Suavek

Są już pre-ordery na Super Pocket. https://www.euro.com.pl/inne/capcom-hyper-mega-tech-pocket.bhtml https://www.euro.com.pl/inne/evercade-hyper-mega-tech-taito-super-pocket.bhtml Nie powiem, trochę kusi nawet, choć bardziej jako ciekawostka.

Nie znalazłem na forum nawet wzmianki o tej grze, choć zapowiedziana była już pół roku temu. Detektywistyczny RPG od Level-5. Wygląda na dość szalony miks klimatów i gatunków. Przyszłość, wirtualny świat, rozwiązywanie spraw kryminalnych, walki w trybie turowym, negocjacje, manifestacje intencji złoczyńców w jakieś wymyślne kreatury rodem P5 itp. Wygląda ciekawie, może być fajne. Aczkolwiek osobiście nie jestem fanem akurat takiego designu postaci. Wszyscy wyglądają jak dzieci. https://www.decapolice.jp/en/ Mam nadzieję, że w przeciwieństwie do Ushiro uda się studiu ten tytuł skończyć... Póki co platformy: Switch, PS4, PS5.

Zignorujcie . Pojebało mi się w nagłówkach i myślałem, że kolejna darmówka.

Na Epicu HoMM3 Complete, jeśli ktoś z jakiegoś powodu używa tej platformy. Niemniej jednak lepiej za dychę kupić wersję GOG i mieć bez DRMa.

Póki co nieoficjalne, ale ktoś skompilował wszystkie segmenty DBZA z Buu Saga. Przy niektórych śmiechłem gromko.

Również wczoraj przysiadłem na dłużej do Alien vs Predator. Akurat tę grę męczyłem dziesiątki razy kilkanaście lat temu na emulatorze, więc żadne zaskoczenie, że gra wciąż mi się podobała i grało mi się wyśmienicie. Tym razem jednak bardziej zwracałem uwagę na ilość zgonów, tanie zagrywki przeciwników, czy dyskusyjne pułapki zastawiane na gracza. Nie wiem, czy to już zboczenie, awersja do działań wszelakich korporacji, czy po prostu starość, ale kiedyś kompletnie nie zwracałem na to uwagi i po prostu jak ginąłem, to wrzucałem kolejne 10 wirtualnych żetonów i kompletnie nie zawracałem sobie głowy porażką. Grałem dla przyjemności. Teraz jakoś szukam wszędzie drugiego dna... I gdyby nie to, to nadal było przyjemnie. Gra się bardzo dobrze zestarzała, wizualnie i gameplay'owo. Lekki styl anime, aniżeli typowo komiksowy, o dziwo sprawdza się bardzo dobrze. Na ekranie dzieje się dużo, choć niekiedy może i za dużo. Cztery grywalne postacie są bardzo zróżnicowane między sobą i mają swoje własne zestawy ruchów i combosów, w przeciwieństwie do poprzednich dwóch gier, w których z subtelnymi różnicami każdą postacią grało się niemal tak samo. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, to że postacie nie są za dobrze zbalansowane, choć zakładam, że wtedy mało kto zawracał sobie takimi sprawami głowę. Tu się podpisuję. Linn jest fajna, ale wypada stosunkowo słabo na tle Predatorów. Tymczasem Predator Hunter udało mi się przejść cały pierwszy poziom z bossem bez straty HP. Postać jest silna, szybka, a działko powala przeciwników, w przeciwieństwie do pistoletu, który niekiedy nawet nie wywoływał stuna. Ale generalnie najmniej chyba lubię Majora. Nie wiem, czy zgodzę się w kwestii otoczenia. Było zróżnicowanie, choć oczywiście nacisk na bazy i statki kosmiczne. Szkoda, że więcej akcji nie rozgrywało się w ruinach miasta. Muzyka bardzo fajna i nawet byłem zaskoczony, jak duża jej część utkwiła mi w pamięci po latach. Może i na jedno kopyto chwilami, ale w zależności od okoliczności i nastroju, jaki gra chce wprowadzić, muzyka zmienia tempo. Nie wiem, na ile przemawia tu sentyment, ale przeciwników klepało się fajnie, także ze względu na udźwiękowienie, które nadaje wszelkim ciosom dodatkowego "powera". Obcy są względnie zróżnicowani, podobnie jak Bossowie. Przeciwnicy ludzcy wkurzali mnie najbardziej, bo choć ginęli stosunkowo szybko, to mieli w zwyczaju w ułamku sekundy wyskakiwać spoza ekranu i rzucać granatami. Bez zapamiętania, kiedy tak się dzieje, to przejście tej gry bez straty życia moim zdaniem jest niemożliwe. Ale kto by się tym przejmował teraz przy nieograniczonej ich liczbie... Grałem na Anbernicu i gra na nim zostaje. W przeciwieństwie do Punishera czy Cadilaców myślę zdarzy mi się jeszcze gierkę odpalić od czasu do czasu. A przy okazji, jeśli ktoś ma wciąż niedosyt beat'em'upów, to z ery CPS2, to polecę jeszcze Dungeons and Dragons: Chronicles of Mystara. W tym przypadku to dwie gry w jednym pakiecie, wydane na PC, PS3 i X360. Bardzo rozbudowane gry, ogromne replay-value, mnóstwo sekretów, totalnie odmienne od siebie postacie i co-op do czterech graczy.

Gość chyba bardzo lubi dragonballa...

Fajna kolekcjonerka: Gra karciana, artbook, OST, żadnej naciąganej figurki. No takie coś kusi. Pytanie, jak z ceną u nas.

Też polecę Azyl Komiksu. Warto zaglądać tam częściej, bo nie tylko asortyment się zmienia co chwilę, ale też ceny importów czasem niezłe można wyłapać. W części przypadków trzeba poczekać na dostawę, ale i tak warto. Mile byłem zaskoczony, jak stan "dostateczny" z opisu okazywał się właściwie nówką. Choć to akurat loteria raczej. Ja już nie inwestuję tyle w komiksy. Ostatnie miesiące prezentują się następująco z zakupów: Fajnie się Dragon Ball zamknął w ostatnim tomie drugiej sagi. Następne to już będzie DBZ. Nie wiem, czy będę dalej kupował, bo zależało mi głównie na oryginalnym DB, którego darzę większym sentymentem, niż Zetkę. Tym bardziej fajnie, że kolorowe wydanie kończy się w odpowiednim momencie. Star Treków w zależności od ceny i tematyki pewnie jeszcze trochę kupię w przyszłości. No i pojawił się wreszcie pre-order na kolejny tom "Ku twej wieczności", więc też pociągnę serię dalej.

Mam Trombone Champ na PC, ale jeszcze nie grałem. Mam problemy z ręką od dłuższego czasu, a to wygląda na coś, co tylko pogłębi cieśń nadgarstka i inne pokrewne dolegliwości, przynajmniej na PC. Za to wspomniany Nintendo Direct przykuł moją uwagę do innej gierki, którą wrzuciłem sobie na wishlistę:

Niestety, nie miałem tak dobrych wrażeń. I ogólnie tryb ten nie wydał mi się szczególnie zabawny, ale to tylko moje zdanie. Ogólnie nikogo nie będę odwodził od styczności z serią, nawet gdyby miała być ona na Switchu. Ale nie ukrywajmy, cena wersji Switch jest naprawdę mocno zawyżona. Nie dość, że gra działa i wygląda gorzej, to komplet utworków rozbity jest na kilka drogich DLC. Tymczasem na PC wersja VIP ze wszystkim niewiele ponad stówkę. Joycony wyciągnę dla nieco innej gry z Miku na Switcha...

Drobne uzupełnienie kolekcji. Nie kupuję zwykle samych kartridży/nośników, ale cena zrobiła swoje, a pamiętam, że w tego Gundam 00 grałem sporo na emulatorze. Wrzucę w rezerwowego DSa i może pogram od czasu do czasu. Zbiór strategii Gundam G Generation tak mi się rozrósł, że już musiałem uzupełnić go o ostatnią "dużą" odsłonę, którą męczyłem lata temu - Generation of C.E.. Świetna cel-shadingowa grafika, jak na PS2. Gra ma fajny koncept i niecodzienny zbiór mechów, choć raczej tylko dla fanów Gundam (Seed). Na Namco X Capcom długo się czaiłem, ale skoro już zacząłem zamykać kolekcję PS2, to musiałem gierkę w końcu nabyć. Gra z patchem angielskim wgrana na Steam Decka i mam zamiar zrobić do niej podejście. Mam tylko obawy co do krytyki, że z czasem system zaczyna nużyć. No zobaczymy. W końcu cała "seria" jeszcze przede mną. W ogóle mini-kolekcja crossoverów od Namco/Capcom/(Sega) mi się całkiem ładnie tym samym zamyka: Swoją drogą, intro NxC jest super. Chyba mój ulubiony OP z jakiejkolwiek gry. Xiaomu best waifu.

Wygląda super. FF7R był mocno walking simulatorem, ale i tak gra mi się bardzo podobała (poza DLC). Wygląda na to, że tutaj formuła będzie naprawdę mocno rozbudowana, a developerzy wykorzystają moc PS5 bez ograniczeń PS4. Myślę, że to będzie jeden z nielicznych day-1 pre-orderów jakie złożę w przyszłym roku.

Nie wiem, czemu to było tylko na japońskim direct, ale można pobrać demo Dragon Quest Monsters The Dark Prince

Myślę, że aż tak fajnie, to nie będzie. Nintendo znajdzie sposób, aby zjebać wsteczną, tudzież jakoś ją spieniężyć. No chciałbym się mylić, ale coś mi się wydaje, że nie będzie pro-konsumencko.

Bo tak pewnie jest. Nawet, gdyby Switch pociągnął Xeno X, to wolę nawet nie myśleć, jak ta gra by wyglądała i chodziła... Niech już zrobią porządną wersję na następną konsolę. Japoński Direct miał trochę inne gry pokazane: Ogólnie widać ewidentnie, że to już koniec Switcha. Megahity będą trzymać na pokaz następcy, ale mimo tego nowości wciąż można się spodziewać. Szkoda tylko, że 3/4 tego, to Mariany, zaś reszta też raczej multiplatformy.

O PC niestety nie było mowy, przynajmniej na razie. Nawet nie wiem, czy jakakolwiek gra Vanillaware trafiła kiedykolwiek na PC. Będzie na resztę konsol.

Taktyczny RPG od Vanillaware i Atlusa. Platformy: PS4, PS5, XSX, XSS, NS.

Unicorn Overlord wygląda ciekawie. Trochę jak japoński King's Bounty. Ciekawe, jakie platformy ostatecznie. Vanillaware to pewnie tylko konsole. Ale i tak biorę na celownik. Nie lubię Mariana i spółki i z całej tej cukierkowej oferty tylko RPG mnie jako tako ciekawi. Cała reszta - przyznaję - wygląda ładnie, kolorowo i ma swój urok. Czuć pasję ze strony Nintendo. Ale to kompletnie nie moje klimaty. Wario szkoda, że ruchowy. Wolałbym coś bliżej wersji GBA/3DS. Another Code się jeszcze chyba zainteresuję. Multiplatformy, nawet jeśli ciekawe, z pewnością nie będą ogrywane na Switchu.

Nie znam serii Gunvolt, ale może być fajne:

Gra jest od Japończyka, a oni jeszcze w aż takie skrajności nie popadli, żeby wszystko ugrzecznić jak na zachodzie. Choć kto ich tam wie teraz... Muzyki szkoda, ale to akurat jeszcze można zrozumieć. Pytanie, czym ją zastąpią. Dodam jeszcze, że właśnie miałem ostry rage quit i jednak nie będę już gry dłużej męczył. Odpaliłem drugi level na Hard i poległem na jednej ze wspomnianych "minigierek". Po czterech porażkach, z czego dwie za cholerę nawet nie wiem czym spowodowane (szczegóły w spoilerze) stwierdziłem, że szkoda mi już czasu i nerwów na robienie wszystkiego. Fajnie się grało raz, ale trofea, znajdźki, zbieranie ulepszeń itp. to już jednak przesada. Gra wyleciała z konsoli.

Lollipop Chainsaw (PS3) Dawno nie byłem tak rozdarty przy ocenie gry. Sam koncept mocno przypadł mi do gustu, podobnie jak absurdalny humor. Gra jest jak na PS3 jest całkiem ładnie zrobiona, aczkolwiek z pewnością nadchodzący remake/remaster doda jej więcej uroku i przede wszystkim koloru, z którego siódma generacja jest niestety wyprana. Zabijanie zombiaków głupiutką, acz sympatyczną cheerleaderką przy pomocy magicznej piły łańcuchowej oraz innych narzędzi jest zabawne i satysfakcjonujące. Gra jest mocno zróżnicowana, zarówno jeśli chodzi o lokacje, jak i kolejne segmenty rozgrywki. Dosłownie co chwilę dochodzi jakaś nowa mechanika, nowy typ przeciwnika, zadanie opcjonalne, albo minigierka. Wszystko w absurdalnej, pozytywnie zakręconej otoczce, którą chyba tylko Suda51 mógł wykreować. W czym więc problem? Otóż jest to dość nietypowy przypadek, gdzie wspomniane wyżej zróżnicowanie niekoniecznie działa na korzyść gry. Owszem, co chwila dzieje się coś nowego, innego, ale nie oznacza to automatycznie, że odskocznie tego typu są zabawne. Stosunkowo często niepotrzebnie wybijają z rytmu, przerywają sieczkę, a od strony mechaniki nie zawsze są dobrze zrealizowane. Takie sztuczne wydłużanie gry na siłę, z założenia pomysłowe i oryginalne, a w praktyce nużące. Nie we wszystkich przypadkach, oczywiście, ale często. Jest to problem także dlatego, że gra ma raptem 7 poziomów, które jednak są bardzo długie. Każdy poziom trwa od kilkunastu, do kilkudziesięciu minut, nawet jeśli wiemy co robić i brniemy jak najszybciej przed siebie. W połączeniu z długimi loadingami, jak i wieloma cut-scenkami i innymi przerywnikami, które nie zawsze da się przewinąć, tempo gry jest mocno nierówne, a to przekłada się na mieszane doznania podczas gry. System walki nie jest jakiś rewolucyjny, ani rozbudowany. Całą grę można przejść raptem kilkoma sekwencjami ciosów. Dłuższych combosów i tak w większości sytuacji nie będzie graczowi dane zrealizować, bo najmniejsze uderzenie i nasza bohaterka doznaje stunlocka. Tymczasem wszelkie zombiaki często w ogóle nie reagują na otrzymywane uderzenia i bez problemów kontynuują atak i generalnie są jak tzw. "gąbki". Może gracze lepsi ode mnie byliby bardziej rozpracować i docenić taki, a nie inny system, ale mnie osobiście często takie kombinowanie frustrowało. Gra ogólnie trudna nie jest, jeśli komuś zależy tylko na jej ukończeniu. Główna trudność to zabawa w rankingi, nabijanie punktów, zbieranie świecidełek za efektowność w walce. Jest pewna motywacja do powtórnego przechodzenia gry na wyższych poziomach trudności, mnóstwo rzeczy do odblokowania, osiągnięć etc. I choć grę skończyłem, to czuję jakąś tam pokusę, żeby do niej wrócić, jeszcze odblokować trochę rzeczy, dobić kilka trofeów itp. nawet jeśli o platynie nie myślę. Tylko będzie się to wiązało z koniecznością przemęczenia wspomnianych gorszych sekwencji, oraz długich i częstych loadingów. Tu myślę, że wspomniana odnowiona wersja może się lepiej sprawdzić. Dodam jeszcze, że gra ma świetną oprawę dźwiękową. OST jest super, choć zdecydowanie zbyt cichy na tle reszty dźwięków. Głosy postaci również ekstra przy takiej, a nie innej otoczce. Juliet i Nick to świetnie dobrana parka i ich kolejne dialogi często wywoływały uśmiech na twarzy. Ale tak jak wspomniałem, ja akurat lubię taki absurdalny humor. Wcześniej na forum widziałem mocno mieszane opinie, z przewagą raczej tych, że gra to średniak. Moim zdaniem tytuł idealny nie jest, ale mimo tego jest wart uwagi i ja się cieszę, że po niego sięgnąłem, bo (u)bawiłem się nieźle. Cicho liczę, że odświeżona wersja poprawi co nieco, a zarazem niczego nie ocenzuruje... Wtedy chętnie zrobię sobie powtórkę z rozgrywki.

Marvel's Avengers zostanie usunięty z dystrybucji z końcem września. Grę można kupić za 21zł w wydaniu Definitive Edition na konsole. Wszystkie dodatki, wszystkie DLC, kostiumy etc. od razu odblokowane. Będzie można grać single i chyba też multi nawet jak gra zniknie ze sprzedaży. Średniak GAAS, ale podobno nie aż tak tragiczny.

35zł za 6 gier? No dobra, dam serii jeszcze szansę...