zakupiłem Forsaken wraz z anal passem.

Procz tego jest szesc postaci, z ktorych kazda ma po kilka grywalnych i efektywnych buildow. Mozna sie nimi bawic, kombinowac, a kazde playthrough to inne doznanie. Borderlands sie nie nudzi.

No ja mysle, ze chociaz troszku zbalansuja PvP bo teraz moja glowa zbyt czesto voidem wybucha. Nnno i zapomnialem dodac, ze brak radaru w Destiny to jeden z glupszych pomyslow. Nie lubie, nie pochwalam i nie czuje by takie rozwiazanie w jakimkolwiek stopniu mialo podbic jakosc rozgrywki. Jasne, chodzi o to by grac z klanem, z komunikacja i calym tym szajsem, ale ja chcialbym odnalezc sie na wszystkich polach aktywnosci w swiecie Destiny. Procz trialsow rzecz jasna. Do tego sie kompletnie nie nadaje.

Jak sobie teraz pomysle to pomoc dostalem przy trzech - MegaRobaku na morzu, Ludwiku i Córci Wszechswiata o ile dobrze pamietam. Reszta padla bedac w pelni skoncentrowana na mnie. Tyle ze o niczym to nie swiadczy. Dla mnie gra w ten megasoft to juz wystarczajaca satysfakcja. W dodatku kawalek drogi do niego jest. Pamietam, ze kilka razy udalo mi sie go skontrowac, co ulatwilo sprawe. Bedzie zachwycony. Jego nie idzie nie pokochac.

Miales pomagiera? Ja mialem z 5 podejsc, a na koncu okazalo sie, ze najmniej doceniany przydoopas ze wszystkich, Henriette, ktora to nawet sie nie spocila przy tej walce, byla najlepszym wyborem. Jedziesz Olschu, zazdraszczam jak byk, ze tyle pieknej sieczki jeszcze przed Toba.

Tak sie bawie tym D2 i bawie i jakos tragicznie nie jest. Fakt, jesli ktos nie przepada za farmieniem wielkiej kupy szitu tylko po to by wyprobowac gnata, ktory okazuje sie byc szrotem w PvP i PvE to lepiej sobie oszczedzic czasu, ale w zwiazku z tym, ze nie gram w Pokemony idee ‘zlap je wszystkim’ wdrazam w Destiny. Crucible moze byc choc w jedynce bylo o wiele lepiej z imersja. Strike’i olewam, chyba ze musze je robic w ramach jakiegos quest line’a co mozna przelknac. Koncentruje sie teraz na zdobyciu jak najwiekszej liczby egzotykow dla wszystkich trzech klas, wszystkie questy po co lepsze giwery i jakos to leci. Zdobylem nawet wszystkie zbroje w ostatnim event’cie. Bardzo szybko to szlo, a przynajmniej nie musze sie yebac z podbiciem swiatla do 390. Nie mialem okazji pograc w Iron Bannera czy podejsc do raida, ale to sie zmieni mam nadzieje. Dobrze, ze zaczalem moja przygode pod koniec pierwszego roku. Nazbieralo sie rzeczy do zrobienia. Oczywiscie sa tez motywy niewytlumaczalne dla mnie jak dominacja Graviton Lance w crucible’u czy przecudowne shadery zamiast jakiejkolwiek spluwy w Escalation Protocol po rozpruciu wszystkiego co zyje w siodmej fali...piec razy z rzedu! No nic, probuje dalej. Jestem w trakcie questow na zdobycie Sleeper Simulanta i Polaris, a jeszcze Whisper/Spindle mnie czeka.

Ok, sluchalem TDIME dosc intensywnie ostatnimi czasy. Procz przechooy pierwszego kawalka pozniej im dalej w las tym lepiej. Kawalki sa dynamiczne, wpadaja w ucho, no i w koncu zaczalem je rozrozniac nie tylko po brzmieniu, ale i po tytulach co w przypadku IMD jest niemozliwe do dzis. Zlepek jakichs tam chaotycznych napi.er.dalanek po czym przychodza sztosy w postaci Big Gun Down i Meskaliny. Jestem lekko zmeczony juz Keith’em i jego pokrzykiwaniem. O wiele bardziej przypadl mi do gustu punkowy krzyk Juliette Lewis niz jeczenie brytola. Czekam na nowy LP.

Łoj, to wlasnie ten zyeb. Jedni pisza ‚eee tam, latwy’, inni, ze rozwazaja masowy mord. Ja wychodzilem z siebie, ale w koncu ubilem go dosc sprawnie. Wydaje mi sie, ze odrobina szczescia jest przy nim potrzebna. Uhhh, strasznie wpieniajaca postac. Po zarznieciu padalca drzaca dlonia saczylem triumfalnego browara. Nastepnym razem padnie. Zobaczysz.

Podczas mojego raidu pierwszy hunter którego napotkalem strasznie mnie zmielil. Moja taktyka polegala na rollowaniu do utraty przytomnosci. Przypadkowo odkryte lokacje z hordami jakiegos talatajstwa weryfikowaly wszystko czego sie nauczylem dlatego od bossa zwanego koniem bylem juz o wiele skuteczniejszy. I Ty tez bedziesz. Dopiero ostatni boss napsul mi posoki. Ktory to? Naklikaj w spoilerze.

Pewnie juz szarpiesz, ale takiego DLC nie ma co przekladac. Po pierwsze jest to tzw. DLC doskonale, swoiste magnum opus wsrod dodatkow. Po drugie i tak bedzie ciezko. Zdaj sprawozdanie z pierwszego etapu bom ciekaw niezmiernie co tam ugotowales...albo co ugotowalo Ciebie. Nienawidze idei DLC, dlatego zazwyczaj kupuje pelne wersje gier po roku/poltora, ale na ten jeden dodatek odstapilbym od swoich zasad - taki jest dobry.

Submergence - dłużyzna i ujowe zakończenie. Alicia jak zwykle poprawna aktorsko, śliczna, operująca angielskim z gracją itd. Jeśli ktoś lubi tego typu końcówki to spoko. Ja byłem zniesmaczony.

Olschu, nie pękaj. Amygdala jest w pewnym sensie prosta jeśli jesteś cierpliwy. A jesteś. Pukaj ją co jakiś czas, rolluj kiedy wali laserem i pod żadnym pozorem nie szarżuj jak gupi kiedy będzie miała milimetr życia.

Hehe, piekno takich gier jak Bloodborne rowniez polega na robieniu rzeczy na czuja. Ile razy wlazlem gdzies gdzie nie powinienem, ile razy chcialem ciachac cos czego nie dalo sie jeszcze zaciachac oraz ile razy znalazlem cos czego jeszcze nie moglem uzyc. Oj, odkrywanie Bloodborne centymetr po centymetrze to czysto orgazmatyczne przezycie. Fajnie, ze sie przekonales do pistoletu. Jesli zdecydujesz sie na podboj lochow to przy niektorych starciach z maderfakerami przyda sie wydatnie. A czasem, jak w przypadku pewnego ten tegesa, nalezy o nim zapomniec i stosowac uniki na potege.

Z punktu widzenia standardow konsolowych masz oczywiscie racje, ale ja juz tak dawno nie mialem do czynienia z dobrze przemyslanym systemem walki (ostatnio DMC4SE), a ten zaserwowany w GoW po cierpliwej analizie potrafi zachwycic niejednym combosem. Tak, kiedys gry musialy bronic sie gameplayem, dzis dodatek musi byc wsparty trofachievementami. A gdzie sa gry klasy “don’t giva a rat’s ass ‘bout the trophies”? GoW jest takim przykladem moim skromnym zdaniem. Najstraszniejsze jest to, ze gier na rynku jest tyle, ze tzw. ciekawosc gry wyparowywuje wraz z jej ukonczeniem bo jest nastepna do ukonczenia, a bo kumpel mowil o dziesieciu innych, itd. Nie powiem, zeby brak trofeow w tym dodatku byl mi obojetny, ale spokojnie moge zalozyc, ze z tak dopracowanym systemem sieczki podejde do wszystkich dziewieciu zylet i po poltora roku uda mi sie ubic wszystkie na GmGOW.

This hell feels like home, mate Doom 2016 to zajehuhu gierka, a glownym bohaterem jest tam dynamika i ruchliwosc yebanego scierwa do wyeliminowania. Mam nadzieje, ze bedzie wiecej broni ze stajni dwururek, granatnikow i pil mechanicznych. W jedynce obrzyn byl moja ulubiona zabawka.

No i mięta. Bedzie do czego wracac.

A nie lepiej zbalansowac styl walki i uzywac jednego i drugiego? Ja wiem, ze wiekszosc bossow i tak pokonuje sie bez parowania ciosow, ale to tapniecie przed zatopieniem wielkiego tasaka w klacie przeciwnika jest przechooj. Bum! Chlas! Aaaaa!

Mysle, ze Give me God of War to ostatni poziom jaki uswiadczymy. Kolejny mialby byc jaki? Asgard? Juz na GmAC Valkirie to czysty masochizm, o wyzszym poziomie nie wspomne.

Zakup growy. Na razie podpiete tylko pod Kox’a Mam mokro. Moj pierwszy headset wiec zachwyt siega zmazy.

Bloodborne to niesamowicie wynagradzajaca giera. Od siebie dodam, ze czasem lepiej jest nie lock’owac sie na bossie. Wydaje mi sie, ze ma sie wieksza kontrole nad unikami, ktore sa glownym manewrem defensywnym. Panowie wyzej wszystko swietnie wyjasnili. Parry w momencie opanowania do perfekcji jest nie do zastapienia.

Tym bardziej, że kiedy już wszystko się ogarnie gra staje się prostsza. GMaC jest najlepiej wyważonym poziomem trudności. Pakuj młodego, a zacznie topić przeciwników.

God of War - wszystko juz o tej grze napisalem wiec nie bede strzepil opuszkow. Naklikam tylko, ze grinding pod koniec gry, a przede wszystkim to byla istna meczarnia. Koncowe starcie kulalem przez trzy godziny. Po kilku podejsciach morde mialem tak czerwona, ze polazlem do lazienki odswiezyc ja zimna woda bo myslalem, ze kogos uszkodze. 10 minut niemal bezblednej walki i suczysko padlo, ale daaaawno nie czulem takiej furii. Na GmGOW sobie tego nie wyobrazam. Aaa, platyna 5/10

Porownywac BB do GoW to tak troche jak zestawic Adriane Lime i ta druga Brazylijke i dochodzic przy ktorej ma sie czestsze oraz intensywniejsze zmazy. Posiadanie BB bez dodatku to tak jakbys mial pol fiuta. Kluczem do mojej fascynacji GoW (czy jakiejkolwiek innej gry) jest brak porownan. Pewne analogie zawsze sie znajda, pewnie, ale nie chce i nie powinienem poslugiwac sie zayebistoscia jednej by umniejszyc pyerdolniecie drugiej. Grajac w God of War myslalem tylko o God of War. A jesli nawet cos mi sie skojarzylo to juz pozniej po przejsciu gry i tylko wychwytujac to co najlepsze. Dlatego przytoczylem wczesniej NGB. Ta “sztywnosc” jest dla mnie nieobecna bo sama rozgrywka i wszystko wokol swietnie sie bronia i bez mozliwosci “wskakiwania na kazda skale”. Mam dokladnie to czego chcialem, a nawet wiecej bo nie spodziewalem sie, ze az tak to wszystko dopieszcza. Cale cisnienie, brak wczesniejszego hype’u i brak newsow wyladowalem grajac w ten majstersztyk. Dlatego jest dla mnie idealny. Jesli ktos czytal moje spusty nad Bloodborne wie jaka miloscia daze gre Miyazaki’ego. Na tyle wielka, zeby uhonorowac ja calakiem. I to wszystko w nieskazitelnej, pozbawionej porownan do DSow, miesistej atmosferze. Podobnie bylo z Horizon ZD CE. Od poczatku do konca milosc bezwzgledna plus calak. Ja gier nie porownuje, biore co mi daja i obracam to w przyjemnosc z obcowania z nimi. Berion, 40h w slasherze da sie zrobic i nie jest to za duzo. Na dwa lata przed skonczeniem mojej przygody z NGB licznik godzin dobil do 999 i tam juz zostal. W DMC3 gralem chyba z dwa lata wiec czym jest dla mnie stowka w grze Barloga

God of War Powiem tak - kocham mojego XOXa i mam multum gier do siekania codzień, ale to PS4 ma najlepsze gry singlowe. GoW przechodzilem na wdechu. Cos pieknego...