Wojtq

Skończone. 20 godzin z hakiem. Piękna gra, która była dla mnie bardziej obciążająca psychicznie niż bym się tego spodziewał - z tego też powodu przejście zajęło mi dwa miesiące od premiery. Po więzieniu i walce z tatuśkiem odłożyłem ją na dobre dwa tygodnie. Zawsze grałem sam w ciemnym pokoju ze słuchawkami na uszach, aby w pełni chłonąć klimat. I było co chłonąć, bo nasi rodacy podeszli do odnowienia z pietyzmem i wyrazistą wizją. Aż dziw bierze, że takie dzieła powstają w nowoczesnych korpo-budynkach, a nie w jakiś nędznych, zawilgotniałych i ciemnych piwnicach. Gra będzie stała sobie dumnie na półce, ale nie wiem kiedy (i czy w ogóle) do niej wrócę. Piękne przeżycie, a zakończenie "Odejście" dało mi miłą satysfakcję, bo to w sumie ładne zamknięcie tej historii.

Wcale bym się nie obraził, gdyby Konami poszło znów w komiksy SH i pozwalało różnym autorom spełniać swoje wizje miasteczka i opowiadać nowe historie z nim związane.

A może i dewelopera generacji. Wystartowali z dość przychylnie przyjętym Medium, później Silencik Boży 2, w przyszłym roku Cronos i pamiętajmy, że kroją coś dla Nintendo jako "Projekt M". I mam wrażenie, że pod koniec generacji wydadzą coś jeszcze.

Właśnie słucham. Startowy "Theme of Laura" jakby nieco stracił, ale większość utworów zyskała przestrzeni na nieco bardziej złożonych aranżacjach.

Premiera 29 listopada. Będzie czytane w grudniowe zimowe wieczory.

Jak to możliwe, żeby ta gra nie była nominowana do "Art Direction"?

Wczorajsze przejście więzienia i walka z tatuśkiem wprawiła mnie znów w twórczy nastrój. Wyciągnąłem z zeszytu szkic i w 2 godziny dopracowałem go w digitalu. Wrzuciłem też do Artów Forumiarzy, ale tam niewiele osób zagląda, a w sumie chcę się pochwalić.

Jestem po więzieniu. Walka z bossem na koniec - czapki z głów. Zapamiętam na długo. I jeszcze klimat tych korytarzy, coś pięknego jak mocno przypomina mi różne koszmary. Sound design w więzieniu rozwala - motyw z powtarzającym się dźwiękiem napiętej liny to jest nieźle popaprany pomysł. Gram co kilka dni, bo czasem muszę dychnąć, ale czuję, że teraz przyspieszę (już miesiąc minął od premiery!). I choć wciąż zachwycam się grą, to często zadaję sobie pytanie po wyłączeniu konsoli: "po co ja sobie to robię?". Jest we mnie widać jakiś masochista. Ta gra od pewnego momentu w zasadzie nie daje wytchnienia. Symuluje zejście do piekła i trzyma cały czas za gardło. Już nie mogę się doczekać hotelu, bo chciałbym znów zobaczyć trochę światła.

Cholera, dobry jest. Tyle chciałem powiedzieć na dziś. Dobrej nocy.

Dla mnie gra wygląda mega, a gram w 60 fpsach, więc naturalnie jest nieco gorzej niż w 30. Ale mi to lotto, jest super, klimat po brzegi.

13 godzin i dotarłem do Historical Society. Świetny był ten fragment w nocy, a dojście do muzeum było bardzo klimatyczne. Design otherworlda jest NIE-SA-MO-WI-TY. Te dziury w ulicy prowadzące bóg wie dokąd mocno pobudzają wyobraźnię, podobnie jest udźwiękowienie ryjące banie dziwnymi sporadycznymi dźwiękami kobiecych westchnień lub kroków w odmienionym szpitalu. Dawkuję sobie tę grę po 2 godzinki na sesję, i to nie codziennie, bo mocno wchodzi do głowy.

Mega klimat. Trailer intrygujący. No takiej świeżości mi było brak w tej generacji.

Rozumiem już ludzi, którzy biorą urlop na przejście gry. Strasznie mnie męczy to, że muszę siedzieć w pracy i dopiero wieczorem zagram 1.5-2 godzinki. Sporo stresu jest związanego z tą grą i wolałbym jednak przyspieszyć to przejście, a dotarłem dopiero do szpitala.

Wczoraj przeszedłem "na drugą stronę" apartamentów. Jak dobrze, że nie poszli w stronę efekciarskiej zmiany Otherworlda znanej z filmu (ładnej wizualnie, ale nie pasującej do tej konkretnie gry). Niesamowite jest to, jakie ukojenie przynosi wejście do względnie normalnego pomieszczenia z zaświeconymi lampkami. Klimat, klimat, klimat!

Czy Blooberzy zawarli w nowych dev diaries wskazówkę co do ich kolejnego projektu? 6:21. Po prawej widać grafikę UZUMAKI. Może to nic, może dźwiękowiec lubi mangę pana Ito, a może to coś więcej?

Jestem w trakcie apartamentów. Gra się w to tak, jak człowiek spodziewa się grać po wszystkich nowych grach, no coś pięknego. Klimat jest gęsty, radio wyprowadza z równowagi, a łażenie po tych ciemnych korytarzach i ostrożne wchodzenie do każdego pomieszczenia grając w ciemnym pokoju na słuchawkach daje niesamowite wrażenia. Wyłączam grę na co najmniej godzinę przed snem, żeby nie kłaść się taki zestresowany. Wczoraj odpaliłem w trybie jakości, ale dzisiaj przełączyłem się na wydajność i tak zostawię, bo jednak wolę stracić trochę detali a zyskać płynniejszą rozgrywkę. Aha, i walki z maszkarami na Standardowym poziomie też dają w kość. Ja nie wiem co musi być na Hardzie.

Dopiero jutro zasiądę do gry, ale powiedzcie mi bez szczegółów (możecie dać w spoiler): czy są jakieś nowe potworki względem oryginału? Nie chcę googlać, bo boję się, że wyskoczą mi obrazki.

Dzisiaj w lobby na Fabrycznej: Pozdrawiam z wyższych pięter Panów i Panie z Bloobera.

Końcem września Bloober pochwalił się otrzymaniem dofinansowania z Unii na takie coś: https://inwestycje.pl/gaming/bloober-team-ma-umowe-na-88-mln-zl-dofinansowania-z-funduszy-europejskich/

Czas do premiery zabijam kreśleniem potworków. Najnowszy już w Artach Forumiarzy: Blooberzy, blisko mam do Was, macie mój numer, więc Wrzucam w spoiler dwa ostatnie gdyby komuś nie chciało się klikać:

No ja mam cały czas taką nadzieję. Super zagrać w tak odpicowaną wersję kultowej gierki, ale najbardziej czekam na coś zupełnie nowego. A jak nasi rodacy poczuli klimat, to mogą się świetnie nadawać do tej roboty. Trzeba wiedzieć, że od 2015 roku Bloober uderzał do Konami z pomysłem stworzenia zupełnie nowej części Silenta. W 2019 roku podczas TGS Konami poprosiło ich o złożenie propozycji stworzenia rimejku SH2, a dalszy ciąg wszyscy znamy (źródło: najnowszy numer CD-Action).

Uwielbiam dziwaczność tego świata, ale cholera, 2 razy podchodziłem do tej gry po 5-8 godzin za każdym razem i męczyłem się strasznie. Chyba pozostaje mi czekać na zapowiedziany już film.

Jest moc i czuć rozmach. I chyba będę #TeamAbby, bo lubię tę aktorkę. Dina też ładniutka.

Skusiłem się w końcu na Crash Bandicoot 4. Ależ to dobre! I odpowiednio wymagające, nawet na nowoczesnym trybie bez żyć (oj nie chce mi się za bardzo wkurzać). Już na początku gra zarzuca fajnymi pomysłami i choć czuję się jak w domu, to dzięki masce przełączającej wymiary mam wystarczająco miłe wrażenie nowości. Do tego jest kolorowo i wesoło, a tego mi właśnie trzeba.

Pamiętam, że chyba w jakimś artykule w PE ktoś bronił nazewnictwa Series S i Series X, twierdząc, że miliardowa korporacja chyba wie co robi.