Treść opublikowana przez Wredny
-
-
U mnie cały czas SEKIRO, choć sumienie coraz częściej dopomina się o odpalenie The Division 2, które zostało porzucone, no i ziomki co jakiś czas na PUBGa nawołują
-
Coś w tym jest - jedynka była dużo lepiej wyważona pod tym względem - ta odsłona zbyt często sprawia wrażenie zapchanej śmieciowym contentem dla samego zapchania. Jak już wielokrotnie powtarzałem - więcej nie zawsze oznacza lepiej. Choć akurat grobowce na plus, ale tez ich nie ma zbyt wiele - chyba ze dwa więcej niż pierwszej części. W Shadow jest z tym wszystkim podobnie, ale jakoś lepiej to wszystko poupychano i nie razi tak jak w Rise - dużo przyjemniej się wszystko zaliczało.
-
-
Czarek, tu cięzko Ci będzie kogoś znaleźć, więc polecam nastawione na to grupy na fb, np ta: https://www.facebook.com/groups/TrofeaPlaystation/
-
Po pierwszym przerażeniu koleś jest banalny - wystarczy spamować kontrą, bo ma te swoje szybkie podwójne cięcie, poprzedzone błyskiem klingi - ze trzy takie sparowane serie i jedna kulka zniwelowana. Dziś się właśnie z nim rozprawiłem i byłem z siebie całkiem dumny Zresztą z każdym postępem w tym tytule jestem z siebie dumny, bo jak na melepetę bez refleksu, który w soulsach wszystko brał na tarczę, bo parry wykraczało poza moje manualne zdolności, to ta gra powinna być dla mnie Mission Impossible, a jednak wciąż walczę Coś w tym jest - możliwe, że to przez ten stealth - skoro większość mobków można wyciąć po cichu to chcieli nadrobić bossami. Z niekłamaną przyjemnością witam każdy spokojniejszy fragment, w którym eksploruję i mierzę się tylko z podrzędnym motłochem - niestety te chwile są bardzo ulotne... Przed chwilą miałem taki fragment - po walce z ciężkozbrojnym poszedłem zwiedzać piękne, jesienne okolice, a tu na końcu chatka, jakieś I chyba żadnej kapliczki w pobliżu, więc trochę słabo to widzę...
-
-
-
-
Mobki czyścisz, póki żyje pomagier, a grubym się nie przejmuj. Uciekaj na staw, skitraj się w krzakach, poczekaj aż się uspokoi - wtedy można obejść go i zasadzić deathblow, więc jedna kropka z głowy. Później walka w zwarciu, dwa uniki na plecy, dziabnięcie i tak cały czas w ruchu. Jak nadal problem to zawsze możesz uciec się do taniej sztuczki z save po pokonaniu mobków, żeby po porażce nie musieć ich znów ubijać - szkoda, że ja na to wtedy nie wpadłem i musiałem za każdym razem się yebać z całym pułkiem.
-
-
Wygląda jak kolejny remaster istniejących już odsłon.
-
Zobaczysz, jak świnia niebo No ale tak naprawdę to byłoby jedyne, co robiłoby wrażenie, bo ja nie grając praktycznie w dwójkę, zupełnie się tym trailerem nie jarałem - słyszałem podnietę ludzi w momentach, gdy na ekranie pojawiały się zapewne znane postacie, a ja miałem to gdzieś, bo niby znałem niektóre nawet z imienia, ale to tyle... Chyba wypadałoby nadrobić BL2, żeby Was zrozumieć
-
Faktycznie - Gyobu na koniku to banał przeokrutny - popełniłem masę głupich błędów, a i tak wygrałem za pierwszym podejściem. Nie znałem jego move-setu, parę razy dałem się w głupi sposób trafić (bije jak mała dziewczynka), a padł zanim zacząłem go studiować. W sumie rozumiem, że to pewnie miał byc pierwszy boss i to moja wina, że najpierw spotkałem tę starą raszplę - pewnie w odwrotnej kolejności robiłby większe wrażenie
-
Sekiro też ma niby jakąś fabułę, nawet w miarę normalnie prowadzoną, jak na From Software, ale i tak jest średnio ciekawa i do poznawania gierki pcha mnie to co zawsze w ich grach Choć z tą konstrukcją świata, skrótami itp to na razie słabo to wygląda - trochę jak w Dark Souls II i wszędobylskimi teleportami.
-
No to jeszcze dorzuć NieR Automatę do kompletu - tam też podobne motywy
-
Dla mnie w każdym souls-like'u fabuła jest nieistotna - wystarczy mi świat gry, skonstruowany tak, by sie go zwiedzało z przyjemnością, z poukrywanymi sekretami i skrótami, a także radocha z pokonywania kolejnych wyzwań. Chyba tylko w The Surge doceniłem tło fabularne, a tak cała reszta to dla mnie zayebiste gierki video z jakimś tam L O R E, które robi klimacik, ale średnio mnie obchodzi
-
Serio aż taka podjarka kolejnym Borderlands? Jedynkę nawet splatynowałem, dwójkę ledwo napocząłem, to samo z Pre-Sequelem - chyba spoko gierki, ale bez szału, więc trochę zdziwiony czytam te podniety
-
Ale trzeba przyznać, że jest to rozwiązanie ciekawsze.
-
Wolałem przed snem nie próbować Dziś się nim zajmę. Ogólnie fajne jest to, że wzorem soulsów, wyjście z gry pozostawia nas dokładnie w tym samym miejscu, w którym staliśmy, więc szybki upload w chmurę i po ewentualnych porażkach można zaczynać bez powiększania zarazy.. @Szajka - rocznik '80, z RE2 mam podobnie, choć ja jeszcze przed Sherry, więc jesteś dalej
-
Ale wtedy hobby zaczyna na tym cierpieć i ewoluuje w stronę kolekcjonerstwa, jak u mnie np. Zbieram te gierki, ale brak czasu powoduje, że kupka wstydu rośnie. Wczoraj dotarłem na wielką arenę z pobojowiskiem, więc pewnie czeka mnie "koniuszy" - zrobiłem Quit, bo przed snem nie chciałem się wrukwiać
-
@Square Można przenieść do ogólnego, bo dziś widziałem taki trailerek z wersji na XBOXa: Mega klimatyczna sprawa i mimo wielu przestarzałych mechanik, czy nienajświeższych technikaliów bardzo chcę w to zagrać, ale o wersji na PS4 żadnych konkretów, tylko same ogólniki typu "późny 2019".
-
To akurat występuje od samego początku - mój panopek też czasem staje się latynosem, bo to był default, z którego go stworzyłem - czasem wraca mu ciemniejszy kolor skóry i pierwotne rysy twarzy
-
Padła BIJACZ!!! Poszło coś koło dziesięciu prób chyba... Ogólnie mój styl walki lekko trąci serem, ale liczy się efekt I tak dobrze, że nie uciekłem się do wykupienia tej techniki Nightjar Slash - widziałem filmiki na YT, gdzie można ją dojechać spamując w kółko tym ciosem. Jestem z siebie dumny i lecę dalej
-
