Sylvan Wielki

@Kuba0101 widzę, że jesteś weteranem, zatem poradzisz sobie bez (większego) problemu. Poziom trudności jest zbliżony do wymienionych gier, zatem pozostaje mi tylko życzyć miłej gry. Nie uważam przy tym, by oponenci szamali za dużo żelaza, nim padną. Jest dobrze i mięsiście.

Rangę Flame Ruler zdobyłem bez najmniejszych problemów, a biorąc pod uwagę fakt, że 8 na 10 walk wygrywam tu bez kropli potu na czole, liczę, że przede mną jeszcze 3–4 awanse — zwłaszcza że ostatnio pokonałem trzech graczy z rangą Tekken Emperor. Zrobiłem sobie też Fega-Sagata. Żałuję tylko, że ominąłem pakiet z białą tęczówką — byłby wtedy naprawdę kompletny. Wpadł też Steve-Leon z RE4. Hayabusa też wpadł.

Tak sobie testuję od kilku dni i muszę przyznać, że nowe możliwości, jakie oferuje Portal, wypadają nad wyraz dobrze — żeby nie powiedzieć: świetnie. Włączyłem „na chwilę” m.in. Dead Space i Evil West, a skończyło się na tym, że obie gry przeszedłem w wersji przenośnej. Obecnie ogrywam klasyki z PSX, w tym Tekken 3. I już wiem, że SandLand oraz Yakuza również będą przeze mnie ogrywane w takiej formie.

Święta Beatryczne niech ma nas, graczy, w swojej opiece. Ta gra powinna być prawnie zakazana — wzorem Balatro. Miałem już kilkadziesiąt godzin nabite na Xbąku, a że Portal przeszedł solidny lifting, to włączyłem „tylko na chwilę”. Kilka dni później mam już odblokowanych kilkadziesiąt trofeów i wciąż myślę: „jeszcze raz, ostatni raz i kończę”. Co za burzowo dobra gra.

84 godziny spędziłem przy Khazanie (Seria X) i postanowiłem, że kiedyś pudełko w wersji na PS5 zagości u mnie w kolekcji, a samą grę raz jeszcze przejdę. Tak mi się spodobała. To świetny souls-like. Obok Lies of P – mój ulubiony, zdecydowanie. Kapitalna stylistyka (cel-shading tylko pomógł grze), znakomity system walki, całość jest przy tym dość wymagająca (to lubię). Ukończyłem wątek główny i wykonałem każda misję poboczną. Plus za bossów (są kapitalni). Z chęcią zobaczyłbym kiedyś kontynuację. Oczywiście gra ma swoje wady. Niektóre rozwiązania to wręcz bezczelne kalki z innych tytułów – choćby bieganie po wąskich gzymsach i walka na nich, kiedy ktoś ostrzeliwuje cię z oddali… wypisz-wymaluj Anor Londo z Dark Souls. No i ostatni boss… prawdziwy sk***ysyn. Najtrudniejsza walka w całej grze. Nie spodziewałem się, że spodoba mi się aż tak bardzo. 9/10 ode mnie. Rewelacja.

Silent Hill f ukończone — zajęło mi to 21 godzin. Bardzo dobra gra. Oprawa audiowizualna, klimat, sama historia — wszystko mi tu zagrało. Przyznam, że nawet ta niesławna walka nie była aż taką solą w oku. Jasne, daleko, oj daleko jej do doskonałości, ale całkiem przyzwoicie okładało mi się potwory. Rytuał, jak i samo zakończenie gry, zostaną mi w pamięci na długo. Ryukishi07 spisał się na medal. Niektóre sceny były zupełnie jak wyjęte z książek McCarthyego. Gdybym miał wystawić SHf ocenę, byłoby to solidne 8/10. W moim prywatnym rankingu nie ma opcji, by mroczna przygoda jaką oferuje Ebisugaoka wygryzła Ekspedycje 33, niemniej z czystym sumieniem mogę polecić zapoznanie się z historią Hinako. Warto.

Joe Abercrombie to mój ulubiony autor, jeśli chodzi o grimdark fantasy. Jestem już tak w 3/4 jego najnowszej książki i… podoba mi się. „Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę” — jak mawiał klasyk. A jeśli w skład owej drużyny wchodzą m.in. wilkołaczka-nimfomanka, zadufany w sobie nekromanta, prastary wampir, elfka, duchowny, który lubi sobie na boku poużywać, oraz nieśmiertelny rycerz — Jan z Torunia — to brzmi to nader ciekawie. I takie właśnie jest. Klasyka. Tak przy okazji, stałem się wielkim fanem tych okładek - świetnie leżą w dłoniach. „Dziecię Boże” przeczytałem w jeden dzień. Nie dlatego, że to książka jakoś wyjątkowa, ale czyta się ją nader dobrze — choć, biorąc pod uwagę tematykę, to chyba nie najlepszy dobór słów… Porażające te książki ma Cormac. „To nie jest kraj…” właśnie kończę. Prawdopodobnie najlepsza rzecz, jaką stworzył — przynajmniej z tego, co dotąd przeczytałem. 4 tomy cyklu Odkryć Riyrii. Nie są specjalnie długie. Powinienem je ukończyć w tydzień.

Wiesław i Markus. Premierowo Hadesik Boży.

Tak powinno to być załatwione. A przy okazji - na początku stycznia AC otrzyma ulepszenie pod NS2.

"While development on Elden Ring Tarnished Edition continues wholeheartedly toward release, we have decided to move the launch to 2026 to allow time for performance adjustments. We apologize to players looking forward to the game and thank you for your patience and support."

Debiut reżyserski scenarzysty "Serbskiego Filmu".

Jest i on.

@wet_willy niezmiennie, od lat - Imgur. Jednakże Online Safety Act nałożyło na firmę obowiązek weryfikacji wieku użytkowników oraz moderacji tak zwanych „szkodliwych treści”. Imgur nie zgodził się na te warunki, pokazał im środkowy palec i od 30 września bieżącego roku serwis nie działa w Wielkiej Brytanii.

Raj podatkowy nie ma jeszcze tematu, więc zakładam. Podczas podróży na Evo poświęciliśmy kilka godzin na zwiedzanie Monako. To malutkie państwo można opisać jednym słowem – przepych. Trochę świata już zwiedziliśmy, ale nigdzie nie doświadczyliśmy takiego luksusu. Tu naprawdę czuć pieniądz. Monako oferuje też niezwykle malownicze widoki, które cieszą oko na każdym kroku. W zasadzie kilka godzin wystarczy, by zobaczyć większość atrakcji – a dodam, że warto.

Wylot na Evo połączyliśmy z obowiązkowym zwiedzaniem Nicei.

SF6, podobnie jak Tekken 8, wypadł kapitalnie na Evo. Przy grze Capcomu atmosfera była jeszcze gęstsza, bo Mister Crimson (francuski zawodnik) dotarł aż do 1/8 finału - i za każdym razem, gdy grał, tłum dosłownie szalał. Wystarczyło, że jego topowy Dhalsim wykonał rzut, a setki graczy dostawało euforii bawiąc się przy tym w efektowną onomatopeję. Podobnie było, gdy Blaz odpalał super combo – niesamowity widok, jak niemal cała widownia wrzeszczy chóralnie: „SHORYUKEN!” A sam mistrz – Leshar – to po prostu NADCZŁOWIEK. To, co wyprawiał na Evo, było wręcz nieludzkim popisem umiejętności. Gdy oglądało się jego walkę z Kobayem (bodaj 6 - 0 w rundach), trudno było uwierzyć w to, co się dzieje na ekranie. Dopiero Blaz naprawdę napsuł mu krwi. Świetne starcie. Ja odpadłem dość szybko, ale w SF6 grałem niewiele – raptem kilka godzin. Moim największym osiągnięciem było... zdobycie trofeum za 30 walk w Battle Hubie, połączonych z 30 zwycięstwami z rzędu. W Tekken 8 poszło mi trochę lepiej, ale na takim turnieju jak Evo trafiasz albo na przyzwoitego gracza, z którym grasz na podobnym poziomie, albo na ścianę nie do przebicia – i momentalnie lądujesz w drabince przegranych albo całkowicie odpadasz z zawodów. Mimo wszystko – warto było zagrać. Świetne doświadczenie. Niestety nie udało się Tokido i Daigo, ale nadmienię, że strefa SF6 wypadła nad wyraz dobrze. PS Byli też nasi – Polacy stanowili całkiem liczną grupę uczestników i, trzeba przyznać, prezentowali się świetnie. Stroje mieli naprawdę dopracowane.

Prezent od dziewczyny.

Powiem wam, że Evo wypadło kapitalnie. To niesamowite uczucie, że w technikum czy na studiach oglądałem takich graczy jak Knee czy Qudans, w 2025 roku widywałem ich wciąż tylko na YouTube, a teraz mogłem zobaczyć te legendy na żywo, w akcji, i jeszcze udało się zrobić sobie z nimi pamiątkowe zdjęcie. Top 8 najlepszych graczy: Od lewej: Qudans – #1 Heihachi i #1 Devil Jin; Sin – topowy Yoszek; KaneAndTrench – #1 Joshi, jedyny facet, który na Evo odstrzelił Arslana (niestety, w 1/8 sam z nim poległ); LowHigh – wiadomo, obok Knee najlepszy Fury; KingerJr – topowa Asuka; Fergus – #1 Asuka, facet, który na Evo pokonał Knee i Qudansa; Jeon DDing – #1 Edek; no i Arslan, arcymistrz. Jako ciekawostkę dodam, że Jeon DDing, gdy tylko wygrał rundę albo trafił dobrą akcję, zgarniał znacznie większe brawa niż Ash przy wygranym pojedynku. Frizen poległ 0:2 z Knee, a Knee przegrał z Fergusem. To, co Asuki wyprawiały na Evo, to głowa mała — chyba trzeba będzie zrewidować tier listę. Cieszyłem się, że dziewczyna wygrała swoje dwie pierwsze walki. Ja w T8 wygrałem więcej niż w SF6, ale gdy sprawdziłem, że po moim pierwszym (ewentualnym) zwycięstwie trafiłbym na niejakiego Niam Raeb (God of Destruction – 100 dan), to wiedziałem, że szału nie będzie. Mój maks to niebieskie rangi – skilla nie brakuje, ale mało w T8 gram, więc jeszcze tych Flame Rulerów przemielę, ale na Fujinach to już 2:2. Ach, i było kilka stanowisk, gdzie można było w weekend testować Armor Kinga. Fajnie też, że jak chłopaki (Knee, Edge) mieli wolne albo już odpadli, to można było z nimi pograć. Mnie się niestety nie udało, bo do Knee ustawiła się kolejka na trzydzieści osób. Niezły był też Tekken Shop – ogólnie kupiłem sobie na Evo kilka pamiątek. EDGE - #1 Hwo. Super gość. Fergus - przesympatyczny, skromy facet. Wice mistrz - najbardziej napakowany gracz - Jeon DDing. LowHigh - obok Knee, najgroźniejszy Bryan. Cyborg Ash. Ciekawe co zrobiłby, jakby Ninie d/p+1 zabrali. Na koniec dodam, że było kilka bardzo mocnych dziewczyn. I jeszcze ciekawostka. Mianowicie Qudans co rusz wychodził na fajkę. Za drugim razem podłączyła się do ekipy palących dziewczyna robiąca zdjęcia na Evo. Spojrzała na Qudansa i jego trenera, rzuciła: "O, widzę, że ma cie koszulki z Qudansem. Pewnie jesteście jego fanami. Wiecie może gdzie teraz gra?"