ogqozo

Gorzej niż grając pierwszy raz w Dark Soulsy nie jest, a ta gra stała się kultowa i superpopularna wlaściwie wbrew pierwszym recenzjom. 15 mln jako indyk - Hollow Knight stał się globalnym hitem i ludzie chcieli jego więcej, i dostali. Niektórzy przechodzą z marszu, więc chyba im się podoba. Na pewno ten wywiad który tu cytowałem, chyba z 2020 roku, że "mamy nadzieję, że gra będzie tak samo dobrym punktem wejścia dla nowych", wydaje mi się dziś absurdalny. W jedynce odkrycie pogowania było pewnym zaawansowanym sekretem pod koniec gry, a tutaj mamy napierdalać pod kątem 45 jakieś akrobacje już w pierwszych lokacjach. Plansze są cały czas nasrane niebezpieczeństwami, jest mnóstwo latających przeciwników, nawet jakaś głupia muszka wyglądająca jakby ważyła 1 gram musi być sieknięta z 5 razy, zanim padnie... Dzisiaj straciłem ponad 500 złota (a przechodziłem przez masę maszynek i myślałem "ech, przydałoby się złoto...") bo wykonując jeden skok idąc znowu do bossa wpadłem na latającego robaka na środku i spadłem w taką kombinację znikających platform, latających przeciwników, przeciwników rzucających w ciebie pociskami, i kolców, że już nawet nie chciało mi się udawać, że mam szanse to przeżyć, wolałem puścić joycony i żyć z nieuniknionym. Ławeczki no niby są, ale imo nie tam gdzie by się najbardziej chciało. Czasem jest dość blisko zagrożeń, ale nieraz dwie ławeczki są blisko siebie w jakimś nieinteresującym miejscu, a ścieżki do bossa są męczące. Dobry przykład to sędzia. Ja pierdolę. Gorsza ścieżka do ławki niż sam boss. Ile tam jest wymagań co do precyzji, żeby nie spaść w gówno i może nawet zginąć. Jeden skok robiłem ze 100 razy i dalej nie umiem go zrobić. Prawdopodobnie sekret jest taki, by wcisnąć atak w dół lekko zanim będziemy nad punktem odbicia, wtedy pogo wejdzie. Albo mechaniczny duet. Przepiękna walka, i sama w sobie niezbyt trudna, ale kurna, przed drzwiami do nich jest nie tylko seria potworów, których nie da się przeskoczyć, ale dwa wielkie bydlaki, które są łatwe, ale wymagają chyba po 30 ciosów, zanim zdechną. Człowiek jak zaczyna bossa to już jest zmęczony.

Rozwala mnie kariera Motoiego Okamoty w tej branży. Gry, które robił jako główny szefu jak na razie, to kolejno: Wii Play Evangelion: Bonds of a Fateful Encounter - darmowa gierka na komórki na platformie GREE Army Corps of Hell - cieniutka giereczka na Vitę wydana przez Square-Enix Silent Hill: The Short Message - jedna z najniżej ocenianych gier roku na Metakrytyku (strona zawiera obecnie 464 gry wydane w zeszłym roku, Short Message zajmuje 457. miejsce) BRZMI JAK PEWNIAK Silent Hill 2 to mimo wszystko remake, gdzie to, co już było, ciągnie grę, i jako taki jest wyjątkowym projektem nie do powtórzenia. "F jak Fałszerstwo" będzie prawdziwym testem, czy powierzenie Okamocie serii Silent Hill w 2019 roku wypaliło, czy nie.

Nie widzę tam nic specjalnego w nerfach. Trochę więcej paciorków głównie będzie oznaczać mniej grindu, bo jak komuś wypadną przy śmierci i machnie ręką to tak czy siak ma zero. "Ułatwienie" jednego bossa na początku gry w sumie nic dla mnie nie zmienia, ot ktoś może się zatnie godzinę później w grze, bo taka Sister Splinter nie jest nawet w top 30 najtrudniejszych momentów w pierwszym akcie gry. Ja nie widzę w tej grze jakiegoś jednego wybitnie kurewskiego momentu, ale wyczerpuje mnie niekończące nawarstwianie się powtarzanych, wymagających uwagi i czasu wyzwań. Na początku człowiek myśli "ok, tutaj wrócę później, może jak będę miał choć 1 HP więcej czy coś, najlepiej upgrade siły broni...", ale po chwili widzi, że zostały mu tylko te miejsca "na później" w każdym kierunku hehe.

Warto zajrzeć na eShopa, gdzie setki świetnych gier na przecenie w obecnej fali. Wśród gier, które zanotowały nowy najniższy pułap, można wymienić 1000x Resist, Mario Rabbids 2, Prince of Persia: Lost Crown, Shin Megami Tensei V: Vengeance, Unicorn Overlord, czy Nine Sols. Pierwsze przeceny otrzymały Cyberpunk czy Tony Hawk 3+4. Warto zauważyć, że po niedawnym powrocie do sklepu, techniczny skejt OlliOlli World dostał teraz ogromną przecenę na 22 zł. Warto tutaj wspomnieć, że World ma naprawdę fajne DLC, i ogólnie jest ogromną bonanzą technicznego gejmplejowania. Niedoceniony geniusz arcade ostatnich lat. Wyróżniłbym też Dorfromantik, choć nie ma jakiejś rekordowej przeceny. Podkreślę jednak, że warto znać tę grę. Dorfromantik, opisywany przeze mnie parę razy, to kolejny przykład gry, która inspiruje obecnie masę indyków, do tego stopnia, że niektórzy mówią o gatunku "dorforomantik-like", czyli grze w optymalizowanie pól dokoła siebie. Kilka ciekawych gierek z ostatniego czasu dostało pierwszą przecenę: Cabernet - wampirze RPG/sim/visual novel z niezwykle dobrymi recenzjami... w wersji PC. Podobno sterowanie w wersji Switch nie jest zadowalające. Gra wymaga dość precyzyjnego klikania po ekranie, i jak czytam w opiniach, w wersji Switch trzeba po prostu majtać kursorem gałką cały czas. Symphonia - bardzo fajna gierka dla fanów klasycznego platformowania, czyste techniczne nawalanie do przodu między kolcami. Nie ma tu rzeczy, których w gatunku by już nie robiono, ale gra wyróżnia się głównie tym jak to wygląda i brzmi. Naprawdę stylowe wykonanie, które niejednego zachwyca. 56 zł. Pipstrello and the Cursed Yoyo - jeden z większych hitów tego roku (i jego najlepsza YOYOVANIA) z pierwszą, nieznaczną przeceną. Inne ciekawostki: Quiplash - 14 zł za dość niedocenianą grę z Xboxa sprzed 10 lat. Jest to party game pokazująca nieźle geniusz serii Jackbox. Niemniej, opiera się dość istotnie na języku angielskim, więc może nie być idealna na każde party. Stacklands - kapitalna giereczka gatunku "slayowego", czyli staramy się przetrwać dalej z talią kart. Niestety, tutaj też gra lepiej wypada na myszce i nie została zadowalająco zaadaptowana na konsole. Tetris Forever - każdy, kto interesuje się historią gier, nie powinien lekceważyć, jak fajne są te interaktywne dokumenty, jakie robi Digital Eclipse. Obecnie wszystkie trzy (to, Making of Karateka or Llamasoft: The Jeff Minter Story) są na przecenie. Tetris Forever to historia, ale też kawał dobrego retro granka. Ktokolwiek zafascynowany jest Tetrisem, nie powinien pożałować.

Czasami nabieram wrażenia, że odpuszczę tę bardzo piękną grę. Nie spodziewałem się, bo jedyneczka nie bez problemów, ale jakoś tam szła. Tutaj jednak czasami jest tak nasrane trudnościami, jak Console wars spamem w dziale Switcha - CO DWA KROKI kolejny przeciwnik, który ma MNÓSTWO HP i jest bardzo agresywny, mało miejsca, no i masa latających gówien, których się nie da sięgnąć. To wszystko w sosie szefa kuchni, czyli niesamowicie długimi spacerami przez dziesiątki skoków i przeciwników w razie śmierci, podczas których oczywiście człowiek mający mniej cierpliwości będzie popełniał jeszcze więcej błędów. Agresywni przeciwnicy, łatwo zginąć - jeszcze ok, ale czy każdy z nich musi wymagać 10 ciosów, by paść, gdy ścieżki są tak długie. Te jebane pieski z Residenta na Sinner's Road, Jezu, fajnie że się tak rzucają do gardła w pół milisekundy, ale ile ich tam jest ciągle, i ile je trzeba siekać zanim padną... Jako że ostatnią dekadę grania zdefiniował fandom Soulsów, to wiem, że ludzie tak lubią i tak chcą, no ale ja za cienki jestem chyba, by się cieszyć wszystkim w tej grze. Niektóre sekcje idą mi bardzo powoli i po prostu przestają być dla mnie ciekawe.

Obaj bossowie z Marsh trochę zabili we mnie dziecko. Rzygałem już tak ścieżką do nich przechodzoną kolejny raz. Place mi zdrętwiały. Przeszedłem całą jedynkę wraz z tym diabołem z DLC i innymi wyzwaniami, ale coraz bardziej się zastanawiam, ile wytrzymam z tym Silksongiem, bo chyba jestem za cienki żeby w to grać.

Co ciekawe, w wersji na Switcha 1 będzie można umieścić znacznie mniej obiektów budując miasto.

Cały urok tej gry to ile jest szukania i siekania każdej ściany i patrzenia gdzie jest niewidzialne przejście czy coś, by zbierać takie przedmioty. Ja zbieram je dość często, co w sumie mi wystarcza bo szczerze mówiąc mało który tool wiele zmienia moim zdaniem, poza kompasem oczywiście hehe. Jak są Soulsy, to oczywiście musiała być sekcja że nas typ łapie hehe, ale jak tutaj oni ją rozwiązali na serio

No ogólnie te opisy są bardzo ogólnikowe, a nie jestem pewien czy wszystko czaję w tym co się zmienia, bo różne z nich jak widać mają różne bajery.

W grze jest jakkolwiek... opisane, jak te cresty działają? Bo kurde widzę że jakieś światełka się pojawiają, crest w rogu ekranu się wypełnia i zapala, ale co konkretnie to daje i z czego wynika to trochę ciężko mi się kapnąć.

Czemu nie można normalnie napisać "czy uważacie że gra jest lepsza od Clair Obscur", o co chodzi z tymi formulacjami GOTY w ostatnich latach lol. No gra ma zarąbiste wibracje, bardzo dopracowane. Nie wiem, czy tak samo jest z Dual Sense. Z tego co słyszałem, to na PC nie działa, ale jest mod już zrobiony że są wibracje na Dual Sense, ale nie wiem czy tak samo zaawansowane jak na Switchu. Ogólnie jakość wykonania powala, co tu mówić. Gra zrobiona w trzy osoby, a zyskuje jak najbardziej na jak największym i najlepszym ekranie, najlepszych słuchawkach, żeby każdym zmysłem czuć ten tajemniczy mroczny robaczkowy świat, jakość najmniejszych detali imponuje.

No bądźmy szczerzy, Finlandia jest cienka, oni kurde 1-0 z Maltą wygrali bo im Hradecky wszystko powybraniał, serio ostro się bronili w Maltą. Hradecky to najlepszy bramkarz w tej grupie, ale Finlandia jako ekipa jest w rywalizacji o najsłabszą. A że Hradecky kontuzjowany... Drugi gol najlepszy, obaj stoperzy popatrzyli "o, laga na Robercika, no trudno, nie będziemy jakoś się z nim kłócić, niech sobie biegnie próbuje strzelić".

Sääli. Häpeä. Idiootti. Älkää tulko kotiin.

To samo można osiągnąć domyślną techniką, no i chyba bezpieczniej, bo gnoje latają, a tak można się oddalić i wtedy ich walnąć szybkim spearem. Jak dla mnie zupełnie zadowala spear, obiema trzeba umieć wymierzyć.

Widow straszny boss to był. Długa nudna droga od ogniska, bardzo prosta, długa pierwsza faza, w której można uniknąć wszystkich ciosów, ale ciężko ją przyspieszyć... i potem druga faza, w której możesz zginąć w 10 sekund. Ech, nienawidzę tego soulsowego standardu. Trzeba klepać tę pierwszą fazę, jak się zginie. za każdym razem. Oszaleć można.

Ale w Soulsach przynajmniej nie musisz płacić za otworzenie ogniska! To jak czuć postęp postaci w tej grze to inna sprawa. Jednym spasi to bardziej, innym nie. Ogólnie Hollow Knigh był bardzo obszerny i wzmacnialiśmy się powoli ale się to działo, tutaj chyba jest podobnie ale ocenię po ogarnięciu rozmiaru całej gry.

Inaczej na pewno będzie, bo Finlandia nie umie tak grać jak Holandia. Teraz to Polska będzie Holandią. Tak jak mówię, naprawdę ostatni mecz z Finlandią w sumie przebiegał spodziewanie, zabrakło głównie skuteczności. Dzisiaj Polska też będzie miała piłkę, pytanie czy taki Lewandowski i Kamiński coś wykończą. Szczelanie goli w futbolu to ciężka sprawa.

Obie części Octopatha kupiłem z wielkimi nadziejami, ale w obu okazało się, że gra zachowuje kompletnie nie te elementy starych jRPG-ów, które czynią mnie ich fanami. A jednak... zeróweczka nieco intryguje zmianami. Sporo mówi wywiad z Famitsu. 『オクトパストラベラー0』は“創る”ことに重きを置いたゲーム。ゲームプレイの約半分が『大陸の覇者』とは違う新しい体験！ 鈴木Pインタビュー | ゲーム・エンタメ最新情報のファミ通.com "mobilka zawsze była robiona z ideą "dostarczyć grę typu konsolowego na komórki", więc port na konsole wydawał się pewny, a i gracze wyrazili nim zainteresowanie. ALE, pojawiła się kwestia - jeśli tylko sportujemy to samo, to gracze mobilki nie będą widzieli powodu kupić tej gry. Ponadto przeniesienie postaci z mobilki nie pasowałoby do gry nie-gaas. Dlatego stanęło na rozwiązaniu, które ma "spodobać się i fanom Octopatha, i fanom mobilki" gra ma inne podstawowy temat niż mobilka - jest nim "tworzenie". Swojej postaci i bazy. Nie mam ustalonej postaci, tworzymy swojego avatara i "gracz jest bohaterem", ponado tworzenie bazy to istotny element gry zero w tytule ma więc kilka znaczeń. Nasza postać zaczyna od zera, nasza baza zaczyna od zera, no i opowieść to prequel. Ponadto w logo wygląda jak pierścień, bo to też istotny element opowieści [nareszcie fantasy o pierścieniu!] nowe jest gotowanie, jakie można uprawiać w bazie. Posiłek może np. dać nam bonus w walce na 15 tur (przenosi się między walkami), albo więcej expa 8 postaci walczy. 4 tylne postaci regeerują sobie HP i SP. Za to każda postać zyskuje BP. To w sumie odpowiada na jedną z moich mniej lubianych rzeczy w serii. To może mocno pozbawić walki przestojów z BP z racji na inne umiejętności i gotowanie, lokacje też zostały mocno zmienione wobec mobilki. Dodano też dialogi postaci, questy, narysowano nawet nowe portrety by pasowały do nowego stylu gry... jako że postaci są od razu dostępne a nie dodawane z czasem jak w mobilce, można było umieścić bardzo silne postaci, z którymi rozwalenie bossa nie będzie problemem system umiejętności nieco zastępuje system klas. Ok. 30 postaci (z własną jedną osobistą umiejętności) i zdobywane nowe umiejętności (za bossów, podczas eksploracji), które można zakładać postaciom, pozwolą na różne taktyki nawet w głównym wątku, 30-40% to rzeczy, których nie było w mobilce. Sporo jednak z tej opowieści zostało, bo był to element chwalony główny wątek ma zająć ze 100 godzin do przejścia. "Ale mamy tyle poziomów, by przechodzić grę po prostu idąc do przodu, więc myślę, że się nie znudzicie. Oczywiście, chcemy zrobić fajne aktywności poboczne, głównie do budowania bazy, więc możliwe są inne podejścia" główny wątek będzie miał w pełni czytane dialogi, z "bardziej realisycznymi" głosami niż miała mobilka

Gra twórców Shadows of Adam, ale bardziej zaawansowana, zajęła im 7 lat. W wywiadzie koleś powiedział, że raczej ostatnia, bo łączenie robienia gry z resztą życia, w tym codzienną pracą zarobkową i dziećmi, nie było łatwe. Postaram się jednak im dać jakiś zarobek, 60 zł przy tych recenzach można wtopić, tylko no czekać na "czwarty kwartał" i premierę Switchową.

No ta ekonomia paciorków też mnie na razie jakoś nie przekonuje jako pomysł. Zrobione są fajnie, każdy paciorek istnieje fizycznie, ale nagrody nie są takie, jak się spodziewa. Czasem za długi oddzielny detour z wyzwaniem na końcu dostajemy mniej, niż za jakieś typowe przejście sobie korytarzem i sieknięcie paru typów. Daje to uczucie braku nagrody za te ukryte poboczne sekcje, jak i że nie ma co się przejmować śmiercią, bo paciorki i tak się odrobi łatwiej na przeciwnikach szybciej niż kombinując nad wracaniem po swój kokon. W sumie tak nieco bywa w Soulsach więc recenzji 11/10 pewnie nie powstrzyma, ale średnio to czaję jak na razie.

Czy w tej grze potem się dostaje coś, co znacząco ułatwia sekwencje typu "podskocz po 10 kwiatkach które są daleko od siebie"? Na ten moment serio mam wrażenie, że nie zajdę daleko w tej grze, po skończeniu wszystkiego co nie było w jakichś dalszych DLC w jedynce. Ale to ile tutaj jest tolerancji na to atakowanie w dół, skręcanie w powietrzy błyskawicznie i kolejne atakowanie w dół, i ile jest takich sekwencji, daje mi wrażenie, że czegoś nie rozumiem.

Na razie bossowie "naziemni" wydają mi się generalnie prości i łatwi. Po zaatakowaniu stoją w miejscu, po chwili już wiemy jakim przy każdym ataku, więc zostaje wcisnąć jeden cios i spadać. Zwyczajowo wdash, siek, oddash. Z racji na to że dash to nie dark dash, trzeba tylko uważać, by nas nie przyskrzynili do ściany, bo jak są zbyt duzi by ich przeskoczyć, to może być klops. Za to ptaki, oh man... Zawsze tak latają że zaczynając skok jeszcze nie wiesz, ile podskoczyć by je sięgnąć mieczem, ale w nie nie wpaść. Ogólnie wszystko co się dzieje w powietrzu jest ciężkie. To jak gra opiera się na tym atakowaniu w dół różnych obiektów w powietrzu jest imo... kontrowersyjne, nie wiem czy to jest taka fajna rzecz. Może pora sięgnąć po Pro Controller z KRZYŻAKIEM.

XD Nie no, dalej mnie rozpierdala, że Lewandowski nie zagrał w kluczowym meczu eliminacji, i to takim w którym akurat by miał okazję podotykać piłki, bo się zmęczył życiem nie mając kontuzji ani żadnych innych meczów do grania przez kilka miesięcy. I w sumie wszyscy przeszli nad tym do porządku dziennego.

No widać podjarę tą końcówką, że oto jakiś CHARAKTER się pokazał, walczaki z Ekstraklasy nieco się postawiły (Wiśniewski to niby nie Ekstraklasa, ale w bardziej duchowym sensie jednak trochę owszem, też). Wszołek symbolem meczu, no porozdawał trochę łokci, ale kartki nie dostał za żaden, a jakoś to Holendrów stemperowało. Ale przyznajmy, w tej końcówce Polska nadal prawie nie dotykała piłki. Nie było jakiegoś bombardowania polskiej bramki, no ale to było granie tak na przegraną 0-1, akurat się udało jednak strzelić. No bo Cash to też symbol meczu. W sumie to po spotkaniu wszyscy wiemy, że tak ogólnie na dłuższą metę Cody Gakpo jest dużo lepszym piłkarzem od Casha. Ojebywał go non stop i trzeba było przy każdym sprincie asekurować w środku, bo Cash nie dotrzymywał kroku. Jednak jakoś tak wyszło w tym sporcie, że Cash zdobył gola, a Gakpo nie. W sumie nie wiem, jakie wnioski, czy jakiekolwiek. Nic z tego meczu się raczej nie da przełożyć na Finlandię. Chyba że tam też Polska zamierza grać na porażkę 0-1. Szczerze mówiąc to z Finlandią w tym 1-2 zabrakło głównie wykończenia, Polska miała masę okazji. Kurde, gdyby tylko Polska miała jakiegoś dobrego napastnika, który byłby w stanie z tą Finlandią wystąpić, może los eliminacji byłby zupełnie inny...

Może za mały ekran czy coś. Mi się pokazuje. Ale też mi domyślnie włączyło po polsku, nie wiem czemu bo na pewno nigdy na koncie nie ustawiałem nic na polski.