Yap

Dobierzmy jeszcze Prototype i będzie całkiem spoko składka

Burnout Revenge multi <zzzzzzzzziąąąąąąąąą>

Wszystkie były w piątce pola karnego. Ok, nie będę drążył, ale jest to co najmniej dziwne.

Dziś wpadło mi trofeum Longranger. Ale za to jak? Klepię Inter, strzelam im 4 gole i na końcu pojawia się informacja, że zdobyłem pucharek. Tylko jakim cudem skoro wszystkie bramki zdobyłem głową?? Czy ktoś miał podobnie?

Liga mistrzów też ma odpaść?? Lyon w pewnym sensie ma patent na RM, ale zaczekajmy do wieczora. Może być różnie.

Trzy dni temu szarpnąłem po raz pierwszy i muszę przyznać, że gra się w to to bez większych perturbacji. Mierzi troszkę powtarzalność "lokacji" OSowych, ale reszta jest w deskę. Miłe zaskoczenie.

A'propos, czy jest jakiś podział na poziomy trudności? Bo skoro jest tak jak piszesz może grę wypróbuję.

Nie lubię symulatorów. Grzebanie w bebechach, ustawienia i kalibracje są dla miłośników GT czy FM. Dla mnie esencją ścigania i rozpierduchy jest...Burnout Revenge. Do dziś szarpię po sieci, a chętni zawsze się znajdą. Brakuje mi na current genach ścigałki z prawdziwego zdarzenia spod znaku WRC. To co jest nie spełnia w pełni moich oczekiwań. Z otwartymi ramionami przywitałbym rozbudowane i długie odcinki z dwójki z modelem jazdy z czwórki. A tak jest tylko nieźle.

Tak mają wszyscy, którzy potrafią docenić (świetny!!) system walki i całą otoczkę trójki. Gapol może nie ogarnia jak wiele rozwiązań niesie zmiana styli i na jak wiele sposobów można kosić zwykłych przeciwników i bossów.

Ni ma. Platyna w GoW III jest dość prosta.

Wypróbowałem to to wczoraj i przyznać muszę, że przyjemnie się gra przy imprezie. Potrzeba jednak więcej konkretnych tytułów niż popierdółkowate kręgle, żeby rozważyć zakup.

Black Swan - bez bitej śmietany i fajerwerków, ale solidne kino. Gra emocjami, uczuciami i psychiką głównej bohaterki przyzywa podobny obraz z Requiem for a dream. Aronofsky (czy jak on się tam nazywa) jest świetnym znawcą ludzkiej duszy.

No jak ktoś uważa, że to co napisałem jest aprobatą postawy sędziego, jego sprawa jak daleko odpływa swoją łódeczką od wysepki zwanej "umiem czytać". Uwielbiam Arsenal, ale Barcelona wygrała zasłużenie Obso. Nie masz racji, ja mam i na tym koniec. Edit: Sorry Stona, z mojej strony koniec docinek.

Wytrysk zawsze jest triumfem. Ale komu ja to tłumaczę... Mecz był dobry, niestety z rażącymi błędami sędziego (druga kartka dla V. Persiego), jednak Barcelona dała popis natarczywości i uporczywego dążenia do zdobycia bramki. Jakże trzeba być ślepym by tego nie widzieć...?

Powiedział Obso i się przewrócił... Barca wygrała zupełnie zasłużenie. Wenger myśląc, że pokona Katalończyków stawiając autobus niestety się pomylił. Owszem, sam jestem wściekły na sędziego ponieważ uwielbiam Arsenal, ale obiektywnie rzecz biorąc była tylko jedna drużyna atakująca. Reszta jest milczeniem...

Nom, wspinaczka już w jedynce ogranicza się do wciskania przycisku do utraty przytomności, ale czasem w ferworze walki, kiedy ucieczka jest konieczna, takie szybkie wdrapanie się na szczyt jest jedyną opcją.

Kurcze, nie ogarniam jeszcze sterowania. Rzecz jasna ustawienia defaultowe nie przypadły mi do gustu więc zacząłem kombinować, lecz nie doszedłem do perfekcji w rozłożeniu komend. Gra jest prześwietna, wraca do korzeni najlepszej koszykówki jaką prezentowali Bullsi i inne teamy. Teraz ten sport to pozostałości po świetności.

Chętnie bym zagrał w GoW 4 gdzie...Kratos będzie młodym kapitanem rozpruwającym barbarzyńców by na końcu ujrzeć jak dostaje Blades of Chaos.

Silent Hill - brakuje mi w tej grze sugestywnej oprawy 2011 A.D. i technicznego poziomu Uncharted 2. PES 2011 - najbardziej brakuje mi startu do piłki i w miarę konsekwentnego sędziego, który rozdaje karne jak nigdy, ale w polu mogę być faulowany do woli bez większych konsekwencji ze strony przeciwnika. Prócz tego krótszych loadingów, sensownego rozłożenia sił/staminy we wszystkich trybach, brak "koniecznej konieczności gry analogiem, branekm które nie wpadają bo bramkarze są cyborgami i w końcu reakcji moich zawodników. Wszystko jakoś zagmatwali w tej odsłonie.

"Infymys" również daje solidną porcję grania. Warto obczaić.

Uff, druga połowa to mordęga...Lecha. Polonia atakowała non stop, Smolarek debil zmarnował stówkę. Koniec końców całe szczęście Lech awansował, ale większość zawodników tak od 50tej minuty miała kolki jak u niemowlaka. Topornie się to oglądało...

Bo tak naprawdę te tzw. pre-ordery SĄ nic nie warte. Tylko dla największych zapaleńców stanowią jakiś łakomy kąsek. Racjonalnie rzecz ujmując należy zaczekać na (kuźwa, to jest nie fair jak uj) rozszerzoną wersję, albo ściągnąć z PSS za mniejsze pieniądze i też można się bawić. Ogrywając każdą grę na 100% (jednak sporadycznie zwracając większą uwagę na achievementy czy trofea) nazbiera się ich tyle, że...jest ich za dużo. Siadając wieczorami czy w weekendy do konsoli mam problem co wybrać z półki czy z HDD. Rekapitulując, lepiej wydać te same/mniejsze pieniądze za rozszerzony produkt niż rzucać się na pseudo limitkę za zbyt duże sumy pieniędzy.

Rozumiem. Czyli to oddzielne gry, a nie DLC jako takie. Trzeba było tak od razu. Słabo jestem zorientowany w temacie GTA, ale nie o takim materiale myślałem. Chodziło mi raczej o dodatki, które dawniej były do odblokowania w danej grze, a nie do "dokupienia za psie pieniądze" via internet. Bardziej rozumiem natomiast kupno pełnej gry. Sam rzuciłem się na składkę ME2, Borderlands czy paru innych.

Prawda, tak powiedział. Ale powiedział również, że przez większość czasu się nudził. Miałem identycznie. Nudy na pudy i flaki z olejem.