Mari4n

Sprawdziłem na półeczce, i mam zwykłą edycję na ps3. No nic, zagram w to co mam.

W artykule było o tym wspomniane, ale jak mam przed oczami to faktycznie wygląda jak pierwowzór. Z dodaną lekką nutą Alucarda.

Lektura zakończona. Kolejny raz coś o Bethesdzie, chyba trzeci raz w tym roku. Do tego przekręcona nazwa firmy Mojang - w tekście było Mohang, i to dwa razy. Z pomyłek znalazłem też podaną błędną platformę w retrocenzji - PS zamiast PC, i kilka mniejszych literówek, ale mniejsza. O Vagrant Story gdzieś czytałem, że wersja którą znamy, jest tak naprawdę tylko prologiem i gra miała toczyć się dalej. Nie mam pojęcia ile w tym prawdy. DmC mam na swojej kupce wstydu. Pamiętam ten początkowy projekt postaci, był naprawdę obrzydliwy. Dante jest tylko jeden. Akurat ostatnio oglądałem Urbex (Deadstream), więc tekst o found footage w dobrym momencie. Jakość Adamus/10, jak zwykle zresztą. Tak poza tym, to lubię te nostalgiczne felietony Rogera.

Miałem kiedyś Ghosthuntera, ale miałem inne sztosy do ogrania, i tak leżał na półce aż go sprzedałem. Szkoda, bo nie tak dawno sobie o tej grze przypomniałem, i miałem chęć sobie odpalić.

Komuś się coś pomerdało i wpisał 2015 jako rok premiery nowego Dooma.

Dzisiaj odebrałem z paczkomatu. Doceniam koszulkę, bo w nich przechowuję przeczytane numery. No i dłużej wtedy pachną.

Killzone Najemnik Całkiem udana część serii na Vitę, choć nie bez problemów. Śmigając jako tytułowy najemnik przez 9 misji, prujemy ołowiem do prawie wszystkiego co się rusza i zgarniamy za to kasę, którą można wydać na uzbrojenie i pancerz. Po ukończeniu każdej z mapek jest możliwość przejścia jej na specjalnych warunkach, np. stealth, i takich opcji jest po 3 na każdą planszę. Same ciche zabójstwa jak i zabójstwa melee wymagają przejechania palcem po ekranie wzdłuż wyświetlonej strzałki. Z ekranu dotykowego korzystają również mechaniki podkładania bomb (podobnie jak przy zabójstwach) i hackowanie (zagadka logiczna). Można również w ten sposób wyekwipować granat, i zmienić broń na boczną. Nie ma możliwości podnoszenia spluw po przeciwnikach, trzeba je kupować u dealera, który od czasu do czasu robi przecenę na swoje towary. Można za to podnosić amunicję, za co również dostajemy forsę. Same bronie mają również system nagradzania kasą za wykonanie nimi określonej liczby zabójstw, podobnie jak w Call of Duty, z tym że tutaj nie ma dodatków do broni. Samo sterowanie jest jak w typowej grze FPS, i sprawdza się całkiem dobrze, ale momentami przez mały skok analogów miałem problem z celowaniem. Graficznie gra wygląda bardzo dobrze, nawet na małym ekranie Vity wszystko jest czytelne, poza niektórymi elementami otoczenia, które są w bardzo niskiej rozdzielczości. Dźwięki również stoją na całkiem przyzwoitym poziomie, bronie i wybuchy brzmią jak powinny, a nie jak kapiszony. Polska lokalizacja jest... hmmm... Może po prostu napiszę że jest. Jak ktoś grał w poprzednie części serii, to wie czego się spodziewać. No i teraz największy problem gry: framerate. Normalnie jest 30 klatek na sekundę, ale gdy tylko zrobi się gęsto, ich ilość potrafi spaść poniżej 20. Nie pomaga to w masowym mordzie. Mimo wszystko mogę śmiało polecić grę, bo mimo swoich mniejszych lub większych bolączek, jest dobra. Na pewno jest lepsza od Black Opsa Declassified.

Zakupy z ostatnich trzech tygodni: GT4 jest moją trzecią kopią, poprzednie dwie pożyczyłem i nie wróciły. Pierwszą miałem z konsolą i była z polskiej dystrybucji. PE od kumpla za stówkę kupiłem. Niemiecki platinum, ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Zeldę kupiłem za całe 50 złotych od gościa, od którego kupowałem switcha dla brata. Bez pudełka. ale za takie pieniądze nie mogłem odmówić, zwłaszcza że i tak planowałem ją kupić.

Ja go normalnie klepałem, combo na 25+ hitów 2-3 razy i pada jak śmieć. Szkoda że dwójka nie wyszła, a były takie plany.

@sadiker Może to głupie pytanie, ale używałeś kombosów chain ability?

Vagrant Story W sumie w tym roku jeszcze go nie przechodziłem, trzeba to nadrobić.

Właśnie odebrałem. Widać że prezes dba o klientów, bo pakowanie było PREMIUM.

Metroid!!

Nowa Zelda 2D? Nintendo nie ma litości dla mojego portfela.

O, zero mission w końcu

Mario & Luigi, sztos na dzień dobry

Z kartami do 3dsa też był ten problem, dokładnie z pokemonami ORAS. Podobna sytuacja była też z WiiU, gdzie nieużywane wcześniej konsole się nie uruchamiały. Przyczyna ta sama- bit rot.

Pewnie będzie coś na temat nowych Pokemonów, bo ostatni trailer nie pokazał nic. Na metroid prime 2/3 remake nie liczę, ale chciałbym żeby mnie zaskoczyli.

Ogrywałem jak było w PS Plusie, ale nie skończyłem. Save'a dalej mam, ale zacząłem od początku wersję PS5. Akurat Intergrade był na promo, to dokupiłem przy okazji.

To też eliminuje problem z mniej popularnymi sprzętami, bo można wtedy artykuły i recenzje rozłożyć na ileśtam numerów. Tak samo z seriami gier. Tylko z drugiej strony wyjdzie z tego kolejne CDA Retro.

Jak na razie dla mnie też najlepsza gra na Switcha, ale nie mam ich dużo, dopiero buduję kolekcję.

Nie wiem jak wędkarze i grzybiarze, ale gołębiarze potrafią być naprawdę agresywni.

Fire Emblem: Three Houses, Blue Lion Scenario Pierwszy Fire Emblem którego skończyłem, i o matko, cóż to była za przygoda. Graficznie gra wygląda bardzo dobrze jak na platformę na której została wydana. Modele postaci i środowisko posiadają sporo detali, choć przez to czasem doczytywanie się tych pierwszych w miejscach bardziej zagęszczonych potrafi chwilę potrwać. Wszystko śmiga w 30fps z okazjonalnymi spadkami w miejscach z wieloma obiektami na ekranie, ale nie jest to bardzo uciążliwe. Kolorystyka jest stonowana, pasująca do fabuły. Udźwiękowienie jest świetne, utwory muzyczne obecne podczas walk wpadają w ucho, i zdarzało mi się nucić co niektóre z nich. Są również dynamiczne- zmieniają się w zależności od tego czy jesteśmy w fazie poruszania się, czy samej walki. Same potyczki to w zasadzie niezmieniona formuła serii, czyli poruszamy się po "siatce" na mapie (dostępna jest również kamera w stylu podserii "Warriors"), a mając przeciwnika w zasięgu swojej broni można go zaatakować. Przed zadeklarowaniem napaści na przyszłe zwłoki pojawia się informacja o przewidywanych obrażeniach, choć w momencie gdy mamy przeciwnika "na strzała" i atakujemy jako pierwsi, gra pokazuje ilość otrzymanych przez nas obrażeń mimo że wróg nie zdąży ich zadać. Warto na to zwracać uwagę podczas walki. I tutaj dochodzimy do części gry, która nie każdemu może przypaść do gustu: Klasztor. Jest to hub w którym można rozmawiać z NPC'ami, przyjmować zadania poboczne, kupować i sprzedawać ekwipunek, oraz wykonywać aktywności z członkami zespołu zwiększając poziom wsparcia, i zacieśniając z nimi braterskie więzy. System przypomina trochę ten z serii Persona i Trails of Cold Steel, i nie jest jedynym zapożyczeniem z tych gier. Drugą taką mechaniką jest podzielenie gry na tygodnie, gdzie od poniedziałku do soboty jako instruktor szkolimy swoich towarzyszy broni, natomiast niedziele są dniem wolnym i można je wykorzystać do eksploracji klasztoru, walk opcjonalnych, lub odpoczynku zwiększającego motywację członków drużyny. Na końcu każdego miesiąca odbywa się walka fabularna. Na początku gry mamy do wyboru jedną z trzech ścieżek fabularnych, każda przypisana do jednego z królestw, ale można wchodzić w interakcję i werbować postacie z pozostałych dwóch. Tak więc w pewnym sensie są to trzy gry w jednej. Ukończenie scenariusza Blue Lion zajęło mi nieco ponad 60 godzin, i gra zassała mnie tak mocno, że zacząłem drugi, tym razem Golden Deer. Pewnie pocisnę wszystkie trzy.

Już po lekturce bieżącego numeru. Nowy layout jest w porządku, tylko linie marginesu mogłyby nie przechodzić przez screenshoty. Nałożenie screena na te linie byłoby lepsze IMO. Konsolite "Maruda", Adamus "Taboreciarz", ale dlaczego Piechota "Łysy"? Jako jedyny dostał w ramce ksywkę od cechy zewnętrznej, czyżby nie było do czego się przyczepić?

Lancer znowu pójdzie w ruch