Suavek

Dziwnie wyglądają postacie po powiększeniu ust.

Obiadokolacja na tydzień plus kawałek do zamrożenia.

Ostatnimi czasy troszkę wciągnąłem się w taką gundamową serię drużynowych arena fighterów Gundam VS. Spontanicznie zakupiona, dość wiekowa już odsłona na Vitę - Extreme VS-Force - okazała się strzałem w dziesiątkę i zarazem idealnym, kolejnym już u mnie przykładem na to, że obiektywne średniaki mogą mimo wszystko przełożyć się na subiektywnie świetnie spędzony czas i potrafią zapewnić naprawdę wiele frajdy. Gundam Extreme VS-Force ma to do siebie, że nawet pośród fanów serii oraz gundamowych oszołomów ma raczej opinię średniaka. Głównie dlatego przez lata nieszczególnie się grą interesowałem. No to teraz nadrobiłem z nawiązką, przy okazji uzupełniania kolekcji. Wciągnąłem się w gierkę jak rzadko kiedy. Tytuł pozornie stworzony do grania krótkimi partyjkami, a tymczasem ja szukałem tylko okazji, żeby pograć kolejne misje, choćby na kibelku. Z planowanych partyjek 5-15 minut robiły się godziny, a ja tylko powtarzałem "jeszcze jedna misja i spać". Gameplay prosty w założeniach był wystarczająco urozmaicony i zróżnicowanymi celami misji, oraz grywalnymi robotami. To nie tak, że gra to jakaś ukryta perełka. Nic podobnego. Po prostu mocno przypadła mi do gustu i okazała się idealnym tytułem na krótsze, czy dłuższe posiedzenia przy przenośnej konsolce, którą troszkę ostatnio zaniedbałem. Mógłbym grać w dosłownie cokolwiek innego, ale zwykły gundamowy fighter okazał się wystarczający na obecne okoliczności i samopoczucie. Niezbyt mi się chce rozpisywać o grze, w którą i tak poza mną nikt grać na pewno nie będzie. O całej serii założyłem niedawno na forum temat i tam jest więcej materiałów. Extreme VS Force na PSV okazał się o tyle ciekawy, że skupił się na rozgrywce dla pojedynczego gracza i stworzył wokół tego cały, dość pokaźny tryb kampanii oraz unikatowy dla serii styl rozgrywki. Otóż obok standardowego Versus (2vs2) jest jeszcze tryb Force, który działa w pewnym sensie jak uproszczona MOBA. Misje rozgrywają się na znacznie większych niż zwykle arenach, na których rozmieszczone są punkty strategiczne, które należy przejąć, zaś nasza drużyna może składać się z maks 6 robotów oraz okrętu flagowego, służącego jako (czasem) mobilna baza główna. Poszczególnym drużynom można wydawać proste rozkazy, zaś zdobyte punkty można przeznaczyć na dodatkowe buffy. Misje są zróżnicowane, od pokonania wszystkiego, przez przejęcie określonych punktów, po doprowadzenie okrętu w określone miejsce. I chyba właśnie ten tryb przekonał mnie najbardziej. Normalna "bijatyka" 2vs2 szybko mogłaby znużyć, a tymczasem główny koncept rozgrywki na nieco większą skalę, wrzucony w nieco inny format, okazał się dla mnie strzałem w dziesiątkę (dla wiernych fanów serii już niekoniecznie). Gra ma do tego bardzo fajną Platynkę - taką, którą robiło się chętnie i naturalnie. Każda z około setki misji ma trzy opcjonalne zadania specjalne. Zadania typu "ukończ w określonym czasie", "przejdź misję określonym mechem", "ukończ bez żadnego zgonu" itp. Zachęcało to nie tylko do kombinowania, wykorzystywania różnych mechów, ale też uczyniło powtarzanie misji przyjemnym. A że za misje dostajemy punkty, które można przeznaczyć na dodatkowe buffy, plus roboty zdobywają EXP levelując na kolejne poziomy i zdobywając lepsze zdolności, to nie mogę powiedzieć, żebym odczuł jakikolwiek grind. Raczej satysfakcję z zauważalnego progresu. Mimo tego świadomy jestem faktu, że "obiektywnie" gra dupy nie urywa. Graficznie jest ok, ale jest to jedyna odsłona serii, która działa w 30fps. Nawet odsłony na PSP chodziły w 60fps. Jest też dość skromnie, jeśli chodzi o ilość grywalnych mechów, jak i ich dyskusyjny dobór. Poprzednie odsłony oferowały pod tym względem znacznie więcej. Zabrakło też muzyki z anime zawierającej wokal, obecnej w innych odsłonach serii. Większość OSTu to zwykłe BGM z anime plus parę oryginalnych ścieżek. Mimo tego, grało się świetnie, a sterowanie zostało bardzo fajnie dostosowane do możliwości Vity. Gra wyszła na zachodzie po angielsku, ale tylko cyfrowo i nie można jej już niestety zakupić. Grałem w japończyka i jedynie tabelką z celami misji opcjonalnych musiałem się wspomóc. Poza tym można grać bez znajomości języka. Fabuła niby jest, ale można olać, bo to tylko jakieś dwie gadające lolitki. Nie wiem i nie chcę wiedzieć... Nie polecam , bo wiem, że to ja jestem w mniejszości, że mi się takie rzeczy podobają. Ale serię Gundam VS jako taką już owszem, warto sprawdzić, bo ma ona w sobie coś dziwnie satysfakcjonującego w swoim systemie, a zarazem nie jest to kolejna oklepana bijatyka.

Nie podoba mi się ten limitowany SD. Kwestia gustu oczywiście, ale ta obudowa sprawia, że wygląda tandetnie moim zdaniem. Taniej, jak na ironię. Etui też nie bardzo. No ale ja lubię prostotę.

Z braku laku

Ja: Nie mam czasu zaczynać nowego RPGa na kilkadziesiąt-kilkaset godzin... Też ja: Port/Remaster dwudziestoletniego RPGa bez znaczących zmian w grafice ani usprawnień? Kupuję na premierę i gram kilkadziesiąt-kilkaset godzin mimo braku czasu! No żadne odkrycie, że łatwiej się wciągnąć w coś, co już znamy i jest w naszej sferze komfortu, aniżeli uczyć czegoś nowego. Ja w gierki gram głównie dla frajdy, nie dla "zaliczania", ani bycia na czasie z e-kolegami, dlatego nie tylko często wracam do czegoś sprawdzonego, co wiem, że sprawi mi radochę, to nie mam też problemów z graniem w totalne starocie, nawet na tle tegorocznych premier. Gdybym znalazł swój post sprzed kilku lat w tym temacie, to na pewno było tam coś o braku chęci na granie. Nie kojarzę, żebym rozpaczał jak co niektórzy, że "to już koniec tego hobby", ani nic o "wydorośleniu z gierek", ale fakt, że miewałem takie momenty znużenia. Zabawne o tyle, że teraz jest odwrotnie - im bardziej mi się życie komplikuje, albo im mniej mam czasu na przyjemności, tym bardziej mam ochotę na relaks w postaci gier. Ale właśnie takich gier, do których się nie zmuszam, tylko frajda przychodzi naturalnie. Oczywiście czas największa bolączka i z zazdrością patrzę na ludzi, którzy bez problemów przechodzą średnio jednego RPGa na miesiąc, obok innych gier, ale takie to już dorosłe życie. Dopóki jednak okoliczności i fundusze pozwolą, to nic nie wskazuje na to, żebym "wydoroślał" z gierek. Raczej w drugą stronę. Póki jest radocha, to nie mam nic przeciwko. A na półeczkę z grami zawsze mi się będzie przyjemnie patrzyło. W ostatnich tygodniach odkurzyłem PSP i PSV i gram w totalne starocie, z których parę grałem już kilkanaście lat temu. No mógłbym kupić BG3, Spider-Mana 2, czy Alana 2, ale nie chcę. Kiedyś na pewno, ale teraz wracam do pikseli na PSP.

Spróbuj Lidlowe. Moim zdaniem lepsze - jakby więcej posypki, bardziej wyrazisty smak. Styropian ten sam. Ostatnio w promocji kupiłem Amicowe Eldorada Barbeque i są to chyba najgorsze chipsy jakie jadłem od miesięcy, co by nie powiedzieć lat. Z reguły uwielbiam wszelkie smaki bekonowe lub BBQ, ale tu mam wrażenie, jakby chipsy były posypane cukrem. Ani to smaczne, ani przyjemne, bo twarde. Za to te Kettle Cooked bekonowe super.

Lubię gościa materiały, bo sporo niszowych, ale ciekawych gier dzięki niemu poznałem. A ostatnio spontaniczny zakup jednej gierki sprawił, że wygrzebałem swoje PSP i nawet po tylu latach uważam, że to jest cudowny sprzęcik. Nawet mając obok Switcha, Vitę czy Steam Decka wciąż fajnie mi się gra na "malutkim" PSP. Chyba parę drobnych zakupów sobie jeszcze uzupełnię. Chciałbym jeszcze w swojej "kolekcji" mieć PSP Go, ale mam już dwie sztuki PSP i inne wydatki na głowie, więc to już fanaberia typowa by była. Swoją drogą, tyle tych remake'ów i portów co chwila wychodzi, ale sporo gier wciąż jest "uwięzionych" na PSP. Chciałbym jakiś port Jeanne d'Arc czy Metal Gear Acid, choćby w najprostszej postaci.

W ruchu lepiej ta stylistyka wypada niż na obrazkach 2D.

Hmm, może jednak jest jakiś plus problemów z oczami, bo aż tak mnie te różnice nie rażą między ekranami. Tj. postawię Decka obok Switch OLED obok siebie, to owszem, ale jak mam pograć na starym Decku, to bym nie przesadzał już z tym ekranem. Widocznie mam mocno zaniżone standardy... Może mi się to jeszcze zmieni, jak z odświeżaniem ekranu, czy ilością fps, ale istnienie lepszego modelu nie przeszkadza mi w korzystaniu z obecnego. Ale dla mnie SD to tylko jeden ze sprzętów do gier, nie główna platforma. Dlatego poczekam albo na jakąś okazję/potrzebę, albo SD2 za parę lat. Wtedy już obowiązkowo z OLED.

U mnie zero. Kupi się cyfrę na Steam przy okazji większej promocji (minimum 60%), bo abonamentów nie praktykuję. Nadmiar gier, brak czasu, laleczkowa stylistyka, a historyjka zdaje się copy-paste dotychczasowych spinoffów, niekoniecznie pełnoprawna kontynuacja, jak Strikers. Jeszcze niech zrobią, że postacie będą wyróżniały się wyłącznie jedną-dwoma cechami charakteru, jak w PQ2, oraz na koniec, że bohaterowie wracając do swojego świata w cudowny sposób doświadczą amnezji i niczego co przeżyli nie będą pamiętać, to stereotyp spinoffa będzie kompletny. Ale generalnie chyba przejadła mi się P5, zaś w obecnym natłoku gier niestety tytuł nie wyróżnia się niczym wyjątkowym. Wolałbym nadrobić w to miejsce drugiego XCOM z backlogu. Nie znaczy to oczywiście, że gra będzie zła - niewykluczone, że wręcz przeciwnie. Ale osobiście na ten moment nastroju na taką grę nie mam.

Ja tylko wrzucę filmik, udziału nie biorę.

Nowa babka jak jakieś kolejne nieślubne dziecko Kazamów i Mishimów. Zalatuje Asuką v2 z domieszką Lidki. Coś czuję, że przypadnie mi do gustu.

Nie do końca podoba mi się ten nowy motyw walki. Te jęczenie po wokalu autentycznie męczy uszy. Chyba skończy się zmianą na inny bgm, jeśli opcje na to pozwolą.

Robią spinoff Iron Blooded Orphans w formie anime (pierwotnie kasowana gra mobile):

Też nie widzę powodu do zmiany u siebie tylko ze względu na ekran i baterię. W zupełności wystarcza mi obecny model, tyle co gram. Ale cena trzeba przyznać dobra, a już szczególnie obniżki modelu LCD. Naprawdę dobry moment, żeby się w sprzęt zaopatrzyć, jeśli ktoś wciąż się waha.

Zwykle jestem wyrozumiały i staram się nie zaglądać ludziom do portfeli, ale nadal nie dociera do mnie sens kupowania kontrolera z ekranikiem do streamingu za tysiaka. W dodatku tak ograniczonego możliwościami. Wciąż bardziej ciekawi mnie kontroler Access. Wiem, że to w zamyśle dla niepełnosprawnych, ale w zależności od tego, jak to działa i jak solidne będzie, to widzę w tym potencjalne uzupełnienie dla niektórych gier. https://apnews.com/article/sony-playstation-access-controller-disabled-disability-21372e0f969372e2e7836c1e7d111e31 400zł - Kontroler bezprzewodowy SONY PS5 Access - opinie, cena - MediaMarkt.pl

Ale o co chodzi? Przynajmniej palety z napojami są przy napojach... Biedra obok mnie to jakaś patologia, bo w KAŻDEJ alejce jest w taki właśnie sposób luzem porozstawianych po kilka palet z LOSOWYM towarem. Przy napojach jest chemia, przy chemii piwo, przy słodyczach majonezy, a kosze z jabłkami są opisane jako ziemniaki, albo jeszcze co innego. Oczywiście te palety często zasłaniają półki z innymi produktami. Nawet w zamrażarkach lody potrafią leżeć na mrożonkach. Absolutnie zero logiki i porządku. W sumie mógłbym porobić zdjęcia, ale zawsze zapominam, albo szkoda mi czasu. Jeśli czegoś się szuka, szczególnie towaru sezonowego, to trzeba cały sklep przeszukać. Czasem jeden typ produktu rozrzucony jest po pięciu kątach sklepu. Plus tego bajzlu taki, że czasem jestem w stanie dorwać produkty, które w innych okolicznościach szybko by się rozeszły, albo nikt nawet nie wie, że są w promocji (bo nawet nie jest opisana). Sam nie wiem, jakim cudem tego jeszcze nie zamknęli.

Niby jest ten Rhythm Festival, nowszy. Nie grałem, bo póki co drogo, plus zamiast DLC jest tam jakiś płatny abonament z dodatkowymi utworkami, którym z założenia nie będę sobie zawracał głowy.

Ja pierdzielę, z deszczu pod rynnę, ten dubbing... Nawet zaryzykuję stwierdzenie, że poprzedni głos był lepszy, a przynajmniej nie tak sztuczny.

Dziwna sprawa. Przecież to nie GaaS. Może o jakieś licencje piosenek chodzi? Z drugiej strony wersji PS4 nie kasują, tylko Switch. W promocjach gierkę można było kupić za 40zł. Może jeszcze będzie do końca miesiąca.

Wciągnąłem się w serię dość mocno, do tego stopnia, że pogrywam jednocześnie w trzy różne odsłony, co by nie powiedzieć cztery. Fajne o tyle, że wszystkie mocno się od siebie różnią. Na PSP pogrywam w singla Gundam Seed: Rengou vs Zaft Portable. Wersja PS2 to była moja pierwsza styczność z serią. Portable jest o tyle fajny, że ma swego rodzaju mini-kampanię dla pojedynczego gracza, ze stopniowym ulepszaniem i zdobywaniem kolejnych mechów na przestrzeni fabuły anime. Gra nie łamie przesadnie palców, gdyż jeszcze nie było tu zdaje się tych wszelkich rainbow-dashy czy innych cancelów. 60fps na PSP, dobre udźwiękowienie i sporo robocików, od mięsa armatniego po ikoniczne gundamy. No i świetny pretekst do odkurzenia PSP. Świetne nawet do odpalenia na 5 minut. Na PS Vita dorwałem Gundam Extreme VS Force, który charakteryzuje się również obszernym trybem dla pojedynczego gracza, z dziesiątkami misji. Obok walk VS są też starcia na większą skalę w stylu jakiegoś MOBA - tj. zdobywanie punktów na większej mapie, wydawanie rozkazów itp. Nie sądziłem, że przypadnie mi to do gustu, ale fajna odskocznia. Boli tylko mała ilość grywalnych mechów, ale mimo wszystko wciąga dziadostwo. Na PS4/PS5 natomiast odpalę od czasu do czasu Extreme VS Maxiboost ON. Tu już jest łamanie palców, a gra to typowy team-deathmatch, nawet w trybach dla pojedynczego gracza (arcade oraz misje). Ilość grywalnych mechów może wydać się przytłaczająca, tym bardziej, że naprawdę niemal każdym z nich gra się nieco inaczej. Ja mam wciąż problem z ogarnięciem melee i niektórych zawiłości rozgrywki, więc trzymam się raczej robotów dystansowych, ale może z czasem nauczę się nieco lepiej grać i innymi. Na PS4 mam jeszcze wspomnianego Gundam Versus. W tego nie grałem długo, ale pewnie kiedyś też wrócę, bo ma trochę subtelnych różnic w rozgrywce, głównie w postaci dodatkowego supportu, tj. ataku/robota wybieranego obok naszego głównego. Szkoda tylko, że gra ma dużo mechów w formie płatnych DLC, gdzie jeden kosztuje więcej, niż cała gra w promocji...