stoodio

Grałeś z giftami z Season Pass?

A ja właśnie stawiam pierwsze kroki na 1999 mode i widzę, że nieźle mnie to medium z pierwszego podejścia rozleniwiło - dotarłem do Monument Island i już mam na koncie dwa deady... Gra dużo zyskuje - ammo może się skończyć, medkitów/soli mało, jest pysznie

BS: Infinite skończony! Oto parę chaotycznych myśli. Kapitalny scenariusz - są twisty, jest impreza Dużo nowych patentów - głównie pod postacią Liz pomagającej nam na różne sposoby (czy to w walce - tears, czy podczas eksploracji - lockpicking). Z początku "plasmidy" oraz "toniki" wydawały mi się jakieś takie bez wyrazu, ale wraz z progressem było coraz lepiej. Skyhook nie do końca mi podszedł - patent mocno ograniczony, do tego wprowadza chaos do rozgrywki. Songbird wymiata! I pomyśleć, że w początkowej fazie produkcji planowano... smoka XD W obecnej postaci istota niezwykle majestatyczna i potężna. Jedyna w swoim rodzaju. To nie seryjnie produkowany BD. Dużo broni, zarówno samych rodzajów, jak i zasobów - ani razu nie zabrakło mi ammo... szkoda. Oprawa dźwiękowa absolutnie genialna.Graficznie pięknie - głównie tyczy się to samego designu oraz efektów, bo poza Elizabeth buźki jakieś takie bez wyrazu (dużo lepiej pod tym względem wypada w mojej ocenie Dishonored). Same postacie też różnie - z jednej strony kapitalna para rodzeństwa Lutece (genialne teksty), a z drugiej strony Daisy Fitzroy - bez charyzmy, strasznie nijaka. Końcówka mocna, piękny ukłon w stronę fanów BioShocka - ja osobiście jestem usatysfakcjonowany Nic to, biorę się za 2gie podejście - nie ogarniam jeszcze do końca tego całego zamieszania, teraz będę miał uszy i oczy szeroko otwarte. PS czy BS:I jest lepsze od jedynki? Jeszcze nie wiem, na gorąco nie chcę oceniać - czas pokaże...

Amerykaniec i kanadyjczyk to nie to samo - wiem, bo miałem przez chwilę NTSC/U i nie wykrywało mi save'a. Jeśli jednak zatęsknię za Pustkowiem, to skusze się na wydanie Ultimate i zacznę przygodę od nowa (tym razem wczuję się na maksa i każdą decyzję podejmę zgodnie ze swoim sumieniem, nie bacząc na interesy żadnej z występujących frakcji).

Czyli masz na myśli Camp McCarran. Byłem tam i parę questów wykonałem. Nie ma co się chyba dłużej rozwodzić - jest problem, ale przyczyna niestety nie jest do końca znana. A ja tam byłem lubiany przez większość społeczności (no, może Powder Gangers za mną nie przepadali) - dzięki temu moja panna mogła knuć i spiskować za plecami niczego niepodejrzewających NPCów. Dość długo nie mogłem się zdecydować, kogo powinienem poprzeć - w efekcie lawirowałem między sprzecznymi nierzadko interesami wszystkich stron konfliktu. Yes Man z początku wydawał mi się ciekawa opcją, ale anarchia i chaos do niczego dobrego nie prowadzą - hołota z New Vegas potrzebuje bata nad sobą, ale nie bezwzględnego Cezara czy też skorumpowanej NCR - i tu pojawia się tajemniczy Mr House. Koleś miał potencjał, ideę oraz środki. Resztą zajęła się moja Kurierka Co do Boomerów, ja ich od razu polubiłem - ujęła mnie niezykle klimatyczna lekcja historii tej społeczności, której udzielił mi mały Boomer. Z innej beczki - jestem niezwykle zadowlony z Rexa, psina dawała radę nawet w konfrontacji z opancerzonymi czubkami z BoS. Wywracanie przeciwnika to wyjątkowa cecha, która na wyższych poziomach jest niezwykle przydatna (szkoda, że piesek nie może być nieco wcześniej odpowiednio zupgrade'owany). edit: Pobawiłem się dzisiaj odrobinę ruletką, do tego pograłem w Caravanę (swoją droga naprawdę fajna mini-gra, ale co się napociłem, zanim załapałem o co biega, to moje ). W efekcie usłyszałem przyjemny ding-dong w słuchawkach: Naprawdę żałuję, że nie dane mi będzie ograć DLCeków, bo nieźle się wkręciłem w tego Fallouta. Różnie to bywało - podchodziłem do tej gry jak do jeża, ale o statecznie bardzo mi się podoba. Jest co robić, replay value jest ogromne, czuć ten specyficzny klimacik. Aaach... będę tęsknił za Pustkowiem Mojave... no i za Rexem Czas jednak iść naprzód, bo kolejna gra czeka w kolejce:

Miałem zamiar wkleić Ci link do fragmentu z Misia: "nie martw się, wyłączą Ci", ale dranie skasowali. Zobaczymy co bęzie z DLC i campusem NCR. Masz na myśli Camp McCarran czy Forlorn Hope? Tak czy siak byłem w obu - przy okazji ukończyłem ostatni ending pod banderą Niedźwiedzia (najgorsza końcówka IMO, jak ja niecierpię tych kutafonów z NCR). Przyznam, że trochę gra zaczęła przymulać, ale nie było to nic, co mogło by mi skutecznie uniemożliwić progress. DLCeków na bank nie sprawdzę, bo gram na kanadyjskiej wersji FNV Ciekawostka: Obsidian poprawili wizerunek nowego Fallouta w dosłownie każdym elemencie gry. Sprawdźcie ikonki perków czy przedmitów - na pierwszy rzut oka widać, które pochodzą z F3 (porównajcie sobie też same trofiki, jak prezentuje się VB)...

Do tego ten jedyny w swoim rodzaju falloutowy klimacik. Obsidian w istocie tchnęło duszę w golema zwanego F3.

Dzisiaj pokusiłem się o kolejny ending - tym razem New Vegas pozostawiłem w rękach Mr House'a (dla mnie to swoisty canon ending). Znów bez większych przeszkód wykonałem wymagany komplet questów - wszystko można sprawdzić w trofikach

Ostatnio save pokazuje lekko ponad 60h, a waży ~6MB. Czytem te Wasze realacje i sam się dziwie mojemu szczęściu, że nic takiego mi się nie przytrafiło.

Wreszcie ukończyłem New Vegas! Nawet dwukrotnie (chciałem sprawdzić scenariusz Yes Mana oraz Legionu). Zabierałem się za to jak pies do jeża. Wszystko przez dziwnie w mojej ocenie poprawadzony scenariusz - senny, nieco liniowy początek, aż tu nagle docieramy do NES Vegas i (pipi)UDU! Nie wiadomo, gdzie ręcę włożyć i za co się zabrać. Nagle wszystko wymyka się spod kontorli, masa frakcji, postaci, zadań, sprzecznych interesów - taki natłok potrafi przytłoczyć. Tu właśnie dwukrotnie odpuszczałem i porzucałem grę. Zacisnąłem jednak tym razem zęby, zakasałem rękawy i wziąłem się za ogarnianie tego całego "bałaganu". W wielkim skrócie - było, kurczę, warto. Zaprawdę, powiadam Wam: dawno nie miałem takiej rozkminy, jeśli chodzi o podejmowanie decyzji mających istony wpływ na losy świata gry. Nic nie jest oczywiste, nic nie jest w pełni słuszne czy godne potępienia. To jest niewątpliwy atut produkcji Obsidian. Z pozycji sympatyka klasycznych Falloutów warto docenić nawiązania do znanych postaci czy miejsc - jest tego masa (rozbity Highwayman - ach te wspomnienia) . Sama fabuła jest interesująca, późno odkrywa karty, ale koniec końców jest ciekawie. Naprawdę ogromną frajdę czerpałem z beztroskiej eksploracji, szukając pożywienia czy medykamentów (tryb HC to mus w przypadku tej produkcji), nierzadko wchodziłem w posiadanie jakiejś wyjątkowej broni - Pushy, Chopper, Ratslayer, Lucky, Q-35 - jest tego trochę. Kompletowanie ekwipunku było kolejnym wyzwaniem - zazwyczaj starałem się wejśc w posiadanie danej broni o wiele wczesniej, niż to było przewidziane (@#$@ szczury z Broc Flower Cave). Jako perfekcjonista chciałem także jak najszybciej zebrać Skill Booki - było warto, bo dzięki lekturze mogłem sobie pozowlić na clearowanie danej lokacji już podczas pierwszej wizyty. Miło wspomniam także towarzyszy (dobrze, że dodano ten interfejs w postaci Companion Wheel) - z uwagi na grupę, z której się wywodziła, Veronica okazała się cennym nabytkiem a i odpowiednio zupgrade'owany Rex był nadwyraz przydatnym czworonogiem (HC na najwyższym poziomie trudności). Bardzo spodobały mi się dedykowane im zadania poboczne (z możliwością wspomniaego upgrade'u jako nagrody). Widać, że był ogromny potencjał - jak gra by wyglądała, gdby nie ograniczenia wynikające z "patronatu" Bethesdy to już zupełnie inna spiewka... O grafice nie będe wspomniał - koń jaki jest, każdy widzi - na szczęście jakoś szybko znieczuliłem się na tę skrajną brzydotę i skupiłem się na tym, co naprawdę ważne. Technicznych problemów na szczęście nie doświadczałem zbyt często (jakaś zawiecha od wielkiego dzwonu). Wiem jednak, że pod tym względem gra potrafi do siebie skutecznie zniechęcić... Reasumując: ode mnie: 8+ Jeden z lepszych RPGów generacji.

Wróciłem na łono Mojave Wasteland - wznowiłem grę od save'a zapisanego w momencie zwrotnym fabuły. Gra mi się wybornie - warto było dać New Vegas ostatnią szansę

Cytuję: "Coming as soon as we are happy with it and as soon as we announce its date on PS3" Standardowy bull crap od Blizzarda...

Looper Cały ten bajzel z podróżami w czasie nieźle mąci w głowie. Zawsze mam skrajnie wymęczona mózgownice po podobnych filmach. Wiele rzeczy wydaje się być nie logicznych, nie spójnych, ale hej - tak naprawdę nikt nie ma popielatego pojęcia, jak to wszystko powinno wyglądać (paradoks dziadka blah,blah,blah...). Tyle w temacie fabuły, no może warto jeszcze dodać, że śledziłem losy Joe z niemałym zainteresowaniem (wypieków jednak nie było). Gordon-Levitt znów daje radę (500 days of Summer oraz Incepcja wcześniej), odrobił prace domową i kapitalnie bawi się w Willisa (spojrzenia, miny). Bruca nie ocenię - jestem fanboyem, moje zdanie nie będzie zatem obiektywne. Dzieciak też był dobry - fajnie zagrał takiego małego-dorosłego. Dobry, solidny obraz - bez nadęcia. Polecam! PS kim był, do kurki czwórki, Abe w teraźniejszości? Ocena: 7/10 Nie ma róży bez ognia Kapitalna PRLowska komedia, obraz stary jak świat nie będę się zatem rozpisywał, jednakże podczas oglądania tegoż tytułu zadałem sobie jedno pytanie - co się, kutwa, porobiło z komedią w obecnej Polsce? Ze niby nie ma materiału? Że tamte czasy były wybitnie śmieszne? Nie były. Teraz się śmiejemy, wspominamy z sentymentem, ale, na Boga, takie rzeczy się działy! I nikomu wcale nie było do śmiechu. Refleksja - zamiast kręcić gnioty na amerykańską modłę, gdzie Warszawa jest stolicą Europy, ba - świata, tfu - kosmosu! Niech ktoś wreszcie nakręci satyrę tego, co się u nas wyprawia - chleb lepiej wyrzucić niż oddać biednym, dziecko lepiej zatłuc niż wychować (a najlepiej się jeszcze wcześniej upić), do lekarza specjalisty zapisać się od razu po narodzinach, coby przed śmiercią zdążyć itp., itd. Życie pisze najlepsze scenariusze... Ocena: 8/10 Róża Krótka piłka - dobry temat to połowa sukcesu. Smarzowski sięgnął właśnie po świeżą dla wielu tematykę. Sam średnio się interesowałem losami Mazurów. Wiele mocnych scen. Do tego solidna obsada - Dorociński lepszy niż w Obławie, Preis jak to Preis - wzorowo. No i Braciak - w cieniu, zawsze drugoplanowy, do licha PS charakteryzacja z końcówki ssie pałkę, ale sam finał mocny. Ocena 8/10

Jak widać, gra wciąż potrafi oczarować (mimo upływu ponad dwóch lat). Fajno - jak zwykł mówić Gaelan Bayle. Miło, że zwróciłeś uwagę na pieczołowitość, z jaką ekipa Mercury Steam przygotowała tę grę - kapitalny bestiariusz, ogromna dbałość o szczegóły, nie raz się zatrzymałem, aby podziwiać kunszt concept artistów oraz grafików (rozpisywałem się o tym swojego czasu w moim podsumowaniu). Wyjątkowo dopieszczony tytuł w mojej ocenie.

Powoli przymierzam się do Ni no Kuni. Zwlekałem z rozpoczęciem przygody, czekając na odpowiedni moment - przerwa świąteczna pozwoli mi wreszcie wygospodarować stosowną ilość czasu na ten tytuł.

Heh, pudło. Jest jednoręki bandyta, poker oraz walki potworków.

Ty byłeś bossem - reinkarnacją Old Monka Nie. Będzie BP (na zewnąrz celi) bądź pozostanie uwięziony przy zmysłach zależnie od aktualnej World Tendency.

Nie za bardzo rozumiem, o co ci chodzi. Maksymalna stawka to obecnie 10G, po skompletowaniu premiowanego układu mogę jedynie kontynuować, grając w Double or Nothing - loteria pełną gębą (nierzadko nie ma szans na wylosowanie wyższej karty).

Jestem obecnie w piątym rozdziale i absolutnie nie mogę się zgodzić z tym, co napisałeś. Od momentu skompletowania drużyny zaczyna się właściwa gra. Dla mnie rewelacja. PS w Chapters of the Chosen spotykamy najbardziej realistyczne kasyno w serii (abstrahując od możliwości save/load) - wygrana na slotach jest relatywnie niska, poker to istna loteria. a walki potworów są czasochłonne i męczące - łatwo o tokeny nie będzie (z trudem uciułałem 4,5k).

Za wcześnie na wyroki, ale jeśli miałbym się pokusić o ranking gier z serii, to na chwilę obecną sprawa wygląda następjaco: 1. DQV 2. DQIV 3. DQVI 4. DQIX Kasyno mnie dobije, stawiam na walki stworków (mam dopiero 2k tokenów) - jak na złość faworyci co chwilę zawodzą

Dragon Quest Chapters of the Chosen. Kapitalny patent z tym podziałem na chaptery. Co chwilę nowi bohaterowie oraz scenariusz - wyczekuję momentu, w którym wszystkie historie zejdą na jeden wspólny tor. Znowu kiszę wszystkie seedy na sam koniec, i pewnie znowu o nich zapomnę

No dzięki . Człowiek raz na 20 numerów coś napisze i od razu "pseudofilozoficzne brednie" . Nie bierz tego do siebie - poprostu odniosłem wrażenie, że nie mieliście za bardzo o czym pogadać. Temat oklepany, to i wnioski oczywiste - i jeszcze to "gaming wins", seriously Zapachajdziura taka.

Tak jak mówię, w tym temacie głównie podsumowanie konferencji. Obszerniej będzie za miesiąc. No rzeczywiście lakonicznie Roger opisał konferencję (liczyłem na wrażenia szerszego grona). Cóż, trzeba będzie poczekać do kolejnego numeru... Dużo nie poczytałem - najlepsze kąski zostawiłem na później, ale pewne teksty mnie intrygują: - Cytat Numeru - WTF? Nie wiem, czy to kwestia tamatyki, ale po co marnować miejsce na takie brednie? Już lepiej jakby udzielające się osoby napisały parę słów nt konferencji. A tak mamy jakieś oklepane pitu-pitu. - Granda. Tytuł działu Idealnie pasuje do zawartości Pseudo filozoficzne brednie o niczym. Do tego ten żanującej jakości "komiks" (jest brzydkie słówko - jest ekstrimowo, no nie wyszyło). - Grających Dam i HC Roomów nie komentuję. - Region Filmowy daje radę. Kuba odwala kawał dobrej roboty. - Recenzje dobre. Zapowiedzi również. Nadal spełniacie swoją podstawową fukncje - to cieszy. PS "dwója" dla Wii U - jest aż tak źle?

Po wczorajszym cyrku na forum miałem nie kupować najnowszego numeru (pomyślałem - pierdole to, nie dołóżę już nawet złotówki do tego gówna). Ale jako że trafiła się w sklepie okładka z Larą (już nie moge patrzeć na tego łysola - to będzie 1szy GoW, w którego nie zagram), do tego byłem ciekaw Waszej opinii nt konferencji SONY, to jednak pękłem. Dużo do poczytania na pierwszy rzut oka - czas na lekturę...

To forum z dnia na dzień sięga dna - strach pomyśleć, co jutro wymyślicie... Funny, kurwa, not...