Wredny

O! Ale kałuże to mogliby ogarnąć, bo strasznie mnie wkurzała ich nieinteraktywność w inFamous SS

To nie były główne problemy Anthem i nie - nie był on "dobry" - był spyerdolony po całości. Głównie chodzi tu o jeden wielki loading, którym ta gra była - nie można było wejść do jakiejkolwiek opcji, żeby nie odpalił się ekran ładowania, co było tym bardziej chamskie, jak człowiek sobie przypomni te zapowiedzi "seamless open world with no loading screens" Dopiero teraz to naprawdę fajny tytuł, w którym naprawiono mase chorób wieku dziecięcego, ale nastąpiło to zdecydowanie za późno, bo smród pozostał...

Dokładnie - to nie Diablo III, albo pierwszy inFamous, że nie masz wyjścia - oryginalna ścieżka dźwiękowa jest jak najbardziej dostępna.

O to to to. Przypominam, że ta "niższa liga" zrobiła dwa prześliczne inFamousy Horizon Zero Dawn, Red Dead Redemption 2, czy chociażby Days Gone (przecież też "niższa liga" developerów) pokazały, jak piękne na obecnej generacji mogą być sandboxy, więc nie widzę żadnych powodów, by wątpić w wygląd Ghost of Tsushima.

Jak bym chciał oryginalnego RE3, to bym po prostu w niego zagrał na PSX. To jest nowa gra i jeśli podejdzie do tematu podobnie jak RE2 to na ch#j mi oryginalny soundtrack, skoro ten nowy lepiej buduje klimat, w którym remake jest utrzymany?

Ja yebię, co za czasy... teaser trailera... Dawać mnie to TGA już!

Mnie tam zachwyt trzymał od początku do niezbyt satysfakcjonującego zakończenia. Ale ja ogólnie lubię spokojne, powolne, klimatyczne otwarcia gierek, nastawionych na opowiadanie historii.

Póki co moje osobiste TOP 10 dekady wyglada tak (bez numerków, raczej w kolejności ogrywania): Battlefield: Bad Company 2 (2010) - przez długi czas moje ulubione multi ever (zwłaszcza dodatek Vietnam), a do tego naprawdę fajna kampania kontynuująca opowieść o losach sympatycznej grupki wykolejeńców, których mieliśmy okazję poznać w części pierwszej. W sumie ostatni dobry konsolowy BF, bo następne to juz bardziej PeCetowe gierki, a każda kolejna coraz bardziej olewała kampanię, by co roku konkurować z CoDem. Red Dead Redemption (2010) - przez długi czas mój ulubiony tytuł, niesamowicie żywy, sugestywny świat, brutalna opowieść, fajny główny bohater i ten klimacik... The Elder Scrolls V: SKYRIM (2011) - wciąż najlepszy RPG, jak dla mnie. Piaskownica, pozwalająca na bardzo dużą dowolność, setki lokacji do eksploracji, świetny system rozwoju postaci, muzyka, śnieżne krainy, magia, smoki... Dark Souls (2011) - tytuł, od którego zaczęła się moja miłość do soulsów (choć najpierw ograłem Demon's Souls) i który na dość długi czas obrzydził mi inne gry - po przejściu tego majstersztyku, inne gry wydawały się jakieś takie wybrakowane i dla debili Portal 2 (2011) - cudowna gra logiczna, obudowana w bardzo ciekawą fabułę, tonę zayebistego, inteligentnego humoru, no i ten syndrom "jeszcze jednej misji" - ciężko się oderwać. Tomb Raider (2013) - zaskakująco świetny reboot znanej serii i okład na moje zranione serce, po niezbyt udanym U3. Metroidvania w cudownej oprawie, grywalność na najwyższym poziomie, eksploracja, zagadki, łuk, Lara... Gdyby tylko jeszcze była tu jakaś fabuła... Ale i tak klimacik, brutalność, Yamatai - na zawsze w pamięci. The Last of Us (2013) - chyba najczęściej wymieniany tu tytuł, u mnie też go nie zabraknie. Niezwykle dojrzała i naturalna opowieść w klimatach "zombie-apokalipsy". Plejada znakomicie wykreowanych postaci, z dwójką genialnie zagranych protagonistów na czele. Silnie stojący narracją i historią tytuł, który jest także pełnoprawną grą, a nie jakimś klikadłem, czy interaktywnym filmem. Przez długi czas mój numer jeden... Wiedźmin 3 (2015) - aż nadszedł W3 i król na mym tronie się zmienił. Gra, dla której kupiłem PS4 i poznawałem na szybkiego uniwersum, pochłaniając książki jak szalony. Opłaciło się, bo dzięki temu miałem dużo więcej pojęcia i wyłapywałem masę smaczków. Cudowna oprawa graficzna, zayebisty polski dubbing (a tych zwyczajowo nienawidzę), swojski klimacik i masa zapadających w pamięć postaci oraz historii (Krwawy Baron). Horizon Zero Dawn (2017) - tytuł, który intrygował od początku, ale nie spodziewałem się, że oprócz ładnej oprawy dostanę coś więcej... A tu zaskoczenie, bo oprócz wspomnianych wizualiów, dostałem jeszcze przezayebistą główną bohaterkę, intrygującą historię zarówno jej, jak i tę ogólnie, genialny klimacik, piękny świat do eksploracji, a także pompujące adrenalinę starcia z mechanicznymi stworzeniami (walkę z ludźmi litościwie przemilczę). No i ten główny motyw muzyczny... God of War (2018) - na wieść o kolejnym GoW dostawałem odruchów wymiotnych, ale jak tylko zobaczyłem, że nowa odsłona idzie w ślady TLoU czy Tomb Raidera, od razu się zainteresowałem. Kratos nareszcie zyskał głębię i jakiś konkretny rys psychologiczny, dzięki czemu poczułem się, jakbym otrzymał do kontroli zupełnie nową postać. Świetna historia, połączona z bardzo rajcownym gameplayem, a to wszystko podane w przepięknej oprawie A/V - absolutna perełka tej generacji. Red Dead Redemption 2 (2018) - byłem dość sceptycznie nastawiony, zarówno do pomysłu na prequel, jak i do "nijakiego" głównego bohatera... Jakże się myliłem! Przepiękny, żywy świat, w którym można się zatracić i żyć, zupełnie olewając trzon fabularny. Masa smaczków, "mechanik tarmoszących siusiaka", którymi ta gra jest przeładowana, sprawia że człowiek z politowaniem patrzy na inne tytuły podobnego typu. Do tego przezayebisty główny bohater, przy którym John z RDR wydaje sie być dość kreskówkowym protagonistą. Sama opowieść też interesująca, choć trzeba przyznać, że Dutch jest raczej irytujący. Tak czy siak - absolutnie mój aktualny numer jeden i raczej długo nic go nie pobije. Na wyróżnienie zasługują także: Assassin's Creed IV Black Flag (2013) za spełnienie moich marzeń o jakiejś nowej części gry Sid Meier's PIRATES! z Amigi. Playerunknown's Battlegrounds (2017 - PS4), które uznaję za najlepsze multi ever - nie dość, że sam gram, to jeszcze czasem oglądam streamerów, co u mnie się nie zdarza. Resident Evil 2 (2019), które jako jedna z niewielu gier ostatnio, potrafiła przenieść mnie (i kumpla, z którym grałem) do czasów beztroskich lat młodości, gdzie jedyne, o co się martwiliśmy, to alkohol, fajki i to, jak przejść następnego bossa

Normalnie w opcjach da radę wszystko ustawić

Też w to grałem, ale coś koło godzinki, więc to trochę za mało... Ale kupiłem nawet pudełeczko

Nie zapominajmy również o DMC5 i MHW Iceborne - Capcom w tym roku nie miał sobie równych.

No teraz to OK - z tym mogę się zgodzić

Model jazdy to akurat absolutny top sandboxów.

Nemesis wygląda spoko - przecież to nadal ludzka, zdeformowana twarz, więc fajnie, że dali ten nos - wiadomo, że teraz więcej rzeczy rzuca się w oczy, bo kiedyś to był albo plastelinowy ludek w cut-scenkach, albo rozmazany pizza-face z czternastu pikseli w grze właściwej. Carlos teraz wygląda jak CARLOS, a nie skrzyżowanie Enrique Iglesiasa z Justinem Bieberem, więc za to plusik - tak powinien wyglądać brazylijski najemnik, a nie jakaś ciepła klucha z brazylijskiej telenoweli Za to Jill... troche mieszane uczucia, bo ta lambadziara na tym screenie... Czoło trochę zbyt wysokie, fryzura na lata 80te... Chociaż może okazać się, że jest zayebiście, więc ufam twórcom - Claire i Leona też zrobili inaczej i mi pasowało.

Ja za to rozumiem doskonale Setki godzin spędzonych na Amidze, wielokrotnie nagradzany trener Legii Warszawa, Widzewa, a także zdobywca Mistrzostwa Europy i Pucharu Świata z reprezentacją Polski. W ataku każdej z tych drużyn, sprowadzony za grubą kasę z FC Nantes - Roman Kosecki

Do GOTY (ale i do rozczarowań) dorzuciłbym jeszcze The Division 2. No i APEX Legends do GOTY. A także to The Surge 2 - gierka zasługuje na nominację. A z rozczarowań usunąłbym Sekiro - jasne, że sporo osób się odbiło, ale to powszechnie uznana i chyba wyłącznie chwalona gierka.

Nie no - dziwnie biega, to fakt, a stoi w rozkroku z mieczem - bez stoi normalnie.

Kuźwa! Pamiętam to, jakby to było wczoraj (bo było). Znalazłem tylko pistolet, a ten Twój granat ostro mnie poturbował, więc byłem praktycznie na strzała. Ogólnie wczoraj miałem straszny dzień i mocno mną pomiatali... GG

Choco jak zwykle na propsie. No i ten fragment w 5:45, gdy wabi gościa, strzelając w ścianę, a później kultowy już na jego kanale kawałek z tej okazji Ogólnie strasznie odchudzili Vikendi, zabrali chyba z 40% domków i sam nie wiem, jak się z tym czuję Z jednej strony ta zmiana była konieczna, bo było za gęsto, a z drugiej... No i ta skuta lodem rzeka, choć to akurat fajne.

STAR WARS Jedi: Fallen Order Platyna #118 Zaledwie ósma platynka tego roku przypadła na tę niezwykle udaną gierkę z uniwersum Star Wars. Co prawda wydawca (EA) to samo zło, ale Respawn to zdolne studio, robiące same dobre gry, więc mieli mój kredyt zaufania. Nie jestem jakimś super fanem Gwiezdnych Wojen, zwłaszcza po ostatnich filmach, ale ten klimacik i uniwersum zawsze lubiłem, a ta tutaj gierka świetnie go wykorzystuje i dodaje sporo od siebie. Gameplayowo to połączenie widowiskowości Uncharted, metroidvaniowatości ostatnich Tomb Raiderów oraz najnowszego God of War, z konstrukcją poziomów i mechanikami rodem z soulsów, a wszystko to ze szczyptą walki, inspirowaną Sekiro. Wyszedł z tego bardzo fajny miks, w dodatku posiadający fajną historyjkę, sympatycznego głównego bohatera i najsłodszego droida w historii uniwersum SW. Graficznie większość czasu jest nieźle, choć trafią się słabsze tekstury, zwłaszcza na planetach, pokrytych dużą ilością zieleni - dużo lepiej wyglądają industrialne zabudowy, rampy, zardzewiałe hangary itp. Do tego animacja potrafi chrupnąć, a dzieje się to wyraźnie w momencie doczytywania nowej lokacji, co powoduje, że czasem nie załadują się tekstury, czy wpadniemy w podłoże, ginąc zupełnie nie z naszej winy. No jest tu sporo graficznych baboli, lub właśnie tego typu bugów i wyraźnie grze zrobiłoby lepiej jeszcze jakieś 2-3 miesiące developingu, ale wiadomo - EA - premiera filmu, premiera serialu, trzeba było zdążyć na SW hype train. Trofea proste, dużo wpada za postępy fabularne, brak za poziom trudności, a wszystko to, czego nie zdążymy podczas historii, możemy dobić po jej skończeniu, wracając do wcześniej odwiedzanych lokacji. Głównie naszym zmartwieniem będą znajdźki i czyszczenie lokacji, jednak ze względu na ich konstrukcję, dla mnie było to zabawą samą w sobie, a po filmik na YT sięgałem tylko w ostateczności. Holo mapa w 3D może czasem być nieczytelna, ale ogólnie zrobiona jest fajnie, podzielona jest na sektory, opisane czego i ile nam w nich brakuje, więc bardzo sprawnie dobija się wszystko, co przegapiliśmy wcześniej. Gierkę oceniam na naciągane 8/10 (jednak wyraźny brak szlifów i sporo technicznych baboli), a trudność w zdobyciu platyny to takie lajtowe 3/10.

Dla mnie zawsze Leon był tym prawilnym, a Claire tak na doczepkę.

Odnośnie sprzedaży, to jest bardzo dobrze, tym samym EA udowodniło EA, że jednak gry singlowe, nastawione na storytelling nie są takie przeterminowane, jak próbowali wszystkim wmówić. Ach, jak smakują teraz te cytaty od ich korporacyjnych głów, gdy kasowali inne Star Wars od Visceral (swoją drogą to mógł być naprawdę fajny tytuł). Najlepsze jest to, że kasowali go z tych samych powodów, dla których ludzie teraz jarają się Fallen Order Poniżej Yong ładnie wszystko podsumował:

No z Hideo też dziwna sprawa, bo niektórzy piszą tutaj, że Death Stranding to "najlepsze co zrobił od czasów pierwszego MGS" i jakoś tak dziwnie mi się to czyta, biorąc pod uwagę, że gdzieś tak w międzyczasie wyszło MGS3, które jest najlepszą odsłoną i gierką, która w tamtych czasach zaorała wszystko inne.

Eeee tam, nie takie rzeczy w nowych gierkach widziałem. W moim cudownym Horizon Zero Dawn, niedaleko początku spotykamy koło dróżki jakiegoś leżącego typa, który jest ranny i coś zgubił, albo córka mu się zapodziała (już nie pamiętam). Enyłej - pomagamy mu, a on tak zostaje, leżący koło dróżki, przez całą yebaną grę Kurde, muszę sprawdzić, jak odporny jestem na te shenmuowe archaizmy i jak uporam się z Death Stranding to trzeba będzie zerwać folię z kolekcji S I&II. Trójkę i tak kupię prędzej czy później, choćby do kolekcji