Nemesis

W końcu, DUAL Sens.

Ogólnie to bez szału ten nowy pad, garść nowych ficzerków, czarny touchpad, meh. Ceny bajońskie, jak Jimo przykazał.

Overall 1,3k, piękni kawalerzy.

Bez 459 zł, nie podchodź.

Mnie interesuje 4k/30, chociaż przy grze, gdzie gameplay definiuje ruch i reakcja, zawsze wygrywa wydajność. VRR dla Performance brzmi apetycznie.

A mi się Prey podobał. Jak każdy film, ma swoje wady ale to ogółem ciekawe widowisko.

Akurat ten film, jak mało który, podejmuje kwestię bagatelizowania kobiet w historii. Tak napisano tę postać. Wojownicy mają swoje rdzenne przekonanie, że najlepszymi myśliwymi są oni, żadna kobieta nie jest w stanie im dorównać. Stawiają na tężyznę fizyczną i refleks. Znają schematy przyrody, więc nie zwracają uwagę na szczegóły, które dostrzega Naru, szczegóły nieadekwatne do tego świata. Do tego, dyskryminują rady Naru. To bohaterka zdana sama na siebie, w męskim świecie. W filmie nie pojawia się żada inna postać żeńska w plenerze. Komando Arnolda nie znali praw dżungli. Zresztą, jednym z błędów w Predatorze jest chyba absencja jakichkolwiek innych zwierząt (możliwe, że mi pamięć szwankuje). Po części wynika to z obecności Predzia gdzieś tam. To dwa inne filmy, gdzie jedynym łącznikiem jest naturalny plener. Prey jedyne co robi źle to zbyt szybko ujawnia antagonistę.

Kupiłem jakiś czas temu wersję reżyserką w pudełku.

Wersję PS4 również da się ulepszyć do poziomu wersji reżyserkiej. Tylko różnica polega wyłącznie na obecności DLC. Jeszcze nie grałem w ten dodatek, kończę już podstawkę, więc biorę się następnie za Iki.

Wiatr dawno nie miał tak istotnego znaczenia. Po Zeldzie: Wind Waker, ze świeczką szukać podobnej metody nawigacji.

Sony trochę poleciało w kulki z tym wydaniem. GoT na długo przed ogłoszeniem wersji reżyserskiej, udostępniło aktualizację pod osiągi PS5. Bazowa wersja gry, wydana jeszcze raz w nowym pudełeczku.

Szczerze mówiąc, nie mam konceptu co do nowości w ewentualnym sequelu. Chyba, że dadzą trasy międzykontynentalne. Np. statki czy samoloty.

Miałem to samo w TLoU: Remastered. Najgorsze, że wjeżdzasz na serwer, gdzie jesteś jedynym noobem a reszta to kilkuletni weterani. I jak żyć? Tak przy każdej nowej sesji, świeżaków brak.

Na szczęście jest na rynku alternatywa i ukłon ku te tradycji. Grałeś Pan w Tormented Souls?

Akurat w tym RE wymijanie zombie jest najmniejszym ryzykiem na tle reszty serii. Najłatwiejsze.

Pograne. Jak lubicie Agressive Inline to się Wam spodoba. Za mnożnik punktacji robi seria killsów, samych trików nie da się niestety łączyć w łańcuch punktacji. Ogólnie, bardzo spoko. I tak łatwo nie jest przy kompletowaniu challengów.

Bloodborne to zasługuje na upadte do 4k/60k. I wszystko w temacie. Chyba, że piszemy o rimejki od BluePoint o jakości Demon's Souls.

Coś mi mówi, że Inpost będzie przeżywać oblężenie od dnia 7 września, 2022 roku. Używki będą leciały jak złoto.

Sterowanie to tylko klasyczne. Inaczej się grać nie da, albo jestem już tak zdeprawowany od przyzwyczajeń za dzieciaka jak się grało.

Tak po prawdzie, na jedno wychodzi. O Resident Evil (2002) można pisać w identycznym świetle. Pomiędzy tymi pojęciami jest bardzo cienka linka.

Alone in the Dark: the New Nightmare, czyli ostatnia godna wizja tej serii. Też nikt nie krył się inspiracjami z RE czy SH. Ale zawsze tłumaczę to tak: Alone był kompletnie pierwszym survival-horrorem. I może czerpać z czego mu się podoba. Jedynie trochę mi szkoda, że seria wylądowała w segmencie AA. To nieuczciwie w świetle historycznych zasług. Wygląda apetycznie i leci premierowo.

Dlatego bardzo lubiłem za takie podejście do kompletacji ekipę z Rocksteady. Batman: Arkham Knight przy wypełnieniu wszytkich aktywności związanych z demilitaryzacją Gotham odkrywał prawdziwe zakończenie gry. Taka żmudna robota z kurierskim zasuwanie w DS aż prosi się o identyczną nagrodę w finale. A tu doopa

Komuś się trafił egzemplarz z Leosiem na coverze?

MaZzi zrealizował swoje życiowe marzenie i chyba za to należy mu się dożywotni respekt. Jego opisówki dotyczące codziennej, choć dla mnie bardzo niezwykłej, japońskiej codzienności wspominam z wypiekami na mordzie. Jak przyjedziesz, to będziesz miał o czym pisać będąc tam. Sporo się tu zmieniło i jeszcze więcej zmieni. Już raczej nie na lepsze.

Do Prey jak większość, podchodziłem z obowiązkowym dystansem. Predator teoretycznie skończył się na pierwszej części, tylko dlatego, że jako jedyny z całego zestawienia wpisywał się w schemat mocnego filmu o potworze z innej planety. Czyli stawiano widza w identycznej nieświadomości co bohaterów tamtego obrazu. Nie wiedzieliśmy czym jest Predator, z jakiej pochodzi planety, całkiem inaczej niż u kolegi po fachu, Obcego. W Predatorze nie było żadnych, naukowych prób wyjaśnienia natury stworzenia. Wszyscy wiedzieli jedynie, że nie jest to człowiek. Tylko tyle i aż tyle. "If it bleed. We can kill it" Do poziomu filmu McTiernana zbliżył się (wprawdzie połownicznie) Predators z 2010. Napakowany easter eggami, ciekawym pomysłem i starciami jak równy z równym. Predator 2 już wprowadził naukowe rozkminy o obserwacji potwora, lecz obraz ratuje Danny Glover i końcowe sceny, czasem jakiś komentarz Billa Paxtona, więc ten sequel po częścin ratuje obsada, nie fabuła. Prey podąża schematem części pierwszej, umieszcza akcję w naturalnym środowisku, bez żadnych miast, świątyń. Tylko las, łowca i zdobycz. Narracja odsłania pewne obyczaje Komanczów, główną bohaterkę jako niegodną łowów oraz obecność Predatora, który adaptuje się do zachowań przeciwników. Reżyser nie bawi się w żadną tajemniczość, ponieważ inicjuje każdą z wizytówek Yautja. Czyli kamuflaż, pazury, widok na podczerwień, wyrywanie trofeów, obserwacja znad drzew, w końcu atak i walka. Przy czym miło popatrzeć gdy Predator popełnia proste błędy i nie zna wszystkich sztuczek ludzkiego wroga. Kilka akcji zapada w pamięć. Fabularnie jest tak jak być powinno. To obraz oparty na polowaniu, szukaniu najsilniejszego rywala. Czas akcji pozwolił na redukcję logicznych wyjaśnień czym jest Predator. Film o polowaniu, o myśliwych. Na tym się skupiono, bez wątków cywilizacyjnych. Polecam. 8/10