Suavek

Ja w shmupy gram każualowo, dlatego taka Ikaruga niestety była moim pierwszym zwrotem na Steam. Gra jest boska, ale poziom trudności za wysoki. Bardzo podobał mi się darmowy Jigoku Kisetsukan - http://store.steampowered.com/app/368950/?snr=1_7_7_151_150_3 Jak na robotę jednej osoby (ze wsparciem), to byłem pod sporym wrażeniem. Generalnie dla mnie shmup/bullet hell musi mieć dobrą muzykę, żebym się wciągnął. Bo takie same strzelanie i omijanie "pocisków" szybko mi się nudzi. Dlatego np. bardzo fajnie mi się klepało eXceed 3rd. Sprawdź Velius, bo pewnie odpaliłeś tylko dla kart.

Kolejne SRW bez region-locka. Z3.1 i Z3.2 będę musiał kupić na PS3 lub PSV, skoro już dwójkę (dwójki...) mam za sobą. Z Megatenami przystopuję. Nowe odsłony jakoś mnie nie powalają, a Persona Q mocno mnie rozczarowała. No i nie mam ostatnio czasu na długie jRPG. PQ i SMT4 "przechodzę" już od roku... Za to z pewnością będę kupował każdą kolejną odsłonę Hatsune Miku. Bo jestem nienormalny. Ale to niekoniecznie w wydaniach pudełkowych.

>Cheerleader Rebecca Outfit I'll be in my bunk...

Oficjalnie: Guilty Gear Xrd - http://store.steampowered.com/app/376300 Dragon's Dogma: Dark Arisen - http://store.steampowered.com/app/367500 Dark Souls 3 - http://store.steampowered.com/app/374320 Final Fantasy VI - http://store.steampowered.com/app/382900/

Nie wyjeżdżam. Jestem no-lifem bez przyjaciół i siedzę święta w domu. Poza tym to głównie 'bezwartościowe' starocie. Teraz wszystkie fajne dzieciaki grajo w jakieś fallauty, girsy, kody i remastery remasterów.

To ja też. Akurat troszkę ostatnio poprzekładałem pudełka. Półki od lewej do prawej. Trochę gierek PC pochowałem ostatnio po kartonach, w tym wszelkie duże boxy. Bo ani to szczególnie estetycznie nie wyglądało, ani praktyczne nie było. Wszelkie "Kolekcje Klasyki", "eXtra gry", oraz tytuły, po które i tak bym już nie sięgał, a których grzbiety były zbyt kolorowe poszły do pudła na szafę. I przy okazji zauważyłem, że jedna półka trochę opadła... Oops...

Star Trek Elite Force Emperor: Battle for Dune

Też nie do końca. W tej samej bazie pojawiały się tytuły, które nigdy nie ujrzały światła dziennego, jak chociażby kolekcja Halo. Innymi słowy, jest szansa, ale nie ma się co od razu ekscytować.

FFVI pewnie wersja z androdia, czyli zmienione sprite'y. Ale i tak pewnie zagram. FFX HD niedługo na mikrofalówki zacznie wychodzić. I tak kijem nie tknę. Danganronpy bym się nie spodziewał, ale chętnie przygarnę. Journey mi tam nie pasuje. Czy to nie jest przypadkiem od studia podpadającego pod Sony?

Jeszcze raz: Do wymiany, lub oddania osobom, które chcą w dany tytuł zagrać, a nie tylko dla kart/"kolekcji". Z rzeczy, które były w ostatnich bundlach chętnie bym się zamienił na Asterbreed, albo Chroma Squad. Poza tym jestem otwarty na propozycje.

Ta, tylko teraz rycerze będą chcieli dokopać piratom, a okaże się, że sami nakupują dostępów do pustych kont, dając cebularzowi po złotówce. No ale rozwiązanie świetne. Może Allegro stanie się dzięki temu nieco bardziej przejrzyste. >remove Pregnancy śmiechłem...

Co filmik to coraz bardziej stwierdzam, że może być "ok" bitka. Grafa słaba, design mnie nie rusza, ale jako kalka SF4 wygląda przyjemnie. Może będzie bardziej przystępne dla każuala niż XIII.

StarCraft 2: Legacy of the Void Powiem tak - kampania bardzo fajna i bawiłem się przy niej świetnie, ale niestety widać, że to nie ten sam poziom co Wings of Liberty, a nawet Heart of the Swarm. Już HotS był krótszy i mniej rozbudowany niż WoL, zaś w LotV można odczuć, że w ogóle nie chcieli się pokusić o jakieś urozmaicenia. Misje są fajne, ale nie ma ich zbyt wiele, i raz jeszcze niemal wszystkie w jakiś sposób zmuszają gracza do pośpiechu lub wyścigu z czasem. Także sam dobór jednostek do kampanii pozostawia wiele do życzenia, jak na mój gust. Szczególnie, kiedy musimy wybierać pomiędzy jedną z dwóch kompletnie odmiennych jednostek - np. Carrier lub Tempest. Zdziwiony byłem także obecnością np. dwóch wariantów Phoenixa, podczas gdy klasyczny Scout w ogóle nie jest obecny. No ale historia wreszcie dobiegła końca. Wszystko nawet fajnie pozamykane, nawet jeśli trochę naciągane pod koniec. A i trochę nowych opcji się pojawiło w innych aspektach gry, jak np. całkiem przyjemny co-op. Multi mnie nie interesuje, bo i tak jestem już bliski załamania nerwowego - nie potrzebuję dodatkowego czynnika, który się do tego przyczyni. Assault Android Cactus Spontaniczny zakup, po zapoznaniu się z demkiem. Miks twin-stick arena shooterka z elementami bullet hell z naprawdę uroczą stylistyką i charyzmatycznymi postaciami. Kilka tytułowych andoridów o odmiennych broniach i zdolnościach do wyboru, sporo poziomów, których struktura dodatkowo zmienia się w trakcie walki, ładna grafika i świetna muzyka. A na deser możliwość wspólnej zabawy z maks trzema innymi osobami. Niestety, tylko local co-op. Na minus w sumie zaliczę tylko brak większej ilości cut-scenek (bo postacie androidów są bardzo zabawne) oraz niekiedy trudności w ogarnięciu całego zamieszania, kiedy sterta modeli i efektów wizualnych zaczyna się zlewać ze sobą. Poza tym jednak świetna zabawa - póki co tylko na PC, ale podobno zapowiedziano także wersje na PS4 i PSV. Szerze polecam, bo zarówno do singla, jak i kanapowego multi będzie jak znalazł.

Cały film streszczony w jednym zwiastunie. Znowu. Ale i tak obejrzę dla akcji, nie "fabuły".

Przepłaciłeś. Monte 4x55g wychodzą taniej niż 1x150g.

I kiedy Ty masz zamiar to wszystko ograć?

Ys Origins był w którymś Humble Weekly. Ja bym zaczął od Oath in Felghana.

Rozwiń myśl. Przecież te starsze gierki bywają o wiele bardziej ciekawe i rozbudowane, niż 90% współczesnych szrotów, upraszczanych i ogłupianych do granic niemożliwości, a które mimo wszystko kupujecie w dniu premiery. A może o to właśnie chodzi? Za dużo myślenia kiedyś twórcy oczekiwali? Bo teraz wszędzie dwa ciosy i trzy opcje dialogowe na krzyż do wyboru, z autoaimem i prostymi korytarzami. Ważne, żeby wybuchy były, co by nikt przypadkiem nie zasnął, ani główka nie rozbolała. Dobra gra na zawsze zostanie dobrą grą. Jeśli kiedyś sprawiała frajdę, to ma szanse sprawić ją i po latach. Jeśli tak nie jest, to znaczy tylko, że od początku coś było nie tak. Że pewnie i tak zbierze dobre oceny (*cough*Fallout4*cough*) i sprzeda miliony kopii (*cough*SW Battlefront*cough*), to tylko smutna szara rzeczywistość. Dla mnie masochizmem jest właśnie granie w te wszelkie sequele i rebooty, które zostały tak poobcinane względem swych pierwowzorów, że w większości przypadków pozostał tylko tytuł. Reszta to wybuchy i "cinematic experience". Teraz mam ochotę znowu zagrać w pierwszego Deus Ex... Przy okazji:

Chyba pierwszy raz zdarzyło mi się kupić nijak rozreklamowanego, prostego indyka za niemal pełną cenę (promo -34%), z pełną świadomością, że jego pojawienie się w bundlu to raptem kwestia czasu. http://store.steampowered.com/app/250110/ Strasznie mi się gierka spodobała już po samym demku. Niby zwykły twin-stick shooter z elementami bullet hell, ale ma to coś, co przykuwa mimo pozornie prostej mechaniki. Na szczególną uwagę zasługuje muzyka oraz przeurocza stylistyka, z bardzo charyzmatycznymi postaciami androidów. Jedyny minus, to brak online multi, tylko local. No co oni sobie myślą? Że ja mam jakichś znajomych w prawdziwym życiu, czy coś?

Będą i bez patcha. Patch zdejmuje dół i dodaje "śmietankę" na artach. Huniepop GOTY.

Kupiłem grę na wyprzedaży bo chciałem w nią zagrać. Przecena była niewielka, bo ~30%, a gierka to indyk, który z pewnością kiedyś trafi do bundla. Teraz bawię się świetnie. Jestem nienormalny?

Huniepop.

Takie tam, ostatnie kilka tygodni, jeśli chodzi o nośniki fizyczne. Miku GOTY, Vita nie ma gier, SC2 miód, robociki nędza, i drugie PSP, żeby starej sztuki nie maltretować grami rytmicznymi.

Hatsune Miku: Project Mirai DX Tekst może być dziwny, bo pisany po "lekkim" załamaniu psychicznym. A wspominam o tym głownie dlatego, że ostatnimi czasy to właśnie gówniane gierki muzyczne ze skrzeczącym syntezatorem były jedną z nielicznych form rozrywki, które przynosiły mi pewną ulgę i zapewniały odskocznię dla umysłu. Nie wiem jak to działa, tak naprawdę. Na pewno warto mieć beznadziejny gust muzyczny, żeby móc tolerować prosty, acz melodyjny j-pop. Wszystko jednak jest takie cukierkowe i radosne, że poprawia humor. Tak naprawdę, to nie skończyłem od miesięcy żadnej innej gry, tylko kolejne odsłony Miku. Project Mirai DX jest o tyle specyficzny, że opiera się o nieco inny styl zabawy, niż główna seria - Project Diva. Klepiemy tylko przyciski ukazujące się wzdłuż linii, a na wyższych poziomach trudności dochodzi jeszcze wykorzystanie krzyżaka i klepanie dwóch znaczków jednocześnie. I to właściwie tyle. Klepiemy sobie do rytmu gównianego popiku. No chyba, że kogoś bawi ubieranie zdeformowanych dziewczynek z wielkimi głowami, ozdabianie ich wirtualnego pokoiku, tudzież granie w proste minigierki nie mające absolutnie żadnego celu. Liczy się mimo wszystko główna gra rytmiczna, oferująca blisko 50 utworów, z których część po raz pierwszy (?) w serii ma inne wokale w zależności od wybranego vocaloida, co łącznie daje naprawdę pokaźną ilość muzyczki. Z początku odrzucała mnie co prawda stylistyka chibi i gigantyczne głowy postaci, ale z czasem się przyzwyczaiłem i dostrzegłem swego rodzaju urok. W końcu to tylko spinoff, który rządzi się własnymi prawami. Poziom trudności jest ok. Na najniższym radę da każdy. Średni jest przystępny, zaś najwyższy zapewni wyzwanie nawet azjatom. Gameplay można sobie dodatkowo przystosować pod swoje upodobania, od strony zarówno wizualnej, jak i dźwiękowej, np. wyłączając całkowicie dźwięki przycisków. Mało tego - można grać zarówno przyciskami, jak i stylusem. Osobiście tej drugiej opcji nawet nie brałem pod uwagę. Największą wadą, tak naprawdę, jest konsola. Gra rytmiczna na 3DS XL to ból. Może zależy kto jakie ma dłonie, ale ja nie byłem w stanie pograć więcej, niż 3-4 utworku przy jednym posiedzeniu. Bolał mnie albo kciuk, albo cała dłoń, niezależnie od tego, jak bym konsoli nie chwycił. Ino tyle. Dałem za grę pełną cenę i nie żałuję. Jest miło, nawet jeśli infantylnie. W Nintendo eShopie jest demo z dwoma utworkami, więc nic nie stoi na przeszkodzie, by grę sobie przetestować.

Ostatnio koleżanka z pracy zapytała się mnie, w jakie gry ja tak właściwie gram... "A, takie tam, strategiczne, przygodowe..."