Wredny

Akurat exy Sony, kopiujące ubigierki to przynajmniej liga wyżej niż "inspiracje".

Fak, szybko działają, chciałem obejrzeć za 5 minut i lipa - widziałem tylko Geralta na koniu

Z takim nastawieniem? Wątpię, by Meksyk gdzieś tam dla Ciebie istniał w ogóle - będzie tylko gorzej.

Tak jak śmierć Sary w jedynce miała wywołać smutek i poczucie straty, tak śmierć Joela w dwójce miała być katalizatorem nienawiści i chęci zemsty - ja tu dość wyraźnie widzę premedytację i zamysł scenarzysty, a nie żadną "nieudolność" (co do szczegółów, tego jak łatwo dali podejść itp to już można by dyskutować).

Nie wiem, co to są "gry w naszym guście", ale TLoU Part II za ch#ja bym taką nie nazwał - dawno żaden tytuł nie wywołał we mnie tylu negatywnych emocji, niechęci do protagonisty, niechęci do samego siebie po niektórych czynach, niemocy, uczucia pustki i porażki... Ale właśnie za ten emocjonalny rollercoaster oceniam go tak wysoko i będę ten tytuł długo wspominał.

Żeby rozwinąć postać/giwery to trzeba grać drugi raz Reszta wypowiedzi spoko, po prostu ten argument dołożyłeś na początku do "tylko ósemeczka bo..." i tak to wyglądało, jakby to był Twój główny zarzut.

Bo jakby nie było - dał te 8 beznadziejnie motywując (jakby do platyny musiał przechodzić 6 razy to pewnie skończyło by się na 4/10)

No większość osób, które nie hejtują gry z powodu LGBT, ma ból dupy o śmierć Joela i nie potrafi wyjrzeć poza czubek własnego nosa. Teraz obejrzałem kawałek recki YongYea i on też ma o to żal, ale przynajmniej jest on na tye inteligentny i ładnie się wysławia, że nie słucha się tego, jako tępy rant.

Rasizm? A gdzie ja o kolorze skóry pisałem - to uwarunkowania kulturowe, nic wiecej.

No ciężko, żeby coś tak poważnego, brutalnie dosadnego, niewygodnego i niepokojącego sprzedało się w tym kraju manchildów - dla nich trzeba robić gierki z kieszonkowymi potworkami, albo o ściąganiu majtek uczennicom liceum - wtedy GOTY.

Aaa, ok, tak z rozpędu napisałem, bo widzę że LRG robi przeważnie wersje na te dwie konsole

Z tym że polski dubbing to nie jest coś, za co odpowiada Naughty Dog, więc trochę głupio wystawiać ocenę za coś, co dorzucił lokalny dystrybutor. W takie gry tylko w oryginale, a jak ktoś gra po polsku i nie czuje klimatu, to sam sobie jest winien O właśnie, coś takiego widziałem, tylko u Abby (na filmiku YT). Teraz sobie przypomniałem, ze jednak natknąłem się też na glitcha z teksturami we wiosce - obrót kamerą powodował zniknięcie drzwi i jednej ze ścian - tyle - nieźle jak na tak wielką grę i prawie 40h z nią spędzonych.

Ja zawsze mam na nią chętkę, jak obejrzę jakieś Sicario, czy coś w tych klimatach

Jeśli już to Abby namówi Świetliki do najazdu na Jackson, żeby Ellie stamtąd wyciągnąć, jak się okaże, że jest wśród nich jakiś zdolny chirurg. Sama odporna juz raczej zrozumiała, że jej poświęcenie żadnej "ludzkości" by nie pomogło, bo ta jest podzielona, jak nigdy i jeśli już to "szczepionka" mogła by służyć tylko jednej z grup (Świetlikom) w ich rośnięciu w siłę i dominowaniu w nowej rzeczywistości.

Widziałem dziś ten glitch (z ręką Abby) w kompilacji błędów z gierek na kanale gamesprout i sobie pomyślałem, że u mnie nie było ani jednego buga - w tak wielkiej i długiej grze - zupełnie NIC. Szpil wypolerowany do granic możliwości. No ale tak to już z błędami bywa, że jednych oszczędzają, a innych nawiedzają.

No sama chciała, nalegała wręcz podobno, co nie znaczy, że szefostwo powinno się na to zgodzić - raz że medyk, dwa że ciężarna.

Dina? No powiem, że ma super ciałko - fajnie się na nia patrzyło

Dziś przed obiadem trochę czyściłem mapę, a teraz odpalam i szok - jakiś pach 1.44, prawie 8GB. Co oni tam jeszcze dodają do tego starocia? OK, widzę że pierdoły typu: Improved the performance and stability of the game application

Ja wiem, że tu wszyscy ograli w gamepassie, ale jak są jacyś pudełkowcy, to na LRG można zamawiać wersję PS4 i switchową do 19. lipca. https://limitedrungames.com/collections/neo-frontpage/products/limited-run-348-outer-wilds-ps4

Minęły dwa dni od ukończenia, więc mogę trochę zebrać myśli i podsumować swoją przygodę. Całość zajęła mi dokładnie 38h58min na Hard, znalazłem 190 znajdziek, więc trochę się starałem Materiałów jakoś nie śledziłem, oczywiście widziałem trailer z gitarą, a później ten z mylącym momentem i imprezą, a także gameplay z chowaniem się w trawie przed psim patrolem. Niestety, przebywając w internecie ciężko nie wpaść na jakieś spoilery, więc akcja w stylu bioshockowego "Would you kindly" nie zrobiła na mnie tak wielkiego wrażenia, jak mogłaby. Tzn nie że się nie spodziewałem, bo przesłanki co do postaci, którą będziemy sterować były jasne, ale mimo wszystko wolałbym się dowiedzieć wszystkiego samodzielnie w grze. Technicznie to majstersztyk - graficznie absolutny top, choć ziarno nie pozwoliło mi w pełni docenić wizualnych wodotrysków. W każdym razie ilość detali, wykonanie, animacja postaci, ich naturalne odruchy, mokra skóra, ciuchy (w ogóle deszcz to chyba najlepszy w gierkach ever)... Uwielbiam image Ellie, zwłaszcza w SB Design miejscówek, zarówno pod kątem eksploracji, możliwości do kombinowania, czy ogólnego poziomu wykonania - absolutny top topów, choć na początku parę razy drażniły niewidzialne ściany czy uproszczona geometria niektórych obiektów na zewnątrz (zaspy śnieżne, powalone drzewa). W każdym razie, podobnie jak w jedynce, tak i tutaj, każdy budynek, każde wnętrze to masa rzemieślniczej roboty, dłubania w szczegółach, zapełniania pomieszczeń przedmiotami codziennego użytku, które same w sobie opowiadają interesujące historie. No a w drugiej części gry takie lokacje jak wieżowiec czy szpital to absolutne mistrzostwo klimatyczne - gra światła, cienia, niepokojące odgłosy, ciągłe napięcie... Dźwiękowo też kapitalnie, zaskakująco dużo motywów muzycznych, do złudzenia przypominających Sicario (zwłaszcza u Abby), odgłosy otoczenia (wprost uwielbiałem wskakiwać do wody, albo przejeżdżać przez strumyki koniem, bo wreszcie ktoś pomyślał o tym głębokim "plum" przy zanurzaniu kończyny), no i oczywiście głosy postaci i ich gra aktorska (choć przyznam, że o ile wiele z dialogów jedynki pamiętam do dziś, tak w dwójce ten poziom "pamiętności" trzyma jedynie początek gry i wizyta Tommy'ego w pokoju Ellie). Gameplayowo to cymesik, choć formuła jedynki niewiele się tu zmieniła. Wystarczyło jednak ją wzbogacić o kilka nowych ruchów, a otworzyły się ciekawe opcje i możliwości. Wiadomo, że priorytet ma tu granie stealth i tak też pokonywałem 95% przeciwności losu, ale jak przyszło do otwartej wymiany ognia to również nie było się do czego przyczepić - ruchliwi, kombinujący wrogowie, ciężar broni (w ogóle ich upgrade przy stole, te animacje), dewastująca siła headshotów. Do tego świetnie zaprojektowane lokacje i dzięki padaniu na plecy, czołganiu się, ukrywaniu w trawie, podkładaniu min czy przeciskaniu przez wąskie szczeliny, można bawić się z przeciwnikiem niczym w MGSV (które w kwestii możliwości nadal oferuje chyba najszerszy ich wachlarz). Poza starciami to wiadomo - eksploracja, otwieranie szuflad/szafek, zbieranie złomu, czytanie notatek - nie każdemu musi się to podobać, ja zawsze to lubiłem, więc i tu mi sie nie dłużyło. No i długość gry - przy moim czasie na granie, całość zajęła mi prawie 3 tygodnie i czułem się, jakbym oglądał fajny serial, który zawsze przerywałem w najciekawszym momencie. Fabularnie... Sprawa dość kontrowersyjna i być może kwestia otwartego umysłu. Dla mnie tytuł pod tym względem wyjątkowy i bardzo godny marki, którą reprezentuje - to wciąż jest The Last of Us - ponure, mroczne i moralnie niejednoznaczne. Wiele osób spodziewało się zwykłego DLC do jedynki, Ellie i Joel biegający za rączkę i ogólnie happy days... Tego tu nie ma (choć w pewnej formie też się pojawia), a zamiast tego mamy dość bezpardonowe i obcesowe akcje, które są tu nie dla "taniego shock value", a jako katalizator następnych wydarzeń. Ciężko tu pisać cokolwiek bez spoilerów, ale bioshockujące "would you kindly" nastąpiło w takim, a nie innym momencie, żeby umotywować nagłą chęć wyruszenia na wyprawę, a zabieg z oddaniem w ręce gracza innej, znienawidzonej wręcz postaci, nie od początku (oprócz epizodu), też był IMHO świetny, bo z czasem zacząłem ją rozumieć, a pod koniec zacząłem sympatyzować. Może dałem się złapać na tanie sztuczki, głaskanie piesków itp, ale trudno - według mnie bardzo fajnie to zrobili. Kapitalny motyw z końcówką gry, Dwie ostatnie "walki z bossem" niesamowicie niepokojące Jasne, można przywalić się do wielu rzeczy. Tak, gra jest czasem zbyt nachalna w byciu broszurą LGBTQ+, ale w ogólnym rozrachunku, podczas oglądania napisów końcowych nie pamięta się o tym zbytnio. Dużo bardziej razi w oczy sarkeesianowanie i wciskanie wszędzie silnych kobiet. Już nawet nie piszę o Abby, choć nie da się obojętnie przejść obok tego wyglądu, ale o tych wszystkich facetów, z których robi się nieudaczników, bigotów, rozhisteryzowane divy, a dookoła rządzą babki. Pamiętam, jak pod koniec gry w SB, tuż przed wejściem na teren wrogiej frakcji, znalazłem list przy jednym z zabitych zwyroli, w którym babka pisze, że jej mąż zginął przy zbieraniu pomidorów, więc uciekła, jest wolna i wróci tu zayebać ich wszystkich, to trochę parskłem, bo ile ku#wa można... No i Tommy, którego najpierw jego żona (najwyraźniej szefowa Jackson) każe sprowadzić do domu dwóm filigranowym dziewczynkom (obowiązkowo dorzucając "dumbass"), później typ cudownie że aż poczułem ciarki zażenowania... Pomijając te kilka drobnych zgrzytów... Dla mnie są to rysy na diamencie, który całościowo jest niesamowicie dobrze oszlifowany - tak, głównie pod kątem technicznym, ale podoba mi się również kolejność zdarzeń, retrospekcje, gameplayowe decyzje i to, w jaki sposób współgrają ze scenariuszem. Tak jak jedynka miała zakończenie, które mimo, że mnie osobiście satysfakcjonowało (bo sam postąpiłbym podobnie), wiele osób pozostawiło z niesmakiem w ustach, tak i tutaj zakończenie historii bardzo mi się podobało - - dla mnie idealnie tu pasowało i cokolwiek innego śmierdziało by sztucznością w zaistniałych okolicznościach. Po ukończeniu miałem problemy z zaśnięciem - nie wiem, czy z powodu końcowych wydarzeń, czy ogólnie z powodu całościowego wrażenia, ale przez około godzinę nieświadomie wracałem do gierki, wspominając to czy tamto. Następnego dnia w robocie łaziłem rozkojarzony, bo również myślałem o wydarzeniach z The Last of Us Part II - rzadko kiedy gierka wywołuje u mnie takie emocjonalne huśtawki, czy pozostawia w głowie ślad na dłużej. Tutaj się to udało, całość zrobiła na mnie na tyle mocne wrażenie, że nie mam zamiaru grzebać się w detalach czy przypierdzielać do pierdół, byle tylko umniejszyć jej zayebistość. Dla mnie tytuł absolutnie wyjątkowy, godny następca ukochanej jedynki, praktycznie pod każdym względem od niej lepszy. A że mniej wygodny i komfortowy... Taki był zamysł twórców i ja to szanuję - zrobiło na mnie wrażenie i zapadło w pamięci, a to chyba najważniejsze.

Beyond Blue polecam - ciężko o coś bardziej relaksującego niż nurkowanie wśród wielorybów

Jesteś znany jako ograniczona umysłowo maskotka forum, więc nikogo nie obchodzi twoje zdanie

To akurat mi sie mega podobało, a do tego pozwalało na implementację bardzo fajnego detalu - podczas schodzenia w dół tym residentowym wieżowcem, ilekroć się podeszło do krawędzi, czy spojrzało w dół, to od razu miała przyspieszony, paniczny oddech.

No bokser z niego dobry jest, krzepę ma, szczupły, dynamiczny, wieczny nerwus, ADHDowiec, nie usiedzi na miejscu, wiecznie zapyerdala A tak odnośnie Abby to bardziej niż jej wygląd, przeszkadzał mi fakt, że taka komandoska, killer i w ogóle, a jakieś głupie craftowanie shivów, zamiast potężnej kosy Rambo przy pasku - trochę głupie to było, nie powiem...

E tam, za 2 tygodnie premiera, obszerny gameplay, wraz z mechanikami i różnym podejściem niedawno był prezentowany, więc po co komu więcej? Idealna dawka materiałów, nadmiar to byłoby już psucie sobie zabawy.