Wredny

Ok...

Cena spoko, zwłaszcza jak na takie wydanie

Proszę bardzo - masz temat, co nie oznacza, że to dobrze wróży - masa crapów na forum ma swoje tematy Ale gierka wygląda intrygująco i bardzo chętnie sam sobie wyrobię na jej temat opinię

Tutaj mamy zgodę ponad podziałami - tego raczyska się nie da wybronić, choć mam ziomka, który zasłania się "byciem fanem Marvela" i jemu się podobało Ja to przeszedłem dzięki Gamepassowi, a i tak żałuję, że w to zagrałem (choć z drugiej strony nie mógłbym z czystym sumieniem jechać po tym gównie, gdybym tego nie zrobił).

Dziś miała miejsce premiera tego intrygującego tytułu, ale osoby zainteresowane boją się założyć temat, więc ja to czynię (bo Boomcia najwyraźniej ten tytuł nie grzeje - inaczej już dawno mielibyśmy odpowiednie miejsce do pisania). Recenzje zbiera raczej marne, wersja PS5 ma aktualnie 63 na metacritic, więc typowy średniak, ale gorsze gry mają tu swoje tematy, więc niech będzie miejsce do dyskusji dla tych trzech osób na krzyż, które grę kupiły i/lub są głodni z niej wrażeń (ja, @Szermac i @Elitesse). Poniżej dwa trailerki, żebyście wiedzieli, z jakim drewnem mamy do czynienia (akcja dzieje się w lesie):

To się Szerminatora zapytaj, bo ja jeszcze folii nie zerwałem - próbuję dobić pozostałe trofea w drugiej Pladze, żeby z czystym sumieniem usunąć grę z dysku i dopiero wtedy miałem zamiar (a zaraz Ragnarok).

A to widzisz -

Jedynie z Ellie mam problem, bo tak - jestem motłochem z podstawówki i aktorka mi nie pasuje wizualnie. No chyba, że w serialu mają zamiar w ten sposób zaakcentować tego kordycepsa, co sie jej w mózgu rozwija - wtedy ok

W jedynce mnie wkurwiał i moim marzeniem było, żeby go ktoś w dwójce zajebał zaraz na początku. Ale parę rozdziałów Requiem i tak zwyczajnie poczułem do niego sympatię, a jego rozwój wraz z kolejnymi chapterami, jego dziecinne komentarze, jego dziecięca niewinność, którą Amicia i osoby nam towarzyszące próbują w nim podsycać, gdy coraz bardziej przygasa wskutek wydarzeń, czy widoków, na które młody jest wystawiony... Autentycznie go polubiłem i sam martwiłem się o jego zdrowie psychiczne, dałem się wciągnąć w tę "grę" i z zaniepokojeniem obserwowałem, jak z czasem coraz mniej się uśmiecha i coraz trudniej odwrócić jego myśli od tych wszystkich okropieństw i wszechobecnego okrucieństwa za pomocą jakiegoś kwiatka czy piórka.

Ja zrozumiałem i nawet, jeśli mi to osobiście nie przeszkadza to dam plusika, bo ładny i merytoryczny post Tak sobie pomyślałem o tym craftingu, ale chyba za bardzo już przesiąkłem współczesnym giereczkowem i zupełnie mi ten element nie wadzi, a nawet witam go z przyjemnością. Pierwszy raz chyba w reboocie Tomb Raidera i The Last of Us się z tym zetknąłem (2013) i bardzo mi się to spodobało. Teraz gram w A Plague Tale Requiem i też z przyjemnością przeczesuję kąty, żeby zebrać surowce na zabawki Amicii. Ale ja ogólnie lubię spokojne gierki i sporo grałem w survivale, w których craftowanie jest jednym z głównych elementów gameplayu, więc może jestem już spaczony

Mnie jedynka zniechęciła mega chujowym systemem walki. Co prawda ukończyłem, ale nie wbiłem platynki, bo grind surowców potrzebnych do upgrade'ow jest jednym z najgorszych, z jakimi próbowałem się zmierzyć - nie dałem rady właśnie przez te trzy ciosy na krzyż i obrzydliwie zapętloną muzyczkę w open-world Dwójka pod względem gameplayu to mistrzostwo świata w porównaniu z tym drewnem.

Grając na Normalu nie miałem takich problemów, więc odpowiedni dobór poziomu trudności znacząco wpływa na komfort grania w tym tytule

Wszystkie części mam pudełkowo (oprócz tych na pierwszego Xa - remaster jedynki na X360 mam, ale dwójka chyba nie ma swojego odpowiednika na X360), więc i to musiało trafić do kolekcji. W sumie to jeszcze H3ODST mi brakuje, jakby ktoś miał w dobrym stanie to chętnie kupię

Do Ragnaroka miało już nic nie być, ale że kobita naciągnęła mnie na ciuchy i buty to stwierdziłem, że i ja się nie będę ograniczał w tym miesiącu Zaczęło się od The Chant, które jutro ma swoją oficjalną premierę - intryguje mnie ten tytuł od pierwszych zapowiedzi, a że teraz mamy idealny czas na horrory wszelkiej maści to zapragnąłem sprawdzić, co tam w leśnej sekcie piszczy. Do kompletu wziąłem jeszcze HALO Infinite od tego samego sprzedawcy - niech ten XBOX też ma coś od życia, a mi się bardzo podoba okładka Później stwierdziłem, że trzeba uzupełnić brakujące CoDy na PS4, więc wziąłem Call of Duty WWII i Call of Duty Modern Warfare - oczywiście używki, żeby było jak najtaniej, bo ch#j wie, o co chodzi z tym raczyskiem, ale strasznie długo trzyma cenę. Tym samym chyba już zamknąłem serię na PS4, bo następne odsłony wychodziły także na PS5, więc kolejne, jeśli kiedykolwiek kupię (a trochę już tego się uzbierało), będą mieć okładki z białym paskiem. No i na koniec 2 Dark, które często widuję w różnych zakupowych postach na fb, aż wreszcie sam postanowiłem się zaopatrzyć w to bardzo fajne wydanie.

Ja tak miałem na początku i nieważne, czy gierka z PS4 czy natywna na PS5. Z czasem problem sam zniknął i zupełnie o tym zapomniałem, aż przeczytałem Twojego posta

Nie no rozdziałka też, albo chociaż jakiś porządny AA, bo ząbki i migotanie obiektów to masakra momentami. Ale i tak jest pięknie

Jak to w końcu yebnie to pewnie będę max 3 gry rocznie kupował i ogrywał wreszcie zaległości

No właśnie niestety nie ma (chyba, że coś dodali i jestem nie na bieżąco) i to była straszna lipa dla mnie, bo dookoła swojskie klimaty, imiona, nazwy miejscowości, a z gardeł postaci szekspirowski angielski

Kurde, początkowo byłem mega podjarany, ale dziś zagrałem i chyba nie dam rady. Klimat i detale to mistrzostwo, ale ta ilość syfu najebana na mapie, a nawet nie tyle na mapie, co przed naszymi oczyma - miliony znaczników, jakieś AR Challenge wszędzie, punkty ulepszeń, no powiało ubiraczyskiem. Nie wiem, może to wina tego, że mam wszystkie DLC zainstalowane od razu i przez to tak wygląda, ale strasznie mi burzy immersje ten śmietnik i chaos na ekranie.

Ja miałem na maksa agresję, bo lubię eksplorować, a zdecydowanie lepiej to się robi, jak nikt nie łazi w okolicy No i najlepsze skille tam są, więc i tak bym pewnie szedł ścieżką zagłady. Oportunizm to po prostu wykorzystywanie okazji i takie najszybsze przemknięcie przez lokację - zabijesz kilku niezbędnych, resztę ominiesz i do następnego checkpointa. Najgorzej mi szło z Prudence, bo chyba tylko w levelach, w których wyraźnie było napisane, żebym nikogo nie zabijał, udawało mi się tego dokonać Za to w jednym przejściu ulepszylem na maxa wszystkie skille (grając na Normalu), bo dzięki temu, że zaglądałem w każdy kąt, miałem wystarczająco tych "pieces". Ze znajdziek brakuje mi chyba tylko jednej historii i jednej sekretnej skrzyni - wiem nawet, w których momentach prawdopodobnie je przegapiłem, bo pamiętam, jak dwa razy miałem gdzieś zajrzeć, ale niefortunnie wybrałem ścieżkę, pchającą fabułę do przodu. Teraz sam nie wiem, czy odpalić chapter select, czy lecieć z NG+, a może po prostu poczekać, kiedyś gierka dostanie jakiegoś patcha pod 60fps i będzie dodatkowy powód, by wrócić.

Hmmm... Gdzieś już widziałem coś podobnego

Z tych nowych, czy tak ogólnie? Z Crimson Butterfly włącznie? Bo pamiętam, że tamto mocno ryło banię młodemu Wredniakowi

Abstrahując od ewidentnego trollowania (lub zwykłego niedojebania) Donatello to w przypadku drugiej Plagi tak nie do końca, bo z niej akurat takie Naughty Dog mogłoby się nauczyć, jak tworzyć fajne postacie, potrzebne do rozwoju historii, a nie wydmuszki wepchnięte do gry tylko po to, by były i żeby było kontrowersyjnie.

Dokładnie tak, choć ja oceniam przeskok z 7 na 9/10 - idealnej noty nie dam, ale kuźwa dawno tak gra nie wciągnęła mnie swoją historią, świetnie napisanymi, wiarygodnymi relacjami międzyludzkimi i ogólnie klimatem oraz historią. Do tego zajebiście rozwinięty gameplay, świetnie zaprojektowane lokacje i mistrzowski wręcz pacing, a także niesamowicie umiejętne żonglowanie różnymi elementami rozgrywki - czuć, że nad tym ktoś czuwał i wszystko tu idealnie gra - skradanie, eksploracja, walka otwarta, przemykanie cichaczem, ucieczki, efektowne skrypty, spokojne spacery z fabularną ekspozycją i te emocje pod koniec, a wszystko to okraszone cudowną ścieżką dźwiękową i oprawą wizualną na najwyższym poziomie. Każda lokacja wręcz krzyczy, że jest ręcznie i z pietyzmem wykonana - żadnej fuszerki, żadnego kopiuj-wklej, serce, pasja, dusza Właśnie obejrzałem końcowe napisy i już nie mogę doczekać się trójki - aż się sam z siebie śmieję, wspominając, jakie miałem rozterki, czy to kupić Od czasu The Last of Us Part II żadna gra nie wywarła na mnie takiego wrażenia i obydwie gry stawiam wysoko, ale tutaj zagrało mi wszystko po drodze, w przeciwieństwie do TLoU II, gdzie uwielbiam efekt końcowy, ale droga do niego mogła być mniej wyboista (bzdury fabularne, tanie szokery, LGBT, wpychanie graczom tej zemsty w gardło, a później moralizatorstwwo, jaka ona jest zła). Jasne, gra ND ma lepszy, płynniejszy gameplay i jest jednak ciut inna, ale tak ogólnie, pod względem fabularnym i postaci oceniam. Zastosuję piłkarskie porównanie - TLoU Part II jest jak Grecja za Rehhagela - jest mistrzostwo, ale droga do niego to antyfutbol, faule, murowanie bramki i ogólnie mało przyjemnie. A Plague Tale Requiem to z kolei Barcelona i przepiękna tiki-taka - tu nikt mnie nie wk#rwiał (oprócz tych, co mieli oczywiście), nie przewracałem oczyma z zażenowania, tylko od początku do końca byłem pochłonięty tą cudowną historią. Tym tytułem Asobo jak dla mnie wkroczyło do pierwszej ligi gamedevu i już wiem, że następną ich grę kupię w ciemno

Jak ze wszystkim - bazooką w komara. Garstka ludzi sprzeda/kupi/przejdzie szybciej, ale konsekwencje muszą ponieść wszyscy