Suavek

Pudełeczka 6 października - Let’s Get Physical (Media) - Star Trek Resurgence (startrek-resurgence.com) W niektórych sklepach są już pre-ordery. Najtaniej 170zł widziałem (160zł na PS4).

Lidl i Biedra, "markowe" chipsy typu Lays czy Crunchips 8-9zł to raczej norma. Poniekąd po to, żeby niemal non-stop robić "promocje". Szczególnie z Crunchipsami często to widuję w biedronce. Niby "normalna" cena prawie dycha (XD), ale oni robią co chwila niby-promocję 50%. Koniec końców wychodzi około 6zł.

Dyskontowe chipsy najlepsze, to te z Aldi - Sun Snacks. Też podrożały ze wspomnianych 3zł do 5zł, ale i tak najlepiej wypadają moim zdaniem, nawet na tle tych markowych, nierzadko przereklamowanych. Stosunek jakość-cena nadal przyzwoity. Fromage świetne, zarówno zwykłe, jak i karbowane. Nie toleruję mimo wszystko Lidlowych chipsów, nie ważne jaki smak. Coś w nich jest takiego, że ciążą na żołądku, a w smaku też szałowe nie są. Może i dobrze, bo pokusy nie ma do zakupu. Nawet dziś w zdrapce lidla wypadły mi te chipsy 1+1 gratis, ale nie mam zamiaru brać. Wziąłem ostatnio Taccos od Lorenz. Dobre, jak za małego. Aczkolwiek ja mam słabość do bekonowych chrupek/chipsów. Plus taki, że można się tymi Taccosami szybko zapchać. Jedną paczkę bodajże ~150g jadłem na cztery razy. Ekonomicznie. Czaję się na kolejny rzut bekonowych Pringlesów.

Fajny ten Cucuruz Doan. Lekki, sympatyczny, przewidywalny, ale dobrze mi się oglądało. Jak odpaliłem "na chwilę", to poleciał cały w dwóch posiedzeniach. Można obejrzeć bez znajomości oryginalnego Gundama. Muszę w końcu obejrzeć Thunderbolta oraz Origin, o Witch from Mercury S2 nie wspominając...

Cucuruz Doan's Island do obejrzenia na YT:

Klasyk(i), ale świetne i pomysłowe. "Klikało się" za młodego. Playlista: Tutaj o kilku nawet sam nie wiedziałem: Nawet pewna motywacja była do podszkolenia języka jeszcze wtedy, kiedy nie rozumiało się wszystkich słów, bądź nawiązań.

Mam wrażenie, że teraz "moda" na takie budownictwo. U mnie w mieście też co chwila wycinają lub burzą co popadnie, żeby nastawiać małych bloczków na kilka pięter praktycznie jeden obok drugiego. Niby ładne, niby nowoczesne, a potem słyszę od tych, co się wprowadzili, nie tylko, że sąsiedzi sobie przez okna patrzą, co w dodatku budownictwo dyskusyjne, a ściany jak z papieru, że wszystko słychać, a zaparkować nie ma gdzie. A wieżowce, to jeszcze budują gdziekolwiek? Praktyczne zagospodarowanie przestrzeni, a mam wrażenie, że już się takich nie stawia, może poza wielkimi miastami. No ale pokój fajnie urządzony, przytulnie i praktycznie. Coś jednak na okna by się przydało. Chociaż mam w wieżowcu naprzeciwko gościa, co chyba celowo chwali się gigantycznym TV, bo okna cały czas odsłonięte tak, żeby wszyscy widzieli w co gra, lub co ogląda.

W Lidlu promo/wyprzedaż na limitowane Ritter Sporty - 2,50 sztuka. Dostępne mleczne słony karmel, banan, a biała mango-marakuja. Zakładam, że ogólnokrajowa.

No nie wiem. "Ujeżdżanie" okrętu lecącego w Warp mimo wszystko wydało mi się komiczne. A na Burnham jestem ewidentnie uczulony, bo gra jak typowa strong black wahmen. Kowbojka w kosmosie, co ma zawsze rację, wie i robi wszystko najlepiej. Plus te jej zachowanie - woohoo adventure yeah! No jeśli chcieli silną, kolorową postać kobiecą, to Mariner dużo lepiej wypada, a to przecież postać z parodii/komedii... Może dlatego, że tam nie jest ona postacią idealną, nawet jeśli pozytywną i silną. Tu tkwi różnica. Burnham po trzech sezonach, które widziałem, to postać daleka od ideału, ale prezentowana przez scenariusze jak ms. perfect. Tak, jak generalnie śledziłem wszystko, co miało Star Trek w nazwie, nie ważne czy dobre, czy nie, tak Discovery, to mój pierwszy porzucony serial. Nawet Picarda oglądałem z jakiegoś poczucia zobowiązania. Disco mam kompletnie w poważaniu.

Ja odpadam z FFT, ale tak sobie myślę - rozważcie, czy później nie byłoby warto wydzielić postów z dyskusją o FFT do oddzielnego wątku w Kąciku RPG, jak już sierpień minie. To taka gra, która zasługuje na swój temat, o ile jeszcze go nie posiada. Nie wspominając nawet o tym, że remake to raczej kwestia czasu i temat z pewnością się pociągnie. A ja mimo wszystko sprawdzę sobie chyba Omega Boost za jakiś czas.

Udało się jednak grę skończyć. Otwarcie jednak przyznaję, że to jak granie z cheatami - tj. korzystając z save state'ów. A nawet mimo tego ocena nieszczególna. Pozostaję przy tym, co pisałem wcześniej. Bardzo fajny koncept, śliczna oprawa AV, ale niestety gameplay monotonny, nastawiony na powtarzanie i pamięciówkę. Źródła obrażeń wyskakujące w ułamku sekundy znikąd na porządku dziennym. Momentami kompletnie nieprzemyślane, bo np. wchodzimy do całkiem nowej lokacji/pomieszczenia, na dole wyskakuje okienko dialogowe jakiejś postaci, ale gameplay wcale nie pauzuje i czasem niemal od razu coś nas atakuje. No nie moja koncepcja frajdy. To samo limit czasowy i fakt, że gra redukuje HP postaci do 1%, gdy zostają na zegarze jeszcze 2 minuty. Dobrze, że zachowałem Continue na ostatni poziom, bo ledwo do bossa doszedłem, a miałem tylko poniżej minuty czasu... Kompletnie już nie miałem siły się męczyć, więc po prostu stałem w miejscu i atakowałem nie zważając na nic, byle tylko grę skończyć. Myślę, że koncept jest super i jest/był tu potencjał na jego rozwinięcie, wspomnianymi przez innych ulepszeniami, unlockami etc. Fajnie, gdyby było np. kilka sposobów na przejście poziomu, tudzież osiągnięcie celu. Koniec końców jednak The Firemen to dość klasyczna gra zręcznościowa lat 90-tych. Nie moja para kaloszy, dlatego nawet nie oceniam bardziej, niż ponad swoją opinię faceta przed 40-stką. Gdybym grał w coś takiego jako dzieciak, to pewnie miałbym dużo lepsze zdanie.

Super Robot Wars (PS3) W ramach kolekcjonowania różnych odsłon serii zainteresowałem się "remakiem" całkiem pierwszej odsłony SRW, która pierwotnie wyszła w 1991 na GameBoya i której z pewnością w dzisiejszych czasach bym nie miał cierpliwości przechodzić. Remake wydany w 2014 jest digital-only, więc trzeba było pobawić się w zakupy na japońskim PSN z poziomu PS3. Generalnie, jeśli chodzi o strategie turowe, to nic szałowego jak na dzisiejsze standardy. Niemniej jednak fajnie było poznać korzenie lubianej przeze mnie serii. Rozmaite antropomorfizowane(?) roboty z kilku anime Gundam, Mazinger oraz Getter Robo wrzucone w formie Super Deformed do jakiegoś dziwnego świata ze szczątkową, naciąganą fabuła. Kilkanaście misji polegających na zdobywaniu baz, przejmowaniu wrogich jednostek i eliminowania wrogów, wraz z bossami. Szczególnie możliwość pozyskania niemal każdej wrogiej jednostki i mechanika z tym związana były ciekawe, tym bardziej, że nieobecne w późniejszych odsłonach, z tego co mi wiadomo. Jednostki są w miarę zróżnicowane od strony parametrów, zdolności specjalnych pasywnych i aktywowanych, typów ataków, etc. W dodatku każdą możemy pomiędzy misjami ulepszać znalezionymi częściami (wiele z nich jest ukrytych na mapie, więc warto zainteresować się punktami o nietypowym układzie, np. samotne jeziorko, drzewo etc.). Ogólnie turówka dobra, choć prosta. No ale jak na mechanikę z 1991, to i tak dobrze wypada, a remake uczynił grę przystępną. Remake oprócz oryginalnej kampanii zawiera także dodatkową, równie długą, co daje łącznie 26 misji, trwających zwykle ok. 10~30 min. Animacje ataków są wierne oryginałowi, tj. roboty to statyczne, nieruchome sprite'y, więc od strony wizualnej szału nie ma. Dźwiękowo też kiepsko - gra ma bardzo mało muzyki. Raptem jeden utworek na serię, jeden na mapę taktyczną i parę bonusowych później. Pod koniec już nie ukrywam, że wyłączyłem dźwięk i oglądałem serial na drugim ekranie. 100% osiągnięć wpadło, dość prostych. Gierka kosztowała trochę ponad 40zł. Więcej bym za to nie dał, a mówię to jako fan serii i robocików. Gra wyszła również na Vitę i prawdę mówiąc na tę konsolkę się dużo lepiej by nadawała, ale niestety region-lock nie pozwalał na zakup tej wersji. Mimo tego nie żałuję, ale teraz jednak będę chciał zagrać w jakąś współczesną odsłonę, jak czas pozwoli. A oryginał wyglądał tak...

A tymczasem w Discovery... https://fb.watch/m4O6CdzW0U/

Dodałbym jeszcze, że na konsolach gra działała zwyczajnie źle, co pewnie też przełożyło się na gorsze oceny. Nie wspominając o tym, że w tych latach już powoli zaczynało się już rodzić to całe lewackie wariactwo i wiele osób zwyczajnie z jakiegoś powodu czuło oburzenie zarówno postacią Duke'a, jak i sposobem przedstawienia kobiet w grze... Czyli generalnie tania sensacja i nagonka na siłę. Ja tam DNF kupiłem na premierę i bawiłem się przednio, jeszcze przed patchami z poprawkami, pokroju możliwości noszenia czterech broni. Gra była moim zdaniem co najmniej dobra.

Swoją drogą, chyba nie do końca mi się podoba ten design postaci. Persona Q miała urok SD, ale tutaj jak zobaczyłem Ann, to od razu miałem skojarzenie z tymi figurkami Q Posket... Choć dobrze, że nie Funko-pop.

Piąty boss dał mi popalić. Nie ogarniam, nie nadążam, ciągle obrywam, więc chwilowo ragequit. Nie wiem, czy będę walczył z grą do końca. Niby tylko ostatni level po tym, ale gra zaczyna mnie już irytować, pomimo korzystania z save'ów emulatora. Ciężko mi będzie grę ocenić, bo nie jest to generalnie "mój gatunek". Póki co mam wrażenie, że widziałem już wszystko, co gra ma do zaoferowania, a reszta to tylko wariacje już wprowadzonych mechanik. Fabuła, tak jak wspomniałem wcześniej, irytuje, bo niby jest, ale równie dobrze mogłoby jej nie być. Chwilami dialogi przeszkadzają, bo nie pauzują gry, a tymczasem jesteśmy atakowani już po wejściu do lokacji. W ogóle gra ma sporo "tanich" zagrywek. FOV jest niski i bardzo łatwo wpakować się na wroga/ogień, którego nie byliśmy w stanie przewidzieć. Nie można też się ślimaczyć, bo zegar tyka. No kwintesencja lat 90-tych i gier krótkich, lecz stworzonych z myślą o ich powtarzaniu i zapamiętywaniu. Z punktu widzenia boomera, który chce po prostu grę przejść, jest to jednak frustrujące, nie zabawne. Grafika bardzo ładna, sam pomysł też w sumie fajny, i właśnie to mnie skusiło do oddania głosu, ale koniec końców to jednak nie moja para kaloszy.

Grałem w tyle gier z Gundamami, w tym takich z bogatą customizacją, że daleki jestem od zachwytów patrząc na nowe materiały. Potwierdza się chyba moja obawa dotycząca wyglądu otoczenia. Pustkowia + dziwne industrialne bazy, które nijak przypominają coś, co mogłoby faktycznie być praktycznym tworem ludzkim. Ale to szczegół. Generalnie gierka na liście zakupów, ale na pewno nie na premierę.

Platynowa Kolekcja to chyba moja ulubiona seria wydawnicza na PC. Dobre gry, świetne wydania, w kieszonkach, nierzadko z gratisami typu poradnik, ślicznie prezentują się na półce. Cieszę się, że mam np. wszystkie klasyki Blizzarda, bo są DRM-Free zdaje się, dzięki czemu nie jestem skazany w razie czego np. na W3 Reforged. Zastrzeżenia miałbym tylko do numeracji oraz sporadycznych odstępstw od normy. Np. Gears of War ma ten swój paskudny znaczek G4WL. Później także zmienili trochę styl i np. Legendy RPG mają srebrną otoczkę także na grzbiecie. Ale i tak ze wszystkich jakie znam, to ta seria najlepiej wygląda na półce. Jeszcze SuperSeller był fajny, jak i Kolekcja Klasyki, jeśli ktoś wolał skromniejsze wydania. Najmniej podobała mi się eXtra Klasyka. Paskudny design i dobór kolorów. Niestety, ze względu na niewielką ilość miejsca na ekspozycje zdecydowaną większość serii na PC musiałem pochować do pudeł. Na półce została tylko właśnie Platynowa Kolekcja.

Nie oglądałem Gundam Age (raptem jeden odcinek), ale ten motyw muszę przyznać jest mocny: A w ogóle, to odświeżyłbym sobie G Gundama po latach, ale czas niezbyt na to pozwala. Serio polecam, jeśli ktoś jeszcze nie widział. Mocno niedoceniona seria.

Głosuję na Omega Boost. Dorwałem jakiś czas temu nawet oryginał, bo mnie gierka mocno zaintrygowała, ale nie miałem jeszcze okazji/motywacji/czasu, żeby przysiąść. A same pozytywne opinie słyszałem i czytałem. Pozostałe gry zdecydowanie za długie, nawet jeśli ciekawe. Nawet jeśli któraś wygra głosowanie, to odpuszczam. FFT czekam na remake.

Pudełka ułożone są według... czego? OCD jest straszne...

Nadal nie wiem, co myśleć o 'nowym' Kirku. Aktor spoko, ale Kirka nie przypomina w żadnym aspekcie. Za to odcinek Lower Decks super. Dawno się tak dobrze nie bawiłem przy serialu. Komedia na poziomie, pomysł fajny, dużo trekowego fanservice'u i sama historyjka też niczego sobie. No i ta czołówka. Jedyne co mi się mocno rzuciło w oczy, to wyjątkowo kiepska reżyseria od strony ujęć kamery. Nie wiem z czego to wynika, ale sceny były bardzo niekonsekwentne. Dużo szybkich zmian ujęć, w których od razu widać np. że postać stoi, albo rusza się zupełnie inaczej, niż przed ułamkiem sekundy. Nie wiem, jak to się profesjonalnie określa, ale w tym odcinku wyjątkowo dużo takich momentów rzucało się w oczy. Był też moment, że jedna scena została tak beznadziejnie wrzucona, że poważnie myślałem, że przypadkiem przewinął mi się odcinek do przodu (rozmowa z Pelią). Ogólnie można odnieść wrażenie, że materiału do odcinka mieli dużo więcej, niż faktycznie skleili. Ale o tym nie wiem co myśleć... Fajnie, że SNW nie boi się eksperymentować i robić czegoś nowego, nawet na granicach absurdu, ale pytanie, jak to się skończy w ogólnym rozrachunku.