ping

Wpadło się dwóm łatwym platynkom. Blue Reflection - Skusiłem się wizją połączenia Persony z serią Atelier, a dostałem stulejarską, miałką historyjkę o licealistkach. Walki sprawiały zero wyzwania, a perypetie głównych bohaterek straszliwie mnie wynudziły. Grę wyplatynowałem tylko dlatego, że nie wymagała dużo grindu oprócz rzeczy związanych z główną osią fabularną - ot wystarczy zobaczyć wszystko co gra ma do zaoferowania plus pomęczyć się trochę z craftingiem wszystkich przedmiotów. Bardzo ubogi, uproszczony szajs, przeznaczony dla miłośników rysowanych dziewczynek. Amplitude - Prawie półtorej roku temu wycisnąłem z gry wszystko, prócz trofików multiplayerowych. Niestety nie mając żadnych ogarniętych graczy w Amplitude, darowałem sobie platynę. Coś mnie jednak po czasie tknęło i stwierdziłem, że na dwa pady w pojedynkę powinno się udać. Faktycznie - kilka minut i po krzyku, więc wpadł dzbanuszek z gry, do której pierwowzorów (Frequency/Amplitude) na PS2 mam niesamowity sentyment.

Trochę taniego kupsztala na PSP, Blood Drive - krapulec, którego od paru lat chciałem sprawdzić (jeszcze zanim odświeżyli Carmageddona) i Fate Extella - w japończyka na Vitę nie miałem czasu zagrać, to może na przygodę przed dużym ekranem się skuszę.

Dotarło dzisiaj. Muve.pl super sklep bulwo xD - zamówienie poszło 9 kwietnia. Opłacone, cycuś glancuś, miał być tam też Fire Emblem, więc czekałem mocno. Dostaję w piątek 13-ego info, że niestety FE już nie mają i czy realizować zamówienie. No w sumie spoko, realizujcie. Przesyłka dotarła do mnie dziś, po 10 dniach od opłacenia zamówienia. W sumie koło pyty mi to zwisa, bo i tak nigdy mi się nie spieszy, ale gierki ze sklepów w UK mi szybciej przylatują...

Olej barierę językową i skup się na zayebistych grach, które nie wymagają znajomości języka. Ten składak Capcom Generations z trzema częściami przygód Arthura to sztos nad sztosy. Preferuję wersję Saturnową, jednak nawet ta PSXowa jest praktycznie arcade perfect (a wiem co mówię, bo miałem okazję zmacać oryginalne PCB i nie czerpię wiedzy na podstawie TFU emulatora MAME). Najtańsze są jRPG i wszelakie gry wymagające czytanie krzaków - powód prosty, zazwyczaj schodziły w olbrzymich nakładach, więc są ogólnodostępne. Gry arcade'owe to już trochę droższa opcja, ale warto, chociażby dla 60hz. Wprawdzie wszystko co jest 2D preferuję ogrywać na NeoGeo bądź Satku (który oprócz konwersji z NG dorobił się też sporo towaru z CPS2 i innych systemów), ale plejka również ma sycące propozycje w zanadrzu. Większość konsolomaniaków z forume może się popukać w czoło, ale odczuwam niesamowitą NOSTALGIĘ jak przeglądam grube, często około 80 stronicowe booklety pełne pięknych artworków, opisu zarysu fabularnego, postaci z gierki. Ponadto często stare gierki stają się swoistą kapsułą czasu - oprócz instrukcji można natknąć się na rozmaite reklamy, mini-katalogi planu wydawniczego danej firmy, czy też... zapiski graczy na małych, powoli żółkniejących karteluszkach. Lata '90 i brak powszechnego dostępu do internetu wymuszał nawet na japońskich graczach rysowanie sobie mapek, czy też notowanie przeróżnych protipów. Ukradłem z chomika numery extrima w .pdfie z lat 97-2000, ogrywam na plejce zapiętej pod trinitrona stare goowna i cóż mogę napisać - kiedyś to byyyyło, kkuuuuurwa.

Polatałem przed chwilą trochę w Panzer Dragoona i petardacja jak to wygląda (ostatnio ogrywałem też na OG Xboksie zapiętym do CRT). Giera wygląda jak coś, co wiele firm zaserwowałoby jako remaster. Teraz Morrowind i o ile międzymordzie jest pikselozą, tak cała reszta wygląda jak na komputerze osobistym. Moc.

Jasność podkręcona na MAKSA. Odpalony UPŁYNNIACZ i EFEKT KLISZY. Można grać. Pamiętajcie, że jak się postaracie, to można odblokować saturnową wersję jedynki.

Widzę, że kupujecie Y6 na premierę. Dobrze, bardzo dobrze, tak trzymać Mi dziś wjechała świeża porcja Limitedrunów, Blue Reflection, Mario od FARMEROSA (dzięki cumplu) i parę gierek na kloca:

Wpadło trochę mniej lub bardziej kultowych rzeczy na pierwszą plejkę, których akurat nie miałem w zbiorach (a przynajmniej nie w tym regionie). Remake Final Fantasy - w EU wyszło wydanie zbiorcze z jedynką i dwójką w jednym pudle, Japonia dostała osobne boxy. Dew Prism (Threads of Fate w USA) w ciekawej, kartonowej obwolucie - sporo czasu z tym action RPG lata temu spędziłem. Chrono Trigger to podobna sytuacja jak z pierwszym FF. Oprócz tego Pocket Fighter (ciekawy spin-off serii SF), Bomberman World, Rockman Battle & Chase - ścigałka z MegaManem nie wydana poza JP, Ehrgeiz (mam już w PALu i bebechy z automatu, więc czemu i nie japońca...), Time Crisis, Rockman/Megaman X4 - tu niestety sama płyta :(. Tutaj dominują już klimaty arcade - Strikers 1945, rewelacyjny shmup od Psikyo, dwa Metal Slugi (jedynka niestety bez front covera, trzeba będzie zapolować...), Capcom Generations 2 czyli składak trzech części Ghosts'n'Goblins (rewelka!), Toshinden 2 Plus, Samurai Spirits (zbieram wszystko od SNK), Puzzle Bobble 3DX i Star Gladiator - 3D mordobicie od Capcom. Wizardry... A raczej remake trzech pierwszych części :). Bardzo popularna w Japonii seria. Soul Hackers Devil Survivor, którego chyba nigdy nie ruszę (remake na 3DS czeka od lat), Soukagi - coś co mnie intrygowało od dawna, pamiętam zapowiedzi w prasie growej - wszyscy myśleli, że to jakiś kozacki jRPG od Square, a cóż, kwadratowi jedynie to wydali. Bushido Blade 2, Brigandine (super strategia turowa), Dragon Ball Z, Vigilante 8, brakująca w kolekcji Persona 2 (są dwie Persony 2 - Tsumi i Batsu), a na deser jedna z pierwszych VN, w które grałem - Neon Genesis Evangelion: Koutetsu no Girlfriend. Mam już na Satka, więc teraz dorzucam do kolekcji wersję PSXową. A tutaj już pomniejsze pierdoły - brakujący Twilight Syndrome, Alundra której w japończyku jeszcze nie miałem, no i Crime Crackers - możliwe że się mylę, ale za grę odpowiadają twórcy serii Wild Arms.

Nie no, pozornie wszystko dobrze się skończyło, ale bezczelność tych śmieci ludzkich kwalifikuje się do zorganizowania leśnej wycieczki.

Ależ ścierwo. Jak można być takim śmieciem ludzkim...

Myślę, że jak ktoś nie myśli o jakimkolwiek zabezpieczeniu, to każdą formą inwestowania zrobi sobie krzywdę. Tejże tragedii dało się zapobiec. Ciekawe jak się teraz sprawy mają u tych państwa.

Może też być tak, że typo ewidentnie chce zniszczyć pana policjanta. Widziałem ten materiał jak się ukazał, no i nie powiem zatelepało mną.

PIXELOWA PERFEKCJA

Możliwe, że to przez melodyjki. Melodyjki są prima sort. Podobnie nostalgicznie się czułem, ogrywając ostatnio remaster Odin Sphere. Muzyka taka trochę Vagrantowa. Ojjjj zapłaciłbym słono w premierze za remastera Vagranta z dodatkową lokacją i bossem.

W sumie ponarzekałem trochę na wyrost - przegryzłem się i przy open worldzie jest już ciekawiej. Obawiałem się, że to będzie nudne śmiganie po fabrykach - praktycznie nic o grze nie czytałem przed rozpoczęciem ogrywania, bo nie lubię sobie psuć zabawy. Jak po kolejnych pięciu godzinach będę czuł posmród balasa, to odpuszczę.

Czy ta gra robi się w pewnym momencie ciekawa, interesująca i wciągająca? Jeśli tak, to kiedy? Po pierwszej godzinie nasuwa się wniosek - szaro-bure bele co, klepanie generycznie wyglądających robocików, 'wyniosłe' dialogi budzące uśmieszek politowania. No wieje nudą i nie wiem, czy nie odinstalować...

W dalszej obronie Rayosa powiem tylko, że dał mi znać, iż skończyły mu się materiały do pakowania więc wysyłka się opóźni. Pewnie gdybym go cisnął, żeby wysłał na szybko, bo mi się spieszy, to też musiałby sobie radzić tym co jest pod ręką. Wolałem poczekać i jest galante.

Dotarły gierki od @Rayosa. Nawiązując do ostatniej afery, całość była solidnie zapakowana w duży karton, wypełniony reklamówkami, które skutecznie zabezpieczyły kolekcjonerki. Całość w eleganckim stanie, no, może górna klapa od pudełka zbiorczego Zeldy lekko wgięta, ale to raczej nieuniknione i nie jestem analnym kolekcjonerem, któremu to przeszkadza . W każdym razie jestem mega zadowolony - chciałem te gierki kupić w zwykłych wersjach, a tak mam limitowane używki w pięknym stanie praktycznie po tych samych kosztach (350zł za całość). Kolekcja Nintendo ROŚNIE.

Mi nigdy nic nie pobrało bez mojej woli, a z przeróżnych subskrypcji korzystam od 10 lat minimum. Jestem doskonały. Albo czytam wszystko zanim kliknę.

Nie widziałem i widzieć nie zamierzam - podobnie jak z innymi YouTuberami - nie rajcuje mnie obserwowanie życia obcych osób. Z internetowego obcowania z obcymi, uznaję tylko forume.

Mnie tam ryra jak typ wygląda, ale śmiesznie się oglądało sfrustrowanego koleżkę, który nie zrozumiał zabiegu mającego wywołać takie, a nie inne emocje. Zresztą w innej grze spod ręki tego deva, był podobny patent.

Zaprawdę nie rozumiem tego, jak działa Sonowski system. Na PS3 żeby zainstalować grę, trzeba było mieć 2x więcej wolnego miejsca, niż ona waży. Teraz po raz kolejny mam problemy z instalacją patcha na PS4 - włożony jest dysk 2TB, czyli realnie miejsca jest nieco ponad 1,8TB (minus zajumane kilka procent przez system, żeby konsola miała zapas na swoje potrzeby). Na tymże sprzęcie, pozostało mi 94GB wolnego miejsca. Tymczasem próba instalacji patcha do Gran Turismo kończy się krzykiem o zwolnienie kolejnych 20GB... Podobnie było z gierkami wideo - gra waży 30GB, a 120GB wolnego miejsca na dysku nie wystarczyło do jej instalacji. Ktoś jeszcze ma podobne problemy? Edit: Zwolniłem 20GB, więc dobiłem do około 114 pustych GB. Patch 'waży' nieco ponad 4GB... Farsa.

Oczywiście, że nie ma. Jedyne co zyskuje, to fakt, że po wbiciu na konto nikt nie zrobi sobie zakupów. Ale tutaj akurat można się zabezpieczyć dwuskładnikowym uwierzytelnianiem. Jak ktoś się martwi, to polecam założyć sobie osobną kartę do zakupów online i ręczne wyłączanie transakcji online za pomocą internetowego serwisu bankowości. Ewentualnie drugie konto, na którym trzyma się kasę na drobne wydatki. W dzisiejszych czasach dwie-trzy karty/konta, to dobra metoda zabezpieczająca przed nieprzyjemnymi sytuacjami, np. zgubienie portfela (druga karta w domu ratuje tyłek), przerwa techniczna w danym banku, wyjazdy zagraniczne (czasem nadgorliwy bank potrafi zablokować kartę przy wyjeździe za granice, wszak transakcje wyglądają podejrzanie), itp. itd., rozprawkę mógłbym napisać o zaletach tego rozwiązania.

Smoczek nie lata*, tylko szybuje. *poza bonusowymi levelami/miejscówkami z powerupem pozwalającym na latanie (ograniczone czasowo). Normalna platformówka z doskonałym sterowaniem. Robiłem ostatnio replay jedynki i napocząłem dwójkę, ale poczekam na remastera.

Jak nigdy nie grałeś, to nie odczujesz różnicy jeśli coś spyerdolą Z drugiej strony siła nostalgii i sentymentu nie przykuje Cię do konsoli.