ogqozo

Najbardziej rozbawiło mnie, że Melo - który obecnie dla odmiany korzysta z nieuzasadnionego zaufania Krzyżewskiego, cegląc dla kadry USA - nazwał ofertę kontraktu "absurdalną". To jest naprawdę śmieszne - jesteś totalnym nieudacznikiem, twój klub chce podpisać gracza mniej więcej twojego poziomu (który w czasie twojej kontuzji był liderem i ekipa grała wtedy najlepiej) za dużo mniejszą kasę, niż ty zarabiasz, a ty nazywasz to absurdalnym. Każdy normalny człowiek powiedziałby tradycyjny banał dla mediów w stylu "X to świetny gracz i jeśli się uda go zatrzymać, to na pewno będzie wzmocnieniem", ale Melo woli przypomnieć kibicom, że dopóki ich klub będzie mu płacić 20 mln dolców przez następne trzy lata, ma w du'pie jego sukcesy.

Wymieniłem książki, które mają NIECO podobny styl narracji, żeby pokazać, że nawet tych mających NIECO podobny styl narracji jest bardzo niewiele (i to nadal nie jest to samo). Ja, w przeciwieństwie do ciebie, rozumiem słowa których używam i mogę podeprzeć każde z nich konkretem. Wiem, jakie książki robiły NIECO to samo co Martin, bo się tym interesuję, z tego samego powodu wiem, jak nietypowy jest Martin. Ty nie podałeś jednego tytułu, w którym byłby zastosowany taki - jakże według ciebie częsty - styl narracji. Póki co, wejdź sobie w słownik i zobacz, co znaczy słowo "typowy", bo chyba ci się pokićkało. Jeśli coś dotyczy procenta przypadków, to nie, nie jest to typowe. Np. blond włosy nie są typowe dla czarnoskórych osób, czerwony nie jest typowym kolorem ubioru na pogrzeb, a rzetelność nie jest typową cechą twoich postów. Narracja przeplatająca punkt widzenia wielu równorzędnych bohaterów nie jest zaś typowa dla prozy fantastycznej.

Ależ proszę bez takich. Racja jest tylko moja. Napisałem wyraźnie: typowa jest fokalizacja na jednego bohatera. Taka jest w większości prozy. Na kilkunastu jest w znaczącej mniejszości. Jest nietypowa. Nie wiem, z czym ty konkretnie się chcesz kłócić. Czy ty twierdzisz, że większość książek jest przedstawiona z perspektywy wielu równorzędnych bohaterów? W takim razie wiedz, że masz bardzo specyficzny dobór lektur. Z książek, które ja przeczytałem, to był MOŻE procent (obecnie akurat mam szczęście być w trakcie paru wielkich amerykańskich powieści, aczkolwiek np. u DeLillo bohaterowie nie tworzą struktury, a u Franzena jest ich tylko kilku i nie myślą za bardzo o tych samych sprawach, więc to też nie jest taki sam styl). A mówimy tylko o tej jednej rzeczy, ilości perspektyw. Ona jest nietypowa i tyle. Nie wynika. Jest wiele "wielkich opowieści" (zajdź sobie kiedyś w księgarni do działu fantasy), większość z nich jest pisana z perspektywy jednego-dwóch bohaterów.

Oddziały specjalne i bez patosu, dobre pytanie. Do głowy przychodzi oczywiście "The Shield", a poza tym...W Hong-Kongu robią dużo filmów o oddziałach specjalnych, chociaż to też trochę co innego. "Z ostatniej chwili" Jonniego To?

Chryste drogi. Na wszystko są nazwy. Na rzeczy, które robili Faulkner i Joyce też są nazwy - rozumiem, że kolesie mieli najbardziej banalny na świecie styl. W każdej powieści jest jakaś fokalizacja, ale TYPOWO dotyczy ona jednego bohatera. Jeśli dotyczy kilkunastu, przeplatanych w odpowiednich momentach, to jest to nietypowe. To imponujące, że jesteś taki wykształcony w lekturach, ale generalnie to jest dość rzadki sposób pisania. Może cię nie kręcić, ale nie możesz powiedzieć, że większość powieści jest tak pisana. Przeczytałem trochę książek w życiu i tak napisanej książki jak ten cykl sobie nie przypominam (nie chodzi o sam fakt kilkunastu bohaterów, także sposób ich "montażu" i generalnie... no, styl narracji).

No tak to każdą książkę można opisać. Co jest wyjątkowego w dialogach i opisach [tu temat książki]? Martin oprócz tego że pisze o intrygach ma chociażby rzadki sposób ukazywania historii z wielu punktów widzenia, co jest decyzją dającą ogromne wymagania, którym zazwyczaj daje radę, oraz ogromne możliwości, z których często gęsto korzysta. edit. Fokalizacja po prostu.

Nie, to film o dzieciach ulicy. Chodzi ci o coś w stylu Navy Seals, Demony wojny itp.?

Nazwij to jakim słowem chcesz - napastnik, pomocnik, chleb. Był drugim najbardziej ofensywnie ustawionym zawodnikiem zespołu, nie angażował się specjalnie w obronie, zamiast tego kręcąc się zazwyczaj pod bramką rywala, często w polu karnym. Spodziewam się co odpiszesz, bo już to odpisałeś - że to nie wina Iniesty, że jest graczem środkowym, a zły defensywny Del Bosque go ustawił na ataku. Ale nawet gdyby tak było, to nadal zostaje z tego stwierdzenie, że jeśli piłkarz gra nieefektywnie z powodu złego ustawienia, to czyni go najlepszym piłkarzem mistrzostw. Co też już napisałem. Ty na to - "Iniesta był najlepszym piłkarzem tego i tego meczu, nuff said". W takim razie najlepszym piłkarzem powinien po prostu zostać piłkarz, który najlepiej grał na mistrzostwach. I co ten Jiracek wam takiego zrobił, że się nim tak jaracie? Już jego kumpel z Wolfsburga Pilarz grał lepiej. Gdyby potraktować tę wypowiedź poważnie... Nie, Czechy nie były słabą ekipą. Mecze z Polską i Grecją były wyrównane, z przewagą Czechów jeśli chodzi o możliwości ofensywne. Pozostałe dwa mecze nie były wyrównane, ale też w nich nic Jiracek nie pokazał. W dwóch meczach był niezły, choć nie błyszczał, a w dwóch nie istniał. To jeszcze większy absurd niż Iniesta. No nie dają, media zazwyczaj na siłę próbują wybierać najlepszych piłkarzy spośród medalistów (najlepiej z renomą, bo to niemożliwe, żeby jakiś nieznany nam piłkarz zagrał dobry mecz). Sęk w tym, że w ten sposób w ogóle wypaczają cały pomysł wybierania najlepszych piłkarzy. Ci najlepsi indywidualnie nie są doceniani kosztem tych, których jedyną zasługą jest granie w lepszej ekipie... za co już dostali główną nagrodę, tę drużynową. Wiem, że taka jest tradycja, po prostu napisałem, że jest ona bez sensu.

Bardzo podobne klimaty. "Elitarnych" można spoko określić jako pewne rozwinięcie pewnych motywów.

Część gier ma multi typu tablet na zmianę, część - 1/2 graczy tablet, a reszta wiiloty. No ale żeby popatrzeć analogicznie do pierwszego Wii, to tak, jakby do Wii Sports dołączali więcej niż jednego wiilota. Not gonna happen. Nintendo zrobiło to samo w Europie i jednak jest trochę Europejczyków, którzy uznali to za skandal. Ładowarka w każdym razie jest konieczna do 3DS-a, a wiilot do Wii U - nie, więc to naturalne, że nie będzie w zestawie. Rok temu na E3 Iwata powiedział, że Wii U obsługuje jednego tableta i cztery wiiloty z Motion Plus. Skoro zaznaczył to wyraźnie, to trzeba założyć, że te stare nie będą działały, choć pewnie w niektórych grach byłyby przydatne... Pewnego oświadczenia nie ma.

Pamiętam, jak to wypisywałeś, ale trochę trudno dyskutować z takimi "konkretami". Zamiast "najlepszy gracz turnieju" można po prostu wypisać wszystkie mecze i dopisać "najlepszy gracz na boisku", no można. Mi to wiele nie objaśnia. "Nie zmarnował setki". No nie zmarnował. To jest nagle jakaś zasługa? Niecelny strzał to zawsze strata piłki, przy "setce" przynajmniej zakładamy, że piłkarz nie ma już lepszego wyboru niż strzelić. Iniesta oddawał najwięcej obok Benzemy strzałów z zawodników, którzy nie strzelili gola. Teraz sobie znajdź wideo na YouTube, w jakich sytuacjach miał piłkę Benzema i czy może była opcja, żeby ktoś mu kiedykolwiek pomógł w ataku. Ciągle pytam - jaki tu zaszedł fenomen, że Hiszpania dominowała w każdym spotkaniu, piłka zazwyczaj była przy linii pola karnego rywala, ale w większości z nich nie wygrała jednak wieloma bramkami... a jednak na całym turnieju mają być najlepsi ich napastnicy? Kto zagrał lepiej indywidualnie - koleś z oblężającej rywala ekipy, który non stop miał piłkę pod nogami i miał udział przy paru golach w sześciu meczach, czy koleś z niemającej piłki ekipy, który był jedynym źródłem zagrożenia w swojej ekipie, miał TYLKO trudne sytuacje, oddał dużo mniej strzałów i... miał udział przy paru golach w trzech meczach?

Jest jeszcze ta dzisiejsza młodzież, która kupuje miliony biletów do kina. Podejrzewam, że twórcy mogą bardziej ich mieć na uwadze.

Stety czy niestety, to nie te czasy, kiedy Nintendo przesunęło o rok start Nintendo 64, żeby dopracować Mario, więc po tytułach startowych mających "pokazać możliwości sprzętu" można oczekiwać niespełnienia potencjału. Zwłaszcza w grze, która jest podobno tak innowacyjna i momentami tak emocjonująca. Nie spodziewam się więcej niż paru godzin singla. Gwoli ścisłości, za Zombi U nie odpowiada studio od Red Steela, ale to z Montpellier, czyli od gier z Raymanem i From Dust. Niewiele to zmienia, bo oni też raczej zawiedli przy launchu Wii. W każdym razie, teraz to Paryż robi Rabbidsy na Wii U, a Montpellier - Raymana i Zombi U.

Odpowiedź na ten argument jest dość prosta: nie, nie wypada. W Castrolu jest na 76. miejscu, a na WhoScored na 92. Coś jeszcze? W sumie dopiero teraz dla pewności zajrzałem na Castrol i kurde, zaiste ich system obliczania jest niezgłębiony. Rozumiem, że sumowali zamiast wyciągnąć średnią, ale że drugim najlepszym nie-medalistą jest Michal Kadlec, to bym nigdy nie wymyślił.

Ale co, to do mnie jest adresowane? Jakbyś przeoczył ten fakt, to nie ja wstawiam do jedenastki najlepszych piłkarzy turnieju kolesi, którzy byli najmniej skuteczni.

"Czarny łabędź" to słaby remake "Perfect Blue". Nie wiem, jak to jest rozwiązane prawnie.

No gdyby oceniać podstawową jedenastkę Hiszpanów na podstawie tego, jak skuteczni byli w tym, co robili, to Iniesta zająłby gdzieś tak 9.-10. miejsce? Ktoś patrzący z boku mógłby być nieco zdziwiony. Hiszpania dominowała na boisku w każdy meczu, a jednak w większości z nich strzelała jednego bądź zero goli (karny w doliczonym czasie to pff). Wydawałoby się, że najlepszymi graczami turnieju nie byli więc trzej napastnicy Hiszpanii. Ale dla niektórych - byli. Gdyby Hiszpania wystawiła na bramce plastikowy pachołek, to plastikowy pachołek byłby w jedenastce turnieju, bo nie puścił gola.

http://www.sport.pl/celebrities/1,96810,12127070,Lewandowski_dla_Sport_pl__Zaluje__ze_gralismy_tak.html Lewandowski: Smuda chu'j.

No i?

Gazety tak. Czasopisma niekoniecznie. W przypadku magazynu za 10 zł bez wielkiego budżetu to będą pewnie okolice 50/50 w kwestii reklam i artykułów sponsorowanych/sprzedaży egzemplarzowej.

No to metalowego śpiewania, nie wiem jak się takie coś nazywa fachowo. http://www.youtube.com/watch?v=EW92PQ0V5yg&feature=relmfu

Jest cały wywiad z Benioffem o tym na EW. Mój ulubiony fragment: "- (...)Od początku modliliśmy się, żeby dotrzeć przynajmniej do sezonu trzeciego, bo, wiecie, nasze dwie ulubione sceny z sagi są w sezonie trzecim. Oczywiście. Scena, Której Imienia Nie Wolno Wymawiać. - Scena, której nie wolno nam wspominać. Pamiętam jak czytaliśmy książkę, zanim jeszcze zabraliśmy się za pilota, i myśleliśmy: "Mój Boże, musimy to zrobić. Musimy sprawić, żeby ten serial doszedł do skutku, bo jeśli uda nam się zrobić tę scenę, to będzie jedna z najlepszych rzeczy, jakie kiedykolwiek nakręcono".

Nie szukałem specjalnie. Bardziej chodziło mi o te Żyrafy, bo ich nie mogłem znaleźć przez Gugiel jak je Marcin umieścił na liście top 2011. A po tej liście zauważyłem, że mamy nieco podobne gusta momentami. Co do Baroness. Nie jest to dzieło na miarę "Blue"... Przyznam, jak każdy, że zielony album jest nudniejszy. Żółty ma, kurde, momenty... Po przesłuchaniu płyty parę razy refreny większości utworów chodziły mi po głowie ("you sneaky little thing!"). Pytanie tylko, czemu po tylu latach czekania ten album, nagrany z tak dobrym producentem, ma tyle przestojów, a perkusja, która na niebieskim była jedną z lepszych, tutaj sprowadza się do dość standardowego wybijania rytmu (umcy umcy jak z dyskoteki - kolesia z poprzednich albumów porwało UFO?). Te refreny byłyby dużo fajniejsze z dynamiczną sekcją rytmiczną. Mastodon też przeszedł z growlu w śpiewanko, ale perkusję nadal ma niesamowitą. Słucham tej płyty codziennie, ale bez szału. Baroness już nie są moim trzecim ulubionym zespołem na świecie.

Daj mi linki do płyt: The Giraffes - RULED Liturgy - Aesthetica To zachowam kamień w kieszeni.