Josh

Właśnie kończę. Naciągane to strasznie, a Arisu nie da się oglądać w akcji, cały sezon z wytrzeszczem oczu jakby w życiu nie widział umierających ludzi co jest lekko żenujące po tym co zdążył przeżyć do tej pory, o wiele lepiej obserwuje się zmagania Usagi z jej nowym boyfriendem. Ale rozgrywki spoko jak zawsze i to dla nich ogląda się ten serial, nawet mam wrażenie że podkręcili brutalność

Absolutnie nigdzie

Microsoft: wypierdala cenę GP o 999% Tymczasem Sony:

Niby nie chcą robić fanserwisu, ale Raccoon jest, zombie wracają, w trailerze widzieliśmy logo Umbrelli, typ na wózku to pewnie Spencer, a główna bohaterka to córka jednej z protagonistek poprzednich odsłon możemy się założyć o nerkę, że Leon też się przewinie i ogólnie będzie robione fanom serii fellatio tak, że będą kwiczeć z radości.

Chyba nieświadomie wyszedł im podwójny żart, bo nie tylko nie ma żadnych fanów wątków queerowych w grach EA, ale też nie ma w ogóle żadnych fanów gier EA

Rok temu szarpałem w The Twin Snakes, więc myślałem, że odpalę sobie tu harda i na luzaku śmignę przez grę w kilka godzin, ale szybciutko mnie pan Kojima wyjaśnił Zaskakująco dużo zdążyłem zapomnieć, trochę się gubię po tych lokacjach (karty poziomu 1,2,3,4,5,6 + pierdylion drzwi rozsianych po całej bazie), bossowie biją mnie mocno, Ninję to przez 30 minut klepałem zanim padł, alert to w zasadzie game over, bo zaraz zbiera się kilku przeciwników w 5 sekund robiących ze Snake'a durszlak, no ale najgorszy chyba jest brak radaru... w grze w której przez cały czas nie widzisz co jest przed tobą, bo kamera to obsrane gówno i trzeba co 10 sekund wchodzić w tryb FPP, żeby nie wpadać na wrogów. Anyway, jestem już przed Mantisem, więc nie chce mi się zaczynać od nowa, ale przeprawa jest bolesna. No gameplayowo nie zestarzała się zbyt godnie ta gra, przydałby sie jakiś remake na miarę naszych czasów (może już się pichci gdzieś w kuchni u Konami), ale sentyment robi swoje i lecę dalej. Klimat, fabuła i smaczki wiadomo, że to już zawsze będzie top, uwielbiam te lodowate korytarze Shadows Moses i pojebane pomysły Hideo na czele z chowaniem się w kartonie po pomidorach i smarowaniu odchodami, żeby wilki myślały, że jesteś jednym z nich (czy coś takiego). Motywy w stylu przeciwników alarmowanych zostawionymi przez Snake'a śladami na śniegu, możliwość przeziębienia się albo puszczanie dymka z papierosa żeby zobaczyć normalnie niewidoczne lasery nawet dzisiaj potrafią wywołać efekt "wow", a te niemal 30 lat temu to już w ogóle musiały tarmosić siusiaka lepiej niż sympatyczne panie świadczące swoje usługi na portalu Escort. No i ten niepodrabialny głos Davida Haytera aż szkoda mi czasem skipować dialogi przez codec. Docisnę do końca i od razu przerzucam się na MGS2, w to już chyba z dekadę nie gralem.

Jedyne co mi przychodzi do głowy to jakieś Visage, Layers of Fear, Outlast albo Soma ale jak się w nie faktycznie gra i czy można się przestraszyć, to już nie wiem, bo to kompletnie nie moja bajka i nie mam zamiaru nawet ich odpalać. Ewentualnie produkcje od Supermassive Games, Until Dawn i House of Ashes jak na gry pozbawione gameplayu były nawet ok.

Croc: Legend of the Gobbos Wszedłem w gierkę bez żadnego sentymentu, bo mój ostatni (i jedyny) kontakt z nią miał miejsce jakieś 25 lat temu, do tego też nie był zbyt długi: po 20 minutach grania krokodylek wyleciał z hukiem z paszczy PSX'a, zastąpiony Crashem Bandicootem i Spyro. Tym bardziej zaskoczyłem się tym jak fajna i urocza to platformówka, do tego jak na obecne standardy dosyć wymagająca - podejrzewam że dzieciaki wychowane na Astro Bocie czy nowych Ratchetach szybko się od niej odbiją, boleśnie sponiewierane przez małą ilość konynuacji, przeciwników zabijających na hita czy malutkie i często ruchome platformy po których trzeba skakać. Póki co odblokowałem podstawowe zakończenie, ale mam w planach docisnąć grę na 100% znajdując pozostałe ukryte gobbosy i rozwalając każdy możliwy ukryty etap (wszystko do zrobienia w jakieś 10h, więc nie mówimy o żadnym platformówkowym kombajnie), tak żeby każda mała włochata kulka i ich zielony kumpel mogli żyć razem długo i szczęśliwie Co do jakości remastera, to ciężko powiedzieć, żeby deweloperzy się napracowali, ot wygląda to kolorowo i schludnie, bez straszącej pikselozy, ale geometria obiektów, kwadratowe plansze czy uboga ilość detali w lokacjach zdradzają momentalnie, że mamy do czynienia z produkcją, której korzenie sięgają 1997 roku. Jak dla mnie to już ekipa z Aspyr przy okazji remastera Tomb Raider 1-3 dużo bardziej się przyłożyła do swojej roboty (a przecież mówimy o grach znacznie większej skali i to TRZECH), stąd cena Croca nawet w promocji to mniej śmieszny żart niż brytyjska policja. Sterowanie niby zostało poprawione, ale dalej czuć mocne drewno, a najbardziej daje się we znaki brak możliwości osobnego manipulowania kamerą i krokodylem (kamera zawsze sama ustawia się tam gdzie obrócimy postać), przez to niektóre sekwencje platformówkowe są dużo trudniejsze niż powinny być. Ogólnie jednak bawiłem się przednio i nawet nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo potrzebowałem takiej platformówki w moim życiu: do bólu klasycznej, wymagającej ale z jasnymi zasadami, bez żadnego przekombinowania znanego ze współczesnych gier. Nic tu nie przerywa zabawy, loadingi są błyskawiczne, więc nawet po wyczerpaniu kontynuacji od razu lecimy dalej z tematem, fabuła jest ograniczona do minimum i składa się z zaledwie kilku niezbyt długich cutscenek, a tak to pozostaje spora dawka grywalności z okazjonalnymi momentami frustracji, kiedy gra postanawia zrobić coś bardzo głupiego (np. hitboxy to jakaś totalna bzdura, zdarza się ginąć od czegoś co zdecydowanie nas nie trafiło). Polecam mocno wszystkim starym koniom, które wychowały się na podobnych platformerach, ale dopiero kiedy cena spadnie tak do 50zł.

Od dzisiaj do poniedziałku urlop, więc wlatuje maratonik z emgieesami

Używki latają w eleganckiej cenie (która powinna być ceną startową), więc też zamówiłem, może dzisiaj już będzie w pizdomacie to od razu machnę maraton całej serii.

Pewnie by się znalazły jakieś świry, które by to zrobiły Ja tam lubię trudne gry, Akumu w TEW to była dla mnie czysta przyjemność, ale warunek przystąpienia do takiej zabawy jest taki, że system walki musi być dopracowany perfekcyjnie, żeby gracz w przypadku ciągłych fuck upów wkurzał się tylko na swoje skillsy, a nie na niesprawiedliwe zgony powodowane niekompetencją deweloperów. Jeszcze ten tryb hard czy lost in fog przejdzie, tutaj chociaż mamy margines błędu, ale jakieś nightmare mode wymagające robienia gry no damage (albo może jeszcze lepiej: permadeath xD ), to już na pewno bym się w to nie bawił.

Spoko styl graficzny, wygląda to o wiele bardziej kolorowo i animkowo niż poprzednie części.

Najgorsze jest to, że gra nie nagradza w żaden sposób za walkę. Nie dość, że pokonani przeciwnicy nie upuszczają żadnych przedmiotów czy kaski na upgrade'y (jak to bywa w większości slasherów), to jeszcze nie czuć żadnej satysfakcji kiedy już przebrniemy przez arenę wypełnioną skurwolami albo jak pokonamy ciężkiego bossa. Ja przez większość gry czułem się jakbym przechodził ją na farcie, nawet nie chciało mi się uczyć patternu bossów tylko jechałem na zasadzie "jak się uda to się uda". Teraz na NG++ będę przebiegał przez wszystko, bo mam już serdecznie dosyć tego koślawego machania gazrurką Zakończenie nr 3 odblokowane, a prawdziwy finałowy boss pokonany. Jak dla mnie beznadziejny, zupełnie nie-Silent Hillowy antagonista, bardziej jak coś z Naruto Shippudena I jeszcze powód, dla którego robi to wszystko, kurwa trzymajcie mnie spoiler demon z piekła rodem zakochany w nastolatce xd To jest Silent Hill czy już Zmierzch? W ogóle mam wrażenie, że ten Lis to miał być złol w stylu Dahli lub Claudii, ale kompletnie komuś nie wyszło Pozostało skończyć grę na Lost in fog dobijając kilka ostatnich pucharków i to by było na tyle. Ale nie wiem czy wpadnie platyna, bo przy pierwszym podejściu pominąłem Sakuko's diary i możliwe, że będzie się to wiązało z koniecznością przejścia wszystkiego od nowa trzy razy, a tyle samozaparcia to ja w sobie nie mam.

Też tak miałem, ale dosłownie przez chwilę.

Dam znać, bo kończę właśnie zbierać znajdźki. Korzystam zarówno z poradnika powerpyxa, jak i dodatkowego guide'a na YT, jak mi zabraknie jednego upgrade'a, to znaczy że masz rację :)

Fajnie, że robią jedno i drugie. Jak ktoś chce same remaki albo remastery remaków (opcjonalnie gry datowane na 2034 rok), to niech się zgłosi do Naughty Dog.

Zaczynam się coraz bardziej przekonywać do tego systemu walki. Wygląda to mega płynnie, są criticale z poprzednich części, a nawet coś na wzór precyzyjnego ciachania w czułe punkty a'la Metal Gear Rising.

DLC z szóstym endingiem

Oni chyba zdają sobie sprawę jak zjebali "otherworld", bo na ng+ spoiler trochę wcześniej mamy dostęp do lisiej łapy Nieco szybciej dzięki temu idzie przebrnąć przez ten szajz.

Miło wspominam czasy, kiedy potrafili wydawać fajne gry bazujące na takich markach jak James Bond, Władca pierścieni czy Harry Potter. Wtedy te dwie literki kojarzyły się z jakością, a nie z szambem.

Psx Extreme #2. Ciekawe czy Leon i Elza odnaleźli ten kod genetyczny