KJL

Ta gra wydaje się sporo dłuższa i trudniejsza niż DS1. W DS1 od pewnego momentu zrobiło się bardzo łatwo, a tutaj poziom mam wrażenie, że ciągle rośnie. Żeby nie było, to nie są wady, tylko zalety, ale gra jest większa, szczególnie, że są jeszcze do niej 2 x DLC.

Wiesz co, mi sie wydaje, że jak ktoś nie grał na PSX-ie lub PC w gry i nie jest przyzwyczajony do takiej grafiki, to po prostu wyłączy po 5 minutach i powie, że jest za brzydkie i zbyt skomplikowane. To nie mówię tylko o FFVII, ale ogólnie mam wrażenie, że jest takie ogólne podejście. Chociaż jak mówi kolega Krychu, Finale nadal są rozbudowane i taktyczne i tego przeskoku by nie było, nie wiem, bo nie znam się na grach jrpg i w nie nie gram, oprócz dosłownie kilku wyjątków, w które kiedyś grałem.

Nawet nie wiedziałem, myślałem, że to jest to samo co FF VII. Według mnie największa zmiana na minus to odejście od systemu turowego, dlatego nie gram w takie gry, w sensie jrpg, o Finalach wiem obecnie tyle, że jakieś wychodzą, ale wyglądają jak slashery.

A to nie są rimejki podzielone na pięć czy ileś części tej starej 7?

Ta gra została już zremasterowana, teraz to byłby remake remasteru. O ile jeszcze remake 2 i 3 miały sens, bo w nie nie można było zagrać na współczesnym sprzęcie i były niedostępne, tak 1 jest dostępna. Znacznie bardziej podobały mi się pomysł zrobienia po prostu nowego Residenta w stylu jedynki, też w domostwie, inne zagadki, fabuła a nie kopiowanie 3 raz tego samego.

Mówisz tak ponieważ grałeś wcześniej w jakiegoś souls-like'a albo też w inną grę od From Software. Jeżeli wcześniej miałeś już ogranego DS2, to w ogóle nie rozumiem, jak można napisać, że ta gra jest łatwa. Akurat w DS2 nie grałem, ale przejście DS1 bez jakiejkolwiek wiedzy na temat gry, to był hardkor i nie powiesz mi, że jest inaczej. Te gry są ciężkie, nie ma co zakrzywiać rzeczywistości. Osoby, które mówią inaczej są po prostu weteranami. Gdybym miał obecnie przejść DS1 - z moim doświadczeniem i wiedzą co robić, też pewnie poszłoby znacznie łatwiej.

Mnie ciekawi jak jest w tej grze z rozpoczęciem nowej gry lub zrobieniem drugiego sejwa? W końcu można czy nie można zrobić drugiego sejwa bez płatności? Jak ostatnio na to zwróciłem uwagę (nie grałem w grę) to ktoś na tym forum powiedział, że powtarzam głupoty. Teraz czytałem, że Capcom zastanawia się nad umożliwieniem tego za darmo. O co tutaj chodzi? Tak samo chciałem się zapytać czy to prawda, że podczas levelowania nie można kustomizować statystyk, tylko gra autoleveluje postać?

Przecież Arielki, Krolewny Śnieżki (to jest chyba Snow White) czy Scooby Doo to są bajki dla dzieci, po co o tym rozmawiać na takie tematy. Powstają też bajki dla dzieci jak np. Mario i tam wszyscy byli biali, jak to ma jakiekolwiek znaczenie. Zresztą nie wiem, nie analizuję takich rzeczy ile ludzi jest w obsadzie z jakiej części świata. Taki głośny był też przypadek gdy właśnie mocno upolityczniony miał być podobno Mass Effect Andromeda. Przeszedłem całą grę mężczyzną i nie widziałem jakichkolwiek wątków politycznych. Jak ktoś chce zrobić własny film według własnej wizji i na przykład chce zrobić latynoską Królewnę Śnieżkę, to co ma się mu zabronić czy o co chodzi?

W Skyrima grałem baaaardzo dawno temu, ale pamiętam, że jest tam skalowanie przeciwników do Twojego levelu. Tak samo jest w Oblivionie ,zresztą tam jeszcze bardziej widoczne, i w praktyce podnoszenie poziomu postaci mogło (jak źle rozwijałeś postać) utrudnić grę. Ogólnie graj i się tym nie przejmuj, ta gra jest tak stworzona, żebyś mógł pójść w każdym momencie w każde miejsce i żeby stanowiło to wyzwanie, więc taki typowy grind nic nie da. Po kolei kończ questy, zbieraj jak najlepszy ekwipunek i w pewnym momencie zrobi się łatwiej. Twój pomysł na grę z bronią jednoręczną + magia jest dobry. Ja pamiętam, że w prawej ręce miałem miecz, a w lewej ogniste ofensywne czary i to działało bardzo dobrze. Ja tak przeszedłem całą grę, side questy i wszystkie dlc, więc też dasz radę. Tak jak mówiłem graj i się tym nie przejmuj, też miejscami miałem problemy, a jak jakiś quest będzie nie do przejścia to spróbuję pomóc na tyle ile pamiętam.

Tylko trochę pograłem w tego DS3, bo tak mi się DS1 spodobał, ale gra wygląda momentami świetnie pod względem graficznym. Przyzwyczaiłem się do już do trzymania bloku na bumperze (w jedynce miałem ustawiony na trigger). Wiem, że powinno się turlać itd. ale jest zbyt mocno przywiązany do zestawu tarcza i miecz, który przełączam w decydujących momentach na trzymanie dwuręczne. Nie wiem czemu zmieniono sposób levelowania postaci, lepiej było jak było to możliwe przy każdym ognisku. Ale to nieistotna wada. Nie rozumiem systemu naprawy uzbrojenia i ekwipunku. Wszystko jest cały czas na 100 % sprawne, nie wiem o co tutaj chodzi. Fajny jest ten motyw, że ta gra uczy jak w nią grać. W jedynce miałem problem przejść pierwszych bossów, tutaj miałem taką sytuację, że wszedłem w złą alejkę i trafiłem na walkę z bossem, byłem przekonany, że przegram, a jak się okazało wygrałem. Gry od From Software jakoś zawsze omijałem, a to są świetne pozycje, a 3 się wydaje być podrasowaną jedynką.

Nigdzie nie mówiłem, że grałem w grę. Dotychczas jak wypowiadałem się o grach od Capcomu, to było bardzo pozytywnie, głównie o Resident Evil 2 na przykład. Nie słucham też żadnych "bożków" z internetu, ponieważ do wczoraj nie wiedziałem, że tacy w ogóle są. Natomiast jak przeczytałem, że można zapłacić za przedmioty w grze i sloty do zapisania gier rzeczywistymi pieniędzmi to napisałem, że mi się to po prostu nie podoba, ja bym nie zapłacił za przedmiot, który ułatwia granię, albo jak za dodatkową opcję jak zapis gry. Jeżeli ktoś chce niech płaci, a jeżeli tego nie ma w grze, no to super, tylko, że wszystkie informacje jakie widziałem, mówiły że jest to płatne.

Nie trzeba zagrać, żeby stwierdzić, że płacenie za możliwość szybkiej podróży jest słabe. Albo za możliwość stworzenia drugiego save. Przecież to powinny być darmowe opcje w menu do wyboru. Jak ktoś chce niech płaci, firmy też niech takie gry wydają, ale ja nie powiem, że to jest fajne.

Odpowiem Ci w spoilerze

Dark Souls 2 podobno jest najgorszą grą z całej trylogii, więc zostawiam ją ewentualnie na koniec po Sekiro. Elden Ring wygląda fajnie, ale tak jak mówiłem, nie chce mi się 150 godzin spędzić w grze. W Bloodborne zagram na pewno, jak kupię PS5. To na sto procent, a Sekiro wydaje się być bardzo ciekawe, oparte na skillu gracza w większym stopniu, także sprawdzę, po DS3.

Pierwsza część Dark Souls to byłoby 10/10 gdyby gra skończyła się w Anor Londo. To jest szczytowy punkt w grze i nic już nie trzeba było dodawać, z tym, że ja np. Darkroot całe zrobiłem przed Anor Londo a własnie jak patrzyłem po przejściu gry, większość graczy idzie tam po Anor Londo. Nie rozumiem tego czemu, skoro tam jest jest łatwiej niż w Anor i można sobie podbić poziom. Nie chcę spoilerować, ale od tego momentu jest gorzej. Nie jest źle, po prostu jest gorzej. Trochę przedobrzyli i niepotrzebnie dodano kilka miejsc, co grze wyszło na gorsze. Co nie zmienia faktu, że gra była świetna. Teraz spróbuję zagrać w Dark Souls 3. Zastnawiałem się nad Elden Ringiem, ale wydaje się być za duży, za długi czasowo i rozwleczony, tymi podróżami i zbieraniem przedmiotów.

Grałem w poprzednie gry Capcomu tj. głównie w Residenty, ale nawet nie wiedziałem, że można w nich kupować jakieś monety, które dodają zdrowie. Dla zasady bym takiej rzeczy nie kupił, bo po prostu nie. Nie dość, że to psuje rozgrywkę, to jeszcze się płaci za wirtualne przedmioty. Branża się zastanawia, czemu jest kryzys i gry się nie sprzedają. Tak jak czytam to z każdą grą jest jakiś kłopot, albo optymalizacja, albo mikrotransakcje, pay to win, remake remastera reedycji, chcesz mieć więcej życia to zapłać. I jeszcze gracze tego bronią.

Można grać na easy, to raczej większości osób jakoś nie przeszkadza. Tylko jak sam mówisz, jak ktoś później napisze po przejściu na easy, że gra nie stanowiła żadnego wyzwania to jest to trochę śmieszne, no bo jednak zdziwienie, że tryb łatwy jest trybem łatwym jest trochę dziwne. Tym bardziej, że teraz wiele gier same się przechodzi, więc poziom normalny jest do przejścia. To tak samo jak ktoś by powiedział, że uwielbia prawdziwe gry RPG i wymienił Assassin's Creed czy Fallouta 4. Natomiast jak ktoś nie ma umięjetności, jest to dla niego coś nowego i gra na łatwym, to raczej nikt nie ma z tym problemu. Aczkolwiek zawsze warto jest postawić przed sobą wyzwanie, jak coś przychodzi za łatwo jest to zwyczajnie nudne.

Mam pytanie. Ogrywam właśnie DS Remastered i sprawdziłem, ponieważ chcialem na chwilę zobaczyć jak wygląda DSIII (obydwie gry mam na Xboxa One) i pojawił się duży problem. Podczas gry zauwazyłem, że nie ma możliwości zamiany żadnych przycisków z menu gry ani z poziomu systemu konsoli. Czy istnieje jakiś sposób na zamianę LB z LT oraz RB z RT ? Jak wygląda to w pozostałych grach od From Software. Czy jest tak identycznie w Elden Ringu, Sekiro i DS2 czy tylko Dark Souls Remastered pozwala na zmianę przycisków. Jest to kluczowe pytanie, ponieważ w DS III praktycznie nie da się w moim przypadku grać.

Nie podobają mi się zbyt bajkowe i cukierkowe gry, jak ktoś chce grać, to spoko, ale według mnie jest ona zbyt dziecinna. Zresztą gra nie musi być poważna, fajnie jest popykać w Mariana czy Crasha, ale w tych grach jest zachowany balans, że może zagrać zarówno ktoś młodszy i starszemu to nie przeszkadza, a nawet się podoba taki styl graficzny. Lepiej jakby Nintendo wypuściło wreszcie Metroid Prime 2: Echoes, też gra z silną kobiecą protagonistką, tak swoją drogą.

A co się dzieje po Anor Londo? W sensie możesz opisać, tylko bym prosił bezspoilerowo. Gorsi bossowie, słabe lokacje, coś w tym stylu?

Dark Souls Remastered Ależ to jest fantastyczna gra. Trudna, skomplikowana, niewiele tłumaczy, piekielnie grywalna i wciągająca. Uczucie satysfakcji przejścia jakiegoś bossa, który wcześniej lał nas w pięć sekund, jest nie do opisania. Do tej gry nie lubiłem souls-likeów. Dam przykłąd Jedi: Fallen Order. Tam na Do dzisiaj uważam, że soulsowa budowa gry w ogóle nie pasuje do tego świata i cała gra przez to jest średniakiem. Wcześniej nie grałem w żadną grę bezpośrednio od From Software, ale teraz rozumiem czemu są one takie ikoniczne dla całej branży i tyle osób jest nimi zafascynowane. Na ten moment to jest praktycznie 10-/10. Są czasami jakieś błędy czy glitche. Raz zostałem nawet zabity włócznią, która przeszła przez ścianę, ale nie jest to nagminne. Jak ktoś nie grał to zdecydowanie polecam. Jeszcze dam taką radę, że nie ma sensu przejmować się porażkami i komentarzami ludzi w internecie. Według nich jest ona prosta, każdego przeciwnika można pokonać na 1 levelu, pięścią i jest to banalne. Tylko nikt nie powie, że ma ogranych 20 soulslikeów i takie rzeczy to robi na 15 przejściu konkretnej części. Jest ciężko, będzie sporo ekranów śmierci, ale warto.

W Gothica grałem tylko chwilę u kolegi, wydawała się być spoko, ale jakoś nigdy jej nie kupiłem. Zresztą w podobnym czasie wyszedł Morrowind i mi się bardzo spodobał i tak jakoś nie ciągnęło mnie. Chociaż wiem, że ta gra jest legendarna w Polsce i sporo osób ją chwaliło. Jak chcesz to masz na GOG-u i jedynkę i dwójkę w wersji PC, wersje bez remastera. Nie wiem czy mają remaster. Wiem, ponieważ mam je obydwie na wishlistście u nich już kilka lat i tak czeka

Grałem w Ghosta. Nawet fajna gra, zapadły mi w pamięć misje w wieżowcu czy na stacji kosmicznej. Można sobie postrzelać, wybuchy i głupia fabuła dają fun. Jak się zastanawiasz to możesz zagrać, tym bardziej, że nie jest ona jakaś długa, co najwyżej kilka godzin grania.

Jeżeli poziom trudności jest podobny do Crasha, to nie powinno być źle. Crash był do przejścia, chociaż, miałem spore problemy. Pamiętam, że początkowo te etapy z mostami linowymi z jedynki wydawały mi się nie do pokonania. Ale jakoś się udało. Dziekuję za pomoc, grę sprawdzę, jak tyle osób mówi, że jest tego warta.

W platformówkach jestem nieobeznany, ale zaciekawiła mnie ta gra. Crashowi w wersji z tej odnowionej trylogii dałem radę, Odyssey było dla mnie za łatwę. To jak z nią jest, jest do przejścia ? Pytam się o normalny tryb, nie funky, który słyszałem, że jest bardzo łatwy. Właśnie bym pograł w coś podobnego do Crasha, bo on był po prostu świetny, ale nie mogę znaleźć nic podobnego.