Cała aktywność

Ja podobnie na tle niektórych forumkowiczów wypadam jak niedzielno-świąteczny gracz, dodatkowo jadę z zaległościami niczym Slowpoke, ale coż zrobić Ten rok był taki średniawy w graniu, od kilku tytułów się odbiłem, a niektóre zaskakująco weszły jak w masło i nie odpuściły aż do zobaczenia napisów końcowych. Horizon Forbidden West - splatynowane z przyjemnością, ograne w całości razem z DLC, wspaniała przygoda i kontynuacja jednego z najciekawiej wykreowanych światów w grach. Wizualny masakrator, choć nie bez bolączek w postaci średniej fabuły, czy też mientkich dialogów. Ale do Aloy zawsze z chęcią będę wracał. Stanley Parable - eksperyment growy, w którym gracz jest królikiem doświadczalnym przebijającym non stop czwartą ścianę. Jak ktoś jeszcze tego nie ogrywał to zdecydowanie warto, można się szczerze uśmiechnąć nie raz, do tego nie za długie i za tanioszkę, więc portfel nie zaboli. RoboCop: Rogue City - staroszkolny shooter, w którym 80% wartości to oddanie klimatu świata, dźwięki, muzyka i wierność filmom. Reszta to po prostu strzelanie i łażenie, które są dalekie od bycia top, ale klimat wszystko ładnie równoważy. Prince of Persia: The Lost Crown - ostatnio tak dobrze bawiłem się przy Guacamelee!2, piękny hołd zarówno dla pierwowzoru jak i dla całego gatunku platformówek. Wyważony poziom trudności, a stopniowe odkrywanie nowych mocy nie pozwala się nudzić. Ratchet & Clank: Rift Apart - trochę demo technologiczne PS5, trochę fajny platformers 3d. Nie jest to najlepszy Ratchet w dziejach jako całość, ale to nadal dobra przygoda z nie w pełni wykorzystanym potencjałem. Sayonara Wild Hearts - króciutka popierdółka muzyczna, którą można zająć dzieciaki na paręnaście minut drzemki. Bardzo dobre nuty, kreatywne poziomy, łatwa do ogarnięcia, trudna do wymaksowania. Lies of P - najlepszy soulslike niezrobiony przez Fromsów. Inspiracje Bloodborne widoczne w wielu miejscach, ale gra ma swój specyficzny klimat i wykreowany świat kukiełek. Bardzo dobry, ale i trudny oraz miejscami frustrujący tytuł. Czekam na kontynuację, bo potencjał jest spory. Viewfinder - wspaniała zabawa perspektywą i przekraczanie granic w tym co widzimy na ekranie. Niby zwykłe robienie zdjęć, niby grafika taka jakaś prosta, a wkręca na maksa, co rusz wprowadza nowe mechaniki i trzeba się czasem nieźle nagłówkować. Mocna polecajka. Superliminal - kolejna z gier o zabawie perspektywą, ale tutaj wyraźnie słabiej i pary starczyło jedynie na początkowe levele. Skończyć skończone, ale całościowo nie było to aż tak dobre doświadczenie jak wynikało z zapowiedzi. Cocoon - mały ale wariat. Gra bez żadnego tutoriala, zero napisów, zero wyjaśnień, wszystko pokazywane dzięki kontekstowi i genialnie zaprojektowanym poziomom. Gra, która nie uwłacza inteligencji gracza tylko co krok ją testuje. Bardzo dobry tytuł na trening szarych komórek. Talos Principle II - kontynuacja jednej z najlepszych gier logicznych ostatnich lat dostarcza na każdym polu - historii, zagadek, grafiki, kreacji świata, voice actingu. Długa, kreatywna, bardzo satysfakcjonująca. Astro Bot - co prawda napisy końcowe jeszcze przede mną, ale już teraz wiem, że wszelkie głosy zachwytu są w pełni uzasadnione. Pomijając aspekt techniczny bo wykorzystanie pada, grafika, faktury są na najwyższym poziomie, to wylewający się z ekranu klimat i przygoda dająca co chwilę uśmiech na twarz stawiają Bocika na podium jeśli chodzi o doświadczenia growe. Rozgrzebane: Psychonauts 2 - mimo, że faktycznie wiernie kontynuuje jedynkę to po kilku levelach weszła lekka nuda. Może formuła się wyczerpała, może za bardzo sili się na bycie old-schoolem, może platformówki 3d przyzwyczaiły nas już do nieco lepszego balansu. Deathloop - niby twórcy chcieli dobrze, a wyszło tak sobie. Gra byłaby o wiele miodniejsza jakby postawiono na klasyczne przejście od A do Z. Gra się fajnie, historia jest ciekawa, wizualia są super, ale zaczynanie co jakiś czas od zera i odwiedzanie tych samych lokacji po raz n-ty są średnio satysfakcjonujące. AC: Valhalla - jakieś to takie nijakie, pozmieniane elementy, które działały w poprzednich odsłonach (jak system walki) a dodane nowe, które niewiele wnoszą (budowa obozu). Do tego pierdyliard znaczników i smutne lokacje na jedno kopyto. No nie porwało.

Moim typowo konsolowym postanowieniem jest domknąć wszystkie gry jakie zostały mi na PS3 (chyba 6 gier, jeśli dobrze liczę) i na Switcha (tu 2 tytuły).

Jak przeszedłem trzeci to w tej samej sesji skończyłem grę bez śmierci. Śmiesznie wyszło, bo w pierwszym akcie miałem 29 zgonów z tego co pamiętam.

U mnie w tym roku również dużo zachcianek, nakupowanych, pozaczynanych i nie skończonych. Słabo radziłem sobie z tym, bo jak była jakaś premiera to brałem od razu i zostawiałem coś aktualnego xD Ale coś tam się udało ostatecznie domykać To zbieranie backlogu na gorsze czasy. Kolejny rok zapowiada się podobnie, chociaż będę z tym dzielnie walczył xD Ender Lilies Thank Goodness, You're Here Fran Bow Croc: Legend of the Gobboss Forgive Me Father Fear the Spotlight Still Wakes The Deep The Rogue: Prince of Persia South of Midnight PERSONA 3: Reload Clair Obscure: Expedition 33 Wuchang: Fallen Feathers Cronos: The New Dawn Gears of War: Reloaded Ninja Gaiden 2: Black Ninja Gaiden 4 Indiana Jones: Wielki Krąg Metal Gear Solid /\: Snake Eater Silent Hill f Shinobi: Art of Vengeance Horizon: Zero Dawn Remastered Absolum Dispatch +wiadomo, kilka do których wracam i przechodzę regularnie jak Silent Hill 2 Remake, Resident Evil 4, Devil May Cry 3, 4, 5, Bloodborne, Elden Ring itp:. Jestem jeszcze w trakcie kilku, które na pewno ukończę (nie w tym roku, już) i nie zaliczam do porzuconych, mają przerwę sezonową xD Lista porzuconych na cmentarzysku, do niektórych wrócę może, do innych na pewno nie: Death Stranding 2, Hell is Us, Slitterhead, Hollow Knight: Silksong, Tormented Souls 2, Yomawari: Lost in the Dark, Banishers: Ghost of New Eden, LUTO, Armored Core VI, Warhammer: Space Marine 2 i kilka niewartych wspominania w sumie. A jeszcze backlog z poprzedniego roku wypada z szafy xD Dawaj LUTY 2026 cwaniaczku, jestem gotowy

The best jest jamboree bo ma najwięcej treści, trybów, są mini gry ruchowe ale też i zwykle no i ma płatny update do switch 2 edition jako jedyny. Mimo tego że sam update jest zjebany wg mnie bo dzieli grę na dwie osobne (xd) to jeszcze bardziej rozszerza treść (dwa nowe tryby i parę mini gier na myszkę, głośnik i kamerkę) Superstars jest też fajny, zbiór best of z serii i nie ma gier ruchowych

@Daffy - a które Mario Party dla Ciebie było najfajnieszje? Obecnie Mario Party Superstars jest na proimce, pisałeś, ze nei ma tam gier ruchowych, ale w sumie dla mnie to plus ^^

Moje plany growe na 2026 są skromne. Wyrzuciłem wszystkie gry jakie miałem na wishliście, bo nie chcę myśleć o grach jak o backlogu. Jedną pracę już mam, wystarczy. Na czym mi naprawdę zależy, to o tym będę pamiętał. Reszta niech zdycha. Na pewno kupię na premierę Assetto Corsa Rally, jak tylko pojawi się na PS5. Dirt 2.0 wciąż się sprawdza, ale dałbym mu dychnąć i pojeździłbym po nowych trasach i w lepszej oprawie (EA Sports WRC niestety okazało się stratą kasy). Co prawda nie wierzę w premierę Project: Robot w 2026, ale nadzieja umiera ostatnia i kupię od razu jak wyjdzie. Na koniec roku przyłączę się pewnie do machiny GTA6, ale na tę chwilę nie czuję specjalnie ekscytacji na myśl o tej grze.

Standardowo siadłem na chwilę, a pyknę 1-2 biomy i spoko. No niestety lecę dalej

Ten piętrowy pokój na jednym z końców w 5 biomie, z mnóstwem przeciwników, to był jeden z tych paru momentów gdy pomyślałem -"ta gra jest niesamowita, ale chyba jej nie przejdę". Miałem tak tam, przed 2 bossem, i w 6 biomie po upadku na dno do pokoju z wiadomym wrogiem.

Goty KCD2 - bez konkurencji. Średniak roku The Alters Rozczarowanie roku Jan Ptaszek chciał mnie złapać za wacka. Najbardziej wyczekiwany tytuł GTA tylko na konsole w przyszłym roku, więc waham się między Blood of Dawnwalker a The Expanse. Na czym grasz? PC

5. biom jest zdecydowanie najgorszy. Najwięcej razy go powtarzałem, bo bez dobrych ulepszeń przejście go graniczyło z cudem. Także @Wredny najlepsze przed Tobą.

Masz 3 typy gemow: Skill ktorym robisz normalne skille. Spirit ktorym robisz te skille ktore sie aktywuje spiritem. Support ktorymi dodajesz atrybuty do skilli. Wolf Pack to spirit.

GOTY: Cronos: The New Dawn - mimo wszystko Split Fiction Silent Hill f Średniak Roku: Herdling Rozczarowanie roku: Silent Hill f - mimo wszystko Najbardziej wyczekiwany tytuł 2026+ Project: Robot Na czym grasz? PS5

Ja to serio jestem niedzielnym graczem jak porównam swoje growe dokonania w tym roku do osiągnięć chyba większości z Was. Czy Wy w ogóle wychodzicie z domu? Czy robicie coś poza graniem? W tym roku nie skończyłem wielu gier, ale i tak trafiły się wśród nich perełki, które dostarczyły mi kupy zabawy. Coraz mniej gier jest w stanie mnie zainteresować, bo albo nudzę się przez ich powtarzalność, albo porzucam przytłoczony ich skalą. W tym roku konsolę w dużej mierze przejęła też moja dziewczyna, której dałem w zeszłoroczne Mikołajki Hogwarts Legacy i ogrywała go chyba z 80h (czemu laski są tak zafiksowane na punkcie Pottera? Tego nie wiem). Gra bardzo spoko - byłem zaskoczony tym jak ładnie wykonany jest świat, jak przyjemny jest system walki, choć to gra, w jaką już grałem wiele razy. Po Hogwarcie dałem dziewczynie do ogrania Wiedźmina 3, który na PS5 i na Oledzie wygląda bosko. Fajnie było sobie przypomnieć tę grę, nawet jeśli podpatrywałem ją z boku robiąc coś innego. Oddanie konsoli dziewczynie w sumie nie wpłynęło jakoś negatywnie na moje granie, bo ostatnie lata i tak kończyłem rok z około 10 ukończonymi tytułami. A w tym roku trafiło mi się kilka perełek: 1. Cocoon - jak w to się świetnie gra! Bardzo przyjazny tytuł logiczny z niezwykłym pomysłem pozwalającym mózgowi na niecodzienne wygibasy, ale zachowujący właściwy umiar w swych logicznych ciągotach i dający dużo radości z przeskakiwania między BIOMAMI w tym bardzo organicznym świecie. Polecałem na forumku tuż po przejściu, polecam nadal. 2. Brothers: A Tale of Two Sons - myślałem, że pogram z druga połówką, ale rozpuszczona bogactwem It Takes Two szybko podarowala sobie tę grę. I w sumie nie dziwie się, bo granie we dwójkę jest tu wciśnięte na siłę i sterowanie samemu dwiema postaciami jest kluczowe w tej grze, w której stary wyjadacz jak ja nie znalazł nic specjalnie nowego, ani ciekawego poza pewnym motywem z końcówki, ale nie chcę spoilować. 3. Astro Bot - to jest gra, w którą chce się grać. Tęskno mi za takimi tytułami - kreatywnymi, kolorowymi, zabawnymi! Grałem ja, grała dziewczyna na osobnym sejwie i obydwoje maksowaliśmy ten piękny tytuł. 4. Split Fiction - zarówno mnie i mojej drugiej połówce trudno było się przekonać do głównych bohaterek i historii z doopy, ale w drugiej połowie coś pykło i gra stała się zdecydowanie lepsza - i to nie tylko przez zmianę jaka dokonywała się w bohaterkach, ale tej w ciekawszych rozwiązaniach gameplayowych (końcówka gry to jest istne szaleństwo i kwintesencja kreatywności w grach video). Nie tak dobre jak ITT, ale zdecydowanie warte polecenia. 5. Sword of the Sea - fajna gra zapożyczająca od Journey około 70% swojej tożsamości, ale dająca od siebie znacznie szybsze i zabawniejsze sterowanie postacią. Gra błyszczy w śnieżno-lodowych krainach, zawierających stoki po których można śmigać i z samego śmigania mieć sporo radochy. Gra właściwie mogłaby cała bazować na takich zjazdach i wjazdach, bo reszta lokacji, w tym promująca grę miejscówka pustynna, nie jest właściwie zbyt ciekawa jeśli ktoś ograł już Podróż. Grze przydałoby się nieco więcej wyzwań, może nawet wrogów do pokonywania, bo brakuje tu trochę mięsa. Idealna gra do ogrania jak ktoś ma abonament. 6. Cronos: The New Dawn - produkcja mistrzów z Krakowa ma niesamowity klimat. Dla człowieka mieszkającego w tym mieście była to podwójna atrakcja, chociaż miejscówki nie były aż tak rozległe, jakbym się spodziewał. Bardzo wkręciłem się w tę historię, która odkrywana jest w zapiskach pozostawianych gdzieś w starych PRLowskich mieszkaniach. Szkoda, że opowieść przyjmuje z czasem inne tony i moim zdaniem rozkracza się pod koniec. Ale klimat, design miejscówek i infrastruktury podróżników, udźwiękowienie robią niesamowite wrażenie. Technicznie gra mocno daje radę, chociaż strzelanie i nawalanie z piąchy mogłoby wywierać większy wpływ na przeciwników. 7. Silent Hill f - eFkę ograłem 2 razy, bo byłem ciekaw innych linii dialogowych i scenek, które rzeczywiście dodają więcej kontekstu historii Hinako i fajnie je poznać. Moja dziewczyna bardzo się wciągnęła w jej losy i trzeci run zaliczyła już właściwie sama, z moją bardzo sporadyczną pomocą przy cięższych potyczkach. Czy ja bym grał sam 3 razy? Niee, ileż można? Po czasie stwierdzam, że chociaż to dobra gra, a historia zapada w pamięć to nie jest zbyt dobry Silent Hill. Ma swój bardzo wyjątkowy charakter i w sumie szkoda, że grze nie została nadana unikalna tożsamość. Cieszę się jednak, że eFka nie byla tak hardkorowa jak SH2R, bo też po Cronosie nie miałem ochoty na taki gęsty horror. 8. Prince or Persia: The Lost Crown - wprawdzie jeszcze nie przeszedłem tej gry, ale odkryłem już ogromną część mapy. Podoba mi się setting w tym zapomnianym mieście, responsywność i zróżnicowanie rozgrywki. Wrócę do księżulka jak mnie najdzie ochota. 9. Herdling - skończona wczoraj, nowa gra twórców świetnego FAR: Changing Tides, która podobnie jak tamta daje super poczucie podróży, ale gorzej niż symulator człowieka-orkiestry na statku, daje mniej do roboty. Jest za to bardzo urocza, gdyż jako pastuch możemy nadawać imiona stworkom przyłączającym się do naszego stada. Gra jest przy tym bardzo łatwa i nawet nie wiem czy można stracić jakiegoś mgłorożca, bo tak się nazywają te kudłacze. Gra mocno inspirowana Journey, co jest szczególnie widoczne w bezsłownej narracji, jak i nastrojach, jakie stara się wywołać pod koniec wędrówki. Przydałoby się tutaj trochę więcej szlifów i nieco więcej piniondza, bo podobnie jak FAR oprawa jest bardzo, ale to bardzo ascetyczna, a i tak gra nie jest w stanie utrzymać stabilnego framerate’u, co jest żartem przy takiej grafice. Przyjemny tytuł tak czy owak. 10. Dirt 2.0 - uwielbiam tę grę i odpalam kiedykolwiek chcę pojeździć. Tego grudnia zaprzyjaźniłem się z trasami w Szwecji, bo chciałem poczuć więcej zimy tej zimy. Wcześniej unikałem, ale te szwedzkie trasy są kozackie. Porzuciłem Kingdom Come Deliverance 2 i Gears of War - tę pierwszą po jakiś 5-6 godzinach, ponieważ mimo pięknych widoczków gameplay był dla mnie zbyt toporny, a tę drugą po godzinie, bo miałem wrażenie, że grałem już w tego rodzaju grę wiele razy, a otoczka mnie nie przekonała na tyle, żeby przy niej zostać.

TR3 to Soulsy mojego dzieciństwa, skończenie tej gry bez korzystania z cheatów i poradników uważam za większe osiągnięcie niż wbicie platyny w Ninja Gaiden czy dowolnej grze od Platinum. Ten pieprzony kajak to chyba z 300 razy powtarzałem ale podobno teraz trudne gry robią, jakieś Cronosy czy coś.

@ginn Podeślę PM Pokazałem kumplowi i jak pisałem. Szosę malował, gravela/mtb by olał i po tyg zapomniał.

Sam bym oddał kase na F4 w podobie do Obliviona. Ja nie wiem ale łby z Bethesdy to

To mnie wkurwiłeś

Uematsu przedstawiać nie trzeba, ale praktycznie wszystkie gry, nad którymi pracował przez ostatnie 20 lat, już owszem lol. A może trochę szkoda, bo to często nieoczywiste, acz urocze jRPG-i, od Last Story przez automatoe Lord of Vermillion (pograć nikt nie pogra, ale jaki soundtrack!) do niedawnego Fantasiana i tegoroczny Fantasy Life.

Myślałem ze dziś skończę ale nie .... 26h już, nieźle jak na taką grę. Liże ściany jak mogę, koty mam wszystkie, komiksy zerknąłem teraz że mam 9 i 1 będzie gdzieś tam pod koniec. Travelogi to nie wiem czy wpadnie, chyba ze 4 mi brakuje patrząc po liczniku trophy w konsoli. Ogólnie wychodzi na to ze dość prosta i przyjemna platyna. Niby hard bez checkpointow ale z porobionymi broniami i bez większego nacisku na znajdzki to 2 podejście pójdzie dużo szybciej. Te esencję też jak się eksploruje to łatwo zrobić 5/5. Coraz łatwiejsze te gierki robią

Skąd wziąć skill wolf pack? To z dropa tylko? Jest w poe w ogóle trade? Pobiegałbym z wilkami i szkieletami

Błąd z okładką Cannon Fodder już był dyskutowany. W pdf sprawdzanym przez nas przed drukiem okładka była poprawna, później coś się zadziało. Co do błędów, które znalazlem przed drukiem była np. zła data śmierci Gunpeia co szybko zauważyłem bo takie rzeczy jak daty czy twórców lubię weryfikować i okazało się, że jest inna. Zastanawia mnie skąd autor wziął nieprawdziwe informacje bo wystarczyło wejść w Wikipedię albo inne tematyczne strony. To samo dotyczy kompozytorów jednej z gier. W wersji drukowanej te uwagi zostały wzięte pod uwagę i poprawione. Mam nadzieję, że część artykułów nie jest pisana opierając się i w pełni ufając ChatGPT bo on bierze często informacje z tzw. dupy jeśli nie prosimy go o korzystanie z internetu.

Zaczalem w koncu grac bo to chyba 10 lat bedzie w EA. Zrobilem sobie deadeye ligtning arrow na poczatku i sterowanie na padzie ma ten sam problem co w diablo, pulapek nie da sie precyzyjnie zastawiac. Ale szybko sie czysci potwory, byle tylko do konca jak najszybciej i zobaczymy jaki tam endgame jest. Mapy ogolnie za za duze, niektore moglyby byc o polowe mniejsze i lepiej skondensowane. Nie podoba mi sie ten system craftingu, tzn. jeszcze nie wiem jak to ostatecznie bedzie wygladac ale brakuje mi jakiegos elementu losowosci w przedmiotach jak w Diablo, tutaj wszystko chyba obliczone i nieprzypadkowe.

Tez od trojki sie kiedys przez to odbilem, a gralem w oryginal na PS1, kiedy chyba mialem wiecej cierpliwosci. Wiedzialem, ze to dobra gra, ale tych krysztalow bylo serio malo i na dodatek byly jeszcze poukrywane. Mialem wtedy sporo zaparcia. Udalo mi sie nawet cala dzungle ukonczyc, ale kolejnych poziomow juz nigdy nie ukonczylem. Planuje niedlugo moze wrocic do tego remastera. Gralem ostatnio w jedynke i nadal mi sie dobrze gralo, pomimo archaizmow. Mam do tej serii spory sentyment.

Carrion, skończony na ally. Całkiem ciekawa metroidvania gdzie musimy uciec z podziemnej bazy stworem na wzór z filmu The Thing, nawet można się wcielać w ludzi. Największa wada tej gry to level design i brak jakiejkolwiek mapy, jak ktoś chce zrobić wszystkie poziomy na 100% to backtracking jest w ciul upierdliwy bo trzeba mieć całą planszę w głowie. Gra jest spoko ale to łażenie w kółko mnie wymęczyło. Na szczęście jest krótka. 7/10