Sep
Użytkownicy
-
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez Sep
-
Chyba piękny sen o tym że Girona może zdobyć mistrzostwo zbliża się ku końcowi. Choć jeszcze sporo kolejek zostało, no ale będzie ciężko. -
-
Midnight Fight Express. Drugi raz podszedłem i drugi raz odpadłem po kilku etapach. Zrobiłem 3 etapy i już miałem w głowie że to mi nie sprawia przyjemności. Zmusiłem się jeszcze i zrobiłem kolejne 4, ale potem już musiałem wyłączyć. Niby gatunek który lubię, chodzona bijatyka, ale coś mi nie pasowało w tym tytule, a nie chciałem się zmuszać by przechodzić to na siłę.
Resident Evil (ps4) - moje notatki gracza wskazują że ostatni raz ogrywałem tą część w 2013 r. na Wii. Teraz wreszcie postanowiłem to zrobić prawilnie czyli oboma postaciami. Oczywiście jako pierwszego wybrałem Chrisa (6 slotów na przedmioty w ekwipunku) więc nabiegałem się po tych samych korytarzach ze 150 razy . Wpływ na to miało też to że chciałem zebrać każdy przedmiot z każdego pomieszczenia. Drugie przejście Jill było już szybsze i przyjemniejsze. Sporo fragmentów zapamiętałem jak grałem 10 lat temu, choć gra wydawała mi się wtedy trudniejsza. Reasumując fajnie było wrócić do willi Spencera po latach, choć gra ma swoje archaizmy. Jak Capcom kiedyś wyda kolejny remake tej odsłony do z chęcią ogram raz jeszcze.
No mogłaby zostać moją żoną
A znów wspomniał w recenzji "że nie jesteśmy na to gotowi"?
Takie same odczucia. Zwiastun sugerował coś lepszego, a wyszedł średniak. Prosta i miejscami przewidywalna fabuła. Ale sceny akcji kozak.
Otóż to, powinni za ten remake odpowiadać Azjaci. Nie wiem, może Bloober to robi za pół darmo to ich wzięli. Konami to się w ogóle zachowuje jak dzieci we mgle ze swoimi IP.
Graficznie faktycznie jest przeciętnie, ale jeśli świat, historia i gameplay będą sprawiały frajdę to grafika nie będzie mi przeszkadzać. Trochę tu Nioha, trochę Sekiro, miasto niczym z gier Ubisoftu. Wygląda na bezpieczną produkcję bez fajerwerków.
To strzelanie jak z kapiszonów. W oryginale przeciwnicy wydawali jakieś niepokojące dźwięki, a nawet ich sposób poruszania się był creepy. A tutaj skaczące przez murek pielęgniarki, o ja jebe. Miejscóweczki nawet odświeżono fajnie. No ogólnie to tak średnio. Do sprawdzenia po jakiejś dużej przecenie.
Lepiej żeby była czarna kulturystka o męskiej twarzy? Tak?
2025, to było do przewidzenia
No nareszcie asasyn w Japonii. Podoba mi się ten Rise of Ronin. To będzie taka przyjemna gra na 8.
In development, in development. To Silent 2 może na koniec roku. A Judas to już na bank w przyszłym.
Piękne azjatyckie pośladki w lateksie Oprócz gry figurkę z nią bym chętnie przytulił.
Jeśli dzisiejszy State of Play będzie taki jak plus na luty to
To wszystko bardzo znajome.
Oglądałem jakoś od razu jak się ukazał. Dobry, może go sobie jakoś niedługo powtórze.
Ostatnio mam fazę na azjatyckie kino większą niż zwykle więc wpada sporo nieobejrzanych wcześniej filmów. Hide and Seek (2013) - główny bohater dostaje telefon że jego dawno nie widziany brat zniknął z wynajmowanego mieszkania. Oczywiście brat mieszkał w jakimś obskurnym bloku. No i pierwsza połowa filmu intryguje bo są jakieś dziwne symbole, psychol w masce, dziwni sąsiedzi, retrospekcje. Takie typowe mystery które się śledzi z ciekawością. Druga połowa filmu niestety spuszcza z tonu i choć tożsamość tego kto tu pociąga za sznurki zaskoczyła to jednak finalnie to taki średniaczek, ale wart sprawdzenia. Midnight (2021) - seryjny morderca ściga głuchą dziewczynę. Prawie dwie godziny zabawy w kotka i myszkę i sporo biegania. Film z jednej strony pokazuję znieczulice ludzi w stosunku to osób z niepełnosprawnością. Nawet policjanci zachowują się idiotycznie, choć to chyba norma w koreańskich filmach. Z drugiej strony film paroma absurdalnymi zachowaniami postaci traci mocno na wiarygodności. No ręce mi opadły w dwóch scenach co tutaj się odjebało. Więc kolejny średniaczek. Zgubiony telefon (2023) - a tutaj fajnie pokazane jak życie niektórych jest uzależnione od komórki, ba całe ich życie tam jest. Główna bohaterka gubi swój telefon, znajduje go oczywiści kolejny psychol i zaczyna się prześladowanie. Tempo jest dobre, zwroty akcji również. Szkoda że bardzo mało tutaj krwawych scen, bo pomysł na prześladowce i sposób jego działania przypadł mi do gustu. Najbardziej mi przypadł du gustu z tych trzech filmów.
Tajemnica Syriusza (1995) - fajny, chyba trochę niedoceniony film sci-fi z Peterem Wellerem. Oczywiści obejrzany dobrych parę lat temu, więc przypomnienie sobie go było dobrym pomysłem, bo nie wiele pamiętałem. Budżet nie było zbyt wysoki co widać po efektach, ale czy to ma znacznie gdy film robi klimatem. Jest napięcie bo nie wiadomo co się dalej wydarzy i jak potoczy się fabuła. Jest trochę elementów grozy. Pierwsza połowa filmu bardziej spokojna, druga z większą ilością akcji. Warto znać. Tajemnica Syriusza: Polowanie (2009) - z rozpędu postanowiłem obejrzeć kontynuację po latach choć po ocenach było widać że to paździerz który wyszedł od razu na dvd. No niestety nie wiele tu wartego uwagi. Scenariusz był chyba pisany na kolanach podczas porannego srania , bohaterowie to idioci, a zwroty akcji można przewidzieć zanim nastąpią. Śmiertelny Rejs (1998) - a na ten film trafiłem przypadkiem bo pokazał mi się w "podobnych do Tajemnicy Syriusza". Wcześniej zupełnie go nie kojarzyłem. Mamy opuszczony luksusowy statek wycieczkowy, grupę najemników i morskiego potwora. Czysta rozrywka bez głębokich tekstów i oskarowych ról. Bywa krwawo ale bez przesady. Sporo znanych drugoplanowych aktorów i Famke Janssen . Do tego główny bohater to protoplasta Nathana Drake'a. No i pewna scena ze skuterem wodnym jak żywo przypomina to co można znaleźć w niektórych grach powstałych w XXI w..
