DarkStar

Mi się w tamtym czasie podobało bardziej niż podstawka, chyba dlatego, że było krótsze i bardziej skupione. Miało też kilka spektakularnych widoków i niekoniecznie chodzi o Chloe, ale też o lokacje.

Wylazłem z obozu goblinów! :D Bez jatki, backdoorem ;) (wyjście, które odkryłem już wcześniej) Tak że cały wielki quest za mną, było ciężko i długo. Wymieniłem w międzyczasie Gale'a na Wylla, bo Gale'a lubią ludzie strącać do przepaści i wolno działa, a Wyll umie kłuć ostrym końcem rapiera, ale umie też zrobić kuku czarnoksięską sztuczką ;) Bardziej mi się przydał do tej ostatniej walki. Mój Wyll ma też chowańce, więc przywołałem kruka, który dziobie ludzi w oczy, przez co ślepną na jedną turę, więc mogłem w ten sposób eliminować łuczników na chwilę, żeby mi nie bruździli jak tłukę ich kompanów.

Pytanie czy bez Epica w ogóle by AW2 wyszło i czy wyszło by w takim stanie. Bo czuć pieniądz :) To jest gra AAA, która nie ma się czego wstydzić. Być może gdyby sami mieli to zrobić i wydać, to by nie osiągnęli takiej jakości. Ciężko powiedzieć patrząc z zewnątrz. Ważne, że nadal robią gry.

Niestety decyzja o finansowaniu i wydaniu gry przez Epic sprawiła, że mało kto kupił to na PC. Na Steamie by się sprzedało IMO. Gracze pecetowi mają alergię na inne sklepy niż Steam, może jeszcze GOG obejdzie. Natomiast na poletku konsolowym ktoś postanowił nie wydawać gry w pudełku, więc też się nie sprzedała, bo drogo i refundów nie ma. Dopiero po jakimś czasie (nie wiem czy rok czy dłużej?) wydano ją w pudełku, ale wtedy już było długo po okienku recenzenckim i ludzie mieli na oku nowe gry. AW2 to świetna produkcja, aż ciężko uwierzyć, że to się nie sprzedaje i jedynym racjonalnym wytłumaczeniem dla mnie są te w/w decyzje biznesowe.

Nie ma ruskiego, dobre i to :)

Odstawiłem grę na ponad dwa miesiące i tak spontanicznie do niej wróciłem wczoraj. Nadal w obozie goblinów. Dobiłem pozostałą dwójkę przywódców. Było naprawdę bardzo trudno. Z ostatnim się borykałem się chyba przez parę godzin próbując różnych podejść i sposobów. W końcu się udało! Mega satysfakcja! Wychodzę z sali aby iść dalej, a tu... https://www.reddit.com/r/BaldursGate3/s/qpMeoyP6VS Chodzi o to, że jak się zabije Drora Ragzlina, to cały obóz staje się wrogi, nawet jeżeli tego zdarzenia nie widzieli ani nie słyszeli Ech. Wyłączyłem. Nie mam siły na razie. Spróbuję tego uniknąć jakoś. Musiałem na necie sprawdzić czy to nie bug.

+1. U mnie nie wkradła się monotonia. Potem jeszcze "Harry Potter i kamień filozoficzny" przeczytałem :P (nie załapałem się na HP jak zaczął być wydawany w Polsce, za stary na to jestem)

"Magiczne lata" Robert McCammon Porównania do Kinga na wyrost, traktuję to jako marketingowy element blurba. Setting jest podobny, ale nie ma tu ani horroru (wszelkie straszne rzeczy są tylko dziecięcą wyobraźnią wyolbrzymiającą zagrożenie) ani tak głębokiego rysu psychologicznego bohaterów. Ta książka to zlepek krótkich, bardzo luźno powiązanych ze sobą, opowiadań z życia dzieci w małym miasteczku w Alabamie w latach 60 ubiegłego wieku. Na początku zawiązuje się jakaś kryminalna intryga, ale autor ją od razu porzuca i prawie do niej nie wraca aż do finału powieści, a to ona była dla mnie najbardziej interesująca. Miałem wrażenie, że autor nie bardzo wiedział o czym chciał napisać książkę (w posłowiu tłumaczy w jaki sposób podchodzi do pisarstwa i to dużo wyjaśnia) i przelewał na papier co mu akurat przyszło do głowy tworząc kolejne historyjki. Książce tej brak jasno wytyczonego celu i skupienia. Na plus warsztat pisarski autora i to głównie mnie trzymało przy lekturze. Być może inne powieści McCammona bardziej mi podejdą, a mam już kilka w domowej biblioteczce.

Alan Wake II Deluxe Edition (PS5 Pro) Nie wiem czy 9+/10 czy jednak 10/10. A może 10-? Takiej oceny raczej nie widuję. :) Świetny tytuł. Mam nadzieję, że współpraca z Epikiem i hajs z góry wyszedł im na dobre, bo sprzedaż była dość kiepska. Przez długi czas grę na PC można było kupić tylko na Epicu, a na konsolach brak było wydania pudełkowego, co na pewno negatywnie wpłynęło na to ile kopii poszło do odbiorców. A szkoda, bo to dużo lepsza gra niż większość tego co wyszło w podobnym okresie IMO, tylko nie dostała szansy.

Remedy zawsze tworzyło dobre gry, ale teraz należy im się miejsce na podium. Miło widzieć jak stosunkowo małe niezależne studio z Finlandii ciągle się rozwija. Alan Wake II to gra robiąca wrażenie zarówno oprawą audio-wizualną jak i gameplayem. Niby mamy do czynienia z horrorem / action adventure w TPP, ale jest tu coś więcej. Bardzo ważnym elementem serii jest gra światłem -- latarka jest, podobnie jak w pierwszej części, integralnym elementem mechaniki. Służy ona do zdejmowania tarcz chroniących wrogów oraz odblokowywania przejść. A także po prostu do świecenia. Przez większość czasu poruszamy się po naprawdę ciemnych lokacjach (na OLEDzie wygląda to fenomenalnie) gdzie nawigacja bez jakiegoś źródła światła byłaby prawie niemożliwa. W wielu grach latarka jest tylko jakimś gadżetem, chyba dla klimatu. W tej grze jest ona niezastąpiona. W rozdziałach z Alanem doszła nowa mechanika polegająca na pochłanianiu światła przy użyciu pewnego przedmiotu, a następnie uwalnianiu tego światła w innym miejscu. Prowadzi to do zmian w geometrii lokacji (mogą np pojawić się schody, których wcześniej tam nie było, tego typu rzeczy). Było to przyjemne, troszkę nowatorskie i ciekawe, bo czasem musiałem chwilkę pogłówkować jak poustawiać światło aby przejść dalej. BARDZO mi się podobały efekty wizualnie, które potrafi stworzyć ich autorski silnik Northlight. W serii AW mamy coś takiego jak Kolizja kiedy to nasz świat rzeczywisty przenika się z innym wymiarem (np. Leżem Mroku). Wtedy do naszego świata dostają się Cienie, ale też z otaczającą bohaterów rzeczywistością dzieją się różne rzeczy -- obraz się zakrzywia, faluje, pojawiają się tęczowe kolory. Robi to duże wrażenie. Dużą część gameplayu stanowi strzelanie, ponieważ co jakiś czas trafimy na różnych niemilców opętanych przez Cień, a więc nie mogło zabraknąć różnych broni do wyboru. Każdej broni używa się inaczej i przydaje się ona w innych sytuacjach. Korzystałem z całego dostępnego arsenału żonglując nimi podczas kolejnych starć. Broń można rozwijać wykorzystując przedmioty, które znajdujemy w świecie gry. Nie żaden crafting, spokojnie! :) Po prostu znajdźki dają nam punkty do wykorzystania na rozwój oręża według naszych upodobań. W tej grze znowu pojawia się muzyka fińskiego zespołu Poets of the Fall pod postacią fikcyjnej grupy Old Gods of Asgard. Nie chcę nic spoilować, ale dzieje się :) Wiecie, TEN etap w grach Remedy zawsze musi być i zawsze jest super. Gra działa bardzo dobrze, na PS5 Pro oferuje tryb Zrównoważony (Balanced), który na TV 120Hz daje nam 40 klatek z raytracingiem. Gra obsługuje też PSSR, który co prawda sobie shimmeruje na liniach prostych, ale za to upłynnia ruch i ładnie skaluje grafikę. Tak że wrażenia będą dość subiektywne i co kto lubi. Pochwała dla studia Remedy należy się również za opcje dostępności. Co prawda jakieś opcje występują w większości współczesnych gier, ale tutaj można dostosować mnóstwo elementów, włącznie z włączeniem nieśmiertelności czy nieskończonej amunicji gdyby ktoś sobie nie radził czy gdzieś się zaciął. Historia jest bardzo dobra, niby nieoczywista, z drugim i trzecim dnem i początkowo trochę zagmatwana, ale jednak widać, że to wszystko trzyma się kupy i jest spójne. Wielokrotnie podczas gry myślałem sobie, że to mogłaby być gra Kojimy gdyby Kojima pisał z sensem. W porównaniu, fabuła takiego Death Stranding to bełkot, natomiast Alan Wake II pokazuje, że można stworzyć fabułę pokręconą i dziwną, a jednocześnie koherentną. BRAWO! Kolejnym punktem stycznym tych serii są ambicje pana Kojimy do bycia filmowcem. Widać, że podobne ambicje wykazuje Sam Lake. W grze AW2 można nawet obejrzeć cały film z żywymi aktorami. :) -- Zagrałem też w dodatki Night Springs i Lake House. Ten pierwszy to trzy krótkie epizody, w których wcielamy się postaci będące NPC w głównej grze. Wszystkie są trochę dziwne (zamierzone) i epatujące humorem na rózny sposób. Zwłaszcza pierwszy epizod z Rose mi się podobał, naprawdę mnie rozbawił. Lake House to już rasowy horror będący bardzo mocnym nawiązaniem do gry Control i stanowiący pomost między seriami Control a Alan Wake, które, jak już wiemy, dzielą to samo uniwersum. Dostajemy zupełnie nową historię na kilka godzin, nową lokację, a nawet nowy rodzaj przeciwnika i nową broń. Nie jest to żadna zapchajdziura do przepustki sezonowej. Moim zdaniem, warto zagrać w oba dodatki. -- Gra mi się tak podobała, że wbiłem w niej swoją pierwszą w życiu platynę (nie zbieram aktywnie trofeów), nie licząc samoprzechodzących się gier Telltale.

No nie wiem. Pełny makijaż do eksploracji grobowców? Ciągle się wspina i skacze po skalnych półkach i nie ma żadnych widocznych mięśni? Sam wyjdę ;)

Też potwierdzam. Przeszedłem tę grę na PS3, pod koniec musiałem restartować konsolę co 15 minut (nie, to nie jest hiperbola). Niestety nie przeszedłem wszystkich DLC, w tym tego, które mnie najbardziej interesowało (Old World Blues), bo dosłownie nie dało się już grać :(

To wszystko jest i tak subiektywne. JA bym Metro wziął, bo jestem fanem tej marki i świetnie się bawiłem w Exodusie. W Crysisa nigdy nie grałem, jawił mi się jako benchmark graficzny i nic więcej.

Myślę, że by się sprzedawało jak dzikie, nawet gdyby kompletnie nic nie zostało zmienione pod względem grafiki czy mechaniki. Wystarczą nowe lokacje, postaci i nowa historia. Brałbym w pełnej cenie od razu!

Hehe, mam tak samo. Pamiętam jak nosiłem zupę, ale nie pamiętam ani jednego questa z reszty gry. Nie ukończyłem, to dla mnie chyba najgorszy Fajnal.