Wredny

Z tym drugim to się nie zgodzę, bo survival horrory to od zawsze były kamienie węgielne gamingu i do dziś (w sumie to szczególnie dziś) mają się nadzwyczaj dobrze.

Nie wiem, gdzie tam ASX widział przebłyski RPG, bo równie dobrze mogą to być PlayStationowe Gearsy

Tak to się nie da w Assassinach niestety Całe szczęście, że mam zboczenie maksowania gier, bo inaczej też bym pewnie nie skończył.

Wczoraj właśnie z tęsknoty odpaliłem na PS5 i nie ukrywam, że oczy trochę bolą Raz, że rozdziałka, dwa że ten HDR chyba nie działa jak powinien, a trzy - te 30fps Kurde, dajcie mi remastera jakiegoś

Gracze... ha tfu! Nie dogodzisz, choćbyś na rzęsach stanął

Śliski*

Nie doprecyzowałem - chodziło mi o PS5 - czy na konsoli mozna to gdzieś sprawdzić?

OK, to pytanie numer 2 - jest gdzieś licznik godzin, spędzonych z grą?

Miałem pisać to samo, zwłaszcza odnośnie akapitu o postaciach - zazdroszczę mu, że jeszcze tyle zajebistości przed nim

Wyszła - jest remaster na PS3/X360, a nawet port na PS4 Nawet pudełko wyszło w Japonii z takim składakiem:

Dzięki Gifuś, bo tego nie miałem. Śmieszne, że wszystkie apki się same aktualizują, a ten badziew nie.

Która to opcja, bo patrzę i nic tam nie widzę - pewnie jest jakoś chujowo przetłumaczona, jak wszystko, co przekładają na polski język (to też by było fajnie zmienić na angielski, ale pewnie się nie da).

Nie widzę odpowiedniego tematu, więc zadam pytanie tutaj. Czy jest gdzieś opcja, żeby przywrócić czarne tło w PSapp na androida? Wraz z jakąś aktualizacją weszło białe tło i mnie wk#rwia

Ta gra dostała patcha po wielu latach, w którym dodano trofea (pierwotnie gry na PS3 wychodziły bez tego bajeru) i może to jest przyczyną takiego oznakowania

Brzydko zapachniało Żuromem, który na swoim alterze pisał podobne rzeczy o swoim starym koncie

A teraz jeszcze liże się po genitaliach ze swoim alterem

Zdecydowanie I rumuńskie też To drugie co prawda mam już w pudełku, ale wciąz jest ładnie zafoliowane i dzięki cyfrze może takie pozostać

Kuźwa, ja jak widzę czerwone to spierdalam, a nie próbuję jeszcze jednego szlaga wetknąć Soulsy mnie nauczyły, że lepiej dłużej, ale rozsądniej, niż na całość, ale ryzykownie. Grałem sobie całą grę na Normalu i jedynie niektórzy Berserkerzy (oraz Król i Gna, ale to już inna liga) doprowadzili mnie do konieczności zagłębiania się w system walki. Fajnie, że jest rozbudowany i można z niego czerpać sporo frajdy, ale ja wolę traktować ten tytuł jako action adventure i tak mi smakuje najlepiej.

Dobrze, że napisałeś, bo widzę, że wszędzie wpisy "Marvel actor" i w sumie to aż mnie zatelepało, widząc, że w tym temacie jest to info. Taki zajebisty aktor z wieloma świetnymi rolami, a wszyscy kojarzą go tylko z tej chałtury, którą odwala dla Marvela Stan podobno KRYTYCZNY, wypadek przy odśnieżaniu na ranczo - kij wie, czy pługiem gdzieś się zjebał do wąwozu, bo nigdzie nie ma szczegółów.

Dziękuję za te słowa otuchy, zwłaszcza ten "młody" od gościa, który mógłby byc moim wnukiem, mnie zmotywował W 2022 nie dobiłem nawet do połowy wyniku z roku wcześniejszego, gdy moją główną maszynka do grania był XBOX Series X i kierowała mną przemożna chęć nadrobienia jak największej ilości gier, które mnie ominęły (a także wypróbowałem kilka popierdółek z Gamepassa). W ubiegłym już roku zdecydowanie więcej tytułów kupiłem (176, wynik, którego już raczej nigdy nie pobiję), aniżeli odpaliłem - był to rok uzupełniania zapasów (główny winowajca to X360, zakupiony w lutym), oraz powrotu na łono PlayStation wraz z zakupem "piątki" (premiera Horizona była decydującym bodźcem). Oto moje nieliczne, ukończone gierki AD 2022: Numer 1: Ostatnie podrygi Gamepassa, którego niedługo później przestałem opłacać. Frajda z bezmózgiej sieczki była, ale to raczej średniak, niebezpiecznie skręcający w kierunku crapa. Jak to mówią - "za darmo to i ocet słodki"... Numer 2: Podstawkę ukończyłem jeszcze w 2021, więc tutaj trochę naciągnąłem zasady, ale ukończone obydwa dodatki to kilkadziesiąt godzin zabawy, a jeden z nich ma nawet fabularny wątek, więc tym bardziej czuję się rozgrzeszony z tej wrzutki. Uwielbiam ten tytuł i mam nadzieję, że kiedyś wycisnę wszystkie soki z ogromnej (i wciąż rozwijanej) dwójki. Numer 3: Update z NG+ pozbawił mnie 100%, ale jest platynka i calak też kiedyś wróci (byłem w trakcie drugiego przechodzenia). Kilka drobniejszych wad, ale ogólnie to sequel idealny, mocno rozbudowujący "jedynkę", a graficznie (teraz również w trybie performance) to tytuł, który jak mało co pokazuje "next-genowość". Numer 4: Sporo z tych godzin natrzaskane jeszcze w 2021 na PS4, ale to w 2022 za sprawą PS5 (i update'u do 60fps) powróciłem, z przyjemnością czyszcząc mapę i łapiąc mega wczuwkę na przygody samotnego super-komandosa. Mi Breakpoint podoba się bardziej niż Wildlands i pod wieloma względami jest od niego zwyczajnie lepszy (większa ilość fajnych mechanik, technikalia, świat). Numer 5: Sporo dobrych opinii sprawiło, że postanowiłem sprawdzić i nie zawiodłem się. Uwielbiam kosmiczne gierki i śmiganie stateczkiem w gwiaździstej przestrzeni, a tutaj dodatkowo dostajemy całkiem ciekawą historyjkę i fajną relację pomiędzy naszą bohaterką, a statkiem, którym sterujemy. Ogólnie tytuł trochę przydługi i z czasem zbyt powtarzalny, ale wspominać będę miło. Numer 6: Remake starocia z PC, o którym w życiu nie słyszałem, ale jak THQ zapowiedziało drugą część (która mnie zainteresowała) to nie mogłem odmówić sobie poznania odświeżonego pierwowzoru. Straszne drewno i oldschool pełną gębą, ale bawiłem się przy tym niesamowicie, bo przywodziło mi na myśl gierki ery pierwszego PlayStation. Numer 7: Kolejny wpis lekko naciągany, bo męczyłem się z tym tytułem od czterech lat z wielkimi przerwami, ale ukończenie go (i wymaksowanie dodatków) przypadło na rok ubiegły, więc tu go umieszczam Ogólnie fajna gra, ale po ubisoftowemu przeładowana barachłem z gatunku kopiuj-wklej. Podobno najbardziej skondensowana odsłona z nowej formuły, więc sama myśl o Oddysey i Valhalli napawa mnie przerażeniem. Numer 8: Szybki detoks i tytuł zupełnie nieplanowany. Kupiłem do kolekcji, pochwaliłem się na mojej facebookowej grupce, zgłosił się znajomy, że chętnie by w co-opie ukończył, a że miałem L4 to szybko się ustawiliśmy i równie szybko zobaczyliśmy napisy końcowe. Ogólnie spoko historyjka, choć z mega naciąganym zakończeniem, ale jako gra to popierdółka ze śladowymi ilościami gameplayu - it takes two to kilka klas wyżej. Numer 9: Grane sporo w okolicy premiery, później porzucone gdzieś w połowie na dłuższy okres, aż wreszcie dzięki mocy PS5 odgrzebane i dokończone. Mimo, że wciąz ogrywałem wersję PS4 to jednak te 60fps mocno zrobiło robotę i z przyjemnością dokończyłem tę fantastyczną produkcję. Na pewno kiedyś powtórzę to z wersją natywną dla PS5, zwłaszcza że będzie dodatek z Idrisem. Numer 10: Przez długi czas moja gra roku. Nie spodziewałem się takiego skoku względem spoko jedynki - pod praktycznie każdym względem to niesamowity krok do przodu, a fabularnie to zdecydowanie najlepszy tytuł tego roku, na pewno najbardziej przejmujący i dojrzały. Mimo paru gameplayowych bolączek to cudowny tytuł i nie mogłem się oderwać. Numer 11: Moje aktualne (i ostateczne) GOTY 2022. Sequel idealny, sprawiający, że poprzednia odsłona sprawia wrażenie konceptu, wersji demo. Ogromny tytuł, kilkadziesiąt godzin grania, a do tego mocno rozbudowany fabularnie - ilość wydarzeń i (świetnych) postaci spokojnie mogłaby obdzielić kilka mniejszych tytułów. Numer 12: Mimo wielu wad tytuł, od którego najciężej było mi się w tym roku oderwać. Wybitnie zmarnowany potencjał i gra, która nie jest tak dobra jak jej pierwowzór, ale nadal bardzo spoko survival horror w kosmosie. Pod wieloma względami miałem flashbacki z pierwszego The Evil Within, do którego też mam wiele sympatii, mimo niezaprzeczalnych jego ułomności. Numer 13: A skoro o pierwowzorze mowa... Jedna z moich ulubionych gier ever i wciąż tytuł na "dyszkę". W zamierzchłej przeszłości ukończone z 7 razy na PS3, a teraz ogrywane we wstecznej na XSX, dzięki czemu oprócz zajebistych wspomnień mam również tony screenshotów. Nie wyrobiłem się z calakiem, więc kolejne przejście (na Impossible - aktualnie w trakcie) już w przyszłym roku, ale najważniejsze, że zdążyłem odświeżyć sobie przed premierą remake'u. No a jakżeby inaczej Do ogólnego stanu w 2022 doszło pewnie około 300h: Oprócz tego dwa godne wspomnienia tytuły, w których pękło powyżej 40h: Ukończenie tego tytułu wyznaczy dość czasochłonna platyna, bo gra sama w sobie nie ma zbytnio jakiegoś "końca". A tutaj... No cóż - nadeszły fajniejsze gierki i porzuciłem, ale obiecuję, że wrócę i będzie na podsumowaniu 2023.

Todd Howard pewnie ma dokładnie takie samo postanowienie noworoczne

Jakoś tam zdążałem przed jej komentarzami, więc tego tak nie odczułem, ale w Ragnaroku to jest nagminne - chyba w życiu nie rzucałem "shut the fuck up" w stronę ekranu tak często jak tutaj.

To o co tej pijackiej k#rwie chodzi w takim razie?

Ja jak czytam te ściany tekstu w podsumowaniach growych, gdzie ludzie kończą po 50 gier (że już o Sutku nie wspomnę) to chyba moje 13 pozycji umieszczę w tym temacie jednak

Tak, choć z racji ich kruchości i małej wygody nie polecam (PULSE też dużo wygodniejsze nie są, ale przynajmniej sprawiają wrażenie solidniejszych).