Nemesis

Czyli zupełnie jak twórcy tej gry. Też się zacięli w trakcie produkcji i nie wiedzieli dokąd gnają. Ja wiem. Do nikąd.

A ja doceniam każdą krytykę i po Twoim komentarzu dot. mojego artu o SH2 wprowadziłem serię poprawek do stylu. Wszystkich zadowolić się nie da, ale cieszę się, że Ci się spodobało i postaram się, aby kolejne materiały również przypadły Ci do gustu. Piona!

Czasówki robisz? Wczoraj próbowałem ale już prawie rzuciłem konsolą.

@Piechota zostałeś naznaczony klątwą Anioła Ciemności. Nie masz wyboru, Panie. Z retrocenzji czekam aż ktoś wyryje opinie klasycznej wersji The Last of Us - z całym jej dobrodziejstwem i przekleństwami. Wydanie specjalne: Felietony Adamusa. Ciekawe ile poszłoby pre-orderów na to.

Wywołaj diabła a zjawi się. Oto jestem) @Nomen dubium Stoisz na straży poprawności merytorycznej i historycznej. Szanuję to, powiedzmy. Mój tekst, tzw. paszkwil nie odnosił się do mizernej jakości gry, a moim celem nie była krytyka, lecz zgodność historyczna i odniesienie do tamtej epoki, oraz ciąg przyczynowo-skutkowy dlaczego Core Design zaczęło po tym projekcie umierać. Materiał riserczowy był bardzo obszerny i musiałem z tego ufortyfikować opowieść, co jak słusznie zauważył @Kmiot nie wprowadziło tym razem chaosu w tekście. Część faktów zostawiłem w formie podpisów pod zdjęciami. Niezmiennie szanuję każdego Czytelnika dokładającego te 25 zł miesięcznie, abyśmy my, kreatorzy treści mogli dalej tę historią PSX Extreme kontynuować. Twoje uwagi oczywiście traktuję poważnie, ponieważ czytam i rozliczam się z każdą wystawioną tutaj opinią. Rozumiem, że tytuł darzysz sentymentem i obracasz jego słabe punkty w te mocne. Pisałem o dobrej historii, ponieważ prasa doceniła opowieść niezależnie od szerokości geograficznej danej redakcji. Rozumiem Twój punkt widzenia, lecz Ty musisz zrozumieć, że publicystyczna praca różni się od recenzenckiej. Poproszę @K.Adamus lub @Piechota o napisanie retrocenzji Aniołka Ciemności. @Roger nie rozciągnie strony magazynu, a Romek musi jeszcze gdzieś wkleić grafiki z dość tłustymi opisami (tam wlepiam ciekawostki, by core narracji w tekście się nie zachwiał). Niemniej, pozdrawiam, dziękuję za wyczerpującą opinię, lecz tekst nie był formą oceny, lecz uszanowania trudów pracy Core Design. Co do Chronicles, zdania nie zmienię. Gra była niepotrzebna i wprowadziła rozłam w samym Core Design. Wyobraź sobie, gdy weterani poszli potem do drugiego teamu i musieli uczyć się dev-kitow PS2, zanim przystąpili do pracy nad projektem. To bardzo ciekawa historia i nie wszystko udało mi się upchnąć. Gra niebawem pojawi się w formie remastera i wtedy ocenię ją po latach z zupełnie nowej perspektywy. Pozdrawiam i życzę upojnej, grajnej i produktywnej soboty.

Doceniłem napisane dialogi, ale nie opuszcza mnie wrażenie, że konwersacje są często zbyt rozwidlone. Personalnie nic do tego nie mam, choć te mocno wydłużają grę i przy takim nawarstwieniu treści w kontekście samej rozgrywk, której tutaj jest bardzo dużo Banishersi są grą po prostu przydługą, choć zaangażowania twórcom odmówić nie sposób. Niemniej - lubię to.

Herezją było DLC, The Forgotten One - jedno starcie z bossem podzielone na fazy - wspinaczką i arenową bodajże. Sequel już nie powtórzył sukcesu oryginału, choć klimat gotyckiego miasta rządził niepodzielnie.

Zamówione w Game Infinity. Jutro małpki powinny dotrzeć. W styczniu zostanę chyba naczelnym, bo w przerwach od PS5 (katuję Black Mytha) wleci Donkey Kong. I biorę się za misję niemożliwą - wymaksowania każdego poziomu. O ile ciekawi mnie jakość portu, tak najważniejsze jest sterowanie na Switchu. Pod tym względem Wiilot wydaje mi się lepszy w zakresie ergonomii. Oczywiście wtedy biegałem przy klasycznym, poziomym ułożeniu kontrolera w łapach. Wiecie co jest najlepsze - do dzisiaj nie ograłem Tropica Freeze'a. Country Returns po Zeldzie TP i Mario Galaxy 2 było najdłużej katowanym przeze mnie szpilem na WIi.

Grałem premierowo i nie doskwierały mi jakoś te spadki wydajności. Od 2010 roku moja świadomość pod kątem technicznym uległa naturalnej transformacji, lecz grze należy się szacunek za wypromowanie serii w nowych warunkach i z poszanowaniem klasycznych Castlevanii z kolorystką poziomów i sceneriami.

Biorę w ciemno. Country Returns katowałem na WIi i wciąż mam ten egzemplarz.

Sprawdził się w RE7 i Village. Nawet w pierwszym Survivor, bo i tam tragedii nie było. Horror uleciał ale jakiś klimat pozostał dzięki zachowaniu tradycji (miasto w ogniu, zombie wyjęte z RE2).

A widzicie, ja bym np. postawił na coś niestandardowego w opozycji do oczekiwań, czyt. remake jedyneczki w konwencji RE7.

Pięknie dziękuję, panie Kmiocie! Jak pisałem, będzie i prościej i po mojemu. Ciekawostki dużo lepiej prezentują się jako podpisy pod zdjęciem. Nie trzeba ich ładować do core'u narracji. Wtedy jest to spójne.

Oj tak, ten projekt w sumie zabił Core Design i tylko kilka osób pozostawało w studio aż po grób (firmy, offkoz). ]] Easter egg z Kmiotem musiał się znaleźć, tak się honoruje Czytelników stojących na straży jakości) i pięknie dziękuję za dobre słowa)

Dziękuję za uwagi. Teraz już wiem, gdzie odnajdę balans w treści. Czasem staram się aż nadto, w końcu człowiek zaczyna szarżować informacjami pozostawiając niewiele miejsca wnikliwej analizie, anegdotom, a same skróty myślowe są ryzykowne i gubią narrację. Tak jak obiecywałem w HP, teraz będzie po prostu prościej. Efekty przyjdą same.

U mnie już za późno na odwrót. Gram na Switchu i zaraz opuszczę Biały Sad czyszcząc wszystkie pytajniki. Nie kumam, normalnie np. w grach Ubi odczuwałbym już nudności a tutaj ciągle odwiedzam wszystkie zagadkowe miejsca, i choć znam je na wskroś i wiem nawet, gdzie będą Miejsca Mocy, gniazda i siedliszcza dezerterów. Czy to już uzależnienie czy ta gra jest tak dobra, choć wiemy, że nigdy nie była idealna?

Leon z RE4 Remake to współczesna definicja męskiego bohatera w grach. Poważny facet

Czasy się wcale nie zmieniły. Wystarczy cofnąć się do najntisów. Lara Croft, sexbomba, potem Jill Valentine latająca w miniówie po chcących ją zeżreć zombie i jeszcze napalony na nią Nemek ze swoim "żądłem" w łapce. Laseczki z Fear Effect, do tego mające się ku sobie. Nie wspomnę o growej Xenie, półnagiej, potem jeszcze ubrana w obcisły kostiumek Regina w Dino Crisis. Po 2000 roku wskakująca na facetów bohaterka BloodRayne i wysysające krew, dość wymownie. Zmieniła się jedynie forma przekazu, w której niedosłownie zakazywane jest nadużywanie piękna.

Trudno było się spodziewać czegoś innego po TLoU 2. Aktualnie zaprezentowano jedną postać, więc nie wiemy, co w ogóle zaplanowano. Jeśli gra przezwycięży woke modelem rozgrywki, fabułą i wykonaniem, to nam też powinno się udać. Gorzej, gdy okaże się, że znowu dostaniemy powiastkę o byciu wyjątkowym.

Właśnie ogrywam na Switchu (w eshopie wisi za 49 zł) i jak na Switchera wygląda to....poprawnie. Drama o CGI jest nieuzasadniona, przecie ona w grze wyglądać będzie inaczej. Trochę.

Już tak jest. W tym i ubiegłym roku pojawiło się tyle AA, że nie nadążałem.

<Sypie głowę popiołem>

Tak, spodziewałem się, że mi to "wytkniesz" - trudno faktycznie było mi odnaleźć zastępczych określeń, które w żaden sposób nie kują przewrażliwionych środowisk. Myślałem jeszcze o "Atramentowym Samuraju" ale sam wiesz jak to brzmi, choć Oda Nobunaga ponoć faktycznie uznał, że Yasuke jest pomalowany atramentem. Niemniej, wielkie dzięki!

Czyli to jest problem aktualizacji. Wyczytałem na Reddicie, że niektórzy mieli to od premiery. Zamknij aplikację i uruchom raz jeszcze. Zobaczysz, że biały punkt pojawi się dopiero jak gra przejdzie do menu. Wciśnij PS Button, punkt też od raz zaniknie. To jest ewidentny problem tej konkretnej gry.

Tak, możesz podać swoje?