Mendrek

Lord of War (Pan życia i śmierci) - naprawdę niezła rola Cage'a, i film nieźle się ogląda. Wszystko podane w odpowiedniej dawce i dobrze skomponowane - trochę akcji, trochę humoru, trochę przemyśleń, trochę efektów specjalnych. Film w dodatku oparty na faktach, i odnoszący się do sytuacji na świecie. Przyznam, że bardzo przyjemnie się oglądało, i nie emanował patosem. Trochę mi się przypomniała polska gra z Atari pt. "Najemnik" gdzie również można było handlować bronią W każdym bądź razie jeden z ciekawszych filmów, które ostatnio widziałem. 8+/10.

Final Fantasy Dissidia wciągnęło mnie. W międzyczasie przechodzę Field Commander. Próbuję się przekonać do Ace Combat.

Co to za jakiś grunt na okładce? Żeby jakiegoś podstawowego przeciwnika z fps-a dawać, no ale cóż... widocznie nie było niczego lepszego Aaaaaa, to Halo. No to wszystko tłumaczy. Serio mówiąć, mam dejavu ilekroć widzę gościa w kasku. Dlatego tylko 4.

Jaja w tropikach - ale szmira, dawno tak żenującego filmu nie widziałem. Do Hot Shots się nie umywa, chociaż te pierwsze sceny na to wskazywały, że idą w tym klimacie. Gra aktorska na poziomie "Ernest na wojnie", mało śmieszny, no może poza paroma scenami np. . Poza tym przypomina typową komedię, dla nastolatków. Owszem są brutalne sceny, ale ogółem chodzi o schemat. Kupiłem ten film za 20 zł i zmarnowałem kasę

Żeby mnie ktoś nie zrozumiał. Fakt, że gra to zrzynka z AW, ale chodziło mi o to, że nie wygląda słodkawo, dzięki czemu plasuje się dla mnie wyżej niż AW, które swoją drogą na emu bardzo mnie wciągnęło (grałem w to kiedyś siedząc w jednej z robót przy kompie, gdzie akurat ktoś sprytny zainstalował emu).

W oczekiwaniu na Dissidie i Ace Combat, postanowiłem dopaść Field Commandera, i... ... wsiąkłem. Dosłownie. Ta gra to niewątpliwie jeden z najbardziej niedocenionych w Polsce tytułów na PSP. Przede wszystkim zawiera to co powinien mieć każda turowa strategia. Od specyfiki jednostek i kilku cech, od ataku, zasięgu, po paliwo i naboje które trzeba uzupełniać. Jest tego w sam raz. Jest zróżnicowanie terenu i pogoda, oraz kasa przyznawana nie za zbieranie, a za przejmowane budynki. W kampanii nie można wybrać innej strony konfliktu, ale są za to dywizje. Każda dywizja ma specjalne umiejętności, które aktywuje się gdy naładuje się do określonego poziomu "pasek specjala" (za otrzymywane obrażenia i zadawane). Mogą to być dodatkowe punkty ataku, czy opcja zrzucenia spadochroniarzy. Misje są ciekawe, kampania na poziomie z fajnymi dialogami i z ładnym wyjaśnieniem co i jak. AI na początku widać, że daje fory, ale w miarę postępów trzeba naprawdę ruszyć głową, bo przeciwnik kombinuje. Na szczęście opcje restartu, czy load&save są łatwe i ogólnodostępne (ba, nawet gra podpowiada w loadingu, żebyś często robił save'y przed ryzykownym manewrem! ). Tylko, że to połowa diamentu. Druga połowa, to tryb online. Może to zabrzmi niewiarygodnie, ale to jedna z tych gier na PSP, które online ma sprawne. Jest ranking, lobby, można ściągać mapy i nadsyłać własne stworzone (bo jest edytor). Można grać standardowo online, a można niczym w szachach email grać z przerwami. Działa to w ten sposób, iż wysyłasz ruchy swoje na serwer, a przeciwnik kiedy ma czas ściąga je i wysyła własne. W ten sposób nie trzeba ciągle siedzieć i myśleć na bieżąco. Geniusz! Na dodatek można grać ad hoc, ale też za pomocą jednej konsoli, na zmianę. W ten sposób otrzymujemy standardowa, ale też PEŁNĄ strategię turową na PSP. Ma to wszystko co strategia turowa mieć powinna, jest też w 3d, a walki pokazane są z przybliżenia. Nie jest cukierkowa jak Advance Wars. Innymi słowy Field Commander nokautuje Advance Wars, fani strategii mający PSP muszą po prostu to mieć

No to Dissidia zakupiona, czekać teraz na paczkę tylko. Nie mogę się doczekać ;p Co sądzicie o Kefce? Po demie już widzę w tej postaci potencjał, na necie ludzie go różnie widzą - raz jako low tiera, a niektórzy znacznie wyżej. Na dystans wygląda bardzo dobrze, a podczas ex burst jeszcze lepiej. Jego namierzające przeciwnika ataki i ich nieprzewidywalność, kojarzy mi się z takim dissidi'owym Voldem z SC. No i w sumie przeciwnik w demie zasadził mi glitch walla, gdzie użył tego ataku z pociskami generującymi się z powietrza, i przy ścianie potrafił mi zeżreć masę energii, bo atak trwał, a ja nie mogłem się uwolnić, ani nawet zdodge'ować. Jecht serio wygląda na przepakowanego, ma ciosy które przebijają ciosy przeciwnika

Valkyrie Profile: Lenneth - argh Jednak jak już się nauczy człowiek systemu, to idzie łatwiej. Gra ma coś urzekającego, i jest naprawdę ładna (to chyba jeden z najładniejszych rpg 2d) i porządnie animowana. Historia też ciekawa, plus dosyć bolesne ataki specjalne - w sensie tak wyglądają, dużo dragon balla ;p Taka bolesność to ostatnio miałem dawno temu jak grałem w Chrono Cross, ale tam to zwykły fireball wyglądał sadystycznie ;p Skończone Wild Arms z PSX... Na na na nananana nana <nuci muzykę z outra ;p >

Jak działa player z tagu "media" ? Wpisałem bezpośredni link do mp3 w tym tagu, a player mi tego nie wyświetlił, jedynie jako element flash w poście, ale bez niczego.

Niech odejdą w zapomnienie. Tandeta, dziady, do kitu. Kiedy Polacy grają w ligach świata, jest dobrze. Potem jednak ZAWSZE to samo, Polaczków u(pipi)ają w tych ligach i reprezentacja siada. Oddając zawodników do lig zagranicznych, skazujemy się na ich kontrolę nad naszą reprezentacją. Już wolę reprezentację złożoną z graczy, którzy grają w naszej lidze, ale przynajmniej grają. Z taką reprezentacją tylko wstyd i nawet talent Leo tu nie pomoże.

Nie wiem co wybrać FF Dissidia vs. SC: Broken Destiny. W sumie słyszałem, że system walki w FFD jest trochę ubogi, ot wybór paru ciosów na krzyż, spośród paru ciosów na krzyż, historia nie powala też. Za to ma fajną grafikę, uniwersum, i jest ponoć rozbudowana. SC: BD to taki Soul Calibur, pytanie tylko czy ktoś kto grał, wierzy że gra ma potencjał na turnieje? Może kupię obie, bo ku.rwa kuszą mnie niesamowicie, a jeszcze zaje.biste gry na PSN z klasyków - Bloody Roar, czy Tomb Raider 2, a w kolejce 2x Abe, Pandemonium!, Cool Boarders 3, BO: LOK, czy Um Jammer Lammy. Coś trzeba będzie wybrać.

Czy obecnie, to bym się kłócił, ale nie dzielmy skóry na żywym niedźwiedziu, może się jeszcze rozkręcą

Łączymy się w bólu z jednym z elitarnych łowców - firaną140, któremu los nieopatrznie odebrał (miejmy nadzieję tylko na jakiś czas) narzędzia łowieckie, i możliwość polowań. Przez ten czas firana140 miejmy nadzieje zostanie w naszej wiosce jako wierny doradca, a niebawem powróci do swej dawnej chwały.

Wejdź w grupowca o Monster Hunter i pytaj, tam są prawdziwi mistrzowie, którzy chętnie udzielą porady w sprawie łowiectwa

Zapomniałem dodać jedno kryterium: gry nie mogą być długie (przynajmniej główny trzon, dodatki najczęściej zostawiam w spokoju) dissidia - raczej odpada, nawalanka z (z opinii ludzi grających) z ciut lipną historią FF7CC - długie to, nie jest to chyba typowy jrpg? PoP revelations - chodzi mi po głowie, zacząłem kiedyś na PC, z braku czasu przestałem, może warto będzie spróbować ponownie mgs - nigdy tego nie brałem pod uwagę... może błędnie syphon filter - może warto będzie spróbować resistance - zaliczone (jako jedyna gra na PSP ) gow - obie części na PS2 zaliczone, również brałem tę grę pod uwagę FF7CC - krótki, ale na poziomie dobrej fabuły FF-owej. Taki trochę inny Advent Children, no i ma ładne wstawki właśnie w tym stylu, przez co pewnie na resztę miejsca nie starczyło i gra jest taka krótka ;p PoP Revelations - nie kupuj tej części, lepiej zagraj albo na dużej konsoli w to, albo poczytaj sobie fabułę i przystąp od razu do Prince of Persia: Rival Swords. Gra jest jednak wymagająca w paru momentach i nie jest krótka, fabuła też dosyć oklepana, natomiast miażdżą dialogi i humor - ogółem wewnętrzne rozmowy księcia z jego mrocznym alter ego są ciekawe. Wadą gry jest brzydka grafika i bugi. Jak nie masz nic innego, albo po okazji, to bierz. Na konsolowisko.pl jest moja recenzja tej gry. MGS: PO - wielu fanów i fanatyków MGS-a uznaje to za wypadek przy pracy, ale mi się grało dosyć dobrze. Może monotonnie, ale np. z kamerą dałem sobie radę. Fajny tryb online, ale chyba już nikt tam nie gra. Ogółem fajna historia w stylu MGS-owym, choć trochę odstaje z głębią. Syphon Filter - bierz w ciemno. Do sterowania da się przyzwyczaić, ale filmowość i gracja fabularna zjadają te z MGS: PO i Splinter Cell: E na śniadanie i razem wzięte. Zacznij od Dark Mirror, potem Logan's Shadow. Główny wątek nie jest zbyt długo, masterowanie zabiera więcej, ale jak chcesz naprawdę wciągającej fabuły i akcji, to zagraj koniecznie. Resistance - w sumie robili ją twórcy Syphon Filtera, ale ze względu na niezbyt wymagającą fabułę Resistance, to i tu nie wykorzystali w pełni możliwości. Mimo to, jest to jedna z najładniejszych gier na PSP, i fabułę też można łyknąć. No i wciąż funkcjonuje online. GoW - krótka opowieść pre-quelowa o Kratosie, w sumie trochę się można dowiedzieć, ale nic co mogło by jakoś bardziej zaskoczyć. Mimo to, jest to klasyczny GoW, choć do sterowania trzeba się przyzwyczaić. Jak naprawdę chcesz szybko skończyć grę w trzy dni, to jest to tytuł dla Ciebie.

No, to dobrze że Lech odpada w karnych. To dobry wynik, zamiast kompromitacji w fazie grupowej. Można sobie powiedzieć: "No cóż, loteria". Nie ukrywajmy, ten Lech to cień Lecha z przeszłości. Paru nieskładnie biegających graczy, paru niczego sobie, dwóch czy trzech którzy umieją się odnaleźć, zbyt świeży bramkarz i słaba ławka rezerwowych. Jakub Jamn... Wilk powinien się biczować, na zmianę z Lewandowskim (który kompletnie bez formy). Plusy dla Gancarczyka, Arboledy (zawsze go lubiłem, dla mnie to jeden z lepszych obrońców w ekstraklasie). Zresztą nie umieć wykorzystywać setek, i trafiać w bramkę tylko pod wpływem szczęścia, to szkoda patrzeć.

No weź głupot nie gadaj nawet. Poza paroma odcinkami to było nudne i głupie jak sam s(pipi)ysyn. I mega żenujące. Kwestia gustu. Dla niektórych to było przegadane, ale mi się ta konwencja podobała. Mimo pewnych baboli, to serial mnie wciągnął, a końcówka to mistrzostwo świata. Mistrzostwo może dla Ciebie, ale jasno wynika z niej, że Wiem dobrze, że się czepiam, ale moim zdaniem przesadzili w finale T:TSCC. Tak się może wydawać, ale twórcy wielokrotnie w serialu sugerowali, iż w ich poglądzie, jest wiele alternatywnych linii czasowych. Przykład? Być może jest to zawiłe, ale Connor Jak dla mnie to jedno z najlepszych rozwiązań, jakie mogło się trafić serialowi. Nikt się go nie spodziewał, i nie jest też zamknięte. Dające do myślenia T3 i T4 to były zwykłe i przewidywalne bijatyki i pościgi.

No weź głupot nie gadaj nawet. Poza paroma odcinkami to było nudne i głupie jak sam s(pipi)ysyn. I mega żenujące. Kwestia gustu. Dla niektórych to było przegadane, ale mi się ta konwencja podobała. Mimo pewnych baboli, to serial mnie wciągnął, a końcówka to mistrzostwo świata.

http://pl.wikipedia.org/wiki/The_Sarah_Connor_Chronicles Dokładnie, Cameron nie robił serialu. Tylko, że akurat serial ma wielu zwolenników. Nie była to zbytnia rewelacja, ale dobrze ulokowała się w klimacie serii i rzuciła nowe światło na serię. W porównaniu z T3 czy T4, Kroniki to dzieło sztuki. Co do Avatara, nie jestem pewien czy się zwróci, ale do IMAX-ów jest w sam raz. Ciężko ostatnio o poważny film w 3D, więc przewiduję tłumy.

No ale to gra dla no-lifów, którzy lubują się w kolekcjonowaniu i masterowaniu. Jest tego esencją, prowizoryczne story mode tylko po to by rzucić się kolejny raz w świat i zebrać/złowić coś Dlatego dużo casuali odpada po 2 godzinach gry. Mimo że jest ładna, to nie jest specjalnie efektowna, ale jest emocjonująca. Jak już wsiąkniesz, to na dobre. 300 godzin może Ci gra urwać spokojnie. Nawet więcej. Potem kupujesz Unite, i kolejna masa godzin przed Tobą ;p Potem najpewniej po prostu kupisz kolejną część gry, bo już będzie

Kurde, a już widziałem Fabregasa w FCB ;p

Barca grała sobie testując różne kombinacje w składzie, w zasadzie to był skład eksperymentalny dosyć, więc nie patrzyłbym na to jako zapowiedzi przyszłych klęsk. Real za to się nie patyczkuje, chociaż z niemieckimi zespołami to tak jest, że czasami są łatwe do ogrania, a czasami ten sam zespół gra bardzo dobrze. Jedynie Kuby szkoda.

Teoretycznie ten scenariusz pre-alternatywny jest wyjściem, jeśli chciałoby się zachować stałą linię czasową. Jest jednak prawdopodobieństwo, że linia czasowa w filmie jest pętlą, i zdarzenia nie mają początku, tylko trwają od zawsze. To jest SC-FI