Kmiot

Wtedy kradzież nie smakuje już tak dobrze.

Jasne. I Sentiego.

http://www.bolachas.org/?p=325 Tak mi się wzrokowo w oko rzuciło. Pewni kogoś zainteresuje.

Tak tylko się zastanawiałem.

Coś jeszcze jest tam zdehumanizowane?

Salinger poszedł do piachu. Powinniśmy stworzyć kącikowe Death Game. Njus.

http://www.dodatkidogazet.pl/

Uznaję.

Chyba nie piszesz poważnie.

W kontraście z naszą Isią to nawet Navratilova wygląda na niezłą.

No, rozruszałeś nam kącik Karol, rozruszałeś.

Napisy są (napiprojekt), przynajmniej jakoś do 5x05 (teraz może już dalej), bo sam korzystałem. Po takiej zaprawie w poznawaniu slangu możesz pozostałe epizody śmiało obejrzeć w oryginale, o ile w jakimś stopniu ogarniasz angielski. Polecam też dociągnąć angielskie napisy, bo czasem jak coś niewyraźnie zaciągną, to rzut oka pomaga zrozumieć.

Ale "a teraz poudaję, że pracuję" mnie rozje'bało.

Wesele zyskuje przy głębszym poznaniu. Przy entym seansie śmieszy większość tekstów.

Co z tego, że nie odszedł, skoro nie pisze, albo pisze symbolicznie.

http://bolachas.org/emanc,ipator-safe-in-the-steep-cliffs-2010 Nie wiem kiedy ktoś zmądrzeje z tą pier'doloną cenzurą. Usunąć przecinek z linka.

W sumie to nie wiem, bo nawet nie byłem na tym filmie. Mama mi na bilet nie daje.

Sorry, pokręciły mi się tematy. Mój poprzedni post miał iść do Ciacha.

Arcydzieło! Coś fantastycznego. Nigdy nie oglądałem lepszego filmu, więc od dzisiaj ten tytuł jest dla mnie synonimem filmu, a raczej FILMU. Jestem zachwycony i cały seans siedziałem bez ruchu, obawiając się, że moje byle drgnięcie zniszczy ten wspaniały i wizjonerski spektakl. Prawdopodobnie nigdy już nie obejrzę równie obezwładniającego filmu, poza ewentualną kontynuacją. Ambitny, poruszający, wyciskający westchnienia zachwytu z płuc, penetrujący najgłębsze rejony ludzkiej wyobraźni. Płakałem, gdy musiałem opuścić kino. Byłem na tym filmie już trzy razy i na jutro mam kolejny bilet, bo ten czas, który spędzam w fotelu kinowym, obserwując to cudo kinematografii, zaliczam do najlepszych chwil w życiu. 10/10!

Jakby Ci to powiedzieć. Sam jesteś od trzech miesięcy martwy.

Ueee. 50. Ten margines błędu był dla zmyłki. Oddaję.

Już się o Was bałem.

Przecież dwunastolatek z zapleczem w postaci dobrze prosperujących rodziców to jeszcze rozpieszczone dziecko. W (pipi)e ma Wasze ckliwe historie jak to zarabialiście na konsolę wykładając rzepę na straganie. Liczył na jakieś klawe tipsy i triki, a nie na moralizatorskie strumienie wyznań, które oleje, bo po co sobie utrudniać życie, skoro może być łatwe. Wiem, bo sam od Mamy biorę pieniądze. Ogarnijcie się, gdyby ten dzieciak stanął przed Wami twarzą w twarz, to nawet by Wam się nie chciało z nim gadać, a tutaj istna narada rodzinna.

Od Koloru Magii. Proste?

Zaraportowałem Cię.