Yap

Zgadza się - wstyd . Ale prawda jest taka, że na daną grę trzeba mieć chęć. Miałem podobnie z różnymi tytułami, które z pewnych przyczyn przeleżały ileś tam czasu by później zawładnąć mną bez reszty.

"Boski dobytek" leży na drodze i prosi się by go zebrać. Reszta również sama w łapy włazi. Po prostu, za każdym razem (prócz dwóch) kiedy ginie bóg szukaj w pobliżu artefaktu.

Nie skończyłem żadnego FF. Po "trzynastce" miałem mini udary co godzinę. W zasadzie "po" nie jest terminem pasującym ponieważ wysłuchałem zaledwie kilku dialogów i straciłem przytomność.

Ten dziadzio to pewnie Dedal. Musisz wskoczyć na linę i pokicać po kilku platformach. Edit: ...albo Square ma rację bo po pokonaniu cyklopów Dedal jest widoczny w oddali...

Resistance - musiałem wyjechać z Irlandii, a później nie było czasu na tego średniaka. Little Big Planet - nuda i flaki z olejem. Absolutnie mi nie podeszła. Demon's Souls - nie dlatego, że nie miałem ochoty (jedyny RPG, który naprawdę mi się podoba), trzeba było oddać właścicielowi, a od tego czasu jakoś nie było sposobności by dokończyć tę bardzo dobrą grę. I to tyle, gram głównie w killery więc kończę na wszystkie możliwe sposoby.

To jest ten Wilk co kiedyś tworzył niezapomniany duet bocznych obrońców Lecha Poznań z Zającem? Wilk i Zając...kiedy pierwszy raz zobaczyłem ich w line-upie wylałem piwo ze śmiechu.

Właśnie wróciłem z seansu. Nie spodziewałem się fajerwerków i bitej śmietany i dlatego film dał radę. Jedyny mankament to przewidywalność scenariusza. Jak po linii się ten film ogląda. No i ten patos...wszechobecny i przytłaczający.

Ok, trójce brakuje klimatycznych rozwiązań jedynki. Mimo iż combat jest uboższy to jednak...lepszy. Dlaczego? Bo czuje się mmmmmoc uderzeń i cięć. Ifrit na Nightmarze czy Vergilu czyni cuda. Okrzyki wojenne Dantego tylko potęgują ciężar ciosów. Trójka ze swoją widowiskowością i dynamiką stawia wyłącznie na masherkę i kombinacje. Feeling i klimat jest tylko kiedy pojawia się Vergil, i to też nie zawsze.

Progres do przodu, hehehe

- Mass Effect 2 - niezła gierka - Explodemon - grinduję tu i tam, przyjemnie się w to pogrywa - Dead Nation na Undead - już końcóweczka - PES 2011 ...i może w końcu zabiorę się za Castlevanię :confused:.

Bayonetta jest spoko. Szczególnie jeśli chodzi o combat i fakt, że gra nie potrzebuje żadnego świrniętego DLC. Wszystko jest do odblokowania w grze właściwej. Tak jak było kiedyś. Demon's Souls jest aż tak trudne jak mawiają?? Mam chrapkę na killera (choć nie lubię RPGów), a słyszałem, że gra wynagradza starania.

Dobierzmy jeszcze Prototype i będzie całkiem spoko składka

Burnout Revenge multi <zzzzzzzzziąąąąąąąąą>

Wszystkie były w piątce pola karnego. Ok, nie będę drążył, ale jest to co najmniej dziwne.

Dziś wpadło mi trofeum Longranger. Ale za to jak? Klepię Inter, strzelam im 4 gole i na końcu pojawia się informacja, że zdobyłem pucharek. Tylko jakim cudem skoro wszystkie bramki zdobyłem głową?? Czy ktoś miał podobnie?

Liga mistrzów też ma odpaść?? Lyon w pewnym sensie ma patent na RM, ale zaczekajmy do wieczora. Może być różnie.

Trzy dni temu szarpnąłem po raz pierwszy i muszę przyznać, że gra się w to to bez większych perturbacji. Mierzi troszkę powtarzalność "lokacji" OSowych, ale reszta jest w deskę. Miłe zaskoczenie.

A'propos, czy jest jakiś podział na poziomy trudności? Bo skoro jest tak jak piszesz może grę wypróbuję.

Nie lubię symulatorów. Grzebanie w bebechach, ustawienia i kalibracje są dla miłośników GT czy FM. Dla mnie esencją ścigania i rozpierduchy jest...Burnout Revenge. Do dziś szarpię po sieci, a chętni zawsze się znajdą. Brakuje mi na current genach ścigałki z prawdziwego zdarzenia spod znaku WRC. To co jest nie spełnia w pełni moich oczekiwań. Z otwartymi ramionami przywitałbym rozbudowane i długie odcinki z dwójki z modelem jazdy z czwórki. A tak jest tylko nieźle.

Tak mają wszyscy, którzy potrafią docenić (świetny!!) system walki i całą otoczkę trójki. Gapol może nie ogarnia jak wiele rozwiązań niesie zmiana styli i na jak wiele sposobów można kosić zwykłych przeciwników i bossów.

Ni ma. Platyna w GoW III jest dość prosta.

Wypróbowałem to to wczoraj i przyznać muszę, że przyjemnie się gra przy imprezie. Potrzeba jednak więcej konkretnych tytułów niż popierdółkowate kręgle, żeby rozważyć zakup.

Black Swan - bez bitej śmietany i fajerwerków, ale solidne kino. Gra emocjami, uczuciami i psychiką głównej bohaterki przyzywa podobny obraz z Requiem for a dream. Aronofsky (czy jak on się tam nazywa) jest świetnym znawcą ludzkiej duszy.

No jak ktoś uważa, że to co napisałem jest aprobatą postawy sędziego, jego sprawa jak daleko odpływa swoją łódeczką od wysepki zwanej "umiem czytać". Uwielbiam Arsenal, ale Barcelona wygrała zasłużenie Obso. Nie masz racji, ja mam i na tym koniec. Edit: Sorry Stona, z mojej strony koniec docinek.