Nadrobiłem w końcu Razor's Edge i o ile z początku mi się podobało, tak im dalej w grę, tym było gorzej. Piekielnie liniowa, zupełnie pozbawiona eksploracji odsłona - ja wiem, że to klasyczny do bólu hack'n'slash stawiający sieczkę na pierwszym miejscu, ale te rynny po których się poruszamy i nie możemy przejść dalej póki nie wybijemy wszystkich przeciwników szybko zaczynają męczyć. W dodatku sterując tak zwinnym, potrafiącym biegać po ścianach i bujać się na drążkach protagonistą gierka aż prosiła się o jakieś fajne elementy platformowe i tu NG3 poległo po całości (jak w sumie każde trójwymiarowe Ninja Gaiden w jakie grałem). Klimatu nie stwierdzono żadnego, nie pozostało nic z mistycznej atmosfery poprzednich części: demony stanowią zaledwie tło, lokacje to między innymi ulice nowoczesnego miasta, plac budowy albo laboratorium, za to głównym antagonistą jest szalony naukowiec Jeżeli w tym momencie zaśmierdziało Ci DMC2 i Bayonettą 3, to jesteś na dobrym tropie. Scenariusz nigdy nie był mocną stroną NG, ale przynajmniej wcześniej nie próbował udawać, że jest poważny i nie było tam aż takiego zatrzęsienia cut-scenek. Jakieś rozterki moralne u ninjasa, który zabił w życiu więcej ludzi niż potrafi zliczyć? Eksperymenty genetyczne? Ożywiony T-Rex? Główny złol przyznający wprost, że zrobił to wszystko (czyli prawie doprowadził do końca świata), bo czuł się odrzucony? RATUNKU. Wydawałoby się, że chociaż walka będzie stanowić mocny punkt Razor's Edge, ale nie, tu też nie jest zbyt dobrze. Co z tego, że jest tyle broni, co z tego że można klepać milion różnych combosów, skoro nic z tego nie sprawdza się w trakcie starć? Gra jest trudna, przeciwnicy atakują sporymi falami, zawsze trafi się co najmniej jeden ziomek strzelający z bazooki, a cała reszta cheesuje albo próbując chwycić Ryu (te ataki zawsze kroją potężny damage naszemu bohaterowi) albo non stop wszystko blokując. Dosyć szybko nauczyłem się, że standardowe podejście i stylowe granie nie ma sensu, bo bardziej opłaca się kręcić bączki kosą albo nadużywać ultimate technique. I tak przez CAŁĄ grę Za każdym razem kiedy mówiłem sobie "ok, dosyć tego, teraz spróbuję w to grać jak w inne Gaideny, uczciwie i skillowo" gra brutalnie sprowadzała mnie na ziemię mówiąc mi "Hej stary, we mnie się tak nie gra, nie tak zostałam zaprojektowana, kręć się dalej jak pierdolony beyblade z tą kosą i korzystaj do oporu z klatek nieśmiertelności!". Szczytem był finałowy boss zrobiony w tak chamski i tani sposób, że gdyby nie wspomniana kosa i ten jeden upgrade żyćka jaki mi został (jedyny sposób żeby podleczyć się w trakcie walki, bo standardowych apteczek tu nie ma), to nie wiem czy w ogóle bym go pokonał. Przez większość czasu miałem wrażenie, że NG3 tworzyli ludzie, którzy nigdy wcześniej nie mieli do czynienia z tym gatunkiem. Nie chce mi się dalej znęcać, pewnie jak ktoś jest na slasherowym głodzie, to będzie się jako-tako przy Razor's Edge bawił, ale jedno trzeba powiedzieć jasno: ta gra nigdy nie powinna się nazywać Ninja Gaiden.
