Mari4n

Deep Fear (Saturn) Ten tytuł chodził za mną od tygodnia, a że skończyłem Zeldę, to sobie odpaliłem. Voice acting to poziom pierwszego Residenta, albo i gorzej, a mając wyciągniętą broń postać rusza się wolniej niż pełzający zombie, ale idzie z tym żyć. Jestem dość odporny na drewno.

Mam taki kajecik, w którym zapisuję na bieżąco tytuły które mam do ogrania, ale traktuję to raczej jako sugestię. Taka tam lista nieukończonych tytułów z kolekcji. Na chwilę obecną jest tam 40 gier, ale większość to starocie z PS1 i PS2, bo jak kupię coś nowego, to ogrywam na bieżąco, a starsze gry są z czasów jak kupowałem "na kiedyś". Było tego więcej, ale w zeszłym roku wziąłem się za bary z kupką, i powoli się zmniejsza.

Aktualizacje normalnie się pobierają, mam Metroida Dread ze Stanów i update się pobrał. Nie wiem jak jest z DLC, ale gdzieś czytałem że można kupić tylko z regionu gry

No i po lekturze. Podoba mi się stylistyka stron, zwłaszcza te o żółknięciu, i kolorowe kwadraciki na niektórych białych stronach. Aromat top. Natomiast mam drobną uwagę co do wykonania mojego egzemplarza, bo dolna część jest jakby trochę niedoklejona, i wygląda to trochę jakby strony miały wypaść. Teraz trochę ciekawostek ode mnie. Menu Satellaview podobno jest wzięte z anulowanej lub nieukończonej gry, być może z pierwotnej wersji Earthbound. Wsparcie sprzętu zostało nawet wskrzeszone przez zapaleńców. Wystawienie obudowy na promienie UV podczas rozjaśniania powoduje że tworzywo jest bardziej kruche według niektórych. Niby nie trzeba naświetlać żeby wrócił kolor, ale nie próbowałem żadnej z metod. Istniała rewizja układu SuperFX, i nazywała się... SuperFX2. Nie wiem skąd przyszło Cypherowi (o ile podpis pod screenem to jego dzieło) na myśl, że Stunt FX niewiele odstawał od wczesnych ścigałek na Saturna. Przecież ta gra wygląda i chodzi gorzej od Virtua Racing na Mega Drive, a co dopiero od Daytony na Saturna. Super GameBoy podobno powstał z inicjatywy devów, bo testowanie gier na ekranie GB było dość trudne. SNES nie miał oficjalnej kompatybilności wstecznej, ale istniał gadżet o nazwie Super 8/Tri-Star który to umożliwiał. Kilka dni temu widziałem na allegro. W Japonii istniało coś w stylu licencjonowanych flashcartów. Nazywało się Nintento power rewrite, i umożliwiało kopiowanie gier na specjalne, białe carty do SNES i GB. Niedawno jeden taki cart był na allegro. Dziękuję za uwagę.

David Hayter jako VA Zangetsu to wisienka na torcie

Będziesz pan zadowolony. Poza główną grą sprawdź sobie classic mode, jest w pytę

Z tego co mi wiadomo, to BE ma dwa zakończenia, ale jeszcze tej ścieżki nie robiłem

U mnie Wipeout wiecznie żywy, od czasu do czasu odpalam sobie 2097

Całkiem fajne są te zadania P-switch. Krótkie, i zazwyczaj blisko siebie. Na razie 81 mam.

Końcówki są takie same w każdej wersji. Zasilacz mam uniwersalny, i mam też z NES, a on jest kompatybilny. W moim przypadku problem może być w tym, że konsola jest NTSC-J, i sync idzie inaczej.

Mam taki problem z Super Famicomem na kablu RGB: Tutaj jeszcze wygląda względnie, ale potrafi być dużo gorzej, a na CRT jest kompletna lipa. Na S-video działa dobrze poza ghostingiem. Ktoś ma pomysł i co tu chodzi?

Wipeout Pisarski jest dobrą opcją na stałą rubrykę, może jacyś widzowie przez niego zainteresują się PE.

Super Mario Kart (SNES - Switch NSO) Nie będę się rozpisywał, bo i nie ma o czym. Pierwsza część serii, ale całkiem grywalna. Grając solo do wyboru są dwa tryby - GP i time trial, czyli standard. Samo GP dzieli się na 50cc i 100cc (150cc jest do odblokowania) i to w zasadzie to samo co w sequelach. Drobnymi różnicami są brak jednego pucharu w 50cc, i oraz ilość wyścigów na puchar (tutaj 5 zamiast 4). Roster prawie identyczny jak w odsłonach na N64 i GBA, tylko jest Donkey Kong Jr. zamiast seniora, natomiast ilość tras wynosi 20. Graficznie wygląda to całkiem nieźle, nawet nie przeszkadzał mi przecięty poziomo na pół ekran, na którego dolnej połowie jest szczegółowa minimapa. Ma ona nawet fajny ficzer - gdy przeciwnik jedno miejsce za graczem użyje przedmiotu, zmienia się ona na lusterko wsteczne. A skoro o itemach mowa, muszę wspomnieć o tym, że pudła z nimi (tutaj w formie bloku na trasie) nie respawnują się. Raz wykorzystany bloczek z bronią pozostaje taki do końca wyścigu. Model jazdy zestarzał się chyba najbardziej. Drifty mają duży łuk, przez co na ciasnych zakrętach ciężko się wyrobić. Osobiście korzystałem głównie z hamulca, i chwilę mi zeszło na opanowanie fizyki. Nie ma tu dużo do roboty dla graczy solo, wszystkie puchary można rozpykać w jakoś 2-3 godziny, w zależności o umiejętności. Do sprawdzenia w wolnej chwili, bo na dłuższą metę nie ma tu nic ciekawego.

Na Xboxa były też gry które miały wyjść na DC, np. Gunvalkyrie, czy sequele gier z platformy Segi jak Crazy taxi 3, Jet Set Radio Future i Sega GT 2002, o Shenmue 2 z angielskim dubbingiem nie wspominając. Wyszło też DoA Xtreme beach volleyball

Zauważyłem jedną rzecz: w oceniaczce w miejscu gdzie jest podany gatunek/producent, w prawym dolnym rogu jest amerykański "Nintendo seal of quality", a jak spojrzeć pod odpowiednim kątem, to widać tytuł "Demon's Crest". Powtarza się to w każdej oceniaczce. Nie wiem czy będzie widać, ale zrobiłem foto:

Piczy przydałaby się łatka, bo na S1 gra miernie chodzi. Podejrzewam że Mario Maker może dostać łatkę albo DLC na S2, bo tworzenie map przy użyciu funkcji myszki będzie trochę łatwiejsze.

@Emtebe rocznik 1995, w PL leciało od euro demo 44. @jimmy okazyjnie odpalam na kompie. Masa kart, prebuilty, treningi z botami, walki online, typowa karcianka online. W tym starterze z FF jest też kod odblokowujący te decki w MTG arena.

Kolejne demko do kolekcji, tym razem numer 3, nigdy nie wydany w Polsce, bo te starsze numery OPSM nie były u nas wydawane. Do tego starterek MTG z FF7

Te keycardy chyba jednak różnią się od tych z S1, bo nie powinno się ich trzymać blisko magnesu wg. Nintendo

Pewnie w przypadku Hogwartu kupujesz wersję S2, a nie łatkę

Ta gra ma trochę dziwny pacing, bo bossowie są dość często. Same random encountery są chyba tylko do farmienia additions, poza specjalnymi stworkami, ale je ciężko ubić.

Super Metroid Moja ulubiona, i najlepsza dla mnie część serii. Wcześniej grałem w Fusion i Zero Mission i mi się podobały (zwłaszcza Fusion który był pierwszą częścią w którą grałem), ale dopiero Super Metroid pokazał mi czym jest ta seria. Żadnych podpowiedzi, poza kamiennym posągiem blokującym dostęp do Tourian, dowolność w przemierzaniu planety z drobnymi ograniczeniami, sekrety w sekretach. Tylko Ty, i misja. W grze łatwo się zgubić, zwłaszcza za pierwszym podejściem, ale i mi się zdarza mimo kilkukrotnego jej ukończenia. Jak się ktoś zaprze, to można się nauczyć skakania przy użyciu bomb, wspinania się po ścianie przy użyciu odbijania się od tejże, czy szybsze poruszanie się w morph ball (tego jeszcze nie umiem). Jedyny drobny zgrzyt to ślamazarne poruszanie się, ale można się przyzwyczaić. Nie licząc tego ta gra to perfekcja, i nie chcę żeby powstał remake. Właśnie dla tej gry zamierzam kupić SNESa, choć ostatnio bardziej mnie ciągnie do Super Famicoma, bo gry tańsze, i nie trzeba robić moda na 60Hz, a granie w SM w 50Hz to katorga.

27 p-switch, 28 "?" blocków i 9 coinów

Tak robiłem. Nie jestem zwierzakiem fajdającym strony tłustymi paluchami

Wczoraj po kilkugodzinnej nieobecności, po otworzeniu drzwi do pokoju przywitał mnie aromat szmatławca. Piękne uczucie Odpowiednia przekąska do lektury.