Wredny

Tak "żadnej" to niezupełnie, bo przynajmniej dwie sam kupiłem

Svartalfheim to było to, czego potrzebowałem, żeby zobaczyć wreszcie oprawę, która robi wrażenie Ile tu jest pobocznych miejscówek i poukrywanych bonusów - uwielbiam takie coś w gierkach No i Atreus niesamowicie się rozwinął, w tej części lubie gnojka (podobnie jak Hugo w drugiej Pladze), aż mnie wkurza to milczenie/mruczenie Kratosa, mimo tego, co mu Mimir doradził na początku, żeby trochę pochodził z synem, jak nie chce, by ten odszedłod niego. Świetnie napisane dialogi, nie raz śmiechłem, a pierwsza rozmowa w łódce, jak młody parodiuje łysego - złoto No i po raz kolejny - karny kutas za brak trybu foto w tak pięknej grze.

Kolejny chiński projekt, który zapowiada się zajebiście, ale wiadomo, że na dwoje babka wróżyła, jeśli chodzi o tych developerów. Ostatnio jednak obrodziło w ciekawe zapowiedzi z tamtej strony i podobno trochę zasług ma tu SONY ze swoim programem, fundującym takie inicjatywy. Póki co zapowiedź tylko na konsole PlayStation (PS4 niestety również), ale przyszłościowo może się coś zmienić (o ile gra w ogóle wyjdzie i nie zakładam tematu dla kolejnego widma typu Black Myth). A poniżej trailer ze sporą ilością gameplayu - chińskie Sekiro

Pudełeczko póki co tylko na rynek azjatycki, jakby to kogoś interesowało - u nas Ultima miała parę sztuk to wziąłem

A'propos zbroi i ogólnego wyglądu Kratosa... Trochę mnie wk#rwiło, że na początku praktycznie od razu stracił ten swój futrzany płaszcz, bo zajebiście się prezentował, a teraz jakoś tak... łyso

Przed zagraniem zerknąłem na poradnik do PowerPyx, czy nie ma jakichś pomijalnych trofeów, a tam najlepsza informacja z możliwych: Moja reakcja:

Nie mam pojęcia, gdzie to włączać i ogólnie wali mnie ten tryb, skoro 60fps działa i wygląda świetnie. Żeby to był casus HFW, gdzie na premierę performance był zjebany to pewnie bym się zastanawiał.

Moje pierwsze wrażenie to było "kurde, jakoś zachwycająco to nie wygląda" Aż sobie test zrobiłem i przełączyłem na "quality", ale prawie rzygłem, jak zobaczyłem to rwanie przy zwykłych obrotach kamery, a poprawy w grafice żadnej, więc oczywiście wróciłem do performance. Początkowe lokacje szału wyglądem nie robią, zwłaszcza ta ze snu Kratosa, gdzie geometria otaczających nas skał czy innych drzew to poziom późnego PS3 najwyżej. A Plague Tale Requiem dość mocno podniosło poprzeczkę w temacie dopieszczenia lokacji i lekko się na Ragnaroku zawiodłem początkowo. Później jest już zdecydowanie lepiej i liczę na to, że jeszcze odszczekam swoje słowa. Ale, że foto mode nie ma to jakaś kpina jest

Głównie dla tych dwóch gierek kupiłem Dreamcasta - cudowna konsola Próbowali ratować Wasze uszy - tu raczej się medal należy Wersja PS4? Nie masz PS5 czy lubisz dopłacać do upgrade'ów?

#TheBoyAndHisDad Dziś nad ranem, przed powrotem do domu po nocnej zmianie, obarczyłem małżonkę zadaniem upolowania God of War Ragnarok w jakimś sklepie, wysyłając jej MMSa z okładką, żeby nie było wątpliwości Ale oczywiście kobita, jak weszła do MM to dostała oczopląsu i jak znalazła tańszą o 20zł wersję PS4 (mimo, że tłumaczyłem "ma być biały pasek i PS5") to radośnie powędrowała z nią do kasy. Całe szczęście, że jest gadułą i zagadała kasjera, że to dla męża, na co on zapytał "mąż gra jeszcze na PS4?" i wtedy zapaliła się jej kontrolka, że coś tu chyba jest nie tak Koniec końców po przebudzeniu czekała na mnie gierka ze zdjęcia, która właśnie się instaluje i zaraz będzie nawalane aż do wyjścia na kolejną nockę - żadnych trailerów, żadnych spoilerów, wchodzę na świeżo

Takich atrakcji w ogóle może nie być. Widzę, że polscy developerzy mocno podnieśli sobie poprzeczkę zajebistymi rozszerzeniami do swoich poprzednich gier (CDPR z Wieśkiem 3 i Techland z pierwszym Dying Light) i teraz ciężko im będzie zadowolić publikę, oczekującą pewnego poziomu.

Ja te dwie skrzynie, które przegapiłem, dobiłem normalnie przez Chapter Select, zanim w ogóle odpaliłem NG+.

Obyś się mylił, bo nie chcę się jeszcze żegnać z Amicią Chyba, że w pewnym momencie wjedzie napis

Scenka po napisach to wyraźnie jakiś ale nie wyobrażam sobie, żeby porzucili tak świetnie rozwiniętą postać Amicii.

Nie, ja po prostu lubię pisać i zawsze tak robię przy postach z platynką - trochę o grze i trochę o trofeach.

A jednak na te trofea wpłynęła

Wybierz jedno Serio, chyba nie ma lepszego przykładu na robienie "jakichś nudnych powtarzalnych rzeczy przez kilkanaście godzin" niż właśnie Assassiny, a pierwsza część to już w ogóle. Zresztą druga też mnie ostro usypiała i dopiero Brotherhood zaoferował mi trochę tej "rozrywki, akcji, widowiskowości". DOOM? Ten z 2016? To jest shooter idealny, między innymi właśnie przez te szukanie tokenów i ogólnie jakąś autentyczną zachętę do eksplorowania (świetnie zaprojektowanych poziomów tak btw).

U mnie się wyjaśniło - miałem wyłączone powiadomienia w trakcie odtwarzania video czy coś takiego - włączyłem i już jest ok.

O tej promce dowiedziałem się dzień po tym, jak swoją kopię kupiłem za 89zł

Albo po prostu przytrzymaj Touchpada - w ten sposób zmieniasz pory dnia.

Nie no Plaga po angielsku, bo to jest język, na którym oparto dialogi w tej grze - francuskiego nie rozumiem i nie byłbym w stanie wychwycić niuansów typu uczucie, czy beznamiętny ton głosu i teatralne dukanie z kartki.

A Plague Tale: Requiem Platyna #140. Moja dziewiąta platynka w tym roku (jestem zaskoczony tym całkiem niezłym wynikiem, jak na mnie) i okrągła, sto czterdziesta ogólnie Ten tytuł to moja absolutna perełka w tym roku i póki co moje GOTY 2022 - aż sam się śmieję z moich wątpliwości, co do kupna w okolicach premiery Bezpośrednia kontynuacja całkiem fajnego Innocence sprzed trzech lat (więc bez znajomości jedynki nawet nie zaczynajcie), ale robiąca wszystko z większym budżetem i rozmachem, a także z dużo lepiej rozwiniętymi postaciami i z o wiele bardziej wciągającą historią. Tak jak w "jedynce", tak i tutaj wcielamy się w rolę Amicii, której towarzyszy jej młodszy brat Hugo, ale w przeciwieństwie do tamtej części, w której młody irytował mnie do tego stopnia, że życzyłem mu śmierci, tutaj najzwyczajniej w świecie polubiłem gnojka i to do tego stopnia, że sam odczuwałem niepokój o jego losy i martwiło mnie jego gorsze samopoczucie, czy momenty, w których doświadczył tylu okropieństw, że ciężko mu było powrócić do roli beztroskiego berbecia, cieszącego się na widok kwiatka czy piórka. Cała historia jest bardzo zgrabnie napisana i bardzo zręcznie prowadzona, w czym pomagają świetnie napisane postacie, które nie dość, że da się lubić to jeszcze z czasem naprawdę zaczynamy się o nie troszczyć. Gameplayowo to rozwinięcie formuły z Innocence - skradanka z prostym systemem craftingu, rozwiązywaniem środowiskowych zagadek i okazjonalną walką plus kilka nowych zabawek i możliwości. Z racji dużo większych miejscówek, znaczącą rolę odgrywa tu eksploracja, bowiem w różnych zakątkach twórcy poukrywali skrzynki z przydatnymi surowcami, warsztaty do upgrade'owania lub znajdźki w postaci fajnych "stories", które wzbogacają naszą wiedzę o tym świecie. Lokacje, które przyjdzie nam przymierzać to jedne z najlepiej wykonanych miejscówek, jakie miałem przyjemność zwiedzać w gierkach i czuć, że każdy z leveli wykonany jest z niesamowitą dbałością o detale i pieczołowitością. Tryb foto (swoją drogą zajebisty, pozwalający nawet na trochę oszukiwania, bo można go używać, niczym drona, oglądając okolicę z wyprzedzeniem) był ciągle w użyciu i natrzaskałem masę screenshotów Dźwiękowo to również najwyższa półka, od świetnych odgłosów otoczenia, poprzez kapitalnie odegrane postacie, a na zajebistej ścieżce dźwiękowej z genialnym motywem przewodnim skończywszy. W temacie trofeów nie ma tu nic wybitnie skomplikowanego i zestaw jest raczej z gatunku tych prostych. Najwięcej czasu i "zachodu" sprawi wymaksowanie trzech różnych stylów gry, bo nie da się tego zrobić w trakcie jednego przejścia. Po każdej z większych, skradanych lokacji, gra ocenia sposób, w jaki sobie poradziliśmy, progresując jeden z trzech pasków postępu - jeśli przemykamy cichaczem, zabijając max 30% przeciwników w danej lokacji, rośnie nam "Prudence" i odblokowują się skille, przypisane do tej ścieżki rozwoju. Od 30-60% zabitych to Opportunism, a powyżej rośnie nam Agression i nie trudno się domyślić, że był to pierwszy komplet skilli, który wymaxowałem No ale nie moja wina, że chciałem otworzyć wszystkie znajdowane skrzynki, a to najłatwiej się robi, gdy nikt nie łazi nam za plecami Surowce do wymaksowania całego ekwipunku można znaleźć w trakcie jednego przejścia, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi poradnik PowerPyx - wiem, bo sam wszystko wymaksowałem przed napisami końcowymi, grając na Normalu. Jeśli jednak nie uda Wam się znaleźć wystarczającej liczby "części" do upgrade'ów, to po skończeniu fabuły i tak będziecie musieli odpalić New Game +, żeby rozwinąć skille, których wcześniej nie wymaxowaliście - u mnie było to prawie całe drugie przejście (aż do rozdziału jedenastego), ale można to ogarnąć szybciej, zwłaszcza jak później, po wymaksowaniu Agression w pierwszym przejściu, powstrzymacie się od zabijania. Znajdźki (historyjki, kwiatki, piórka i ukryte skrzynki) nie są jakoś specjalnie trudne do znalezienia i dla osób lubiących lizać ściany YouTube może się nawet nie przydać - mi po przejściu brakowało jednej historyjki i dwóch ukrytych skrzyń, ale doskonale wiedziałem, gdzie będą - po prostu trzy razy, mimo kilku ścieżek, wybrałem tę, która prowadzi dalej fabułę i już niestety nie można się cofnąć. Jeśli więc jakimś zrządzeniem losu coś przegapicie, można to dozbierać, używając opcji Chapter Select. Jedyny problem miałem z banalnym trofeum "Perfect Shot" z pierwszego rozdziału gry, bo mimo, że czterokrotnie wykonałem wymagania potrzebne do jego wpadnięcia - żadnego pucharka nie otrzymałem. Poczytałem w sieci, że pomaga zaczęcie nowej gry na najniższym poziomie trudności i rzeczywiście - w momencie zaliczenia wyzwania trofeum wpadło, a chwilę po nim platynka, z której dołączam powyższego screenshota. Podsumowując tę ścianę tekstu - gierka to dla mnie 9/10, czas spędzony z nią to około 38h, a ocena trudności platyny to 3/10.

K#rwa, januszex, jak na facebooku jakimś Gościowi się chyba ubzdurało, że to jakaś polska gierka jest

Ja ostatnio w gierkach spotkałem dwóch forumkowo-szmatławcowych celebrytów. W State of Decay 2 @hiv, jako grywalny bohater: A w pierwszym Saints Row na mieście można spotkać @kanabis, który ostro trenuje do kolejnego maratonu:

Nie no k#rwa, teraz to popłynął strasznie - jakie "otwarte światy" w The Last of Us 2 czy Uncharted? Trochę otwartych etapów bardzo fajnie urozmaica rozgrywkę i zmienia tempo. W A Plague Tale: Requiem też są takie lokacje i gra bez nich byłaby dużo bardziej uboga. W Gears 5 jeszcze nie grałem, ale wszystkie poprzednie części przeszedłem i zdecydowanie przydałoby się im jakieś urozmaicenie, bo ich formuła jest zbyt prostacka na cały czas trwania gry, żeby nie zaczęło człowieka nużyć przed napisami końcowymi.